Είδαμε το Αλ Τσαντίρι Νιους: Μας έκανες και γελάσαμε Λάκη – Αντιπολίτευση σκληρή την ώρα που η Αξιωματική Αντιπολίτευση σπαρασσόταν

Είδαμε το Αλ Τσαντίρι Νιους και μας έκανε και γελάσαμε ο Λάκης! Αντιπολίτευση σκληρή την ώρα που η Αξιωματική Αντιπολίτευση σπαρασσόταν σε ντιμπέιτ...

Ζούμε σε μια χαλασμένη πραγματικότητα· ουδείς- πλην των κρατούντων- το αμφισβητεί. Και πώς είναι δυνατόν μια «χαλασμένη πραγματικότητα» να επισκευαστεί και να λειτουργήσει σωστά ξανά; Με ένα επινοημένο ανταλλακτικό! Μια «πατέντα» στη γλώσσα των μαστόρων.

Ο Λάκης Λαζόπουλος κατέχει την πατέντα του διασκεδαστή από χρόνια πολλά. Από νεαρός της δεκαετίας του ’90 «Μήτσος» μέχρι χθες μεσόκοπος- ετών 68 πια- απλώς Λάκης… Πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια, παρών. Όμως ακόμα και η πρώτη φορά επανάληψη είναι… Κι αν όλα έχουν ειπωθεί πρέπει να ξαναειπωθούν με τρόπο να φαίνονται οι πληγές. Κι αυτό έκανε ο Λάκης!

Επέστρεψε το Αλ Τζαντίρι Νιούς και πρόσφερε γέλιο (και σκέψη για δάκρυ) στο τηλεοπτικό κοινό, που και θλιμμένο δεν το λες… Το βράδυ της Τετάρτης μάλιστα είχε να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις χιουμοριστικές εκπομπές για να αλλάξει το θυμικό της καθημερινότητας του. Από τη μια οι κεκμηκότες «Αρβύλες», που κι αυτοί ακόμα, από τη σχεδόν μιας ώρας εκπομπής, ενός λεπτού χαμόγελο θα το στραγγίξουν· κι από την άλλη το Ντιμπέιτ των Τεσσάρων, που σύριζα πέρασε από το να είναι μια θλιβερή ιλαροτραγωδία αν δεν ακουγόταν ο αφελής λόγος του καλού ηθοποιού, αμφιλεγόμενου- όμως- πολιτικού Απόστολου Γκλέτσου με τις θεωρίες του για μπαταρίες, ανεμογεννήτριες, πόρνες και τα λοιπά και τα λοιπά…

Και από τις τρεις κωμικές εκπομπές, ο Λάκης ξεχώρισε. Γιατί; Διότι εκτός από τις συνηθισμένες ατάκες του, τα παρωχημένα ανέκδοτα (όχι την Τετάρτη για γριές και αέρια του κατωτέρου πεπτικού συστήματος δεν μίλησε…), τα τυποποιημένα πια αστεία με τους ατακαδόρους των λαϊκών αγορών και τον σχολιασμό τηλεοπτικών σποτ, έκανε και σκληρή αντιπολίτευση! Ναι, ναι!
Με εκείνες τις λέξεις-φίδια που δαγκώνουν, με εκείνες τις ατάκες-σαύρες που τρέχουν με ταχύτητα ξεχωριστή και με θαυμαστή προσαρμοστικότητα αλλάζουν χρώμα κάθε φορά κατά τη συμφέρουσα φύση των πραγμάτων, και τελικώς αλλάζουν νόημα, μέσω του οποίου και διαφεύγουν…

Μπράβο στον γελωτοποιό των Ελλήνων που άγγιξε το ευαίσθητο θέμα των Τεμπών με καίρια σχόλια όπως: «Περίμενε η Καρυστιανού μια ζωή να χάσει το παιδί της για να εκθέσει την Ελλάδα παγκοσμίως»… Μπράβο που προσκάλεσε στο στούντιο του παλιού Διογένη, (εκεί που παλιά γλεντούσε το βαθύ ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό τη… διαιτητική μπαγκέτα του Στέλιου Λανδράκη...) εποχικούς πυροσβέστες να «ανάψουν φωτιές» στον Κικίλια, μπράβο που κατακεραύνωσε τα κυβερνητικά έργα και τις ημέρες ενός εν δυνάμη απόλυτου μονάρχη-Πρωθυπουργού.

Και δεν έμειναν στο απυρόβλητο ούτε ο τηλε-υπουργός Άδωνις, ούτε οι αυλόδουλους της εξουσίας που χαϊδέυουν την κάθε κίνηση των κυβερνόντων από τα κανάλια τους. Και το κερασάκι στην τούρτα του Αλ Τσαντίρι το έβαλε ο καλός ηθοποιός Πάνος Βλάχος με τα «επαναστατικά» τραγούδια του, η παρουσία του σκηνοθέτη Σωτήρη Τσαφούλια κάτι παλιά σκετσάκια καλλωπισμένα από την τεχνητή νοημοσύνη... Και όσο ακουγόταν το τακουνάκι της ώρας να χτυπάει στο παλκοσένικο της σάτιρας, τόσο έφευγαν ένας ένας οι αφορισμοί ενός- κατά τα άλλα συστημικού διασκεδαστή και χάνονταν στον αέρα της πολλής συνάφειας.

Και ένα αγωνιώδες ερώτημα που τίθεται συχνά στους σκεπτόμενους της εποχής μας: ωφελεί η σάτιρα; Ναι, ωφελεί, όταν γίνεται σωστά και ο Λάκης την τέχνη την γνωρίζει. Ωφελεί όπως ένα κερί που ανάβουμε μπαίνοντας ταπεινά σε ένα ρημαγμένο ξωκλήσι που του ‘χουν φύγει όλοι του οι Άγιοι… Ωφελεί η κριτική στα κυβερνητικά δρώμενα όταν γίνεται σωστά. Και ο Λάκης – υστερόβουλα, ευνοιοκρατικά, οπορτουνιστικά θες- την κάνει σωστά την κριτική.

Ακόμα και το- επίσης- ευαίσθητο θέμα των μη δυαδικών αναζητούντων το φύλο τους «non-binary», εθίγει με λεπτότητα και χιούμορ δίχως τις χοντράδες Δελφιναρίου.
Γιατί αυτός πάντα ήταν οι Λάκης Λαζόπουλος: ταλαντούχος περφόρμερ που γνώριζε σατανικά να λέει ό,τι ήθελε να ακούσει ο κόσμος· και αυτό έκανε! Ο ΣΥΡΙΖΑ silver alert; Ναι και ακόμα παραπάνω! Ο Σαμαράς ορθώς μίλησε; Γιατί όχι· σε μια απόλυτη μοναρχία Μητσοτάκη ο κάθε αποστάτης, για επαναστάτης μπορεί να λογιστεί;

Γιατί αυτός ήταν πάντα ο Λάκης: χάιδευε ευαίσθητες χορδές στο θυμικό των θεατών του κι ας μην πίστευε ή έπραττε το παραμικρό από όσο διακήρυττε εν είδει σάτιρας…