Αλέξης Τσίπρας: Οι εχθροί τον χαρακτηρίζουν τοξικό και λαϊκιστή, οι φίλοι χαρισματικό. Η Ιστορία δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη

Αλέξης Τσίπρας: Οι αντίπαλοί του τον χαρακτηρίζουν: τοξικό (ως αντιπολίτευση) και λαϊκιστή. Οι φίλοι του αναγνωρίζουν ανασφάλειες, αλλά δεν διστάζουν να του αποδώσουν το επίθετο «χαρισματικός». Η Ιστορία τι θα γράψει; Ή μήπως παραμένει ανοιχτό το κεφάλαιο Τσίπρας για την Ιστορία;

Όποιος γνωρίζει από πριν πού θέλει να πάει, δεν πηγαίνει και πολύ μακριά... Κι ο Αλέξης Τσίπρας, όταν τέθηκε επικεφαλής του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν γνώριζε πού πηγαίνει γι’ αυτό και έφθασε μέχρι το Μαξίμου!

Ο Αλέξης Τσίπρας διέγραψε πορεία λαμπρή: νίκησε σε δύο μάχες βουλευτικών εκλογών, νίκησε στις Ευρωεκλογές του 2014 κι έπειτα η τροχιά του φωτεινού αστέρος της πολιτικής άρχισε να φθίνει. Ήττα το 2019 σε βουλευτικές εκλογές και Ευρωεκλογές, αλλά και αποχρώσες ενδείξεις συντριβής των υποψηφίων που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τότε· κι ακολούθησαν οι πρόσφατες πανωλεθρίες, ανήμερα Κωνσταντίνου και Ελένης και στις 25 του Ιουνίου, μια Κυριακή πίσω δηλαδή.

«Το πραγματικό θάρρος είναι αυτό που επιδεικνύει κανείς στις τρεις τα ξημερώματα», είχε γράψει κάπου ο Ναπολέων Βοναπάρτης, που αυτός πρώτος βίωσε ένα «Βατερλώ». Και στις τρεις το μεσημέρι, πάλι θάρρος θέλει να για να παραιτηθείς, ή πια αν πράγματι: η τελευταία γραμμή άμυνας, όταν όλες οι άλλες έχουν καταρρεύσει, είναι να τραπείς σε φυγή… Είναι μέγα λάθος να περιμένεις να σου επιτεθούν και ο Αλέξης Τσίπρας το γνώριζε καλά - κι αν δεν το γνώριζε, τις τελευταίες μέρες το έμαθε· έτσι επιτέθηκε πρώτος (κυρίως) στους εσωκομματικούς αντιπάλους του.

Και ξημερώνοντας Πέτρου και Παύλου, ο Αλέξης Τσίπρας, επεξεργαζόμενος τρία 24ωρα «στο μαξιλάρι του» όπως είπε, το «Βατερλώ» (αυτό δεν το είπε...) της Κυριακής, και «βασανίζοντας» την απόφαση που του υπαγόρευε η συνείδησή του να λάβει, το ανακοίνωσε: «Αποφάσισα, λοιπόν, να προτείνω την εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του Κόμματος, όπως ορίζει το καταστατικό του. Την άμεση προσφυγή στις σχετικές διαδικασίες. Στις οποίες φυσικά δεν θα είμαι υποψήφιος. Θα είμαι όμως παρών πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά από αυτές»…
Επί τρία μερόνυχτα: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και ένα πικραμένο βράδυ, εκείνο της Κυριακής των εκλογών, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε τους υπολογισμούς του και η μοίρα καλείται να κάνει τους υπόλοιπους.

Η πρόβλεψη για τον «όλεθρο»

Λίγα χρόνια πριν, όχι πολύ πίσω, εκεί κάπου στο 2020, ένας σημαντικός και μπαρουτοκαπνισμένος «στρατηγός» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (επικεφαλής σε δύο υπουργεία)  κάθισε απέναντι από τον Αλέξη Τσίπρα και του είπε κοιτάζοντάς τον στα μάτια: «Πρόεδρε δεν έχω λόγο ύπαρξης στον ΣΥΡΙΖΑ».

Ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε τον δείκτη του δεξιού χεριού του στα χείλη, όπως το συνήθιζε, έκλεισε για λίγο τα μάτια, μετά χαμογέλασε αμήχανα και ρώτησε: «Γιατί το κάνεις αυτό; Τώρα που ανεβαίνουμε;»…
Και ο «στρατηγός» που το ‘χε ήδη αποφασίσει – σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος – απάντησε με ένα σαρδόνιο γέλιο χαραγμένο στα χείλη του: «Τι λες πρόεδρε; Μας οδηγείτε στον όλεθρο! Πού ανεβαίνουμε; Δεν βλέπετε τις δημοσκοπήσεις;»… Αργότερα, ο άνθρωπος εκείνος θα εκμυστηρευτεί σε φιλικό του περιβάλλον: «Έφυγα απογοητευμένος. Είπα τότε μέσα μου, καλά δεν έχει καταλάβει τι γίνεται πλάι του;»… Δεν είχε καταλάβει!

Σήμερα, τρία χρόνια μετά από εκείνη τη συνάντηση, εκείνος ο πολιτικός που προέβλεψε «όλεθρο»,  διαγράφτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται πλέον εκτός Βουλής και σε άλλο στρατόπεδο στρατευμένος και παρακολουθεί από μακριά τον «όλεθρο». Γιατί αν δεν είναι «όλεθρος» η συντριπτική πτώση του κόμματος που τέσσερα χρόνια πριν κυβερνούσε, τι είναι τότε;
Κι ο Αλέξης Τσίπρας, κι αυτός σαν θαρραλέος (ξαφνικά οι πολιτικοί θυμήθηκαν του «λαπάδες» ποιητές μας), παραδίδει την εξουσία. Μετά το «Βατερλώ». Γιατί τώρα ναι, ήταν «Βατερλώ»!

Δεν πέφτει ο Μητσοτάκης ούτε από κορονοϊό, ούτε από Ερντογάν

Εκείνος ο πολιτικός, που ήταν σ’ άλλο χαράκωμα κατά τη μοιραία μάχη, τρία χρόνια πριν από τη μοιραία μάχη, είχε χαμηλώσει τον τόνο της φωνής του και σκύβοντας στο αφτί συνομιλητή του, είχε πει με ενοχικά και με νόημα: «Προς το τέλος της ζωής της κυβέρνησης μας, αναπολούσα τους πρώτους έξι μήνες, τότε που καταστρεφόμαστε με την κωλυσιεργία του Βαρουφάκη…»! Και είχε συμπληρώσει με τόνο φωνής σαν εκείνα τα παλιά υδρόψυκτα πολυβόλα Vickers, που οι σφαίρες τους - οι λέξεις εν προκειμένω – θέριζαν ψυχές με ακρίβεια: «Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αναξιοπιστία. Δεν τους πιστεύει πια ο κόσμος που τους ψήφισε. Αντί να οικοδομήσουμε πάνω στην αξιοκρατία και στην αξιοπιστία, δεν το κάναμε. Τώρα περιμένουν να πέσει ο Μητσοτάκης. Ο Μητσοτάκης δεν πέφτει ούτε από τον κορονοϊό, ούτε από τον Ερντογάν». Ήταν τότε οι μέρες της πανδημίας, του πρώτου Lockdown Και των παλικαρισμών του Σουλτάνου. Κι σ’ εκείνες τις κουβέντες βγήκε αληθινός ο «στρατηγός»!

Μια ματιά στην πορεία προς την Ανάσταση και την Σταύρωση

Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία ήταν μοναδική στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος μετά την Μεταπολίτευση: δεν συνοδευόταν από κανένα «έγκλημα», δεν είχε ονοματεπώνυμο με ιστορία μέλλοντος, παρελθόντος και επίπλαστου παρόντος, δεν είχε πολιτικούς δεσμούς με ισχυρές οικογένειες, που λυμαίνονταν τον πολιτικό χώρο και κυρίως ήταν – ας το πούμε έτσι κι ας κινδυνεύσουμε να δεχτούμε πυρά από το ΚΚΕ – καθαρόαιμος Αριστερός! Για πρώτη φορά Αριστερή Κυβέρνηση στην Ελλάδα των Δεξιών Καραμανλήδων, του ακραιφνούς αντιαριστερού Γεωργίου Παπανδρέου και του ημίαιμου αριστεροδίαιτου ΠΑΣΟΚ που όμως αποδείχτηκε δεξιών προσανατολισμών.

