Οι ταινίες της εβδομάδας: Η υπερπαραγωγή του Netflix με τον Ryan Gosling και δύο οσκαρικές επανεκδόσεις

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Ράιαν Γκόσλινγκ (Copyright: Six. Cr. Paul Abell/Netflix)

Κάτι οι διακοπές του καλοκαιριού, κάτι οι εισπρακτικές επιτυχίες των προηγούμενων εβδομάδων, αυτή η κινηματογραφική εβδομάδα είναι από τις πιο υποτονικές της χρονιάς, καθώς κάνουν πρεμιέρα μόλις δυο ταινίες, με το νορβηγικό δράμα «Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο» του Γιοακίμ Τρίερ, να έχει το ενδιαφέρον του. Επίσης, προβάλλεται, η περιπέτεια «The Gray Man», μια υπερπαραγωγή του Netflix. Αντιθέτως, εξαιρετικές είναι οι δυο επανεκδόσεις του επταήμερου, «Ο Άνθρωπος που Έβλεπε τα Τρένα να Περνούν» και «Η Γιορτή της Μπαμπέτ», δυο δραματικές ταινίες που κέρδισαν στην εποχή τους το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και διαχρονικά τις καρδιές των σινεφίλ.

Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο (The Worst Person in the World)

Δραματική ταινία / Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ / Παίζουν: Ρενάτε Ράινσβε, Άντερς Ντάνιελσεν Λι, Χέρμπερτ Νόρντρουμ, Μαρία Γκράτσια ντι Ματέο κ.ά.

Αξιοπρόσεκτη ταινία από τον δυο φορές υποψήφιο για Όσκαρ Νορβηγό Γιοακίμ Τρίερ ("Θέλμα", "Ήχος της Σιωπής", "Oslo, August 31st"), που έφτασε μέχρι τα σκαλιά της Αμερικανικής Ακαδημίας με υποψηφιότητες Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, αλλά δεν τ' ανέβηκε και τελικά περιορίστηκε στο βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών, για την πρωταγωνίστρια Ρενάτε Ράινσβε.

Πολυδιαφημισμένο ψυχολογικό δράμα, στους κύκλους του ανεξάρτητου εναλλακτικού σινεμά, αλλά μάλλον και υπερεκτιμημένο, στο πλαίσιο της αγωνιώδους αναζήτησης κάτι καινούργιου, ενός φρέσκου, αντισυμβατικού κινηματογράφου. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της ταινίας έγκειται στο κοινωνιολογικό επίπεδο, καθώς εκεί στα βόρεια οι ανθρώπινες σχέσεις, οι προβληματισμοί για το αύριο, τον έρωτα, την οικογένεια, το μεροδούλι μεροφάι, απέχουν πολύ από τα δικά μας, ίσως και από τη μισή Ευρώπη.

Η ηρωίδα της ταινίας, η νεαρή Γιούλα, είναι μία κοπέλα που δεν ξέρει τι θέλει, δείχνει αναποφάσιστη, αλλά και αποφασισμένη να διεκδικήσει τη ζωή της, ακολουθώντας τα όνειρά της, χωρίς να την νοιάζει πώς τη βλέπουν οι άλλοι ή σωστότερα, περιφρονώντας την άποψη των άλλων. Αλλάζει επαγγελματικό προσανατολισμό και ερωτικούς συντρόφους, αναζητώντας το διαφορετικό, το απρόσμενο, να απαγκιστρωθεί από την αφόρητα μονότονη τακτοποιημένη ζωή του Όσλο.

Μέσα από έναν πρόλογο, δώδεκα κεφάλαια και έναν επίλογο αλλά και τέσσερα χρόνια από τη ζωή τής Γιούλια, ο Τρίερ θα επικεντρωθεί στην ηρωίδα του, αλλά και στους δυο βασικούς συντρόφους της, έναν ώριμο, 15 χρόνια μεγαλύτερό της, δημιουργό κόμικς, κι έναν σχετικά συνομήλικό της, που δεν έχει ιδιαίτερες φιλοδοξίες και δεν θέλει παιδιά, φτιάχνοντας ένα δράμα καθυστερημένης ενηλικίωσης, με κωμικές πινελιές, αλλά και με τα απαραίτητα στοιχεία ρομαντισμού, αν και αρκούντως στεγνά, μέχρι το δακρύβρεχτο φινάλε.

