Οι ταινίες της εβδομάδας: Το Αφεντικό, η ντίβα και ένας αχινός στο Λονδίνο

Δύο μουσικές κινηματογραφικές προτάσεις, με διαφορετικό περιεχόμενο και χαρακτήρα - η πρώτη αφορά μία σημαντική περίοδο της ζωής του Μπρους Σπρίνγκστιν, σε σκηνοθεσία Σκοτ Κούπερ, με πρωταγωνιστή τον Τζέρεμι Στρονγκ και η δεύτερη, ακόμη μία κινηματογραφική μεταφορά ενός διάσημου μιούζικαλ, με την Τζένιφερ Λόπεζ, στον ρόλο μίας ντίβας - αναμένεται να προσελκύσουν το ευρύτερο κοινό αυτή την εβδομάδα. Από τις υπόλοιπες τέσσερις πρεμιέρες, ξεχωρίζει εμφανώς το κοινωνικό δράμα του Χάρις Ντίκινσον «Αχινός», ενώ το αξιοσημείωτο ενδιαφέρον του έχει και το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Τα Τέρματα του Αυγούστου».

Springsteen: Deliver me from Nowhere («Springsteen: Deliver me from Nowhere»)

Βιογραφικό δράμα, αμερικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Σκοτ Κούπερ, με τους Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, Τζέρεμι Στρονγκ, Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Οντέσα Γιουνγκ, Στίβεν Γκράχαμ κα.

Η μόδα των τελευταίων χρόνων με βιογραφικές ταινίες γύρω από τη ζωή και το έργο καλλιτεχνών, κυρίως μουσικών ειδώλων, που έχουν και μεγαλύτερη εμπορική απήχηση, έχει αρχίσει μάλλον να δείχνει σημάδια κόπωσης, όπως παραδέχθηκε και ο Τιμοτέ Σαλαμέ, παραλαμβάνοντας προσφάτως το βραβείο SAG, για τον ρόλο του Μπομπ Ντίλαν.

Εδώ, στην ταινία, για τη ζωή του Μπρους Σπρίνγκστιν, του αξιόλογου και με εμπειρία στις βιογραφίες, Σκοτ Κούπερ («Crazy Heart», «Σκουριασμένη Πόλη», «Black Mass», «Ταξιδεύοντας με τον Εχθρό μου»), διατηρείται σε καλό επίπεδο η ισορροπία μεταξύ της ανάδειξης της ιδιοφυΐας του «Αφεντικού», των καθιερωμένων λιχουδιών, με άγνωστα περιστατικά που φουντώνουν τη φαντασία και φυσικά την αναμενόμενη αγιογραφία, στην οποία αντιστέκεται ως ένα βαθμό το σενάριο και ο σκηνοθέτης.

Το φιλμ, που πλημμυρίζει από μεγάλες επιτυχίες του Σπρίνγκστιν, με τις οποίες πάνε χέρι χέρι τα κλισέ του είδους, υπάρχουν όμως ευδιάκριτα και τα σκοτεινά στοιχεία του χαρακτήρα του, οι ιδιαιτερότητές του, οι προσωπικές του αγωνίες, το καλοσχηματισμένο πορτρέτο της εύθραυστης ψυχολογίας του.

Κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο περιορισμένο εύρος της ιστορίας, αφού καταπιάνεται στην εποχή της δημιουργίας του φημισμένου άλμπουμ «Nebraska», στις αρχές της δεκαετίας του '80, σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής του Σπρίνγκστιν, όταν αρχίζουν να εξαντλούνται οι δικαιολογίες της νεότητας και επιστρέφουν οι δαίμονες.

Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αφορά το 1981, όταν ο Σπρίνγκστιν επιστρέφει στο Νιου Τζέρσεϊ, μετά από μία πετυχημένη περιοδεία, με φόρα για σούπερ σταρ, αλλά εξαντλημένος. Τα στελέχη της εταιρείας Columbia θα του ζητήσουν και νέα κομμάτια για να εξαργυρώσουν την επιτυχία του, ενώ ο τραγουδιστής θα κρυφτεί σε ένα ενοικιαζόμενο σπιτάκι για να πειραματιστεί με τις ιδέες που θα γίνουν το άλμπουμ «Nebraska», ένα ακουστικό φολκ άλμπουμ, αφιερωμένο στους εργάτες, τους παράνομους και άλλους καταπιεσμένους ξένους στην καρδιά της χώρας του.

