Ποδοσφαιριστής-θρύλος: Γιατί ο μοναδικός τερματοφύλακας που κατέκτησε Χρυσή Μπάλα μέχρι σήμερα, ήθελε να σταματήσει

Ήταν ποδοσφαιριστής-θρύλος! Ο Λεβ Γιασίν, ο μοναδικός τερματοφύλακας που κατέκτησε Χρυσή Μπάλα μέχρι σήμερα, ήθελε να σταματήσει την καριέρα τους! Γιατί; Διαβάστε.

Ιούνιος του 2024, εποχή ποδοσφαίρου, Euro για την ώρα και Copa America σε λίγες ημέρες. Να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω 60 χρόνια; Γιατί όχι; Την άνοιξη του 1964, λοιπόν, πριν από τον προημιτελικό αγώνα του (τότε) Κύπελλο Εθνών Ευρώπης μεταξύ ΕΣΣΔ και Σουηδίας, το κοινό των 100.000 ατόμων του (τότε) Σταδίου Λένιν ξέσπασε σε πανηγυρισμούς και θερμό χειροκροτήματα.

Ο αρχισυντάκτης του γαλλικού περιοδικού «France Football» απένειμε στον σοβιετικό τερματοφύλακα Λεβ Γιασίν τη Χρυσή Μπάλα: το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου παίκτη της χρονιάς! Είναι το βραβείο που είχαν κατακτήσει λίγα χρόνια πριν ο σερ Στάνλεϊ Μάθιους, ο Αλφρέδο ντι Στέφανο, ο Λουίς Σουάρες, ο Ομάρ Σίβορι, ο Γιόσεφ Μάζοπουστ· όλοι τους παίκτες επιθετικοί ή του κέντρου. Το 1964 για πρώτη και τελευταία φορά ένας τερματοφύλακας χάιδευε τη δική του Χρυσή Μπάλα! Μετά ακολούθησαν ο Κρόιφ, ο Μπεκενμπάουερ, ο Ρονάλντο, ο Μέσι...

Ο θρύλος της Μάυρης Αράχνης

Ο Λεβ Γιασίν ήταν θρύλος και η ζωή του ακούγεται, χωρίς υπερβολή, σαν παραμύθι: 11 φορές καλύτερος τερματοφύλακας της ΕΣΣΔ, πέντε φορές πρωταθλητής της Σοβιετικής Ένωσης, τρεις φορές νικητής του Κυπέλλου ΕΣΣΔ, Πρωταθλητής Ευρώπης στο πρώτο Euro (Κύπελλο Εθνών Ευρώπης τότε) το 1961!
Και την επόμενη χρονιά, το 1962 , ο Γιασίν είχε σκεφτεί σοβαρά να κλείσει το βιβλίο της αθλητική του καριέρας και να μείνει μόνος, συντροφιά με τις αναμνήσεις του! Ήταν στους τελικούς του Μουντιάλ της Χιλής, όταν ο Λεβ Γιασίν δέχθηκε επτά γκολ σε τέσσερις αγώνες! Μετά την ήττα στον προημιτελικό αγώνα από την οικοδέσποινα Χιλή, η σοβιετική ομάδα επέστρεψε στο παγωμένο σπίτι…. Οι εξαγριωμένοι οπαδοί, εκείνοι που κάποτε τον αποθέωναν, πίστευαν ότι ο Γιασίν ήταν ο ένοχος.

Έστειλαν υβριστικές επιστολές (τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, που θα τα έκανε πιο απλά όλα…) στον θρυλικό τερματοφύλακα, του έσπασαν τα τζάμια του διαμερίσματος όπου κατοικούσε (αυτά γίνονται και στις μέρες μας) και του είπαν ότι ήρθε η ώρα να αφήσει το ποδόσφαιρο· κι όταν εκείνος συνέχισε, κάθε εμφάνιση στο γήπεδο συνοδευόταν από αποδοκιμασίες και ύβρεις. Ουδείς γνώριζε και θα το μάθαινε χρόνια μετά ότι, σε εκείνο τον ατυχή αγώνα, ο Λεβ Γιασίν έπαιζε με βαριά διάσειση, έχοντας χτυπηθεί στο κεφάλι από την μπάλα στην αρχή του παιχνιδιού!