Στα νιάτα του (και τώρα νέος είναι…), στα νεανικά του χρόνια καλύτερα ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε επαναστάτης από άγνοια ίσως κι από φιλοδοξία σίγουρα. Με το που βγήκε στο πεδίο της μάχης επικεφαλής, δέχτηκε τα δηλητηριώδη αέρια του Κιτρίνου Τύπου: πρώτος στόχος ο πατέρας του, Παύλος Τσίπρας, πολιτικός μηχανικός και ιδιοκτήτης κατασκευαστικών εταιρειών, έπειτα - χρόνια μετά - οι σπουδές του έγιναν αντικείμενο σχολίων. Οι μίσθαρνοι κονδυλοφόροι, ανώνυμα κατά το σύνηθες, έγραφαν για σπουδές στη Βουλγαρία και μετεγγραφή στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, από όπου αποφοίτησε. Αθλιότητες!

Από νεαρής ηλικίας ενταγμένος στην Αριστερά, ο Αλέξης Τσίπρας, συμμετείχε σε ομάδα μαθητών που συνομιλούσε με την τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κατά τις μαθητικές κινητοποιήσεις της 10ετίας του ‘90. Μέλος της ΚΝΕ μέχρι το 1991 οπότε και αποχώρησε και από το 1999 μέχρι του 2003 γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού. Τον Οκτώβριο του 2005 ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος, πρότεινε στο κόμμα τον Τσίπρα για υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων· στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2006, ο Τσίπρας υποστηριζόμενος από τον Συνασπισμό έλαβε ποσοστό 10,5% και 4 έδρες στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Κι από εκεί αρχίζει η Μεγάλη Πορεία… Ηγείται κάποιος ενός λαού μόνο αν του δείξει κάποιο μέλλον· ο ηγέτης είναι ένας έμπορος ελπίδων. Κι ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε από ελπίδες και πώς να τις διαλαλήσει.
Άνθρωποι του στενού του, πολιτικού περιβάλλοντος, λένε σήμερα: «Τον παρέσυρε το ρεύμα τότε. Όλα ήταν με το μέρος του για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Δεν δημιούργησε αυτός τις περιστάσεις, οι περιστάσεις και οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής τον συμπαρέσυραν».

Τον Φεβρουάριο του 2008, ο Αλέξης Τσίπρας εκλέγεται πρόεδρος του Συνασπισμού και αφήνει τον Φώτη Κουβέλη να διερωτάται: «πώς και γιατί χάσαμε;». Και κάτι πρωτοφανές: στα χρόνια του Χριστού, στα 33 του, ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ο νεότερος αρχηγός πολιτικού κόμματος στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας! Το παράδοξο; Πρώτα ήρθε η Ανάσταση και μετά η Σταύρωση! Και η πορεία προς τον Γολγοθά μόλις άρχιζε: Στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στη Βουλή με 4,6%, με τον Τσίπρα να εκλέγεται βουλευτής για πρώτη φορά και τον Δεκέμβριο του 2010 εξελέγη αντιπρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Τα πυρά από τους αντιπάλους εντός στρατοπέδου δεν σταμάτησαν ποτέ· ο Τσίπρας κατηγορήθηκε για λαϊκισμό και, με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών του 2009, αποτυχημένος! Ο Κουβέλης αποχώρησε ακολουθούμενος κι από άλλους.
Κι έρχονται η κρίση και τα Μνημόνια. Και το κύμα που παρέσυρε την Ελλάδα σε ξέρες, παρασέρνει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία! 16,78% στις εκλογές του Μαΐου του 2012 και οι προβολείς της δημοσιότητας φωτίζουν τον πολιτικό που οδήγησε το κόμμα του στο μεγαλύτερο ποσοστό από την Μεταπολίτευση και μετά!

