Τι δεν πήραν χαμπάρι οι ελληνικές ομάδες

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Σήμερα αρχίζουν οι αγώνες των ελληνικών ομάδων στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα.

Η ημέρα βρίσκει την Ελλάδα στη χειρότερη βαθμολογική θέση που είχε ποτέ στην κατάταξη των χωρών, στο λεγόμενο Ranking της ΟΥΕΦΑ. Προφανώς η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, η ανυποληψία και οι πρακτικές πολλών ομάδων, η αδυναμία παραγωγής και η έλλειψη από τα ρόστερ Ελλήνων παικτών, η διαιτησία, η συμπεριφορά των παραγόντων ευθύνονται για το γεγονός.

Ωστόσο, ως χώρα που κατέκτησε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και είχε σημαντικές ομαδικές επιτυχίες και πολύ υψηλότερη βαθμολογία (είχαμε φτάσει μέχρι την 6η θέση και κρατούσαμε για χρόνια την 12η) δεν μπορεί παρά να αναπολούμε το παρελθόν και να επιθυμούμε να βρεθούμε πάλι σε ψηλότερο επίπεδο.

Αισιοδοξία

Υπάρχει μια αισιοδοξία ότι φέτος μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία ανόδου. Πηγάζει από το γεγονός ότι έχουμε τέσσερις καλές ομάδες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια που τέτοιες ήταν μόνο ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, καθώς και, με την προσθήκη του Άρη, έχουμε μετά από πολλά χρόνια αναβίωση του BIG5 στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κακά τα ψέματα μας έλλειψαν οι έστω και περιστασιακές επιτυχίες αυτών των πέντε ομάδων και εκείνες που τις αντικατέστησαν κατά καιρούς στις συμμετοχές στην Ευρώπη (Ατρόμητος, Τρίπολη, ΟΦΗ, ΠΑΣ Γιάννινα), παρά τη μεγάλη τιμή και χαρά για τους οπαδούς τους, δεν ανταποκρίθηκαν με επιτυχίες.

Δυσκολίες

Υπάρχουν όμως δύο στοιχεία τα οποία δεν επιτρέπουν την μεγάλη αισιοδοξία.

Το πρώτο είναι οι δύσκολες κληρώσεις αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι ομάδες μας (Παναθηναϊκός ΑΕΚ, Άρης), μετά από παρατεταμένες απουσίες έχουν χαμηλές βαθμολογίες στο ομαδικό Ranking της ΟΥΕΦΑ και πάνε στις κληρώσεις με τους αδύνατους, βρίσκοντας κατά κανόνα ισχυρούς αντιπάλους. Κοντολογίς πρέπει πια να υπερβούμε μεγαλύτερες, κατ’ όνομα ομάδες για να φτάσουμε σε ομίλους και να μαζέψουμε βαθμούς.

Το δεύτερο είναι ότι αν ρίξουμε μια ματιά στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ θα δούμε ότι δεν αρκεί μια καλή χρονιά για να μας ανεβάσει στο παλιό μας επίπεδο, με έπαθλο περισσότερες ομάδες να συμμετέχουν στην Ευρώπη και στο CHL, καλύτερες κληρώσεις κλπ. Την αρχή δηλαδή ενός ενάρετου κύκλου. Με δεδομένο βέβαια ότι οι ομάδες που αγωνίζονται στο CHL και το EUL, σε περίπτωση αποκλεισμού έχουν δεύτερη ευκαιρία στο παρακάτω Κύπελλο φιλοδοξούμε ότι θα έχουμε τελικά 3-4 ομάδες σε ομίλους. Εκεί όμως θα χρειαστούν πολλές νίκες και κάποιες να περάσουν στην επόμενη φάση των νοκ άουτ.

Παρ’ όλα αυτά δεν αρκεί μια καλή σεζόν και θα δούμε γιατί, μελετώντας τους ενημερωμένους για το 2023-24 Πίνακες της ΟΥΕΦΑ.

UEFA πίνακες

Παρατηρήσεις – Προϋποθέσεις επιτυχίας:

