Στη Ναυμαχία της Πάτρας αναδείχθηκε η στρατηγική ευφυΐα του Ανδρέα Μιαούλη.
Μέσα σε ένα πυκνό δάσος από έλατα, πλατάνια, καστανιές και βελανιδιές, υπάρχει ένα μικρό πετρόχτιστο χωριό που οφείλει τη σημερινή του ονομασία σε έναν πολύ σπουδαίο ήρωα της Επανάστασης του 1821
Το πρωινό της 29ης Ιανουαρίου, φάνηκε στον ορίζοντα ο Μαχμούτ πασάς ηγούμενος του ιππικού· ακολουθούσαν οι πεζικάριοι.
Ο λαός της Ελλάδας παραμένει χωρίς προστασία καταμεσής της καταιγίδας του επαχθούς χρέους με το οποίο γεννήθηκε η χώρα του!
«Τη μάννα μου τη Ρούμελη ν᾿ αγνάντευα το λαχταρώ... ψηλά που με νανούριζες καημένο Καρπενήσι!»…
«...και πεσμένα εις τα χορτάρια απεθαίνανε παντού τα θλιμμένα απομεινάρια της φυγής και του χαμού»!
Μετά τη Μάχη της Πέτρας, οι Τούρκοι δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο.
Ο Βοναπάρτης- λέγεται ότι- έμοιαζε πολύ στον διάσημο θείο του· εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου.
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 29 Αυγούστου του 1824 όταν καταγράφηκε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ναυτικής ιστορίας: η Ναυμαχία του Γέροντα.
Κι ο Ιμπραήμ, μετρώντας νεκρούς και μια ήττα οδυνηρή, κατάλαβε πως η ορεινή Μάνη δεν κατακτιέται εύκολα· κι αποχώρησε ταπεινωμένος!