Ο Κούπερ, που αρχικά θα μπει φανερά στον πειρασμό των κλισέ και ενός θεάματος που θα ευχαριστήσει μόνο τους λάτρεις του Σπρίνγκστιν, θα αλλάξει ρότα στη συνέχεια και θα αναδείξει τις ανησυχίες του καλλιτέχνη, την ευθύνη του έναντι των απλών καταπιεσμένων ανθρώπων και στην προσπάθειά του να ακουστεί στον γενικευμένο θόρυβο της μουσικής βιομηχανίας. Ταυτόχρονα ο Σπρίνγκστιν θέλει να επουλώσει τα παιδικά του τραύματα, που οφείλονται στον τοξικό αλκοολικό πατέρα του, κάτι που βλέπουμε, αρκετά τετριμμένα, ως ασπρόμαυρο φλας μπακ.

Η μεταστροφή του από ένα ποπ είδωλο σε έναν κοινωνικά ανήσυχο καλλιτέχνη, αποτυπώνεται ως ένα βαθμό ικανοποιητικά, αν και είναι δύσκολο να μεταφέρει κάποιος έναν καλλιτέχνη που στο κεφάλι του επικρατεί αναταραχή, τα συναισθήματά του είναι έτοιμα να εκραγούν.

Αξιοπρεπέστατη βιογραφία, που θα δώσει μέρος του ταλέντου και της μουσικής ευφυίας του «Αφεντικού» και τις κοινωνικές ανησυχίες του, θα περιορίσει τις αγιογραφικές της υποχρεώσεις και θα δώσει την ευκαιρία να θυμηθούμε ορισμένα έξοχα τραγούδια.

Ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι ικανοποιητικός και αξιέπαινος για την ερμηνεία των τραγουδιών.

To Φιλί της Γυναίκας Αράχνης («Kiss of the Spider Woman»)

Δραματικό μιούζικαλ, αμερικάνικης και μεξικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Μπιλ Κόντον, με τους Ντιέγκο Λούνα, Τζένιφερ Λόπεζ, Τονάτιου, Λιν Φάβιν κα.

Το κλασικό μιούζικαλ των Τέρενς ΜάκΝάλι, Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ, που είχε μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη το 1985 από τον Έκτορ Μπαμπένκο, με πρωταγωνιστές τους Γουίλιαμ Χαρτ, Ραούλ Τζούλια και Σόνια Μπράγκα, επιστρέφει στο σινεμά, αυτή τη φορά με τη δυναμική επανεμφάνιση της Τζένιφερ Λόπεζ, υποδυόμενης τη θρυλική ντίβα.

Το μιούζικαλ, ένα παρακμασμένο εδώ και δεκαετίες είδος, από τις τρομερές εποχές του κλασικού Χόλιγουντ, παρά τα σκόρπια σημάδια ανάκαμψης, όπως πέρσι με το «Emilia Perez», με το οποίο υπάρχουν ορισμένα κοινά στοιχεία με το φιλμ του Μπιλ Κόντον - συνδυασμός ιστορίας εγκλήματος με μιούζικαλ και αίσθημα, μεταμόρφωση των φύλων - εδώ θα βρει το στόχο του, τουλάχιστον στα μουσικοχορευτικά του κομμάτια, παρότι αρκετά άνισο στις δραματικές στιγμές του στη φυλακή και στις ιστορικές του πτυχές.

Η ιστορία διαδραματίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στην Αργεντινή, όπου ο δικτάτορας Βιντέλα είχε επιβάλει ένα σκληρό, απάνθρωπο καθεστώς, εξοντώνοντας χιλιάδες αντιφρονούντες. Ένας ομοφυλόφιλος κομμωτής, ο Λούις, φυλακισμένος για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, θα βρεθεί στο ίδιο κελί με τον Βαλεντίν, έναν πολιτικό κρατούμενο και αφοσιωμένο Μαρξιστή, που γνωρίζει αρκετά μυστικά του αντιστασιακού αγώνα. Ο Λούις, για να ξεφύγει από τη ζοφερή πραγματικότητα της φυλακής, θα προτείνει ένα τρυφερό, ανατρεπτικό ταξίδι στο σινεμά, στήνοντας ένα μιούζικαλ, με θέμα το «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» και πρωταγωνίστρια την ντίβα Ίνγκριντ Λούνα, με την οποία έχει εμμονή. Παράλληλα, ένας βασανιστής θα προσπαθήσει να αποσπάσει πληροφορίες από τον Βαλεντίν, ενώ ο Λούις θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα να γίνει πληροφοριοδότης των αρχών, με αντάλλαγμα την ελευθερία του.

