Ακόμα κι’ αν δεν υπήρχε η Μουρτζούκου, το σύστημα θα έπρεπε να την εφεύρει…

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Υπόθεση «Ειρήνης Μουρτζούκου»: νερό στον μύλο του αμετροφάγου συστήματος.

«…γυνή γαρ τα’λλα μεν φόβου πλέα
κακή τ’ ες αλκήν και σίδηρον εισοράν·
όταν δ’ ες ευνήν ηδικημένη κυρή,
ουκ έστιν άλλη φρην μιαιφονωτέρα».

Από τη Μήδεια του Ευριπίδη το παραπάνω απόσπασμα, που στα νέα ελληνικά θα πει: «Γεμάτη βέβαια είναι από φόβο η γυναίκα. Στα χέρια αδύναμη, τα όπλα αποστρέφεται. Αν όμως βρεθεί στην κλίνη της αδικημένη πνεύμα πιο αιμοβόρο απ’ αυτή δεν υπάρχει».
Ειρήνη Μουρτζούκου, η πρωταγωνίστρια σύγχρονης τραγωδίας, της τραγωδίας της κοινωνίας μας!
Γεμάτη από φόβο η Ειρήνη που με τον πόλεμο μέσα της μεγάλωσε. Βρέθηκε στην «κλίνη της» αδικημένη- στο λίκνο της πιο σωστά όπως ισχυρίζεται και όπως διαφαίνεται- κι έγινε πνεύμα αιμοβόρο!

Εκφράζοντας το μίσος που την κατάτρυχε, το μίσος για τη μάνα της, σκότωνε παιδιά· γιατί δεν μπορούσε- ή δεν ήθελε- να σκοτώσει τη μάνα της; Και ουδεμία σχέση έχει με τα κίνητρα και την ψυχική κατάσταση της Χαδούλας, της Φόνισσας του Παπαδιαμάντη, τη Φραγκογιαννού τη βασανισμένη, που σκότωνε τα κορίτσια για να μην ζήσουν το δράμα και τη δυστυχία που εκείνη έζησε. Αν υπάρχει ένα κοινό σημείο τους με την ηρωίδα του Κοσμοκαλόγερου είναι ο τρόπος των φονικών: «Της Φραγκογιαννούς άρχισε πράγματι “να ψηλώνει ο νους της”. Είχε “παραλογίσει” επί τέλους.[..] Έκλινεν επί του λίκνου. Έχωσε τους δύο μακρούς, σκληρούς δακτύλους μέσα εις το στόμα του μικρού, διά να “το σκάση”…»! Όπως η γραία Χαδούλα «απελευθέρωνε» τα κορίτσια, έτσι και η έφηβη, η 14χρονη Ειρήνη, απελευθερώθηκε από την αδελφή της· πνίγοντάς την! Και ακολούθησαν κι άλλα.

Ιδιάζουσα ψυχιατρική υπόθεση και η απόλυτη έκφραση του Διαγράμματος Venn: πολλαπλοί κύκλοι που τέμνονται μεταξύ τους και υποδεικνύουν τις λογικές σχέσεις ανάμεσα σε σύνολα.
Πρώτος κύκλος: η καθ’ ομολογία ένοχη φόνων παιδιών- τηλεοπτική σταρ, ερμηνεύοντας την ενοχή της σε ζωντανή μετάδοση... Εδώ δεν χωρούν περεταίρω σχόλια.
Δεύτερος κύκλος: η αιμοδιψής και αδηφάγος τηλεοπτική κάλυψη του θέματος. Πάνω από χρόνο τώρα κάποιοι επένδυσαν στην Ειρήνη Μουρτζούκου την καριέρα τους, κάποιοι άλλοι την ψυχαγωγία τους, κι άλλοι τον κορεσμό της περιέργειάς τους…
Τρίτος κύκλος: οι επαναστάτες του καναπέ, οι θυμωμένοι κεκμηκότες της απραξίας, οι χαύνοι που εγέρθηκαν για να φωνάξουν: «βρώμα» εν μέσω καύσωνα υπό των καμερών το δροσερό βλέμμα…
Τέταρτος κύκλος: οι επιστήμονες (ιατροδικαστές) που εξετέθησαν και οι επιστήμονες (γιατροί) που δικαιώθηκαν.
Πέμπτος κύκλος: οι άμεσα εμπλεκόμενοι που παρασύρθηκαν στην περιδίνηση της τηλοψίας: μάνα, σύντροφος, θύματα, «θύτες», δικηγόροι και λοιποί ειδικοί, ειδικευόμενοι και ανειδίκευτοι, που επιδεικνύοντας με σκέρτσο και χάρη τη χειλεοπλαστική τους, την ρητορική τους δεινότητα, την θρασύτητα και την αυταρέσκειά τους, κατανάλωσαν ώρες ατέλειωτες «βυσσοδομώντας» επί του θέματος, σχολιάζοντας την πλοκή της τραγωδίας.

Και οι κύκλοι κάποτε σιγά σιγά μικραίνουν… Και είναι φορές που σφίγγουν και πνίγουν όλους εκείνους που τους αντιπροσωπεύουν.
Παλιά ήταν ένας Σορίν Ματέι και μια δυστυχής Αμαλία Γκινάκη, πιο πρόσφατα κάποια Πισπιρίγκου και μόλις χθες η Ειρήνη Μουρτζούκου· όλοι τους, άθελά τους, νερό στο μύλο των ηθικολόγων αμοραλιστών. Θύτες και θύματα μαζί!
Ακόμα κι’ αν δεν υπήρχε η «Μουρτζούκου», το σύστημα θα έπρεπε να την εφεύρει: Πώς οι τιποτίζοντες θα γίνονταν «κάτι»; Πώς οι ενεχόμενοι σε ανόσια εγκλήματα θα αναβαπτίζονταν «αθώοι»; Πώς οι χαύνοι θα εγείρονταν; Πώς οι κλέφτες θα κραύγαζαν: «φόνισσα» και θα ξέφευγαν; Πώς η κοινωνία μας θα εισέπνεε οξυγόνο εν μέσω αιθάλης πυρκαγιών και αποπνικτικού θέρους; Πώς;

Διαβάστε ακόμη