Ο αντιεμβολιαστής Δελαπατρίδης και η αγωνία των έξυπνων να προσεταιριστούν τους ηλιθίους

Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ήταν ο αρχηγός του κόμματος των... Κυανολεύκων. Εκφωνούσε τους λόγους του στην πλατεία Συντάγματος, οι «οπαδοί» του τον αποκαλούσαν με σεβασμό: Πρόεδρο· τον άκουγαν με προσοχή, δαγκώνοντας τα χείλη για να κρατήσουν ένα γέλιο, που ίσως δραπέτευε από την σοβαρή όψη τους.

Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ήταν πάντα καλοντυμένος, φορούσε ένα ημίψηλο καπέλο και μονοκλ - σαν τον ηθοποιό Άρη Μαλιαγρό - στο δεξί το μάτι. Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ήταν ένας αφελής, κατά φαντασία πολιτικός - δεινός ρήτωρ - που υποσχόταν «υπουργείο Έρωτος» και που συγκέντρωνε περισσότερους ακροατές στις ομιλίες του από ότι οι αληθινοί πολιτικοί.

Ήταν δημοδιλής και αγαπητός, πλην γραφικός! Κάποτε μάλιστα ο ποιητής Κώστας Ουράνης είχε γράψει: «Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγνοούν ποιος είναι ο υπουργός των Εσωτερικών (είμαι ένας εξ’ αυτών), αλλά κανείς ο οποίος να αγνοεί τον Α. Δελαπατρίδην»! Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης έζησε στα τέλη της 10ετίας του ’20 και πέθανε μόνος και λησμονημένος το 1960. Ήταν άτυχος ο Δελαπατρίδης, γιατί αν ζούσε στις μέρες μας, θα είχε εκλεγεί βουλευτής.

Τότε, οι αφελείς και γραφικοί «Δελαπατρίδηδες» ήταν ο περίγελως των Αθηναίων, που με ένα δίφραγκο, τούς έβαζαν να αγορεύουν για να κάνουν κέφι. Σήμερα οι «Δελαπατρίδηδες» με την αρωγή των social media ευδοκιμούν, αναπτύσσουν τις θεωρίες τους, κομπάζουν για τις γνώσεις τους (;) και πολλοί από αυτούς εκλέγονται βουλευτές και όχι μόνο! Σήμερα, ένας πονηρός καιροσκόπος «Δελαπατρίδης» δεν έχει παρά να δηλώσει «Αντί» - εμβολιαστής, απογραφέας, πανδημίκος, κορονοϊός και αυτόματα απολαμβάνει δημοσιότητας και έχει την ευκαιρία να βρεθεί με άλλους «Δελαπατρίδηδες», να συνομιλήσουν, να συνταιριάξουν τις απόψεις τους, να συσπειρωθούν, να συναθροιστούν, να αισθανθούν ότι είναι πολλοί και έχουν δύναμη!

Η αγωνία των sites για μερικά κλικ και το βάσανο των τηλεοπτικών καναλιών για νούμερα τηλεθέασης έχουν ανοίξει τις πύλες σε «νούμερα», που σε άλλες εποχές θα εισέπρατταν εκτός από το διφραγκάκι τους κι ένα περιποιημένο γιαούρτι!

Και η ελλειμματική παιδεία πολλών, η ανεπάρκεια στο να φιλτράρουν τα ρηθέντα του αντιεμβολιαστή αοιδού Πετράκου, ή του πρώτου τυχόντα νάρκισσου δικηγόρου και να τα συγκρίνουν με εκείνα επιστημόνων γιατρών, οδηγεί κάποιους από αυτούς σε ύπατα αξιώματα της πολιτικής ζωής. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, αλλά ας μην τα αναφέρουμε… Δεν ευθύνονται λοιπόν οι «Αντί», ευθύνονται όλοι εκείνοι που τους δίνουν βήμα για να εκφράσουν τις επικίνδυνες απόψεις τους!

Γράφει ο καλός συνάδελφος, δημοσιογράφος, Παναγιώτης Ιατράκης σε ένα post του: «Όταν κοινοποιείς μία ηλιθιότητα, δεν αναδεικνύεις την εξυπνάδα σου, ενισχύεις την ηλιθιότητα του άλλου. Ηλίθιοι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι οι «έξυπνοι» που τους βάζουν στη δημόσια συζήτηση». Άριστα!

Αν αύριο λοιπόν δεις «Πετράκους» ή χασοδίκες δικηγόρους ή κάτι «κούκλες ιαπωνικές» με τα ματάκια που ανοιγοκλείνουν σαν πλαγιάζουν και που μιλούν με περισσή γνώση για το Πολυτεχνείο σαν να ήταν παρούσες· αν όλους αυτούς τους δεις να αγορεύουν στην Βουλή, μην απορήσεις. Ζούμε στην εποχή που η κάθε ανοησία γίνεται «mainstream». Και δυστυχώς αυτοί που σε κάνουν να πιστέψεις τα πιο απίθανα πράγματα, είναι ικανοί να σε πείσουν να διαπράξεις και τα πιο απεχθή!

Κι αν παλιά στις πολιτικές ομιλίες κάποιου «φελλού» Μπάμπη στο Σύνταγμα ή του Δελαπατρίδη έπεφταν νεράτζια, τώρα έρχονται οι «unique» των sites και τους αποθεώνουν. Όμως, πριν καταπιείς ό,τι σου προσφέρουν μάσα το καλά… Το να αποδέχεσαι και να χειροκροτείς, στην δίχως αξίες εποχής μας, αυτόν που αγορεύει χωρίς ειδικές γνώσεις, για πράγματα άνευ προηγουμένου, δεν είναι πίστη είναι επικίνδυνη βλακεία!