Netflix και Πιο Μεγάλη Νύχτα: Η σειρά που θα σας κλείσει στο σπίτι καλοκαιριάτικα και θα σας φέρει στο νου Squid Game και The Fall

Και για τις νύχτες του καλοκαιρού Netflix; Γιατί όχι; Και «Πιο Μεγάλη Νύχτα»; Οπωσδήποτε! Ποιο Squid Game και ποιο The Fall;
Σε ένα θέμα πάντα απαιτείται ο πρόλογος, η εισαγωγή που λέμε, για να σου ανοίξει την πόρτα σ’ αυτό που θέλεις να περάσεις στο κοινό· το αναγνωστικό στην προκειμένη περίπτωση.
Ε, λοιπόν εδώ κάθε πρόλογος είναι περιττός! Το θέμα μας είναι η μίνι σειρά του NETFLIX (μίνι αποκαλείται, αλλά μάλλον έχει κι άλλα ... μίνι επεισόδια) «Η Πιο Μεγάλη Νύχτα» (The Longest Night) και – Σαββατοκύριακο με άρωμα φθινοπώρου έρχεται – αφήστε για λίγο το καλοκαιρινό ονειροπόλημα, ανοίξτε τις ομπρέλες στην πρόγνωση Μαρουσάκη και επιστρέψτε στο χειμερινό τοπίο του καναπέ σας. Αξίζει το… πισωγύρισμα.

Λοιπόν, έτσι επειδή μας αρέσουν οι εισαγωγικές κουβέντες: Μια σειρά τηλεοπτική είναι όπως ένα βιβλίο· είδες το πρώτο επεισόδιο και δεν σε κράτησε; Διάβασες τις 10-20 πρώτες σελίδες και μετά κι ο νους σου ήταν στη ΔΕΗ; Κλεισ’ τα! Και τη σειρά και το βιβλίο! Χαμένος χρόνος.
Κάθεσαι τώρα και βαρυγκωμάς με τη ζέστη και τα σκονισμένα από το χρόνο μεσημέρια. Βάζεις τηλεόραση κι από πού να αρχίσεις να αλλάζεις κανάλια; Μηδέν σε όλα! Και λες: Ρε σε εκείνο το NETFLIX μπας κι έχει ξε-πέσει κάτι καλό;
Και βλέπεις: «The Longest Night. Ισπανική σειρά. Οι Ισπανοί, είναι έτη φωτός μπροστά από τις ντόπιες προωθούμενες δηθενιές τύπου «Έτερος Εγώ»… Και πατάς το «play» και μένεις καρφωμένος στον χειμωνιάτικο τοπίο σου κι απ’ έξω ας βράζουν τα τσιμέντα.

Καταιγίδα από το πρώτο πλάνο!

Υπόθεση; Με το που αρχίζει, από το πρώτο πλάνο κιόλας, καταλαβαίνεις ότι θα σε πάει μακριά… η νύχτα.
Serial Killer θάβει πτώματα, ένα χέρι προσπαθεί να ξεφύγει σαν πατημένο φίδι από την παγίδα του φονιά κι ο πρωταγωνιστής ατάραχος (κάτι σαν τον Χαβιέρ Μπαρδέμ στο No Country For Old Men) φτυαρίζει το χώμα που θα σκεπάσει τα πάθη του…

Και η ιστορία συνεχίζεται σε ρυθμό καταιγίδας, σαν αυτή που έρχεται καλοκαιριάτικα και σου θυμίζει πώς όσο κι αν το θέρος σε σκεπάζει, ο χειμώνας πάντα θα σε βρει σ’ όποιο νησί κι αν κρυφτείς…
Κι ακούστε πώς πάει το στόρι παρακάτω. Νύχτα παραμονής Χριστουγέννων, και «feliz navidad» και οι αστυνομικοί μπουκάρουν στο σπίτι του Serial Killer, που τον λένε Αλιγάτορα γιατί κατασπαράσσει τα θύματά του και τα τεμαχίζει, και τον συλλαμβάνουν με ένα ακόμα πτώμα με… λαιμόκοψη στην καρέκλα πλάι του.

Και εκεί που λες, τώρα καλμάρουν τα πράγματα, ε, εκεί αρχίζει – μετά την καταιγίδα – το χαλάζι. Βουλιαγμένος στην πλημμύρα των εικόνων και της έντασης παρακολουθείς τη μεταφορά του δολοφόνου στη φυλακή «Μπαρούκα Χιλ», ένα κολαστήριο ψυχασθενών που βρίσκεται υπό κατάρρευση, παρακολουθείς τη γκρεμισμένη ζωή του διευθυντή της φυλακής, που αφήνει τα Χριστούγεννα και παίρνει τα παιδιά του για ένα τουρ στον κόσμο των κρατουμένων κι από κοντά βλέπεις και μια ομάδα σκληρών να ξεκινάει να πάει στη φυλακή να αρπάξει τον Αλιγάτορα…

Πολύ κακό για το τίποτα, τελικά...

