┋ Σινεμά ┋ 11.05.2023 16:10

Ενότητες στο άρθρο: 📌 «Επιστροφή στη Σεούλ» (Retour a Seoul)📌 «Το έγκλημά μου» (Mon Crime)📌 «Ρένφιλντ» (Renfield)📌 «Sisu»📌 «Ας Ξημερώσει Ειρήνη» (Let It Be Morning)📌 «Τηλεφώνησε στην Τζέιν» (Call Jane)📌 «To Kαλύτερο Παιχνίδι του Κόσμου» (Le Nouveau Jouet)📌 Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο «Γουίνι το αρκουδάκι» σε ταινία... τρόμου και η πολεμική περιπέτεια «Sisu»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 21 λεπτά ┋

Με ρεκόρ αφίξεων υποδέχονται τα γραφεία διανομής τη θερινή περίοδο, όσο και αν ο καιρός δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα μπει στο πρόωρο και σύνηθες ελληνικό καλοκαίρι. Χωρίς ιδιαίτερο προγραμματισμό και λογική ρίχνονται στην «αρένα» δώδεκα ταινίες, κάποιες απ' τις οποίες θα πάνε αδικαιολόγητα άκλαυτες και κάποιες θα κόψουν χωρίς λόγο τον απαραίτητο χώρο στις ενδιαφέρουσες ταινίες. Ευχάριστες εκπλήξεις από το δραματικό «Επιστροφή στη Σεούλ», την κωμωδία μυστηρίου «Το Έγκλημά μου» και την πολεμική περιπέτεια «Sisu». Σε επανέκδοση και το φημισμένο κοινωνικοπολιτικό έπος του Μπερτολούτσι «1900».

«Επιστροφή στη Σεούλ» (Retour a Seoul)

Δραματική ταινία / Σκηνοθεσία: Ντέιβι Τσου / Παίζουν: Τζι-Μιν Παρκ, Γκουκα Χαν, Κουανγκ-ροκ Ο, Κιμ Σουν-γιούνγκ κα.

Από τις πλέον βαθυστόχαστες και συνάμα σπλαχνικές ταινίες της χρονιάς, για την ενηλικίωση και την αναζήτηση της πραγματικής ταυτότητας, από τον Γαλλοκαμποτζιανό σκηνοθέτη Ντέιβι Τσου. Ένα δράμα που σπάει τα κλισέ του είδους και εντυπωσίασε στην προβολή του στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών, ενώ κέρδισε και τη Χρυσή Αθηνά και προτάθηκε για το Διεθνές Όσκαρ από την Καμπότζη.

Ο Ντέιβι Τσου, σε αυτή τη δεύτερή του ταινία μεγάλου μήκους, εμπνεύστηκε το θέμα του από μία προσωπική εμπειρία που είχε με μία φίλη του, η οποία ταξίδεψε το 2011 μαζί του για τα γυρίσματα της ταινίας του «Diamond Island», ώστε να συναντήσει τον βιολογικό της πατέρα.

Μια 27χρονη Γαλλίδα, ασιατικής καταγωγής, είναι ένα ακόμη παιδί απ' αυτά που δόθηκαν για υιοθεσία σε δυτικούς ανάδοχους γονείς. Κρυφά από τη Γαλλίδα μητέρα της θα ταξιδέψει στη Νότια Κορέα για να συναντήσει τους βιολογικούς της γονείς, να τους γνωρίσει, αλλά δεν έχει υπολογίσει τη νομοθεσία της Νότιας Κορέας πάνω σε αυτό το θέμα και θα βρεθεί σε ένα ψυχολογικό αδιέξοδο.

Ο 40χρονος Τσου, φτιάχνει ένα έξοχο πορτρέτο μιας νεαρής γυναίκας, που αναζητά την ταυτότητά της, βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα σε βίαια και πονετικά - και σίγουρα αντιφατικά - συναισθήματα, προσπαθώντας να επιπλεύσει σε άγνωστα πελάγη, σε άγρια κύματα που σηκώνουν οι δύο εντελώς διαφορετικές κουλτούρες, δυο χωρών που δεν απέχουν μόνο χιλιάδες μίλια μακριά αλλά και έτη φωτός στα ήθη, τις συμπεριφορές και τα έθιμά τους.

