«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος» - Η κατά λάθος ηρωίδα Μαρία Δαμανάκη και μια τρομοκρατική οργάνωση

52 χρόνια μετά κι ακόμα το «Πολυτεχνείο» διχάζει. Και θα διχάζει στο διηνεκές έναν λαό που ο διχασμός είναι η προσφιλής ενασχόλησή του…

Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων, κατά τον Σεφέρη και ας απολαύσουμε έναν οιονεί μονόλογο για το «Πολυτεχνείο» από τον Βασίλη Ραφαηλίδη, τον μαρξιστή, τον δημοσιογράφο, τον συγγραφέα, τον Βασίλη Ραφαηλίδη τον πολυμαθή, πολυγραφότατο, ανατρεπτικό, πνευματώδη μαχητικό διανοούμενο της κομμουνιστικής Αριστεράς:

«Ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης, γνωστός και ως “πίθηκος”, ήταν πολύ άτυχος. Διορίστηκε πρωθυπουργός την 8η Οκτωβρίου 1973, και ενάμισο μήνα μετά την ορκωμοσία του, εκδηλώνεται η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήρθε στην εξουσία υποτίθεται για να εκτονώσει την κατάσταση και να κατασιγάσει τα πάθη μετά την εξέγερση της Νομικής, αλλά τα πάθη φούντωσαν εντελώς απροσδόκητα στο Πολυτεχνείο από την 14η Νοεμβρίου 1973 πού αρχίζει η κατάληψη, μέχρι τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή της 17ης Νοεμβρίου, που τα τανκς θα σπάσουν την πόρτα και θα καταστείλουν την αυθόρμητη, αυτοκαθοδηγούμενη και ακαθοδήγητη από τα κόμματα φοιτητική εξέγερση.

»Σιγά σιγά, τις τρεις μέρες που κρατάει ο ξεσηκωμός, πλήθη λαού θα κατακλύσουν τον πέριξ του Πολυτεχνείου χώρο, περισσότερο για να συμπαρασταθούν βουβά στους φοιτητές, παρά για να αντισταθούν στη χούντα. Όμως, το μήνυμα που θα σταλεί προς τη χούντα εκτός από σαφές είναι και αιματηρό. Είναι κάμποσοι αυτοί που «πέφτουν», όχι ηρωικά αλλά από αδέσποτες και από σφαίρες που ρίχνουν στο ψαχνό οι δύστυχοι επίστρατοι προς τρομοκράτησιν. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Τούτη η αυθόρμητη παθητική αντίσταση στη χούντα έχει μάλλον έναν λυρικό παρά έναν επικό χαρακτήρα. Και η επέλαση των τανκς κατά των νεαρών αόπλων έχει περισσότερη σχέση με γκραν γκινιόλ μέσα στη νύχτα παρά με έπος.

»Η σημαντικότερη συνέπεια του «έπους» του Πολυτεχνείου, είναι το γεγονός πως η ημέρα της πτώσης του, η 17η Νοέμβρη, χάρισε το όνομά της στην οργάνωση «17 Νοέμβρη». Επίσης το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση από το ραδιόφωνο των φοιτητών των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής. Πάντως, πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη Βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει. Πράγμα που σημαίνει πως για την ανανέωση της ελληνικής πολιτικής ζωής σήμερα, πρέπει ίσως να υπάρξει και ένα δεύτερο Πολυτεχνείο, και ένα τρίτο, και ένα τέταρτο, μέχρι που να πέσουν οι πολλές δημοκρατικότατες χουντίτσες που προήλθαν από τη διάλυση της μεγάλης χούντας.

Ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι

»Ευτυχώς να λες που δεν μας προέκυψε και τρίτη εθνική εορτή, η 17η του Νοέμβρη, η «ημέρα του Πολυτεχνείου». Ευτυχώς που η οργάνωση «17 Νοέμβρη» οικειοποιήθηκε την ημερομηνία, ως σήμα κατατεθέν. Γιατί με τρεις εθνικές γιορτές για ένα έθνος που τείνει να γίνει κανένα, θα γινόμασταν ρεζιλι των σκύλων της ΕΣΑ, αλλά και των άλλων, των κυρίως ειπείν συμπαθέστατων σκύλων.
Όπως και νάναι, το «έπος του Πολυτεχνείου» έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για κείνους που για επτά χρόνια λούφαζαν και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί, καλά προφυλαγμένοι οι περισσότεροι από την πολυκέφαλη μάζα που τους περιέβαλλε πανταχόθεν. Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά σιγά».
Αυτά έγραφε ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του: ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) του ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου- 1993. Ο μαρξιστής Βασίλης Ραφαηλίδης!

«...κινδυνεύοντας να γελοιοποιηθεί»

Ο Σταύρος Λυγερός- δημοσιογράφος πλέον- με μακρά ιστορία στον χώρο- το 1973 φοιτούσε στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Σταύρος Λυγερός υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου· στο βιβλίο του: Η εξέγερση του Πολυτεχνείου Μια ξεχασμένη κατάθεση, εκδόσεις Πατάκη-2023, επισημαίνει: «Η εξέγερση ήταν μία συλλογική εκτοξεύσει στον ουρανό της ανιδιοτέλειας, ένας πρωτοφανής οργασμός δημιουργίας, μια έμπρακτη υπέρβαση της αλλοτρίωσης και το ουσιαστικότερο μάθημα πολιτικής και ηθικής που θα μπορούσε να πάρει μια γενιά. Στις τρεις εκείνες ημέρες του Νοέμβρη, ο χρόνος απόκτησε μια αφάνταστη πυκνότητα, ενηλικιώνοντας ανήλικους και ενήλικες. Τα σχόλια τα δικά μας είναι περιττά κι’ ανούσια.

Ως επίλογο θα παραθέσουμε μια πρόταση από το βιβλίο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 – ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟ ΑΔΙΚΑΙΩΤΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΣΥΧΑΖΕΙ – Επιμέλεια-κείμενα Ιερώνυμος Λύκαρης, εκδόσεις Καστανιώτη- 2023.
«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι από εκείνα τα κομβικά γεγονότα της Ιστορίας που όσο και να προσπαθήσει κανείς να τα φέρει στα μέτρα του κόμμα στο τέλος θα αποτύχει, κινδυνεύοντας να γελοιοποιηθεί»… Σσσς. Εκεί Πολυτεχνείο; Δεν ακούει κανείς, στο χειρότερο του Ελληνισμού κομμάτι, στην Ελλάδα ζούμε…

Διαβάστε ακόμη

Δραματικές ώρες στη Λακωνία: Γυναίκα ανεβαίνει σε ταράτσα για να δώσει φαγητό στην εγκλωβισμένη μητέρα της

Κακοκαιρία Byron: Τι θα γίνει με τον μισθό όσων δεν μπόρεσαν να πάνε στη δουλειά τους

Πανικός στη αεροσκάφος: Φωτιά σε διάδρομο απογείωσης γέμισε με καπνούς Airbus A320 με 180 επιβαίνοντες

Mega deal στα σκαριά στον τομέα της ψυχαγωγίας: Η Netflix κοντά στην αγορά της Warner Bros!