Δυστύχημα στα Τέμπη: Η ασυνέχεια του χρόνου, οι εκλογές, «τα γεγονότα»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Σήμερα το βράδυ συμπληρώνεται μια εβδομάδα από εκείνη την μοιραία στιγμή που έκοψε τον χρόνο στα δύο. Και για τους κατοίκους αυτής της έρμης χώρας, αλλά και για την Ελλάδα. Πρώτα από όλους βέβαια για τους 57 που έχασαν την ζωή τους. Για τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, που ζουν πλέον χωρίς να ζουν. Για τους συγγενείς και φίλους, τους συντοπίτες, καθενός από αυτούς. Για τους υπόλοιπους επιβάτες, που έζησαν τον εφιάλτη που ίσως τους σημαδέψει ανεξίτηλα. Για τους δεκάδες χιλιάδες που τακτικά ταξιδεύουν με το τρένο και σκέφτονται ότι μπορεί «να ήμουν κι εγώ εκεί». Για όλους μας που ζούμε μια εθνική κατάθλιψη.

Η χώρα βρέθηκε από την «Πολακιάδα» και τις «ελαφρότητες» των προεκλογικών ζυμώσεων και αντιπαραθέσεων, σε ένα δυστοπικό τοπίο, με νέου τύπου κοινωνικές αντιδράσεις, όπου η πάροδος του χρόνου και οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις που θέτουν νέα ερωτήματα, εντείνουν μια πολιτική ένταση που όσο πάει θα οξύνεται.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και ενώ απομένουν 4 μήνες για τη συνταγματική εξάντληση της κυβερνητικής 4ετίας, παραμένει άγνωστος ο χρόνος διενέργειας των εκλογών. Τυπικά είναι δυνατόν, αλλά πολιτικά άτοπο, να γίνουν οι εκλογές στις 9 Απριλίου, ακολουθώντας τον αρχικό σχεδιασμό να μην πέσουν οι δεύτερες μέσα στις πανελλαδικές ή μέσα στην υψηλή τουριστική σεζόν.

Έτσι, συζητούνται η 23η Απριλίου (Κυριακή του Θωμά – δίνει το προνόμιο της τυπικά πλήρους προεκλογικής περιόδου, ωστόσο τις 10 μέρες από το Σάββατο του Λαζάρου, δύσκολα να γίνει προεκλογικός αγώνας - αυτό κάποιους μπορεί και να τους «συμφέρει»). Και βεβαίως, η 21η ή η 28η Μαΐου, ώστε οι δεύτερες εκλογές να γίνουν στις 2 ή 9 Ιουλίου, μετά τις πανελλαδικές, αλλά μέσα στην τουριστική περίοδο, πολύ κοντά στην επέτειο της εκλογικής νίκης της ΝΔ, το 2019 (7 Ιουλίου).

Προφανώς κάποιοι κάνουν και τώρα δημοσκοπήσεις. Ίσως όμως οι αρνήσεις απάντησης που θα εισπράττουν από το κοινό, καθώς η οργή του κόσμου είναι στα ύψη, κάνει εντελώς αφερέγγυα τα αποτελέσματά τους. Αν δεν «καθίσει ο κουρνιαχτός» που έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης, δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα για το πόσο θα αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς το αδιανόητο για ευρωπαϊκή χώρα, το 2023, σιδηροδρομικό δυστύχημα.

Μπορεί να χρεωθεί το πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση. Και να δει η ΝΔ τα ποσοστά της να ψαλιδίζονται τόσο που να «παίζεται» η πρωτιά, ή τόσο που το εγχείρημα της αυτοδυναμίας σε δεύτερες κάλπες να μοιάζει αδύνατο ή δυσθεώρητο.

Μπορεί η κοινή γνώμη και εν τέλει οι ψηφοφόροι στην κάλπη, να χρεώσουν και τα τρία κατά καιρούς κυβερνητικά κόμματα για τα λάθη, τις παραλείψεις, τις καθυστερήσεις, τις αβελτηρίες, τη διαπλοκή και τη διαφθορά εν τέλει, που οδήγησαν στο ναυάγιο του εκσυγχρονισμού του ελληνικού σιδηροδρόμου. Και να αυξηθούν κατακόρυφα η αποχή και τα λεγόμενα μικρά κόμματα, ως ψήφος διαμαρτυρίας. Μπορεί να γίνει “στάχτη και μπούρμπερη” το πολιτικό σύστημα, όπως τον Μάϊο του 2012, όταν τα υψηλότερα ποσοστά ήταν κάτω του 20%...

Ποιοί παράγοντες θα κρίνουν τις πολιτικές εξελίξεις; Φυσικά η έρευνα για το δυστύχημα, πόσο βαθιά θα πάει, πόσο πειστικές απαντήσεις θα δώσει. Τα μέτρα ασφάλειας των σιδηροδρομικών μετακινήσεων, η απόφαση για άμεση εφαρμογή τους. Η απόσταση των εκλογών από την αποφράδα ημέρα και η «μνήμη» και εκλογίκευση του δυστυχήματος από τη συνείδηση του καθενός. Ο χειρισμός του θέματος από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές -πόσο θα πείσουν ότι κατάλαβαν τί έγινε και τί πρέπει να γίνει…

Ωραίοι οι πολιτικοί σχεδιασμοί, καλές (ή κακές) και οι προθέσεις των πολιτικών. Ωστόσο υπάρχει και η δεινή πραγματικότητα. Τα γεγονότα. Οι δίδυμοι πύργοι, το Μάτι, τα Τέμπη. Κάποτε, το 1959, όταν ο Μακ Μίλαν κέρδισε τις εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία, τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος: «τί φοβάστε περισσότερο κύριε πρωθυπουργέ;». Κι ο Μακ Μίλαν του απάντησε, με το ιστορικό έκτοτε: «Τα γεγονότα, αγαπητέ μου, τα γεγονότα».

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