Μια ταινία που απ' τη μια, αγριεύει και δείχνει αδυσώπητη και απ' την άλλη, διαθέτει μια γλυκιά μελαγχολία, καθώς η βιολογική μητέρα τής ηρωίδας δείχνει σχεδόν απρόσιτη και ψυχρή, ενώ ο κανονικός πατέρας της ζει μέσα στις ενοχές και στη θλίψη, βρίσκει κουράγιο μόνο στο ποτό, για τη χαμένη του κόρη.

Με περίτεχνη αφηγηματική ικανότητα και κινηματογραφώντας με ελκυστικά μουντά και σκοτεινά πλάνα, ταιριαστά με την ψυχολογία της ηρωίδας του, ο Τσου αναδεικνύει το τεράστιο χάσμα μεταξύ δυο ουσιαστικά ασυμβίβαστων ταυτοτήτων, αλλά και τις σκληρές συνέπειες αυτής της προσπάθειας κατανόησής τους. Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και κάποιες στιγμές ακατανόητες μέσα στο στόρι, κομμάτια του κεντρικού χαρακτήρα της ηρωίδας παραμένουν κλειδωμένα για τον θεατή. Κάτι που ορισμένους θα τους εκνευρίσει και άλλους θα γοητέψει ακόμη περισσότερο. Όπως και η ερμηνεία της Τζι-Μιν Παρκ, που καταφέρνει να γίνει πειστική με τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της, το βαρύ συναισθηματικό φορτίο που πρέπει να σηκώσει.

«Το έγκλημά μου» (Mon Crime)

Κωμωδία μυστηρίου / Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν / Παίζουν: Νάντια Τερεσκίεβιτς, Ρεμπέκα Μάρντερ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ντάνι Μπουμ, Φαμπρίς Λουκινί, Αντρέ Ντισολιέ κα.

Επιτέλους μια λαϊκή πνευματώδης κωμωδία εγκλήματος και μυστηρίου, γαλλικής φινέτσας και έξοχων ερμηνειών, που μας ταξιδεύει στο Παρίσι της δεκαετίας του '30, από τον ικανότατο αλλά και άνισο Φρανσουά Οζόν, που έχει βασιστεί στο θεατρικό των Λουί Βερνέιγ και Ζορζ Μπερ. Ένα έργο που έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, από τους Αμερικάνους δυο φορές, με σημαντικότερη εκείνη του 1937 («Αληθινή Εξομολόγηση»), με την Κάρολ Λομπάρντ και Φρεντ ΜακΜάρεϊ.

Μετά από το περσινό, όχι και τόσο πετυχημένο φιλμ «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ», ο Γάλλος πολυγραφότατος σκηνοθέτης καταπιάνεται με την ανάλαφρη κωμωδία εποχής, κάτι που μπορεί να χειριστεί απ' ό,τι φαίνεται με άνεση. Ακολουθώντας τα χνάρια των Ρενουάρ και Τριφό, αλλά και τον θαυμασμό του για την σκρούμπολ αμερικάνικη κωμωδία της δεκαετίας του '30 και τον Έρνστ Λιούμπιτς, θα θίξει ταυτόχρονα και με μία γερή στρώση νεωτερικότητας τη γυναικεία χειραφέτηση, την αναζήτηση για ανεξαρτησία και τη μάχη ενάντια στην πατριαρχία.

Μια όμορφη, άφραγκη και ατάλαντη ηθοποιός θα κατηγορηθεί για τον φόνο ενός μεγάλου παραγωγού, όταν αυτός θα ζητήσει σεξουαλικά ανταλλάγματα για να της δώσει ένα μικρό ρόλο. Με τη βοήθεια της καλύτερης φίλης της, μίας άπειρης και άνεργης δικηγόρου, αλλά και την βοήθεια του ανακριτή, θα αθωωθεί, για αυτοάμυνα και θα γνωρίσει τη φήμη και ευτυχισμένες στιγμές, μέχρι που θα εμφανιστεί μία έκπτωτη σταρ που θα αναλάβει την ευθύνη του εγκλήματος.