Έχοντας δώσει όλη την προσοχή του στα μουσικοχορευτικά κομμάτια της ταινίας, τα οποία είναι λαμπερά, πολύχρωμα και κεφάτα, παρότι οι στίχοι σε αρκετά τραγούδια μοιάζουν άκομψοι, ο Γκόντον («Ένας Καλός Ψεύτης», «Θεοί και Δαίμονες») θα αφήσει σχεδόν στην τύχη του το δραματικό μέρος της ιστορίας του.

Οι σκηνές στη φυλακή είναι αρκετά αδύναμες, η ιστορία μοιάζει αποστειρωμένη και χωρίς γωνίες (η ξενοκίνητη χούντα του Βιντέλα δεν ήταν ανέκδοτο, ούτε μία παρανυχίδα της ιστορίας), δείχνουν σχεδόν προσχηματικές για το μιούζικαλ, τους χορούς και τραγούδια της Τζέι Λο.

Μία Λόπεζ, που θα βρεθεί στο φυσικό της χώρο, με προσεγμένα σκηνικά, κοστούμια και όλα τα καλούδια ενός μιούζικαλ και θα βάλει το φλογερό ταμπεραμέντο της, κυρίως ως χορεύτρια, παρά ως τραγουδίστρια. Άλλωστε τι θα ήταν η Τζένιφερ Λόπεζ, χωρίς τις καμπύλες της και την καυτή της κίνηση;

Πάντως, η ταινία, παρόλες τις χτυπητές αδυναμίες της, καταφέρνει, εκτός από το ψυχαγωγικό της κομμάτι, να αναδείξει τη δύναμη του σινεμά και της τέχνης γενικότερα για την αποφυγή από τη μίζερη πραγματικότητα.

Αχινός («Urchin»)

Κοινωνικό δράμα, βρετανικής παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Χάρις Ντίκινσον, με τους Φρανκ Ντιλέιν, Μέγκαν Νόρθαμ, Άμρ Ουακέντ, Χάρις Ντίκινσον, Οκέτζι Μόρο κα.

Ανερχόμενος ηθοποιός, ξεχωριστός για την τόλμη του, ο Χάρις Ντίκινσον, θα κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ένα από τα πιο εντυπωσιακά, για νέο ηθοποιό, σε ένα αξιέπαινο κοινωνικό δράμα, στην παράδοση του βρετανικού ρεαλιστικού σινεμά, παραπέμποντας στον εξαιρετικό «Γυμνό» του Μάικ Λι.

Το φιλμ, που έκανε πρεμιέρα στο Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Καννών και κέρδισε το βραβείο ερμηνείας ο έξοχος Φρανκ Ντιλέιν, μιλά για το χάσμα που επικρατεί ανάμεσα στους έχοντες και κατέχοντες και στους απόκληρους μίας σύγχρονης κοινωνίας, που έχει χάσει την ανθρωπιά της, μέσα από την ιστορία ενός αυτοκαταστροφικού, παρορμητικού και παραβατικού νέου, προσπαθώντας να επιβιώσει στους δρόμους του Λονδίνου.

Ο Μάικ ζει στους δρόμους εδώ και χρόνια, δίνοντας μια μάχη ενάντια στον εθισμό του στα ναρκωτικά. Για μια μικροκλοπή στο σχολείο, θα βρεθεί στη φυλακή για εννέα μήνες. Όταν βγαίνει είναι καθαρός και έτοιμος να ξεκινήσει από την αρχή. Τοποθετείται σε έναν άθλιο ξενώνα για άτομα που επανεντάσσονται στην κοινωνία και βρίσκει δουλειά ως σεφ σε ένα ξενοδοχείο. Προσπαθεί να είναι καλός στη δουλειά του, ενώ οι δαίμονές του δεν τον αφήνουν, εν αντιθέσει με την κοινωνία που του γυρνά την πλάτη.

