Ο πιο βρόμικος Πόλεμος: Βιετνάμ – Γιατί αμερικανοί στρατιώτες σκότωναν αξιωματικούς τους με οικτρό τρόπο

Ήταν ο πιο βρόμικος πόλεμος του 20ου αιώνα; Ίσως. Βιετνάμ και ανάμεσα σε άλλα άθλια περιστατικά καταγράφονται και αμερικανοί στρατιώτες που σκότωναν αξιωματικούς τους! 

Η 10ετία του ’60 έφθινε με κρότο… Ο Κόσμος γύριζε με ταχύτητες φωτός και σκότους... Τα χνάρια του ανθρώπου θα έμεναν ανεξάλειπτα στα Φεγγάρι και εκείνοι οι άνθρωποι- αν και είχαν σπάσει τη θολή γραμμή των οριζόντων της Γης- δεν είχαν πάψει να κάνουν ό,τι έκαναν από τα μυθικά χρόνια που καταγράφηκαν στη Βίβλο: αλληλοσκοτώνονταν με πάθος!

Η πιο δημιουργική και ευφάνταστη 10ετία που είχε ζήσει άνθρωπος πάνω στον Γαλάζιο Πλανήτη, η 10ετία του 1960, σερνόταν προς τα μαλακά κρεβάτια της Ιστορίας αφήνοντας πίσω της μια κηλίδα πηχτού αίματος: Πόλεμος του Βιετνάμ!
Από το 1959 οι Αμερικανοί είχαν εμπλακεί σ’ εκείνο το αθρωποβόρο και ψυχοφθόρο μακελειό. Και μετρήστε Προέδρους που λέρωσαν με άιμα την υστεροφημία τους: Ο Αϊζενχάουρ μάτωσε πρώτος τα χέρια του. Ο Κένεντι πάτησε και με τα πόδια, αλλά δεν πρόλαβε να βυθιστεί ολόκορμος στο αίμα· έπεσε αιμόφυρτος ο ίδιος. Ο Τζόνσον έκοψε τις σφαγίτιδες φλέβες του αμερικανικού λαού· το αίμα έρρεε ανεξέλεγκτο… Ο Νίξον κολύμπησε στο αίμα με τα φέρετρα να επιπλέουν στις ΗΠΑ και τέλος ο Χένρι Φορντ- μη έχοντας άλλη λύση- έκλεισε τα μάτια του νεκρού: οι ΗΠΑ είχαν πεθάνει στη συνείδηση του λαού τους, κυρίως.

Ένας στρατηγός με ευαισθησίες...

Ο στρατηγός Γουέστμορλαντ είχε πει κυνικά, ανάμεσα σε πολλά αποφθέγματά του για τον Πόλεμο του Βιετνάμ: «Η αξία της ζωής των Βιετκόνγκ είναι μικρή· δεν έχει την ίδια τιμή με του αμερικανού στρατιώτη»… Το χρηματιστήριο της ζωής, στο Βιετνάμ εξανέμισε τα Βαριά Χαρτιά και οι «φούσκες» επικράτησαν, τελικώς… Εκείνος ο στρατηγός ήταν που διαβεβαίωνε για «περίπατο» των Αμερικανών στις ζούγκλες και που λίγα χρόνια μετά είχε δηλώσει και πάλι με κυνισμό: «Στρατιωτικά, πετύχαμε στο Βιετνάμ! Κυριαρχήσαμε σε κάθε εμπλοκή όπου συμμετείχαμε εκεί έξω».
Μόνο που χάσαμε· αυτό δεν το είπε…

Και με αφορμή ένα σπουδαίο ντοκιμαντέρ, που «ανέβηκε» στο Netflix και καταπιάνεται με τη σπουδή του «κυρίαρχου αρσενικού» της Γης, του Αμερικανού, να καθυποτάξει τους «μιαρούς» κομμουνιστές του Βορείου Βιετνάμ, ας θυμηθούμε ή πιο δόκιμα: ας μάθουμεμια ...μικρή λεπτομέρεια που (τουλάχιστον εμείς) δεν γνωρίζαμε. Τον όρο «fragging» τον έχετε ακούσει; Όχι; Διαβάστε λοιπόν.