Κρατώντας το πολιτικό κοινωνικό πλαίσιο και ανασυνθέτοντας εξαιρετικά την εποχή, ο Οζόν στήνει μια σπινθηροβόλα κωμωδία, που συμβαδίζει με τα σύγχρονα προβλήματα, αυτά της εξουσίας και της πολιτικής για την ισότητα των δυο φύλων.

Παρότι χρησιμοποιεί παρωχημένα υλικά, οι γρήγοροι ρυθμοί, οι έξυπνοι και ζωντανοί διάλογοι, το αιχμηρό πνεύμα του σεναρίου και το καλοκουρδισμένο μοντάζ, δίνουν μια ξεχωριστή ισορροπία και φρεσκάδα στην ταινία, αναγεννώντας τη μεγάλη παράδοση της μπουρλέσκ κωμωδίας.

Ακόμη ένα δυνατό ατού της ταινίας είναι και οι ερμηνείες, με τις Νάντια Τερεσκίεβιτς και Ρεμπέκα Μάρντερ οι οποίες δένουν, κόβουν και ράβουν, μέσα σε ένα υποκριτικό ντελίριο, αλλά οι Λουκινί, Ντισολιέ και βεβαίως, η Ιπέρ στον ρόλο της έκπτωτης σταρ, να προσφέρουν μνήμες ενός αθάνατου σινεμά.

«Ρένφιλντ» (Renfield)

Κωμωδία τρόμου / Σκηνοθεσία: Κρις ΜακΚέι / Παίζουν: Νίκολας Kέιτζ, Νίκολας Χουλτ, Οκαουφίνα, Μπεν Σβαρτς, Τζένα Κάνελ, Μπράντον Σκοτ κα.

Ο Νίκολας Κέιτζ, έγινε περισσότερο συμπαθής όταν άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα η καριέρα του, σε αδιάφορες ή ανυπόληπτες ταινίες όλων των ειδών. Έπειτα από τις δεκαετίες του '80 και '90 και σπουδαίες ταινίες όπως «Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού», «Ατίθαση Καρδιά», «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» κλπ, ο Κέιτζ δίνει την αίσθηση με το πέρασμα του χρόνου ότι θέλει να αποδομήσει την αξία του ως ηθοποιός, αποστασιοποιείται από την υστεροφημία και την κινηματογραφική βιομηχανία. Αδικημένος κατάφωρα από το Χόλιγουντ, με τα σκουπίδια, που του δίνουν πολλές φορές για να παίξει, ο Κέιτζ έχει πάντα στο βλέμμα του μία θλίψη, μια απορία για τα όσα συμβαίνουν δίπλα του. Θα μπορούσε στο πρόσωπό του να συνοψιστεί και η πορεία του αμερικάνικου σινεμά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Εδώ, σε αυτή την κωμωδία τρόμου, πάνω στον γνωστό - και εκσυγχρονισμένο - μύθο του Δράκουλα, όπου ο υπηρέτης του Ρένφιλντ αποφασίζει να απεξαρτηθεί από τον αφέντη του, λίγη σημασία έχει η αλλοπρόσαλλη ιστορία, καθώς όλα τα λεφτά είναι η γκροτέσκα, αλλά και τραγική ερμηνεία του Κέιτζ. Με το γνώριμο βαμμένο μαλλί, τα μπότοξ και τα υπόλοιπα φτιασιδώματα, ο ανιψιός του Κόπολα, δίνει τα ρέστα του, γκρεμίζοντας θρύλους, εμβληματικές ερμηνείες του παρελθόντος και την ίδια του την υποκριτική υπόσταση. Το μέτρο στην ταινία φαίνεται να κρατά ο ταλαντούχος Χουλτ, αλλά μάλλον μας τρώει χρόνο από την παρουσία του Κέιτζ και τα όσα ξεκαρδιστικά συμβαίνουν στην οθόνη.

