Να παίζει το τρανζίστορ για τα αμάνικα…

Κάποτε στο μπάσκετ οι προπονητές "διάβαζαν" τον αγώνα από τα πρόσωπα των αντιπάλων και όχι από τάμπλετ. Οι αριθμοί ήταν ραμμένοι στις φανέλες και η σπανιότητα των αγώνων τους έδινε μια άλλη μαγεία, με το παλιό ραδιόφωνο στη γωνία του σαλονιού συντονισμένο στη συχνότητα του αγώνα, συνήθως στα μεσαία, να τη μεταφέρει και εκτός των γηπέδων που ενίοτε ήταν τσιμεντένια και κανείς δε φανταζόταν ότι κάποτε θα λέγονταν courts.

Μια εποχή που ίσως το μπάσκετ ήταν πιο αληθινό γιατί δεν χρειαζόταν να το αποδείξει.

Από τότε άλλαξαν πολλά, όμως υπάρχουν κάποιες σταθερές που παραμένουν αγέραστες και αναλλοίωτες, ανέγγιχτες από τον χρόνο.

Μια από αυτές είναι η στιγμή που οι δύο «αιώνιοι» μπαίνουν στο γήπεδο και όλοι, από τους παίχτες και τους παράγοντες μέχρι τους φίλους των ομάδων αλλά και τους ουδέτερους, έχουν εκείνη τη σιγουριά πως κάτι μεγάλο πρόκειται να συμβεί. Η αίσθηση ότι κάθε σουτ μπορεί να κάνει τον χρόνο να σταματήσει για μια στιγμή και ο εκφωνητής της τηλεόρασης να γίνει, για λίγα δευτερόλεπτα, κάτι ανάμεσα σε ποιητή και παλμό καρδιάς.

Μια επίσης αγέραστη συνθήκη είναι αυτό το γνώριμο ψυχολογικό roller coaster που στην Ελλάδα είναι τόσο εξελιγμένο που θα έπρεπε να έχει δικό του ΚΑΔ…τη Δευτέρα δηλώνουμε «φέτος το σηκώνουμε» και την Πέμπτη «να φύγει όλη η ομάδα εκτός από τον φροντιστή».

Πατώντας το fast forward, το θέαμα στο ευρωπαϊκό στερέωμα είναι πλέον πιο απαιτητικό. Ακολούθησε και αυτό τον τρελό ρυθμό ζωής της εποχής μας με το "πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά" να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Η σύγχρονη εποχή βρίσκει το περιβόητο άνωθεν ντουέτο να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδό του, θυμίζοντας σε όλους πως η χώρα που μεγάλωσε γενιές μπασκετόφιλων δεν ξέχασε ποτέ την αγάπη της για την πορτοκαλί μπάλα. Η μία ομάδα πανηγύρισε τον τίτλο της προπερασμένης σεζόν, η άλλη διεκδικεί με εντυπωσιακή συνέπεια την κορυφή μετά την τελευταία αντίστοιχη κατάκτησή της και μαζί ξαναζεσταίνουν το όνειρο της μπασκετικής Ελλάδας που τους αντιστοιχεί.

Η κόντρα μεταξύ της πράσινης και της κόκκινης αρμάδας στο μπάσκετ προσέφερε ανέκαθεν απλόχερα όλο το φάσμα των συναισθημάτων στον υπερθετικό βαθμό.Όμως στη σύγχρονη εποχή, το κερασάκι ήρθε και προσγειώθηκε μεγαλοπρεπώς στην κορυφή της μπασκετικής τούρτας.

Η αίσθηση ότι οι δυο ομάδες μας είναι σταθερά από τις κορυφαίες της Ευρώπης δεν είναι τελικά αίσθηση. Είναι πραγματικότητα.

Με κίνδυνο να διαπραχθεί μπασκετική ύβρις, ίσως πλέον το ποδοσφαιρικό Ισπανικό El Clasico να έχει αποκτήσει το αντίστοιχο καλαθοσφαιρικό του αδερφάκι, με τις δυο ομάδες όμως να μην εδρεύουν στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη αλλά να έχουν τριφύλλια και δαφνοστεφανωμενους νέους στην αμάνικη τους φανέλα.

Δεν ξεχνάμε βέβαια ποτέ τις λοιπές παραδοσιακές και μη δυνάμεις, που μας ρίχνουν ενίοτε και καμιά φάπα όταν νομίζουμε ότι παίζουμε μόνοι μας, όπως τον περασμένο Μάιο, όπως και τις εγχώριες ιστορικές ομάδες στις τις οποίες θα αναφερθούμε μιαν ετέραν φοράν.

Εν κατακλείδι, μιας και τελειώνουν τα 24'' και η κόρνα της λήξης του άρθρου οσονούπω θα ηχήσει μεγαλοπρεπώς, να πούμε ότι θα πρέπει να απολαύσουμε αυτό το εγχώριο προνόμιο μακριά από ασχήμιες.

Ας είναι αυτοί με τα σορτσάκια πρωταγωνιστές στο παρκέ και εμείς οι υπόλοιποι παρόντες στην απόλαυση του θεάματος , στις πνευματώδεις ατάκες και στα πειράγματα που δεν προσβάλλουν κανέναν, ούτε αυτόν που τα δέχεται αλλά ούτε και αυτόν που τα κάνει.

Διαβάστε ακόμη

Αυτά είναι τα πρόσωπα που αναζήτησαν περισσότερο οι Έλληνες στη Google - «Πρωτιά» για την Klavdia

Είναι επίσημο: Η Netflix εξαγοράζει την Warner Bros για αστρονομικό ποσό

Παράνομες συνταγογραφήσεις με κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ: Τρεις συλλήψεις - Η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ

Έφηβος εξομολογείται πώς κατέληξε σε ηλικία 13 ετών να κάνει 11 γραμμαρία κεταμίνης την ημέρα