Και η άνοδος συνεχίζεται: 26,89% τον Ιούνιο του ’12 και πρώτο κόμμα στις Ευρωεκλογές του 2013 με 26,56%. Τον Ιανουάριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα με 36,3% δίχως όμως αυτοδυναμία την οποία θα προσφέρουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου.
Κι έπειτα έρχονται οι καταιγίδες: δημοψήφισμα, λουκέτο στις Τράπεζες, σκληρή διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους, αποτέλεσμα δημοψηφίσματος: «Όχι» με 61,31%, που απαντάει «ναι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση για συμφωνία... διάσωσης της Ελλάδας. Και μεσούντος του Αυγούστου του 2015 προκηρύσσονται νέες εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τους σκληροπυρηνικούς αριστερούς βουλευτές του (Λαφαζάνης, Στρατούλης κλπ) που πηδούν από το σκάφος για να μείνουν σταθεροί στην Αριστερή Πλατφόρμα της Λαϊκής Ενότητας. Από το σκάφος που πασχίζει να ταξιδέψει υπό κατάσταση θαλάσσης μαινομένη, πηδούν και οι Ζωή Κωνσταντοπούλου (Πρόεδρος της Βουλής, τότε), Νάντια Βαλαβάνη, Κωστής Δερμιτζάκης…

Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει ποσοστό 35,5% και με την αρωγή του Πάνου Καμμένου ξανά, ευδοκιμεί ως Κυβέρνηση μέχρι το 2019, οπότε ο κυβερνητικός εταίρος εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης προφασιζόμενος τη Συμφωνία των Πρεσπών, και παραμερίζοντας να περάσουν οι δυνάμεις της Δεξιάς που όλα αυτά τα χρόνια για μια συντριπτική νίκη προετοιμάζονταν· τη συντριπτική νίκη θα την πετύχουν τέσσερα χρόνια μετά. Το 2019 θα καταγράψουν, απλά μια νίκη!

Στο μεταξύ, η Ελλάδα έχει βγει από τα Μνημόνια, ο Τσίπρας έχει φορέσει γραβάτα (!) και έχει επιλυθεί δια Συμφωνίας η υπόθεση για το όνομα της γείτονος Βόρειας Μακεδονίας, πλέον. Και πριν από αυτά, τα πυρά έρχονται και από μακριά: το 2017, το περιοδικό Time τοποθέτησε τον Αλέξη Τσίπρα στη λίστα με τους πέντε λιγότερο δημοφιλείς αρχηγούς, χαρακτηρίζοντας τον ως λιγότερο δημοφιλή από τον Ντόναλντ Τραμπ! Η Σταύρωση μόλις έχει αρχίσει. Και θα είναι διαρκείας. Τα υπόλοιπα είναι πρόσφατα, γνωστά και σε εξέλιξη. Αυτά με λίγες λέξεις τα ιστορικά.

Οι αυλοκόλακες και οι ανεπαρκείς

Και πάμε στην αποτυχία και τα αίτια αυτής. Κι εδώ, ίσως είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της όλης ιστορίας.
Άλλοτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα εκτός κόμματος κι αυτός, περιέγραψε το τι έφταιξε και πώς «φθάσαμεν εδώ», λακωνικά: «Ο Τσίπρας διέθετε χαρίσματα, όμως είχε πολλές ανασφάλειες με αποτέλεσμα να επηρεαστεί από ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων, τους οποίους όμως ο ίδιος είχε επιλέξει· δεν είναι τυχαίο ό,τι συνέβη. Για την ήττα είναι αυτός και μόνον ο κύριος υπεύθυνος».

Είναι αληθές, όπως συζητείται εντός του κομματικού πλαισίου, ότι το γεγονός πως ο Τσίπρας, με τις ανασφάλειές του και τις ανεπάρκειες του, επέλεξε ανθρώπους, σε κρίσιμες στιγμές της πορείας του, κατώτερους των περιστάσεων και δημιούργησε έναν στενό προσωπικό κύκλο, ο οποίος τελικά τον εγκλώβισε και αποδείχτηκε μοιραίο το γεγονός αυτό και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον ίδιο τον αρχηγό.