Ο σκηνοθέτης Κρις ΜακΚέι, που έχει μία αξιοπρόσεκτη πορεία στα animation («Λέγκο» κλπ) αλλά όχι και τόσο πετυχημένη διαδρομή στην περιπέτεια φαντασίας, αφήνει κατά μέρος τον τρόμο ή την αγωνία, για να διακωμωδήσει τις ταινίες τρόμου με ήρωα τον Δράκουλα, ενώ τα ποτάμια αίματος που ρίχνει με τους κουβάδες στην οθόνη, μοιάζουν με τα κόκκινα χρώματα που ρίχνουν τα παιδιά σε ντιζαϊνάτες πολυκατοικίες, ως μορφή αντίδρασης στον τακτοποιημένο κόσμο μας. Εντάξει, υπάρχουν και οι δαίμονες που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Δράκουλας-Κέιτζ, αλλά αυτοί μάλλον είναι ανίκητοι ότι και να γίνει.

Εν ολίγοις, μία ταινία με μεγάλες αδυναμίες, αλλά αν την δεις αποκλειστικά ως παρωδία των κωμωδιών τρόμου, με γερές δόσεις σουρεαλισμού, μόνο τότε μπορείς να διασκεδάσεις και να απολαύσεις την παρουσία του Κέιτζ.

«Sisu»

Πολεμική περιπέτεια / Σκηνοθεσία: Γιαλμάρι Χελάντερ / Παίζουν: Γιόρμα Τομίλα, Ακσελ Χένι, Τζακ Ντούλαν κα.

Απολαυστική, ακραίας βιαιότητας, πολεμική περιπέτεια, που μπαίνει στα καλούπια των σπαγγέτι γουέστερν και αποδίδει δικαιοσύνη, απέναντι σε όλους αυτούς που κλέβουν τη ζωή των απλών ανθρώπων, βάζοντας στο στόχαστρο, το απόλυτο κακό της σύγχρονης ιστορίας μας, τους Γερμανούς ναζί.

Μια τραχιά, μες τη λασπουριά, περιπέτεια, της οποίας το σενάριο χωράει σε δυο κόλλες χαρτί, αλλά η αφηγηματική της δύναμη για τη χαλύβδινη αποφασιστικότητα του ήρωα - ο τίτλος, που δεν εξηγείται ακριβώς, παραπέμπει στην αποφασιστικότητα - να τιμωρήσει μια διμοιρία των ναζί και τον βάρβαρο επικεφαλής τους, παρότι δεν έχει κάποια ιδεολογική ή ηθική αφετηρία (πχ αντιστασιακός).

Ένας απόστρατος αξιωματικός, που έχει χάσει τη γυναίκα του, έπειτα από πολλές προσπάθειες θα βρει το 1944 μία γερή φλέβα χρυσού στην ερημιά της Λαπωνίας, όπου ζει παρέα με τον σκύλο του. Στη διάρκεια της δύσκολης πορείας του προς την κοντινότερη πόλη για να μεταφέρει τον χρυσό του, θα βρεθεί μπροστά σε μια γερμανική διμοιρία της Βέρμαχτ, που έχει διοικητή έναν βάρβαρο αξιωματικό των SS, οι οποίοι υποχωρώντας καταστρέφουν ό,τι υπάρχει στο διάβα τους και αιχμαλωτίζουν γυναίκες. Όταν ανακαλύψουν τον χρυσό του, θα τον αρπάξουν και θα σκοτώσουν το αγαπημένο σκύλο του, νομίζοντας ότι έχουν ξεμπερδέψει μαζί του. Μεγάλο λάθος...

Ο Φιλανδός σκηνοθέτης Γιαλμάρι Χελάντερ, με έφεση στην περιπέτεια και τον τρόμο, με το τρίτο του αυτό φιλμ, παραπέμπει στα καλύτερα των βίαιων γουέστερν (Πέκινπα, Ντον Σίγκελ, Κλιντ Ίστγουντ και γενικότερα στο πνεύμα των σπαγγέτι), στο «Ράμπο Πρώτο Αίμα», αφηγηματικά, αλλά και στον τελευταίας κοπής Κουέντιν Ταραντίνο («Άδοξοι Μπάσταρδοι»), αλλά όχι ως καλό αντίγραφο, αλλά ως ανανέωση ενός κινηματογράφου, που γοητεύει και ταυτόχρονα μπορεί να βρεθεί στον μαυροπίνακα της πολιτικής ορθότητας.

