Μην ξαναπείτε «σιγά τον πολυέλαιο»… μπορεί να σας έρθει στο κεφάλι – Μια ιστορία με Φαντάσματα και δυστυχήματα

Μην ξαναπείτε ποτέ «σιγά τον πολυέλαιο»… Ξέρετε τι είναι να σας έρθει στο κεφάλι; Ιστορία με Φαντάσματα και δυστυχήματα στη Όπερα του Παρισιού.

Γνωρίζετε πώς έχει βγει η φράση, που συχνά πυκνά ακούμε: «σιγά τον πολυέλαιο»; Λοιπόν, όταν διοργάνωνε γιορτές στα ανάκτορα ο βασιλιάς Όθων, οι παλιοί αγωνιστές της Επανάστασης έφταναν στο κέφι και άδειαζαν τα κουμπούρια τους, στραμμένα προς την οροφή του παλατιού ή κάποιες φορές πάλι, εκσφενδόνιζαν και τα τσαρούχια τους προς τα πάνω· τότε πλησίαζαν οι θαλαμηπόλοι και ευγενικά συνιστούσαν: «σιγά τον πολυέλαιο»! Καμία σχέση με ό,τι ακολουθεί, αλλά…

Το Palais Garnier γνωστό και ως Opera Garnier είναι ένα επιβλητικό κτήριο στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού· φιλοξενεί την πιο διάσημη αίθουσα όπερας στον κόσμο (η Σκάλα του Μιλάνου επίσης), σύμβολο του Παρισιού όπως η Παναγία των Παρισίων και το Λούβρο. Το ότι μπορεί να φιλοξενήσει, το Palais Garnier, περίπου 2000 θεατές και λόγω της εξαιρετικής χλιδής του, πήρε το προσωνύμιο Παλάτι (Palais…). Και κάτι άλλο που κάνει το Palais Garnier να ξεχωρίζει: η χρήση του ως ο τόπος όπου διαδραματίζεται το εμβληματικό μυθιστόρημα του Gaston Leroux (1910) «Το Φάντασμα της Όπερας». Και τι μας νοιάζουν όλα τούτα, θα μας πείτε, για την ενότητα Σαν Σήμερα; Μας νοιάζουν, γιατί μια μέρα σαν σήμερα, 20 Μαΐου του 1896, το Palais Garnier έμεινε στην Ιστορία και για κάτι ακόμα: για τον πολυέλαιό του. Κι εδώ κολλάει το «σιγά τον πολυέλαιο»… Διαβάστε.

Χλιδή στο ταβάνι

Ο από χαλκό και κρύσταλλα πολυέλαιος των επτά τόνων σχεδιάστηκε και αυτός από τον διάσημο αρχιτέκτονα Σαρλ Γκαρνιέ και το συνολικό κόστος κατασκευής έφτασε τα 30.000 χρυσά φράγκα, ποσό εξαιρετικά υψηλό για την εποχή. Και ο πολυέλαιος εκείνος επικρίθηκε, όπως συνήθως συμβαίνει με ό,τι αξιοπρόσεκτο, στην αρχή: προκάλεσε διαμάχη για παρεμπόδιση της θέας στη σκηνή, αλλά και την οροφή, τη ζωγραφισμένη από τον «Μιχαήλ Άγγελο» της εποχής Jules-Eugene Lenepveu. Περισσότερο «φώναζαν» οι θεατές των μπουθ του 4ου ορόφου…

Και λέγε, λέγε, λέγε, ο πολυέλαιος ένα βράδυ έπεσε. Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, λοιπόν, όταν ένα από τα αντίβαρα του πολυελαίου έσπασε και το βαρύ φωτιστικό έπεσε από την οροφή στο αμφιθέατρο, σκοτώνοντας έναν θυρωρό του θεάτρου και τραυματίζοντας αρκετούς από τους θεατές. Τουλάχιστον αυτό διαδόθηκε και προκάλεσε τρόμο στους λάτρεις της όπερας, που αμέσως διέγνωσαν «στοιχειωμένο τόπο». Όμως δεν είχε πέσει ακριβώς ο ακριβός πολυέλαιος, αλλά μονάχα το αντίβαρό του, που σκότωσε τον άτυχο υπάλληλο, που εκείνη την ώρα «έβγαζε το ψωμί του».

Έμπνευση για... φαντάσματα

Όλα τούτα όμως προκάλεσαν την έμπνευση στον Gaston Leroux να γράψει το μυθιστόρημά του: «Το Φάντασμα της Όπερας» το 1910: το Φάντασμα του Leroux κόβει κάποια στιγμή τον πολυέλαιο που πέφτει από το ταβάνι κάτω στη σκηνή.

Και να ‘ταν μόνο αυτό; Το 1873, η κεντρική αίθουσα της Όπερας του Παρισιού άρπαξε φωτιά, που κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς τον χώρο. Κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς μια μπαλαρίνα πέθανε στη σκηνή- λένε- και ο πιανίστας αρραβωνιαστικός της παραμορφώθηκε από τα εγκαύματα, προσπαθώντας να την σώσει. Ο θρύλος λέει ότι μετά το περιστατικό ο νεαρός πιανίστας κρύφτηκε στο υπόγειο της νέας αίθουσας του Palais Garnier, και έζησε εκεί μέχρι το θάνατό του, εμπνέοντας το Φάντασμα για την ιστορία του Leroux.

Πολλοί στο Παρίσι υποστηρίζουν ότι ένα πτώμα βρέθηκε, πολλά χρόνια αργότερα, θαμμένο κάτω από το Palais Garnier, αν και δεν έγινε γνωστό σε ποιον ανήκε, όλοι θυμήθηκαν, τότε, ότι κάποτε φυλακίζονταν δολοφόνοι κάτω από τη σημερινή όπερα. Άντε μετά να μην πιστεύεις σε φαντάσματα…