Η ταινία έχει τις καλές στιγμές της, μερικές εμπνευσμένες σκηνές, ωραία πλάνα από την ψυχρότητα του αστικού περιβάλλοντος, μια προσεγμένη προσέγγιση των χαρακτήρων και ενδιαφέροντα σχόλια, που δεν αφορούν μόνο τη Νορβηγία, αλλά και όλο τον πλανήτη, όπως για την ακραία πολιτική ορθότητα, που πλέον πλήττει βάναυσα μέχρι και τον πυρήνα της πραγματικής ζωής. Ταυτόχρονα, όμως, η ταινία πάσχει από το αίσθημα της φιλαρέσκειας, μη κόβοντας στο μοντάζ κάποιες σεκάνς που θα μπορούσαν να λείπουν, αρκετές ακατανόητες καταστάσεις, διαλόγους που μένουν ξεκρέμαστοι.

Με δυο κουβέντες, μια ταινία που έχει το δικό της ενδιαφέρον και κάποια νεωτεριστικά κινηματογραφικά στοιχεία και που απευθύνεται κυρίως σε ένα κοινό εξοικειωμένο, με αυτού του είδους ταινίες. Ικανοποιητική η ερμηνεία της Ρενάτε Ράινσβε, αλλά χωρίς να υπάρχει λόγος για δοξασίες, ενώ θετική και η συνεισφορά των Άντερς Ντάνιελσεν Λι και Χέμπερτ Νόρντρουμ, στους ρόλους των ερωτικών συντρόφων της ηρωίδας.

The Gray Man

Περιπέτεια / Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσο και Τζο Ρούσο / Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κρις Έβανς, Άννα ντε Άρμας, Τζέσικα Χένγουικ, Βάγκνερ Μόουρα, Μπίλι Μπομπ Θόρντον, Ρεγκέ Τζιν Πέιτζ, Τζούλια Μπάτερς, Έμι Εκουάκορ κ.ά.

Η μεγαλύτερη υπερπαραγωγή του Netflix, που άγγιξε τα 200 εκατομμύρια δολάρια, αμέσως μετά από εκείνη της αδιάφορης εύθυμης περιπέτειας «Red Notice», με ένα ευπρόσωπο καστ, από Ράιαν Γκόσλινγκ, Άννα ντε Άρμας και Κρις Έβανς, μέχρι Μπίλι Μπομπ Θόρντον και Τζέσικα Χένγουικ και με τη φιλοδοξία να εξελιχθεί σ' ένα πετυχημένο κινηματογραφικό φραντσάιζ.

Θεαματικό θρίλερ δράσης των ειδικευμένων στην περιπέτεια αδελφών Ρούσο ("Εκδικητές: Η τελευταία πράξη", "Captain America" κλπ) , με κατασκόπους της CIA, εντυπωσιακές σκηνές μονομαχιών, εκρήξεις, σαματά, ανθρωποκυνηγητά σε διάφορα μέρη της Ευρώπης (Πράγα, Κάστρο του Σαντιγί στο Παρίσι) και όλα αυτά που προσδιορίζουν το χολιγουντιανό δημοφιλές κινηματογραφικό είδος.

Ο Γκόσλινγκ, στον ρόλο του άριστου πράκτορα της CIA, του οποίου η ταυτότητα παραμένει άγνωστη, κινούμενος σε γκρίζες περιοχές, θα ανακαλύψει τα σκοτεινά μυστικά της υπηρεσίας, ενώ ταυτόχρονα ένας ψυχοπαθής πρώην συνάδελφός του θέλει να τον εξοντώσει.