Μέσα σε μόλις 90 λεπτά και σχεδόν ανύπαρκτους διαλόγους, ο Χελάντερ θα διακριθεί για τη φαντασία του και τους τρόπους που ξεπαστρεύει τους Γερμανούς, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και την αγριότητα του έρημου τοπίου, της βαρβαρότητας των ναζί, αλλά και αλληγορικά μιλώντας για όλους τους άρπαγες των εθνικών πόρων. Στέλνει ένα μήνυμα, για αντίσταση με κάθε τρόπο, που μπορεί να παρεξηγηθεί και ως εθνικιστικό, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει, οι ιδεολογικές αποχρώσεις πρέπει να κάνουν στην άκρη απέναντι στο έρεβος του μίσους, της καταστροφής των ζωών.

Ταυτόχρονα, όμως, το «Sisu» είναι και μία χορταστική αιματηρή περιπέτεια, ορισμένες φορές απίστευτα διασκεδαστική, στα όρια του σουρεαλισμού, χωρίς να φοβάται τον μονοδιάστατο χαρακτήρα των «κακών» και την αλεξίσφαιρη, αλλά και ατρόμητη φιγούρα του ήρωά του. Ο Γιόρμα Τομίλα, στον ρόλο του πετρωμένου εξολοθρευτή, είναι εντυπωσιακός και αρκούντως τρομαχτικός, ενώ ικανοποιητικές είναι και οι ερμηνείες του υπόλοιπου καστ.

«Ας Ξημερώσει Ειρήνη» (Let It Be Morning)

Δραματική κωμωδία / Σκηνοθεσία: Εράν Κολίριν / Παίζουν: Άλεξ Μπακρί, Τζούνα Σουλεϊμάν, Σαλίμ Ντο, Εχάμπ Σαλαμί κα.

Αν και ιδωμένη μέσα από τα μάτια ενός Ισραηλινού σκηνοθέτη, του πολυβραβευμένου Εράν Κολίριν, η πολιορκία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ επανέρχεται στη μεγάλη οθόνη και μάλιστα αρκούντως αποτελεσματικά. Αυτή η ντροπή του 20ου και 21ου αιώνα συνεχίζεται και δίνει την ευκαιρία στον Κολιρίν να μιλήσει για τα τείχη που υψώνουν οι πολιτικοί της χώρας του, αλλά και για αυτά που πρέπει να ενώσουν τους ανθρώπους, όσο και αν μπαίνουν προσκόμματα απ' όλες τις πλευρές, ακόμη και από τον διεθνή παράγοντα.

Χαρακτηριστικό που καταδεικνύει το αδιέξοδο, αποτελεί και το συμβάν ότι οι ηθοποιοί (στην πλειονότητά τους Παλαιστίνιοι) αποχώρησαν από το Φεστιβάλ των Καννών όταν έμαθαν ότι η ταινία θα προβληθεί ως Ισραηλιτική.

Ο Κολίριν, βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο του Παλαιστίνιου συγγραφέα Σαγιέντ Κασούα, θέλει τον ήρωά του Σάμι, που ζει ευκατάστατος στην Ιερουσαλήμ, μαζί με τη σύζυγό του και το παιδί του, να πηγαίνει στον γάμο του αδελφού του που θα γίνει στο παλαιστινιακό χωριό που γεννήθηκε. Αφού ολοκληρώνεται ο γάμος και συνεχίζεται το γλέντι, ο Σάμι θα βρεθεί μαζί με τους προσκαλεσμένους, εγκλωβισμένος από τις Ισραηλινές δυνάμεις που περικυκλώνουν το χωριό.

Το φιλμ αναδεικνύει τα απάνθρωπα περιοριστικά μέτρα, αλλά κυρίως τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν σε ανθρώπους, οι οποίοι απλώς θέλουν να ζήσουν μια ήσυχη ζωή.

Με ανάλαφρο τρόπο και κεφάτες στιγμές, ο Κολίριν φτιάχνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πινακοθήκη χαρακτήρων, εστιάζει στα ουσιώδη, μπαίνει στο πρόβλημα της Παλαιστίνης, αλλά και της ξεχασμένης ταυτότητας του ήρωά του. Επιπλέον, ο προβληματισμός του εισχωρεί στις ταξικές διαφορές και στην αντιπαράθεση μεταξύ εκείνων που λένε ότι πρέπει να σκύψουν το κεφάλι και αυτών που υποστηρίζουν ότι πρέπει να πάρουν τα όπλα. Και λογικά ο σκηνοθέτης βρίσκεται και ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, αφού πέρα από αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους, υπάρχουν και αυτά που τους χωρίζουν και είναι αδυσώπητα.

