Βασιλευομένη Δημοκρατία τέλος: Το Δημοψήφισμα του 1974 κλείνει την πόρτα της Ελλάδας στον Κωνσταντίνο

Ήταν μία μέρα σαν σήμερα 8 Δεκεμβρίου του 1974 όταν ο ελληνικός λαός αποφάσισε με δημοψήφισμα την κατάργηση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.

Χρειάστηκε έναν και μισό περίπου αιώνα για να ξεπλύνει ο λαός με ένα δημοψήφισμα την ντροπή της αποστολής πολιτικών επιτροπών για την αναζήτηση και εγκατάσταση, με γιορτές ταπείνωσης του εθνικού μας γοήτρου, βασιλιάδων - ρυθμιστών του πολιτεύματος από γαλαζοαίματες οικογένειες, τους οποίους διάλεγαν οι ξένες δυνάμεις και τους διόριζαν στην κορυφή της ηγεσίας της Ελλάδας με τους τίτλους Βασιλιάς της Ελλάδας ή Βασιλιάς των Ελλήνων.

Μέσα σε αυτά τα 150 χρόνια, κυρίως από τις συγκρούσεις των διορισμένων βασιλιάδων με τους εκλεγμένους πρωθυπουργούς - τους υπερασπιστές των συμφερόντων της χώρας - ξέσπασαν κινήματα, που στοίχισαν αμέτρητους νεκρούς, ανυπολόγιστες καταστροφές, εκατοντάδες χιλιάδων προσφύγων και Χαμένες Πατρίδες.
Με το Σύνταγμα της Ελλάδας, το 1975 θεσπίστηκε ως πολίτευμα της χώρας μας η Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατίας και με εκείνη την απόφαση ο ελληνικός λαός:

1. Απάλλαξε τη χώρα από τη δυναστεία μιας ξένης «γαλαζοαίματης» οικογένειας, διορισμένης από και για τα ξένα συμφέροντα της οποίας το πέρασμα από τον θώκο της εξουσίας συνδέθηκε με μηχανορραφίες δολοπλοκίες και προδοσίες σε βάρος της Ελλάδας.

2. Προσδιόρισε τις ευθύνες στο λαό για να κυβερνήσει τη χώρα με δημοκρατικό καθεστώς με Έλληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι με ξενόφερτους, αμφιβόλου νοημοσύνης και ηθικής, μοναχές.
Μετά την πτώση του χουντικού καθεστώτος, μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήταν η επαναφορά σε ισχύ του Συντάγματος του 1952 - την 1η Αυγούστου 1974 - εκτός από τα άρθρα που αφορούσαν τη μοναρχία.

Το Πολιτειακό λύθηκε οριστικά με δημοψήφισμα που προκηρύχθηκε για 45 ημέρες μετά τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 17ης Νοεμβρίου του 1974 και στις οποίες πέτυχε συντριπτική νίκη η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το 54, 37% των ψήφων.

Στις 22 Νοεμβρίου, μία μέρα μετά την ορκωμοσία της πρώτης εκλεγμένης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης, εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα που όριζε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το Πολιτειακό στις 8 Δεκεμβρίου.
Ο ελληνικός λαός καλούνταν να αποφασίσει για τον τρόπο ανάδειξης του αρχηγού του κράτους και την επιστροφή ή όχι του Κωνσταντίνου, που ζούσε εξόριστος, μετά το αποτυχημένο κίνημά του κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου (κρύπτεται από χωρίου εις χωρίον…), τον Δεκέμβριο του 1967, και την κατάργηση της μοναρχίας με το δημοψήφισμα της 29ης Ιουλίου 1973, που χαρακτηρίστηκε νόθο.

Στην Κρήτη και στη Μάνη...

Αμέσως άρχισε η προεκλογική εκστρατεία, στην οποία δεν αναμίχθηκαν οι πολιτικοί αρχηγοί. Από την πλευρά των οπαδών της αβασίλευτης δημοκρατίας πρωτοστάτησαν ο δημοσιογράφος Μάριος Πλωρίτης, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Φαίδων Βεγλερής και Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, καθώς και οι πολιτικοί Αλέκος Παναγούλης και Κώστας Σημίτης.
Η πλευρά των οπαδών της βασιλευομένης δημοκρατίας εκπροσωπήθηκε κυρίως από τον απόστρατο στρατηγό Σοφοκλή Τζανετή.
Ο Κωνσταντίνος, στον οποίον δεν επετράπη να έλθει στην Ελλάδα, υποστήριξε τις απόψεις του μέσω τηλεοπτικών ομιλιών. Το μόνο από τα πολιτικά κόμματα που τάχθηκε υπέρ του Κωνσταντίνου ήταν η Εθνική Δημοκρατική Ένωση του Πέτρου Γαρουφαλιά, που όμως είχε μείνει εκτός Βουλής.

Υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας καταμετρήθηκαν 3.244.748 ψήφοι (ποσοστό 69,18%), ενώ 1.445.857 πολίτες (ποσοστό 30,82%), ψήφισαν το πολίτευμα της βασιλευομένης δημοκρατίας. Η αποχή κυμάνθηκε στο 25%. Η Κρήτη έδωσε τα μεγαλύτερα ποσοστά στην αβασίλευτη δημοκρατία, που ξεπέρασαν το 80% και στους τέσσερις νομούς της, ενώ το ψηφοδέλτιο της βασιλευομένης δημοκρατίας επικράτησε μόνο σε δύο νομούς: στη Λακωνία και στη Ροδόπη…

Και μια φορά κι έναν καιρό, όπως αρχινούν τα παραμύθια, ήταν μια χώρα που της έστειλαν έναν βασιλιά, που τον έδιωξε και της έστειλαν μετά έναν άλλο βασιλιά, που τον σκότωσαν και μετά ήρθαν τα παιδιά του και κάθισαν στου λαού το σβέρκο κι ένα πρωί, ο λαός έδιωξε και τον τελευταίο από εκείνη τη γενιά… Κι έζησαν εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα; Καληνύχτα και όνειρα γλυκά…