Η Ιαπωνία αναγνωρίζει επίσημα ένα από τα ιδιαζόντως ειδεχθή εγκλήματα του Αυτοκρατορικού Στρατού

Μια μέρα σαν σήμερα, 4 Αυγούστου του 1993, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αναγνώρισε (μία από) τις φρικαλεότητες, που είχε διαπράξει ο Αυτοκρατορικός Στρατός.

Μετά τη Σφαγή της Ναντσίνγκ, όπου εκτελέστηκαν βάναυσα 300.000 άνθρωποι ενώ βιάστηκαν περίπου 80.000 Κινέζες, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χίρο Χίτο διέταξε τους αξιωματικούς του να επεκτείνουν τους λεγόμενους «σταθμούς παρηγοριάς» ή πιο σωστά τους στρατιωτικούς οίκους ανοχής, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει περαιτέρω φρικαλεότητες, να μειώσει τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και να εξασφαλίσει μια σταθερή και απομονωμένη ομάδα ιερόδουλων, που θα ικανοποιούσε τις σεξουαλικές ορέξεις των ιαπώνων στρατιωτών.

Η «στρατολόγηση» των γυναικών για τους οίκους ανοχής προϋπέθετε βία, απαγωγές και εξαναγκασμό. Οι γυναίκες συγκεντρώνονταν στους δρόμους των κατεχομένων εδαφών από την Ιαπωνία, πείθονταν να ταξιδέψουν για να εργαστούν σε νοσηλευτικές μονάδες ή διοικητικές θέσεις, όπως τους έλεγαν, ή τις αγόραζαν από τους γονείς τους για να εργαστούν - δήθεν - σαν υπηρέτριες.

Αυτές οι γυναίκες προέρχονταν από όλη τη νοτιοανατολική Ασία, αλλά οι περισσότερες ήταν Κορεάτισσες ή Κινέζες. Μόλις έμπαιναν στους οίκους ανοχής, οι άτυχες γυναίκες, εξαναγκάζονταν να κάνουν σεξ με τους απαγωγείς τους κάτω από βάναυσες - απάνθρωπες συνθήκες.

Συνέχισαν οι Αμερικανοί!

Το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν έκλεισε και τους στρατιωτικούς οίκους ανοχής στην Ιαπωνία. Το 2007, δημοσιογράφοι του Associated Press ανακάλυψαν ότι οι αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών επέτρεψαν να λειτουργήσουν «σταθμοί παρηγοριάς» πολλούς μήνες μετά το τέλος του πολέμου και ότι δεκάδες χιλιάδες γυναίκες που βρίσκονταν στους οίκους ανοχής υποχρεώθηκαν να κάνουν σεξ και με αμερικανούς στρατιώτες έως ότου ο στρατηγός Ντάγκλας Μακ Άρθουρ έκλεισε την υπόθεση γύρω στο 1946. Μέχρι τότε ένας αριθμός από 20.000 έως 410.000 γυναίκες είχαν βασανιστεί, κακοποιηθεί ή πεθάνει σε τουλάχιστον 125 οίκους ανοχής.

Το 1993, το Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ για τις Παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Γυναικών υπολόγισε ότι στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 90% των «γυναικών παρηγοριάς» είχαν χάσει τη ζωή τους. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ό,τι αποδείξεις υπήρχαν για το σύστημα εκπόρνευσης καταστράφηκαν από ιάπωνες αξιωματούχους. Επί δεκαετίες, οι περιπέτειες των «γυναικών παρηγοριάς» απλά ψιθυρίζονταν και παρέμεναν θαμμένες στη χωματερή της Ιστορίας… Εκεί κάπου στη δεκαετία του ‘80, κάποιες γυναίκες άρχισαν να μοιράζονται τις ιστορίες τους.

Μετά την αναγνώριση του εγκληματος, η ιαπωνική κυβέρνηση, το 2015, ανακοίνωσε ότι θα έδινε αποζημιώσεις σε «γυναίκες παρηγοριάς» που είχαν επιζήσει, αλλά μετά από επανεξέταση, η Νότια Κορέα ζήτησε και μια πιο ειλικρινή και επίσημη συγγνώμη. Η Ιαπωνία καταδίκασε αυτό το αίτημα, με την υπενθύμιση ότι το ζήτημα παραμένει θέμα των παρόντων εξωτερικών σχέσεων στην προηγούμενη Ιστορία. Δεκάδες από τις γυναίκες που εξαναγκάστηκαν σε εκπόρνευση από τους Ιάπωνες είναι ακόμα ζωντανές περιμένοντας δικαίωση... 

Επίσης σαν σήμερα…

1072: Πεθαίνει ο Ρωμανός Διογένης, μια από τις τραγικότερες μορφές-αυτοκράτορας του Βυζαντίου!
1865: Ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού καθιερώνεται ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας. Μελοποιείται από τον Νικόλαο Μάντζαρο.
1914: Η Γερμανία εισβάλλει στο Βέλγιο. Ως απάντηση, η Μεγάλη Βρετανία της κηρύσσει τον πόλεμο.
1936: Το ελληνικό κοινοβούλιο παραδίδει τη χώρα στον Ιωάννη Μεταξά
1944: Η Γκεστάπο εντοπίζει στο Άμστερνταμ, όπου κρύβονταν τα τελευταία δυο χρόνια, την Άννα Φρανκ, την οικογένειά της και τέσσερις ακόμα Εβραίους. Το ημερολόγιό της, που θα βρεθεί μετά τον πόλεμο, θα μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
1984: Ο Δημήτρης Θανόπουλος κατακτά το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία 82 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες. Στην ίδια διοργάνωση, ο Μπάμπης Χολίδης κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 57 κιλών.