«Τηλεφώνησε στην Τζέιν» (Call Jane)

Δραματική ταινία / Σκηνοθεσία: Φίλις Νάγκι / Παίζουν: Ελίζαμπεθ Μπανκς, Σιγκούρνεϊ Γουίβερ, Κρις Μεσίνα κα.

Το ζήτημα της άμβλωσης επανήρθε στις ΗΠΑ πέρσι, έπειτα από απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που καταργεί κάθε δικαίωμα στη νόμιμη διακοπή εγκυμοσύνης, κάτι που χαρακτηρίστηκε ως επιστροφή σε εποχές σκοταδισμού. Οι Δημοκρατικοί έκαναν «σημαία» τους το θέμα, για ψηφοθηρικούς λόγους, όπως τους κατηγόρησαν.

Την ίδια εποχή, σχεδόν άμεσα, ίσως και πριν την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, η σεναριογράφος του «Carol» θα ξεκινήσει τα γυρίσματα της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας της. Θα επαναφέρει το ζήτημα, πιάνοντας το νήμα από το μακρινό 1968, όταν ακόμη ήταν παράνομες οι αμβλώσεις, σε ένα τακτοποιημένο αλλά συμβατικό και αρκετά αμερικάνικο δράμα.

Το στόρι θέλει την Τζόι, που ζει ευτυχισμένη στα προάστια του Σικάγο, με τον σύζυγό της και την πανέξυπνη έφηβη κόρη της να μπαίνει σε μία περιπέτεια καθώς η πολυαναμενόμενη εγκυμοσύνη της αποδεικνύεται επικίνδυνη για τη ζωή της, λόγω ενός καρδιακού προβλήματος. Η Τζόι, μαζί με τον σύζυγό της θα ζητήσουν τη νόμιμη διακοπή της εγκυμοσύνης, αλλά το συμβούλιο των γιατρών αποφαίνεται αρνητικά και η Τζόι απελπισμένη θα ανακαλύψει τυχαία την «Τζέιν», μία οργάνωση γυναικών που βοηθά γυναίκες που έχουν παρόμοια προβλήματα.

Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το θέμα είναι αρκούντως αμερικάνικο - και μόνο που ο λόγος της άμβλωσης οφείλεται σε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και όχι σε μία απόφαση της γυναίκας για τον εαυτό της, είναι φανερό ότι η ταινία θέλει να θίξει το θέμα, αλλά έχοντας μία πρόφαση που θα καλύπτει κυρίως τον ευκατάστατο μέσο Αμερικάνο.

Το φιλμ ξετυλίγει την ιστορία μέσα από τη νοσταλγική εποχή του 1968, ορισμένες περιορισμένες αναφορές για τους χίπις και την εξέγερση των νέων - χωρίς να αναφέρεται ουσιαστικά ο λόγος του πολέμου στο Βιετνάμ - , φέρνει περισσότερο προς μια δραμεντί παρά ενός καθαρού δράματος, ενώ φαίνεται αναγκαία και η χρησιμοποίηση πολλών γνωστών τραγουδιών της εποχής, θέλοντας να φορτίσει συγκινησιακά το κοινό.

Ακόμη και από το «προοδευτικό Χόλιγουντ» ίσως να περιμέναμε κάτι περισσότερο αιχμηρό - αρκεί να θυμηθούμε το οσκαρικό «Πράσινο Βιβλίο» που είδαμε πριν από μερικά χρόνια για να γίνουν οι συγκρίσεις - αλλά η Νάγκι ξέχασε την όποια τόλμη της στο σπίτι και άφησε την Σιγκούρνι Γουίβερ να βγάλει το φίδι από την τρύπα, αλλά μάταια. Δίχως ιδιαίτερες απαιτήσεις και η ερμηνεία της Ελίζαμπεθ Μπανκς, όπως και του υπόλοιπου καστ.