Η διπλοβελονιά με την οποία έχει κεντήσει τους χαρακτήρες του ο Ντίκινσον, πραγματικά αξιοθαύμαστη, καθώς δεν είναι ποτέ συναισθηματική και χειριστική. Χωρίς να κάνει συμπαθή τον ήρωά του, μέσα από επιτηδευμένες σκηνοθετικά φορτισμένες σκηνές και ηθικολογίες, θα αφήσει την ιστορία του, εμπνευσμένη από ανθρώπους του περιθωρίου, να εξελιχθεί χωρίς περιττές και ευκολοχώνευτες φιοριτούρες, αναδεικνύοντας έναν πραγματικό νέο άνθρωπο που καταρρέει, αβοήθητος από την κοινωνία.

Ο Ντίκινσον, κινηματογραφεί με νεύρο και χιούμορ, συνθέτοντας μία σκληρή κινηματογραφική μπαλάντα για τις χαμένες ψυχές που δεν έχουν θέση σε έναν κόσμο που τρέφεται από το φαίνεσθαι, τον ανταγωνισμό, το χρήμα και την περιφρόνηση των αδυνάτων.

Μία ταινία ανθρωπιάς, που ξεχωρίζει για την τόλμη της και το φρέσκο βλέμμα της κι έχοντας έναν έξοχο πρωταγωνιστή, τον Φρανκ Ντιλέιν, που κουβαλά όλο το βάρος της ιστορίας στην πλάτη του, γνωρίζοντας πότε να πατά σταθερά και πότε να παραπατά, από την αδικία που ζει και ξυπνά τον αυτοκαταστροφικό του χαρακτήρα.

Τα Τέρματα του Αυγούστου

Ντοκιμαντέρ, ελληνικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου.

Το ντοκιμαντέρ είναι ένα είδος που ανθεί στη χώρα μας, βασιζόμενο στην ψυχή, το μεράκι, στη δυνατότητα του χαμηλού κόστους και βεβαίως στις ευαισθησίες των Ελλήνων δημιουργών. Με το δικό του ντοκιμαντέρ, ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, ο οποίος έχει μια σειρά αξιόλογων ντοκιμαντέρ στο ενεργητικό του («Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Γιαγιά μου» «Ο Γιος του Φύλακα», «Ο Μανάβης», «Σιωπηλός Μάρτυρας») θα ανεβάσει το επίπεδο, καθώς εκτός από την πολύχρονη εμπειρία του προσθέτει και την αγάπη του για την αυθεντική Ελλάδα της επαρχίας, την ιδιαιτέρως σεβαστή λατρεία για το χωριό του.

Ένα συνηθισμένο ορεινό χωριό στη νότια Πίνδο, που συνεχίζει να κρατά τους λιγοστούς κατοίκους του και αποκτά μια γερή δόση ζωντάνιας κάθε καλοκαίρι, με την επιστροφή των «πρωτευουσιάνων», αλλά και με τη διεξαγωγή ενός ιδιότυπου τουρνουά ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου τον Αύγουστο, ανανεώνοντας τους μύθους, που ξεκινούν από την τουρκοκρατία και φτάνουν στο τελευταίο τέρμα στο ξερό τοπικό γήπεδο.

Ένα φιλμ που, παρά τις μικρές αδυναμίες του, με κάποια επαναλαμβανόμενα στιγμιότυπα, διαθέτει μία πρωτόγνωρη ζεστασιά, η ιστορία του, πέρα από κάθε επινόηση της μυθοπλασίας, γίνεται δικιά μας, οι γιαγιάδες και οι παππούδες, οι μπαρμπάδες και τα ξαδέλφια, οι δικοί μας άνθρωποι, κάθε γωνιά, απ' το καφενείο και τη δροσερή πλατεία, έως την τελευταία λακκούβα του χειροποίητου γηπέδου, είναι τα μέρη που θα ξυπνήσουν μνήμες στους τυχερούς με καταγωγή από χωριό και μια γλυκόπικρη «ζήλια» για τους υπόλοιπους.

Όμως, η ταινία του Κουτσιαμπασάκου δεν είναι μόνο αυτή η υπέροχη υπενθύμιση ανθρωπιάς και απλότητας, αλλά και ένα ολοκληρωμένο έργο, με αποστάγματα σοφίας, από γενιά σε γενιά, αυθεντικό χιούμορ και χωρίς την ευκολία από επιτηδευμένες επαρχιακές γραφικότητες. Και ταυτόχρονα μία εμβάθυνση στον εφήμερο μικρόκοσμο, μια αφιέρωση στο ποδοσφαιρικό πάθος, που ξυπνά την εκτροπή του ανδρισμού, που στέλνει την ευγενή άμιλλα στον αγύριστο.

