Το Πολυτεχνείο ήταν Ιστορία, είτε κάποιοι το θέλουν είτε όχι και η αληθινή ιστορία είναι ειπωμένη από τη σιωπή των νεκρών...
«Άδικα περιμένουν οι νεκροί στις επιτύμβιες στήλες (όσοι πρόφτασαν κι απόχτησαν μια τέτοια, ή που δεν τους την έσπασαν), άδικα με κείνο τους το σκεύος για σπονδές ολότελα άδειο»…
Όλα έχουν ένα τέλος κάποτε κι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις τέλειωσε.
Βουνά ανυπόταχτα, βουνά αιώνια, βουνά με δύναμη γιομάτα και με κάλλη και από των ανθρώπων τις ασχήμιες λερωμένα…
Αμερικανικές εκλογές που θα αλλάξουν τον ρυθμό του κόσμου; Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε…
Εκατό χρόνια πριν και η «κλιματική κρίση» δεν έχει ακόμα εφευρεθεί, αλλά η ξηρασία έχει χτυπήσει την Ελλάδα, όπως κι εφέτος...
«Απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδος ας ηχήση η κραυγή: ΕΚΔΙΚΗΣΙΝ!»
Μέγα το της θαλάσσης κράτος της Βρετανίας, μέγα και ελεεινό!
Ο αδόκητοις θάνατος του βασιλιά Αλέξανδρου συνταράσει την Ελλάδα. Το «ΕΘΝΟΣ» καταγράφει τις εξελίξεις.
Αρχές του Νοέμβρη κι είμαστε μες στην αλμύρα και τ’ αλάτια…
Λίγα χρόνια ακόμα απομένουν- με αγωνία και οργιώδεις φήμες ασφαλώς- για να απολαύσουν οι Αθηναίοι διασκέδαση και επίπλαστη ευμάρεια. Μετά; Μετά καταστροφή!
«Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα: Νικούμε. Νικούμε. Πάντα νικάει το δίκιο!»
Η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» με βασικό τίτλο: Υπέρ βωμών και εστιών παρακολουθεί τις εξελίξεις και δημοσιεύει ρεπορτάζ.
Το να υπάρχει το «ΕΘΝΟΣ» 111 χρόνια (όχι ανελλιπώς) στα χαρακώματα της ενημέρωσης, παρών, είναι κι αυτός ένας τρόπος μέτρησης του χρόνου…
Στο πόλεμο δεν υπάρχουν μόνο νεκροί, νίκες, ήττες, ανταμοιβές και τιμωρίες, υπάρχουν και επακόλουθα. Η Ιταλία δεν πλήρωσε ποτέ τα επίχειρα των πράξεών της.