Κι όλα αυτά υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του έμπειρου με τις σειρές Όσκαρ Πεντράθα, που σε κάνει να πιάσεις μπύρες και πίτσες και να πεις: «...αν δεν τελειώσουν και τα έξι επεισόδια δεν βγαίνω στο φως του ήλιου». Και πράγματι, ποιο φως ήλιου; Σε βρίσκει το μισοφέγγαρο να σκέπτεσαι ακόμα, το τι μπορεί να κάνει ένας σκηνοθέτης με ένα απλό σενάριο στα χέρια του και τρεις τέσσερις καλούς ηθοποιός: Θαύματα!
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, μην περιμένετε κάτι αριστουργηματικό σαν τη Σιωπή των Αμνών για παράδειγμα, ή λίγο από Stranger Things… Απλά να ετοιμαστείτε, να ‘ναι μακριά η νύχτα η δική σας, για να φθάσετε στο φινάλε.
Και το πρώτο επεισόδιο κυλάει ταχύτατα και βασανιστικά κι όταν φθάνει στο τέλος του βάζεις το δεύτερο και το τρίτο και, και η νύχτα πράγματι είναι μεγάλη. Το πρώτο επεισόδιο σε καθηλώνει, το 2ο σε κρατάει κι από το 3ο αρχίζουν κάποιες αμερικανιές του στιλ σκοτωμένοι σηκώνονται σαν να μην έπαθαν τίποτα, αλλά έχεις αρχίσει πια και δεν σταματάς μέχρι να δεις το φινάλε... Καλοκαίρι (λέμε τώρα) και όλα συγχωρούνται. Και φθάνεις ασμένως στο τελευταίο επεισόδιο κι εκεί λες: ή δεν κατάλαβα πού τελειώνει, ή έχει ακόμα έξι επεισόδια... Κάπου χάθηκε η μπάλα! Καλά το άρχισαν οι Ιθπανοί, αλλά το τέλειωσαν σαν Έλληνες: άρπακόλλα! Ας είναι. Τι είχαμε τι χάσαμε; Άλλωστε με την πρώτη σταγόνα της βροχής θυμηθήκαμε τον χειμώνα... Ίσως ο πιο σωστός τίτλος να ήταν «πολύ κακό για το τίποτα», αλλά ας όψονται του καιρού τα γυρόισματα...

Για μια νύχτα με διάρκεια...

Κι ενώ η «νύχτα» των ελληνικών σειρών του δημοφιλούς είδους του αστυνομικού θρίλερ είναι βαθιά, οι Ισπανοί, οι Νοτιοκορεάτες, οι Τούρκοι (γατί όχι) έχουν βρει τη συνταγή και προσφέρουν ενδιαφέροντα «πιάτα γκουρμέ».
Να πούμε ότι οι ηθοποιοί της Μεγάλης Νύχτας, οι Λουίς Γκαγιέχο στο ρόλο του Αλιγάτορα – Σιμόν Λάγκο, ο Αλμπέρτο Αμάν στο ρόλο του διευθυντή των φυλακών Ούγκο και ο Χοσέ Λουίς Γκαρθία Πέρεθ ως κακός της ομάδας εισβολής, υποστηρίζουν άριστα το σενάριο των Χοσέ Μοράις και Βικτοριάνο Σιέρα Φερέιρο. Ο σκηνοθέτης Όσκαρ Πεντράθα; Για Όσκαρ... μέχρι τη μέση!
Λοιπόν θυμηθείτε το περσινό θαύμα του Squid Game, γυρίστε το νου σας πίσω σε εκείνο το εξαιρετικό The Fall, αφήστε Σασμό για το φθινόπωρο, Άγριες Μέλισσες για τις επαναλήψεις πλάι στο Καφέ της Χαράς και μπείτε NETFLIX και χαθείτε στην πιο μεγάλη νύχτα των μίνι σειρών. Κι άσε τον καιρό να παίζει τα προσεχώς.

Οι βρεμένοι του καλοκαιριού στεγνώνουν με την ένταση μιας καλής σειρά και ξαναβγαίνουν με ομπρέλα την αισιοδοξία κόντρα σε όποια καταιγίδα κι αν τους κυνηγάει…