«To Kαλύτερο Παιχνίδι του Κόσμου» (Le Nouveau Jouet)

Κωμωδία / Σκηνοθεσία: Τζέιμς Χουτ / Παίζουν: Ζαμέλ Ντεμπούζ, Ντανιέλ Οτέιγ, Σιμόν Φαλιού, Αλίς Μπελαϊντί, Άννα Σερβίνκα κα.

Ο Ζαμέλ Ντεμπούζ, η «μούρη» που έπαιζε τον αρχιτέκτονα στην ταινία «Αστερίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα» - είναι ο βασικός λόγος να δει κάποιος αυτή την γαλλική, ευρείας κατανάλωσης, κωμωδία, με κοινωνικές αναφορές και κάποιες ξεκαρδιστικές σκηνές. Πρόκειται για το ριμέικ της καλής κωμωδίας του Φρανσίς Βεμπέρ «Ο Ξανθός Χαζοχαρούμενος», που το 1982 είχε ξαναγυρίσει στο Χόλιγουντ ο Ρίτσαρντ Ντόνερ, με τον Ρίτσαρντ Πράιορ.

Χαριτωμένη οικογενειακή κωμωδία που όμως εξαντλεί γρήγορα το ενδιαφέρον της και δεν αποφεύγει το αναμενόμενο συγκινητικό φινάλε, όπου ο πλούτος αγκαλιάζει τη φτώχεια και η φτώχεια ανταποδίδει με τον ανθρωπισμό της...

Ο Σάμι, ένας φτωχός πραματευτής, αναλαμβάνει απρόθυμα ως νυχτοφύλακας σε ένα πολυκατάστημα με είδη πολυτελείας. Ο Φιλίπ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Γαλλία. Ψυχρός, αναίσθητος, από τότε που πέθανε η σύζυγός του, είναι αφοσιωμένος εξολοκλήρου στην επιχείρησή του. Ο Αλεξάντρ -ο μοναχογιός του - κρατά τον πατέρα του σε απόσταση, και συμπεριφέρεται ως γνήσιο κακομαθημένο πλουσιόπαιδο. Για τα γενέθλιά του γιου του, ο Φιλίπ ανοίγει το τμήμα παιχνιδιών του καταστήματος όπου εργάζεται ο Σαμί, λέγοντας στον Αλεξάντρ ότι μπορεί να πάρει ό,τι θέλει. Ο Αλεξάντρ επιλέγει… τον Σαμί.

Τα αστεία όσο περνά η ώρα χλομιάζουν, η φάρσα παίρνει κεφάλι από τον σαρκασμό και τα πυρακτωμένα σχόλια για την άρχουσα τάξη, που είχε το πρωτότυπο και το κέφι αρχίζει να αγκομαχά και ειδικά, μετά την αρχική απρόσμενη συνύπαρξη του μελαψού φτωχοδιάβολου Ντεμπούζ και του νεαρού πάμπλουτου και πριν μπουν τα σοβαρά για τις ταξικές διαφορές, τα συναισθηματικά προβλήματα των πλουσίων, που είναι πολύ σοβαρότερα από εκείνα των φτωχών.

Ο Ζαμέλ Ντεμπούζ ανεβοκατεβάζει τον κωμικό τόνο, ως ανθρώπινο παιχνίδι, που μπορεί και να διαπαιδαγωγήσει τον νεαρό ιδιοκτήτη του, ενώ ο Ντανιέλ Οτέιγ, αν και δείχνει αποστασιοποιημένος, είναι πάντα εκεί με την επιβλητική παρουσία του.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

«Αγάπη Ξανά» (Love Again): Αμερικάνικη αισθηματική κομεντί του 2023 και σε σκηνοθεσία Τζέιμς Στρας, με μοναδικό εφόδιο το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Σελίν Ντιόν. Γλυκερή ταινία, που είχε προγραμματιστεί για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου - με ό,τι σημαίνει αυτό - και θα μπορούσε να είναι παραγωγής μίας σοκολατοβιομηχανίας. Μια νεαρή κοπέλα που πενθεί την απώλεια του αρραβωνιαστικού της, συνεχίζει να του στέλνει μηνύματα στο κινητό του γιατί της λείπει. Εκείνο που αγνοεί, όμως, είναι πως ο αριθμός έχει μεταφερθεί σε έναν άλλο λογαριασμό, ο οποίος ανήκει σε έναν δημοσιογράφο. Με τη βοήθεια της Σελίν Ντιόν θα προσπαθήσει να την βρει. Πρωταγωνιστούν οι Σαμ Χιούαν και Πριγιάνκα Τσόπρα.