Εκεί όμως, που εκπλήσσει ο Κουτσιαμπασάκος είναι στην κινηματογράφηση των ποδοσφαιρικών αγώνων, καθώς με ελάχιστα μέσα, καταφέρνει να δώσει εντυπωσιακές εικόνες, συνδυάζοντας την πρωτοφανή, για τα μέτρα της Ελλάδας, υψηλή επαγγελματικότητα με την αυθεντικότητα της συγκίνησης.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Η Κατάρα του Σέλμπι Οουκς («Shelby Oaks»): Ταινία τρόμου, αμερικάνικης παραγωγής του 2025, από τον πρώην κριτικό κινηματογράφου και φαν του είδους Κρις Στάκμαν, που ξεκινάει με ιδέες και ευρήματα (τη φόρμα ενός ψευδοντοκυμαντέρ), δίνει υποσχέσεις και καταλήγει να αναμασά τα κλισέ του horror σινεμά. Η Μία αναζητώντας απεγνωσμένα την αδελφή της Ράιλι, η οποία εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας ερευνητικής τηλεοπτικής σειράς, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τρομακτικές δυνάμεις και σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν της. Παίζουν οι Καμίλ Σάλιβαν, Σάρα Ντερν, Ρόμπιν Μπάρτλετ κα.

Toμ και Τζέρι: Η Απαγορευμένη Πυξίδα («Tom and Jerry: Forbidden Compass»): Το αγαπημένο δίδυμο των παιδιών επιστρέφει σε ένα ψηφιακό animation, κινέζικης παραγωγής και σε συνεργασία με τη Warner Bros. Discovery. Κατά τη διάρκεια μιας καταδίωξης σε ένα μουσείο, ο Τομ και ο Τζέρι ενεργοποιούν κατά λάθος μια μαγική πυξίδα που τους μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Εκεί, συναντούν μια ομάδα νέων συντρόφων και εμπλέκονται σε μια σύγκρουση με μυστηριώδεις δυνάμεις. Η ταινία, που σκηνοθέτησε ο Γκανγκ Ζανγκ, προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Το Χειρόγραφο της Σαραγόσα («The Saragosa Manuscript»): Απολαυστικό, τολμηρό, υπόδειγμα αφήγησης και ποιητικής φαντασίας φιλμ, που γύρισε το 1965 ο Βόιτσεκ Χας στην Πολωνία και έμεινε για χρόνια άγνωστο στη Δύση, μέχρι που το ανακάλυψαν οι Φράνσις Κόπολα, Μάρτιν Σκορτσέζε και Ντέιβιντ Λιντς. Εξαιρετικής έμπνευσης διασκευή του μυθιστορήματος του Γιαν Ποτότσκι, που αναφέρεται στους Ναπολεόντειους Πολέμους. Κατά τη διάρκεια μίας μάχης σε ισπανικό έδαφος, δυο αντίπαλοι στρατιώτες ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες βιβλίο, μέσα από τις σελίδες του οποίου ξετυλίγεται ένας λαβύρινθος ιστοριών, μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Οι περίτεχνες, χιουμοριστικές, με περιπετειώδη διάθεση, εικόνες, που βρίθουν ψυχαναλυτικών συμβόλων και ονειρικής αύρας, τροφοδοτούν συνεχώς το ενδιαφέρον και τη γοητεία της ταινίας, που λάτρεψε ο Λουίς Μπουνιουέλ. Στο τρίωρο φιλμ, που προβάλλεται αποκαταστημένο, πρωταγωνιστούν οι Ζμπίγκνιεφ Σιμπούλσκι, Ίγκα Τσεμπρίνσκα, Στάνισλαβ Ίγκαρ κα.

*Με πληροφορίες του Χάρη Αναγνωστάκη (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Διαβάστε ακόμη

Η σφαίρα που πήρε την αθωότητα μιας γενιάς: 17 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη και η μνήμη δεν σβήνει

Αυτά είναι τα ακριβά φάρμακα που θα διατίθενται και σε ιδιωτικά φαρμακεία από τον Ιανουάριο

Ανατροπή στη δολοφονία Καρυώτη: «Μου δώσανε φράγκα για να ομολογήσω, να μείνει μεταξύ μας»

Δώρο Χριστουγέννων για όλους; Παλιά ιστορία που πονάει – Πώς καθιερώθηκε