Και ο Γιασίν έκλεισε ψυχή, αφτιά και μάτια και συνέχισε να υπερασπίζεται τα δοκάρια της ομάδας του. Και έναν χρόνο αργότερα, ο Λεν Γιασίν οδήγησε τη Ντινάμο Μόσχας στην κατάκτηση του σοβιετικού πρωταθλήματος (Higher League ), δεχόμενος σε 27 ματς μόνο έξι γκολ! Και το φθινόπωρο, ο Γιασίν, έπαιξε με τη Μεικτή Κόσμου σε έναν αγώνα αφιερωμένο στην εκατονταετηρίδα του ποδοσφαίρου στο θρυλικό Στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Πλάι του στον αγωνιστικό χώρο βρέθηκαν οι Εουσέμπιο, Ντένις Λο, Αλφρέντο Ντι Στέφανο και Φρανσίσκο Χέντο. Ο σοβιετικός τερματοφύλακας δεν δέχθηκε ούτε ένα γκολ! Ο δυτικός Τύπος ήταν ενθουσιασμένος: «Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γιασίν αποκαλείται Χταπόδι»! - «Η ευκινησία είναι του εξαιρετική, το θάρρος του απλά εκπληκτικό!».
Και ο σπουδαίος τερματοφύλακας της Αγγλίας Γκόρντον Μπανκς παραδέχτηκε: «Ένα ημίχρονο που πέρασα στο γήπεδο μαζί του ήταν αρκετό για να καταλάβω ότι είχα μια ιδιοφυΐα μπροστά μου». Λίγο καιρό μετά από αυτό, ο Λεβ Γιασίν έπαιξε σε ένα παιχνίδι για τα τελικά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα· οι Ιταλοί παίκτες άρχισαν να αποκαλούν τον Σοβιετικό Σατανά!

Όταν ήρθε ο καιρός να επιλεγεί ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης του 1963, η κριτική επιτροπή ( η οποία αποτελούνταν από 21 αθλητικούς δημοσιογράφους από χώρες μέλη της UEFA) ανακήρυξε τον Λεβ Γιασίν ως τον καλύτερο. H Μαύρη Αράχνη έπλεκε τον ιστό του θρύλου της!

Οι Βρετανοί τον αποθέωσαν!

Το 1966 στους τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας, ο Γιάσιν έκανε εντυπωσιακές και καθοριστικές αποκρούσεις (ιδιαίτερα) στον αγώνα με την Ουγγαρία, μια από τις οποίες σε εκτέλεση φάουλ, που θεωρείται ως η κορυφαία της καριέρας του· η εθνική ΕΣΣΔ είχε φθάσει στα ημιτελικά για πρώτη φορά στην Ιστορία.

Ο Γιασίν είχε γεννηθεί το 1929 στη Μόσχα από γονείς εργάτες και από τα 12 χρόνια του, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε να εργάζεται ως βοηθός σε μεταλλουργείο· από παιδί αγαπούσε το ποδόσφαιρο και στα 17 του αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως τερματοφύλακας στην ομάδα του εργοστασίου. Το 1949 γράφτηκε στην ομάδα Νέων της Ντινάμο Μόσχας και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Συνολικά, ο Γιασίν, αγωνίστηκε σε 812 παιχνίδια στην καριέρα του από τα οποία σε 480 (στα περισσότερα από τα μισά δηλαδή) δεν δέχθηκε γκολ! Ο σπουδαίος τερματοφύλακας όλων των εποχών σταμάτησε την καριέρα του το 1971· το τελευταίο του παιχνίδι ήταν με τη Ντιναμό Μόσχας απέναντι σε ομάδα επίλεκτων στο Στάδιο Λουζνικί (πρώνη Λένιν) της Μόσχας. Σε εκείνον τον αγώνα παρευρέθησαν πάνω από 100.000 θεατές για να τον δουν να αγωνίζεται για τελευταία φορά. Κάποιοι από τους παίκτες που τίμησαν τον «αποχαιρετισμό στα όπλα» του Λεβ Γιασίν ήταν οι Πελέ, Εουσέμπιο, Γκερντ Μίλερ και Φραντς Μπεκενμπάουερ. 

Το τέλος του Γιασίν ήταν θλιβερό: το 1984 οι γιατροί ακρωτηρίασαν το ένα πόδι του έπειτα από τραυματισμό στο γόνατο· είχε διαγνωστεί με θρομβοφλεβίτιδα· πέθανε το 1990 σε ηλικία 61 χρονών από καρκίνο του στομάχου.

Ο Γιασίν εξακολουθεί να είναι ο μόνος τερματοφύλακας που έχει κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα. Το 2020, το «France Football» αναγνώρισε τον Γιασίν ως τον καλύτερο τερματοφύλακα στην Ιστορία. Ο Γιασίν ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS), τόσο του 20ού αιώνα, όσο και όλων των εποχών! Κι εκείνα τα χρόνια ήταν «πέτρινα»: ο Γιασίν αγωνίστηκε σε όλη τη σταδιοδρομία του σε ένα μονάχα σύλλογο, τη Ντιναμό Μόσχας! Είχε πει κάποτε ο Γιασίν: «Η χαρά να βλέπεις τον Γιούρι Γκαγκάριν στο διάστημα είναι το μόνο που μπορεί να συγκριθεί με την χαρά από την απόκρουση ενός πέναλτι»! Αλήθεια!