«Υπνωτιστές» (Hypnotic): Αστυνομική ταινία μυστηρίου, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, που υπογράφει ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ («Ελ Μαριάτσι», «Αμαρτωλή Πόλη») και πρωταγωνιστεί ο Μπεν Άφλεκ. Εντυπωσιακή δράση και ανεξήγητα μεταφυσικά μυστήρια συνδέονται, όταν ένας ντετέκτιβ, αποφασισμένος να βρει την εξαφανισμένη του κόρη, θα βρεθεί εγκλωβισμένος σε μια σειρά απίστευτων γεγονότων, ενώ παράλληλα ερευνά και περίεργες ληστείες τραπεζών. Με τη βοήθεια μιας μέντιουμ, καταδιώκει και καταδιώκεται από έναν φονιά, τον μοναδικό άνθρωπο που κρατά το κλειδί για την εύρεση του χαμένου του κοριτσιού. Παίζουν ακόμη οι Άλις Μπράγκα, Γουίλιαμ Φίκτνερ, ΤζέιΝτι Μπάρντο κα.

«Γουίνι το Αρκουδάκι Αίμα και Μέλι« (Winnie the Pooh: Blood and Honey): Ταινία τρόμου, βρετανικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Ρις Φρέικ Γουότερφιλντ. Πρόχειρη παραγωγή, που διαψεύδει γρήγορα τις όποιες προσδοκίες, παρά την αρχική έξυπνη ιδέα, να μετατρέψει σε αιματοβαμμένη ταινία τρόμου το κλασικό παραμύθι. Η ατσαλοσύνη δίνει και παίρνει, πολλές σκηνές μοιάζουν εντελώς ερασιτεχνικές, ενώ από ένα σημείο και μετά επικρατεί το χάος. Ο Γουίνι το Αρκουδάκι και το Γουρουνάκι, ξεμένουν μόνοι τους όταν ο Κρίστοφερ τους αφήνει για να πάει στο κολέγιο. Για να επιβιώσουν σύντομα αγριεύουν και βρίσκουν μια νέα πηγή τροφής, το αίμα, το οποίο τους δημιουργεί μια ακόρεστη λαχτάρα...

«1900» (Novecento): Το φημισμένο κοινωνικοπολιτικό κινηματογραφικό έπος του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι σε επανέκδοση (όλο μαζί και σε δυο μέρη) στο Studio. Το 1976 ο Μπερτολούτσι, έχοντας συγκεντρώσει μια πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών, θα παραδώσει το εξαιρετικό κοινωνικό του δράμα, διάρκειας 5 ωρών, που αφηγείται τις πρώτες πέντε δεκαετίες του 20ου αιώνα, της ιταλικής αγροτικής τάξης, με επίκεντρο τη μεγάλη πεδινή περιοχή της Εμίλια στην Ιταλία και κεντρικούς ήρωες δυο νέους, που γεννήθηκαν την πρωτοχρονιά του 1900, τον γιο ενός τσιφλικά και το παιδί ενός κολίγα. Δυο φίλων, που η ταξική διαφορά θα τους απομακρύνει και θα τους φέρει τελικά αντιμέτωπους. Πρωταγωνιστούν Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ντομινίκ Σαντά, Στεφανία Σαντρέλι, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Αλίντα Βάλι, ενώ η εντυπωσιακή φωτογραφία είναι του Βιτόριο Στοράρο και η αξέχαστη μουσική του Ένιο Μορικόνε.

«Η Έλα Μπέλα και τα Μυστικά της» (Ella Bella Bingo): Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, από τη Νορβηγία (2020) και σε σκηνοθεσία Άτλε Σόλμπεργκ και Φρανκ Μόσβολντ. Animation που απευθύνεται αποκλειστικά σε μπέμπηδες και προβάλλεται μεταγλωττισμένο στα ελληνικά.

*Με πληροφορίες του Χάρη Αναγνωστάκη, ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη