Η πράξη του Ρουκουνάκη χαρακτηρίστηκε, μεταπολιτευτικά, ως «ο ζωντανός πυρσός της ελευθερίας».
Ο Χίτσκοκ είχε προταθεί πέντε φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, αλλά δεν το κέρδισε ποτέ!
Μήπως είναι ένας μύθος ανάμεσα σε τόσους άλλους; Μήπως, τελικά, η Ελίζ ήταν μόνο τέσσερα γράμματα κι όχι ανθρώπινη οντότητα;
«Σα να θωρεί στερνή φορά, μέσα στα μάτια ενός ξεκοιλιασμένου αλόγου, σωρό τα χαλάσματα καπνίζοντας…».
Μέσα σε λίγα λεπτά ο Πελετιέ είχε μείνει δίχως κεφάλι και οι περίεργοι δίχως ψυχαγωγία…
Οι «καλοί αμερικανοί» δεν νικούν πάντα, τελικά!
«Μα τι είναι αυτός, μα τι είναι αυτός ο Γιώργος. Μου κόβονται τα πόδια όταν τον δω»...
Οι Έλληνες συνεχώς υποχωρούσαν. Και το Επιτελείο του Διαδόχου, προ του κινδύνου να εγκλωβιστεί το στράτευμα, διέταξε υποχώρηση ...
Η πρώτη καταγεγραμμένη επίθεση με δηλητηριώδη αέρια έγινε στη δεύτερη μάχη του Υπρ.
«Είχε μια συνωμοτική ικανότητα, αλλά του έλειπε η μόρφωσις. Του έλειπε το σύστημα. Του έλειπε η μέθοδος, το βάθος»!