Λέγεται ότι: αυτοί οι άνθρωποι, οι «κατώτεροι των περιστάσεων» αποδείχτηκαν σημαντικά καταστρεπτικοί, γιατί συνήθως κάτι τέτοιοι είναι κόλακες και ωραιοποιούν καταστάσεις, κάτι που ενδεχομένως ικανοποιούσε την ματαιοδοξία του Προέδρου. Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε στην καταβαράθρωση!

Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πριν από τις Ευρωεκλογές του 2019 είχαν εκπέμψει SOS, διαβλέποντας ήττα με περισσότερες από 5 μονάδες διαφορά· λοιδορήθηκαν από τους αυλοκόλακες!
Άνθρωποι, που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις υποστηρίζουν ότι: κάποιοι εγκλωβισμένοι στις ιδεοληψίες και τις επιθυμίες τους, περιτριγύριζαν τον Τσίπρα και του παρουσίαζαν μια στρεβλή πραγματικότητα και τέλος τον εγκλώβισαν κι εκείνον σε ένα αναπόδραστο «Βατερλώ».

Κάποιοι πάλι, απογοητευμένοι από την ολισθηρή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, διατείνονται ότι ο πρόεδρος ήταν υπερεκτιμημένος («το αποδεικνύει η πορεία του άλλωστε», επιχειρηματολογούν) και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα δύσκολα.

Α, η πολιτική... Τι μικροπρέπειες! Τι ραδιουργίες! Κανένα στρατόπεδο δεν είναι τόσο βρόμικο... Η πίκρα είναι κακός σύμβουλος, σίγουρα.
Άλλοι πάλι, που γνωρίζουν καλά, από «παιδί» τον Αλέξη Τσίπρα, υποστηρίζουν ότι «κάτι ετοιμάζει» και το τέλος του σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Το μέλλον θα δείξει, αν του «Βατερλώ» και της αυτοεξορίας από την ηγεσία του κόμματος, θα ακολουθήσουν νέες πορείες στα πολιτικά πεδία των μαχών υπό άλλη παντιέρα.

Κι έτσι για επίλογο: Ο Πρωταγόρας έλεγε πώς «όποιος είναι ανίκανος να κρατήσει το μερίδιό του στην αιδώ και τη δικαιοσύνη, πρέπει να τον σκοτώσουν, γιατί είναι πανούκλα της πολιτείας». Ο Αλέξης Τσίπρας, όταν ένιωσε βαθιά μέσα του πως κάπως έτσι σκέπτονται για αυτόν ομοτράπεζοι και αντίπαλοι έπραξε ό,τι οφείλει να πράξει ένας ευσυνείδητος ηγέτης: «παραμέρισε για να περάσει» η Ιστορία, που με το σκιαγραφικό της θα καταδείξει τελικά αν ήταν ό,τι του καταλογίζουν οι εχθροί: τοξικός και λαϊκιστής ή αυτό που του αποδίδουν οι φίλοι: χαρισματικός, αλλά κάπως ανασφαλής! Είδομεν...

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

• Τσίπρας: Από τις σκέψεις για παραίτηση τον Μάιο στο οριστικό «αντίο» του Ιουνίου
• Πανελλήνιες 2023: Τι ακολουθεί μετά τις βαθμολογίες – Οι πρώτες εκτιμήσεις για τις βάσεις εισαγωγής – Πώς έγραψαν οι υποψήφιοι
• Αρκιοί: Τεράστιο πρόβλημα με το δίκτυο ύδρευσης - Την ερχόμενη εβδομάδα νέος σωλήνας, λέει στο ethnos.gr ο δήμαρχος Πάτμου
• Αλέξης Τσίπρας: Οι εχθροί τον χαρακτηρίζουν τοξικό και λαϊκιστή, οι φίλοι χαρισματικό. Η Ιστορία δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη
• Χρέη: Προς αναβολή η blacklist με τους μεγαλοοφειλέτες – Λίφτινγκ στις ρυθμίσεις που δεν «τρέχουν»