30 χρόνια από τις Συμφωνίες του Όσλο: Ισραήλ και Παλαιστίνη τις διέγραψαν με αίμα και θάνατο

Ισραήλ και Παλαιστίνη, 30 χρόνια μετά τις Συμφωνίες του Όσλο: πόλεμος, αίμα, θάνατος κι απελπισία…

Μια μέρα σαν σήμερα, 4 Μαΐου του 1994, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν και ο ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ, επικύρωσαν τη Συμφωνία του Όσλο, στο Κάιρο.

Ήταν η Συμφωνία Γάζας-Ιεριχούς, που επίσημα ονομάζεται Συμφωνία για τη Λωρίδα της Γάζας και την περιοχή της Ιεριχούς και ουσιαστικά ήταν Συνθήκη συνέχειας της Συμφωνίας του Όσλο 1 στην οποία συμφωνήθηκαν οι λεπτομέρειες σχετικά με την παλαιστινιακή αυτονομία. Η Συμφωνία εκείνη ενσωματώθηκε και αντικαταστάθηκε από τη Συμφωνία του Όσλο 2, επίσημα γνωστή ως Ενδιάμεση Συμφωνία για τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας (24 και 28 Σεπτεμβρίου 1995).

Ακριβώς τριάντα χρόνια μετά, ο πόλεμος έχει σβήσει τις υπογραφές και το αίμα έχει πνίξει τα συμφωνηθέντα.
Σήμερα, Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν ότι εκείνη η Συμφωνία ήταν «μεγάλη οπισθοδρόμηση για τη χώρα και για την ηγεσία: «Το “Όσλο” μας εμπόδισε να φτάσουμε στην αποστολή μας ως λαός. Δεν κατάφερε να μας ενώσει και να φέρει πίσω το σύνολο της γης που κατακτήθηκε και να διευκολύνει την επιστροφή των προσφύγων. Κατηγορούμε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που αναγνώρισαν το Ισραήλ, αλλά ήμασταν οι πρώτοι που το έκαναν, τότε».

»Το “Όσλο” ήταν πλήρης καταστροφή. Χώρισε τις παλαιστινιακές περιοχές σε τρία τμήματα. Στην αρχή, οι Συμφωνίες ήταν η ευκαιρία για τους Παλαιστίνιους να ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο κράτος και να απελευθερωθούν. Αλλά η πραγματικότητα μετέτρεψε αυτή την ελπίδα σε απογοήτευση. Στην πραγματικότητα, όλες οι υποσχέσεις που περιλαμβάνονται στη Συμφωνία δεν υλοποιήθηκαν ποτέ».

Η πρώτη Συμφωνία πρόσωπο με πρόσωπο...

Να σημειώσουμε ότι σε γενικές γραμμές τα εξής: Οι Συμφωνίες του Όσλο ήταν μια προσπάθεια, που άρχισε το 1993 για να δημιουργηθεί πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναζητείτο η λύση για τη συνεχιζόμενη ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση· ήταν η πρώτη, πρόσωπο με πρόσωπο, Συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης του Ισραήλ και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Το Ισραήλ αποδεχόταν την PLO ως εκπρόσωπο των Παλαιστινίων και η PLO αποκήρυσσε την τρομοκρατία και αναγνώριζε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ειρηνικά ως κράτος. Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι μια Παλαιστινιακή Αρχή θα συσταθεί και θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας για μια περίοδο πέντε ετών.

Μεταξύ 1993 και 2000, ο παλαιστινιακός πληθυσμός απέκτησε κάποια αυτονομία εντός περιοχών που παραχωρήθηκαν από τις Συμφωνίες όπως η Ιεριχώ, οι περιοχές Α και Β της Δυτικής Όχθης, η περιοχή H-1 της Χεβρώνας και ορισμένες ζώνες της Λωρίδας της Γάζας. Σήμερα, 30 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική ημέρα, ό,τι έχει απομείνει από το πνεύμα και την ουσία της Συμφωνίας του Όσλο ψυχομαχεί αιματοβαμμένο, θαμμένο σε ερείπια και προδομένο σε ένα ισραηλινο-παλαιστινιακό τοπίο που φαίνεται να αφήνει ελάχιστο χώρο για ελπίδα και ψευδαισθήσεις.
Ο Γιτζάκ Ράμπιν δολοφονήθηκε από Ισραηλινό φανατικό εθνικιστή έναν χρόνο μετά την επικύρωση των Συμφωνιών γιατί ακριβώς υπέγραψε εκείνες τις Συμφωνίες, ο Γιάσερ Αραφάτ πέθανε 10 χρόνια μετά, το 2004 σε νοσοκομείο του Παρισιού και οι Συμφωνίες του Όσλο έμειναν ταριχευμένες στο μαυσωλείο της Ιστορίας…