Οι περισσότεροι θα το δουν ως ένα ακόμη κακέκτυπο τού ενδιαφέροντος και καλογυρισμένου φραντσάιζ «Τζέισον Μπορν», ενώ κάποιοι θα το δουν ως ακόμη ένα ευχάριστο δίωρο χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Μην περιμένετε αιτιάσεις για το ρόλο της «γνωστής υπηρεσίας», τις σκοτεινές επιδιώξεις της ή προβληματισμούς για τη λειτουργία της. Όλα είναι επιφανειακά και πάντα υπάρχει ο «κακός» που ξεφεύγει από τον έλεγχο. Και επειδή το Netflix ειδικεύεται στο περιτύλιγμα, στις απονευρώσεις και στη λείανση των γωνιών καταλαβαίνεται και το αποτέλεσμα.

Το καστ, μπορεί να είναι πολυπρόσωπο και έμπειρο, χωρίς να είναι κακό, μοιάζει εντελώς αδιάφορο, με εξαίρεση τον «κακό» Κρις Έβανς.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Ο Άνθρωπος που Έβλεπε τα Τρένα να Περνούν (Closely Watched Trains): Από τα καλύτερα δείγματα του τσέχικου νέου κύματος, που γύρισε ο βασικός εκπρόσωπός του, Γίρι Μένζελ το 1966 και κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Η απλή ιστορία, ενός εφήβου, έτοιμου να γνωρίσει τις χαρές του έρωτα, στην κατεχόμενη από τους ναζί Τσεχοσλοβακία, ακολουθεί το επάγγελμα του πατέρα του, που είναι σταθμάρχης σε έναν περιφερειακό σταθμό, θα αποτυπωθεί από τον Μένζελ με τρυφερότητα και ανθρωπιά, με χιούμορ και σωστές δόσεις δράματος. Δουλεύοντας τους χαρακτήρες στη λεπτομέρεια και αποφεύγοντας τα βαρύγδουπα και μεγάλα λόγια, θα στήσει μία ταινία ενηλικίωσης κι έναν κόσμο που αρνείται να παραδώσει τα όπλα, τη ζωή του. Μεγαλείο λιτότητας και καλλιτεχνικής άποψης, για ένα φιλμ που πριν μερικές δεκαετίες θα είχε την αξία του, αλλά θα έμοιαζε ελαφρώς παρωχημένο και σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Με τους έξοχους Βάτσλαβ Νέτσκαρ, Γίτκα Μπέντοβα, Βλαντιμίρ Βαλέντα και Βλαντιμίρ Μπρόντσκι.

Η Γιορτή της Μπαμπέτ (Babettes G?stebud): Εξαιρετικό δράμα, δανέζικης παραγωγής του 1987, που βασίζεται σε ιστορία της Κάρεν Μπλίξεν και κέρδισε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Ο έμπειρος Γκάμπριελ Άξελ, θα εκμεταλλευθεί στο μέγιστο βαθμό το κείμενο της Μπλίξεν, θα αποτυπώσει με ρεαλισμό την ατμόσφαιρα σε ένα ψαροχώρι της Δανίας του 19ου αιώνα, όπου είναι τοποθετημένη η ιστορία και στη συνέχεια, με ένα εκτεταμένο φλας μπακ, θα αφηγηθεί την ιστορία δυο καλόκαρδων γυναικών, που είχαν πατέρα ένα αυστηρό πάστορα και έμειναν ανύπαντρες, μακριά από τις χαρές της ζωής. Όταν θα τους ζητήσει καταφύγιο μια Γαλλίδα, η Μπαμπέτ, που είχε διαφύγει από το Παρίσι, έπειτα από τα γεγονότα της Κομμούνας, όλα θα αλλάξουν. Ο Άξελ θα κεντήσει περίτεχνα τους ζωηρούς χαρακτήρες και θα τροφοδοτήσει το στόρι του, με διακριτικό χιούμορ, ανεπιτήδευτη συγκίνηση, πικάντικες λεπτομέρειες, μέχρι το φινάλε και τη γιορτή, που συνοδεύεται από το νοστιμότερο δείπνο του σινεμά, που θέλει να προσφέρει η Μπαμπέτ στις δυο φίλες της, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Με τις αξιοθαύμαστες Στεφάν Οντράν, Μπιρζίτ Φέντερσπιλ, Μπόντιλ Κίερ και Μπίμπι Άντερσον.

*Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, Χάρης Αναγνωστάκης

Διαβάστε ακόμη