Κλεισθένη, τ' ακούς;

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Εκλογές (Φωτογραφία αρχείου/EUROKINISSI)

Το «ζάρι θα ξαναριχτεί». Για να εκλέξουμε και πάλι τη νέα Κυβέρνηση της χώρας. Πανδημία, ενεργειακή κρίση, διαφθορά, ελληνοτουρκικά. Ακρίβεια και άνοδος του πληθωρισμού. Ο φόβος του σούπερ μάρκετ. Και το ρεζερβουάρ της βενζίνης που δεν γεμίζει ποτέ. Ποιος θα μας «θεραπεύσει» από όλα αυτά; Εμείς θα το αποφασίσουμε.

Αναζητώντας στο μπλε παραβάν το ψηφοδέλτιο της δικής μας πολιτικής πεποίθησης ανάμεσα στο σωρό με τα υπόλοιπα - αδιάφορα για εμάς - ψηφοδέλτια που θα μας δώσει η εφορευτική επιτροπή. Μετά θα το διπλώσουμε με ευλάβεια και θα το ρίξουμε στην κάλπη. Αναμένοντας με αγωνία τα πρώτα αποτελέσματα του Exit Poll. Ως γνήσιοι κοινωνοί της Δημοκρατίας. Ενός πολιτεύματος που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Αφού θεσπίστηκε από τον Κλεισθένη για πρώτη φορά, στην Αθήνα το 508 π.Χ.

Και αν η Δημοκρατία (ετυμ. δημοκρατία < (δ?μος) δημο- + -κρατία (< κρατέω < κράτος) είναι το πολίτευμα, όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, ο λαός είναι ο ρυθμιστής στην εκλογή των αντιπροσώπων του και άρα στη λήψη αποφάσεων. Η ελευθερία του συνέρχεσθαι και του λόγου, η κοινωνική ισότητα, η συμμετοχή στα κοινά και το δικαίωμα της παρέμβασης είναι απότοκοι του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Μέσα από το δημοκρατικό πολίτευμα προασπίζονται με νόμους σπουδαίες αξίες σαν την ελευθερία όλων των πολιτών. Οι άνθρωποι μίας κοινωνίας έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Συμβιώνουν αρμονικά, αφού η ελευθερία είναι το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ενεργεί όπως επιθυμεί, αρκεί να μην προκαλεί βλάβη σε άλλον.

Η Δημοκρατία προτάσσει την λαϊκή κυριαρχία. Παραμένει το πολίτευμα του σεβασμού, της διαφορετικότητας, της ισότητας, της ελεύθερης έκφρασης, της ευνομίας, και του κοινωνικού συμφέροντος.

Οι επερχόμενες εκλογές, λοιπόν, έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι η Δημοκρατία είναι συλλογική δύναμη. Και θα είναι θλιβερό – μπροστά στο «κατώφλι» των καυτών κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων, όπου χρειάζεται να ληφθούν γενναίες πολτικές αποφάσεις – οι πολίτες να απέχουν από την κάλπη. Η πολυεπίπεδης κρίση που διανύει ο τόπος, αλλά και οι παθογένειες του ελληνικού κράτους, ας μην λειτουργήσουν αποτρεπτικά στο να δωθεί μία ενισχυμένη λαική εντολή.

Η Δημοκρατία αποτελεί ένα ζωντανό πολίτευμα που εξελίσσεται συνεχώς. Ωστόσο προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή των πολιτών και τη συσπείρωση όλων στο κοινό καλό. Άλλωστε στην αρχαία Ελλάδα ο όρος ιδιώτης εμπεριείχε την έννοια της απαξίωσης, της ύβρεως, της υποτίμησης. Iδιώτης καλούνταν ο πολίτης που έμενε αδιάφορος για τα δημόσια πράγματα, μεριμνώντας μόνο για την εξασφάλιση των δικών του συμφερόντων. Τον όρο «ιδιώτης» τον συναντάμε σε διάφορες γλώσσες. Στα Αγγλικά παραδείγματος χάρη η λέξη Idiot σημαίνει ηλίθιος, βλάκας, ανόητος.

Σε αυτές τις εκλογές, ας μην επαναληφθεί το ίδιο. Ότι δηλαδή συνέβη στις εθνικές εκλογές του 2019, όπου το ύψος της αποχής κυμάνθηκε στο 42,08%. Και μάλιστα το υψηλότερο ποσοστό αποχής κατέγραψε ο νομός Φλώρινας, με ποσοστό στο 62,78%! Κλεισθένη, τ΄ακούς;

Στις επερχόμενες εκλογές, ας ασκήσουμε όλοι το εκλογικό μας δικαίωμα. Να διαφοροποιηθούμε από τον πολίτη που παραμένει περίκλειστος στα δικά του πράγματα, ενοχοποιώντας απλά τους «άλλους» για τους άκρατους φόρους και την αφαίμαξη του εισοδήματος του.

Διαβάστε ακόμη