Η Ελλάδα έχει φέτος 5 ομάδες και έχει πλεονέκτημα σε σχέση με τις όλες τις ανταγωνίστριές της που έχουν 4. Το πλεονέκτημα όμως αυτό αντιστρέφεται του χρόνου που θα έχει και η Ελλάδα 4 ομάδες, ένώ κάποιες άλλες χώρες 5. Άρα πρέπει φέτος να πάρουμε οπωσδήποτε βαθμούς για να εξασφαλίσουμε την παρεπόμενη χρονιά και τη συνέχεια.
Η πολύ ευνοϊκή και πιθανόν ταβάνι για μας 12η θέση παίζει τώρα στους 27 με 28 χιλ. βαθμούς όταν το 2012/13 η Ελλάδα την κατείχε με 34 χιλ. βαθμούς. Αυτό σημαίνει ότι αυξήθηκε ο ανταγωνισμός και αριθμητικά μας συμφέρει καθώς είμαστε στους 20 χιλ βαθμούς και έχουμε να καλύψουμε μικρότερο έδαφος, αλλά στην ουσία είναι η ίδια δυσκολία.
Η καλύτερη ελληνική χρονιά σε συγκομιδή βαθμών ήταν πρόσφατα, το 2021/22, με τον ΠΑΟΚ και την πορεία του μέχρι τα προημιτελικά. Παλαιότερα η καλύτερη (και καλύτερη όλων των εποχών) ήταν το 2001/02 με τον Παναθηναϊκό να φτάνει μέχρι τα προημιτελικά του (τότε) Πρωταθλητριών, συν Ολυμπιακό σε ομίλους CHL, τον ΠΑΟΚ στους 32 και την ΑΕΚ στους 16 του ΟΥΕΦΑ).
Οι πολύ καλές χρονιές ήταν του 2000/1 (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός σε ομίλους, ο Παναθηναϊκός και σε δεύτερο όμιλο και στους 32 ΟΥΕΦΑ με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στους 16), του 2007/8 (Άρης, Πανιώνιος, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Λάρισα σε ομίλους, Παναθηναϊκός ΑΕΚ στους 32), του 2009/10 (Ολυμπιακός μέχρι τους 16 του CHL), του 2010/11 (AEK, Παναθηναϊκός σε ομίλους EUL, ΠΑΟΚ, Άρης μέχρι τους 32), του 2011/12 (ΑΕΚ ομίλους, ΠΑΟΚ στους 32 του EUL, Ολυμπιακός όμιλος CHL, μέχρι τους 16 του EUL).
Ο Μέσος Όρος βαθμών που χρειαζόμαστε σήμερα ανά χρονιά για να πετύχουμε το στόχο είναι 5.500 - 5.700 βαθμοί.
Για να τους πετύχουμε πρέπει να έχουμε τουλάχιστον 2-4 ομάδες σε ομίλους, εκ των οποίων 1-2 να προχωρήσουν μέχρι 32 ή 16.
Φέτος όμως πετάξαμε μια χρονιά, του 2018/19, που είχε 5.100 βαθμούς και για να βελτιώσουμε τη θέση μας πρέπει να πάρουμε περισσότερους. Με βάση τους αριθμούς θα έπρεπε να πάρουμε πάνω από 7.000 βαθμούς, δηλαδή να πλησιάσουμε στους βαθμούς των εξαιρετικών μας χρονιών, αλλά επειδή όλες οι χώρες που είναι μπροστά μας συμμετέχουν με 4 ομάδες ενώ εμείς με 5, ίσως να αρκέσει και μια μικρότερη συγκομιδή, όχι όμως κάτω από 6.000 βαθμούς.
Βέβαια στόχοι είναι και οι θέσεις 14, 15 και 17 που δίνουν βελτιωμένη συμμετοχή από τη σημερινή αλλά σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούμε 6.000 βαθμούς και βλέπουμε.

Οι αλλαγές για τις οποίες δεν πήραν χαμπάρι οι ελληνικές ομάδες

Και ερχόμαστε στο κρίσιμο ζήτημα που δεν έχουν λάβει ίσως υπ’ όψιν τους οι ομάδες. Και φυσικά μέχρι τώρα το πλήρωσαν ακριβά.

Με το άνοιγμα της ΟΥΕΦΑ σε πολλές χώρες, θεωρούμενες μικρές, την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου σ’ αυτές, με τη βελτίωση υποδομών και ομάδων, με την ίδια βαθμολογία που δίνει στη νίκη είτε είναι στο EUL είτε στο Conference (και μικρή διαφορά στο CHL) τη δημιουργία του Conference, το τοπίο για τις προκρίσεις έχει αλλάξει ριζικά.
Μεγάλες ομάδες αναγκάζονται να μπουν σε διαδικασία προκριματικών από το τέλος Ιουλίου. Μια ματιά στο πρόγραμμα της εβδομάδας μας πληροφορεί για αγώνες των Γαλατά, Φενέρ, Ντιναμό Ζάγκρεμπ, Κοπεγχάγη, Μιντιλαντ, καθώς και πολλών άλλων και μεγαλύτερων σε 15 μέρες, στην επόμενη φάση.
Δημιουργήθηκαν σιγά-σιγά ονόματα στο μεσαίο επίπεδο με ομάδες άγνωστες μέχρι τώρα που έγιναν καλές και δύσκολες όπως, Αστάνα, Καραμπάκ, Σεριφ Τιρασπόλ, Ρακοφ, Ζαλγκίρις κ.α. Ανέβηκαν πολύ οι Ουγκαρέζικες, οι Πολωνικές, οι Τσέχικες, περισσότερες Σέρβικες και Κροατικές ομάδες χωρών που δεν μας προβλημάτιζαν παλαιότερα.
Οι ομάδες αυτών των νέων χωρών έχουν αρχίσει από καιρό τα πρωταθλήματά τους, δεν έχουν ζέστη, δεν έχουν ουσιαστικές αλλαγές στα ρόστερ και αν έχουν μια στοιχειώδη ποιότητα και κίνητρο μπορούν να αιφνιδιάσουν μεγάλα (θεωρητικά) ονόματα. Τρανό παράδειγμα πέρσι με την Λέφσκι Σόφιας και τον ΠΑΟΚ, τη Μακάμπι και τον Ολυμπιακό, πρόπερσι με τη Μόσταρ και την ΑΕΚ.
Κατά συνέπεια όλες οι θεωρούμενες καλές ευρωπαϊκές ομάδες οι οποίες με περίπατο ή έστω μικρή δυσκολία έμπαιναν σε ομίλους πρέπει τώρα να δώσουν συχνά έξη αγώνες, από μέσα Ιουλίου με υποδεέστερες θεωρητικά ομάδες αλλά και μεγάλο κίνδυνο αιφνιδιασμού και τραγωδίας.

Αυτό θα έπρεπε να κάνει τις ελληνικές ομάδες του BIG5 να αλλάξουν προγραμματισμό μεταγραφών, να κλείνουν τα ρόστερ σε μεγάλο βαθμό πιο νωρίς, να μην αφήνουν, παραμονές αγώνων να έχουν κενά, να κάνουν κατάλληλη προετοιμασία και γενικά να είναι στην τσίτα και να μην υποτιμούν κανένα αντίπαλο. Αν θέλουν να συμμετέχουν ξανά σε ομίλους και φυσικά στα τεράστια οικονομικά οφέλη αυτών των συμμετοχών.