Με τη λέξη Fragging (που κυριολεκτικά πάει να πει θρυμματισμός), οι Αμερικανοί εννοούσαν την εξόντωση αξιωματικών τους από τους ίδιους τους στρατιώτες τους με χειροβομβίδες· fragging, λοιπόν, σήμαινε η δολοφονία ή απόπειρα δολοφονίας ενός στρατιωτικού από συνάδελφο του. Το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ επινόησε τη λέξη εκείνη κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ, όταν τέτοιου είδους απόπειρες δολοφονίας ή δολοφονίες διαπράττονταν με αμυντικές χειροβομβίδες Μ26. Εκείνη η χειροβομβίδα που είχε χρησιμοποιηθεί ευρέως και στον Πόλεμο της Κορέας, όταν εκρήγνυτο διασπόταν μέχρι και σε 1200 κομμάτια προκαλώντας οδυνηρό θάνατο ή σοβαρότατους τραυματισμούς σε ακτίνα 15 έως 20 μέτρων.
Οι απηυδισμένοι αμερικανοί στρατιώτες σκότωναν αξιωματικούς που τους πίεζαν με τέτοιες χειροβομβίδες σε περιπόλους μάχης, ώστε να φαίνεται ότι είχαν χτυπηθεί από τους εχθρούς· πολλές φορές τις έριχναν και μέσα στη σκηνή των αξιωματικών όταν κοιμόνταν! Πολλοί αξιωματικοί ή υπαξιωματικοί δεν πέθαιναν, αλλά έμεναν δίχως μέλη ή τυφλοί για την υπόλοιπη ζωή τους!

Κατάρρευσης της πειθαρχίας

Ο μεγάλος αριθμός περιστατικών «fragging», στα τελευταία χρόνια του Πολέμου του Βιετνάμ, ήταν ενδεικτικός της δυσαρέσκειας που υπήρχε ανάμεσα σε πολλούς στρατιώτες και αξιωματικούς, αλλά και της κατάρρευσης της πειθαρχίας σε μεγάλα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ. Τα καταγεγραμμένα, αλλά και τα ύποπτα περιστατικά «fragging» φθάνουν συνολικά σε 904 από το 1969 έως το 1972, ενώ εκατοντάδες περιστατικά «fragging» που διενεργήθηκαν με χρήση πυροβόλων όπλων δεν ήταν δυνατόν να καταμετρηθούν και να καταγραφούν. Και γιατί χρησιμοποιούνταν συνήθως χειροβομβίδες οι «καταπιεσμένοι»; Γιατί οι χειροβομβίδες δεν άφηναν βαλλιστικά ίχνη, ούτε μπορούσες να εντοπίσεις τον κάτοχό τους αν δεν τον έβλεπες να τις ρίχνει. Τα περισσότερα περιστατικά «fragging» σημειώθηκαν στον Στρατό Ξηράς και στο Σώμα Πεζοναυτών.

Το... σύνδρομο του Τζον Γουέιν

Στρατιώτης, που μίλησε σε αμερικανικές εφημερίδες, για τις περιπτώσεις «fragging», δικαιολόγησε τα περιστατικά λέγοντας ότι: «Οι στρατιώτες, φοβόντουσαν ότι θα τους πίεζε ένας υπολοχαγός ή υπαξιωματικός διμοιρίτης, που θα προσπαθούσε να μιμηθεί τον Τζον Γουέιν, που δεν θα δίσταζε να σπαταλήσει άδικα ζωές στην προσπάθεια του να κερδίσει μια μάχη, ένα αστραφτερό μετάλλιο και να δημοσιευτεί η φωτογραφία του στην εφημερίδα της πόλης του…». Ένα ακόμα ισχυρό κίνητρο για «fragging» ήταν η πίεση-παρενόχληση ανωτέρων στον υφιστάμενό τους, ενώ αρκετά περιστατικά «fragging» προέκυψαν από τον άμετρο ρατσισμό των λευκών στρατιωτών προς τους μαύρους.
Πολλές φορές, στρατιώτες χρησιμοποιούσαν καπνογόνες χειροβομβίδες ή δακρυγόνα για να προειδοποιήσουν τους ανωτέρους τους ότι διέτρεχαν σοβαρό κίνδυνο αν δεν άλλαζαν συμπεριφορά!
Σύμφωνα με τον συγγραφέα George Lepre, ο συνολικός αριθμός γνωστών, αλλά και ύποπτων περιστατικών «fragging» με χρήση εκρηκτικών στο Βιετνάμ από το 1969 έως το 1972 ανήλθε σε σχεδόν 900, με 99 θανάτους και πολλούς σοβαρούς τραυματισμούς. Ελάχιστοι θύτες εντοπίστηκαν και διώχθηκαν με μικρές ποινές φυλάκισης, ενώ δέκα από εκείνους που σκότωσαν τα θύματά τους και συνελήφθησαν, καταδικάστηκαν για φόνο και εξέτισαν ποινές από δέκα μήνες έως σαράντα χρόνια.

Και έτσι έφθασαν οι αξιωματικοί στο Βιετνάμ να μην φοβούνται τόσο πολύ πια τους Βιετκόνγκ και να κοιμούνται με το ένα μάτι ανοιχτό, τρέμοντας τους δικούς τους… Τα κάστρα πέφτουν από μέσα, λένε, και στο κάστρο των Ηνωμένων Πολιτειών, πάει καιρός που ο ένας δεν έχει εμπιστοσύνη στον άλλον… Όλες οι Αυτοκρατορίες κάποτε καταρρέουν, άλλωστε.