Τα ορφανά παιδιά της Γάζας: Μια χαμένη γενιά που επιβιώνει μέσα σε πόλεμο, πείνα και ακρωτηριασμένα όνειρα

Σε λίγους μόλις μήνες από την έναρξη του, ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας εγκαινίασε τη δική του, σπαρακτική, προσθήκη στο λεξιλόγιο των περιπτώσεων έκτακτης ιατρικής ανάγκης: το ακρωνύμιο WCNSF (Wounded Child No Surviving Family, δηλαδή Τραυματισμένο Παιδί Δίχως Επιζούσα Οικογένεια).

Σε αυτά τα δύο χρόνια διεξαγωγής του πολέμου, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί και ο εκτεταμένος λιμός οι περιπτώσεις των WCNSF έχουν πολλαπλασιαστεί, αν και η μόνιμη χαώδης κατάσταση που διατηρείται από τις ασταμάτητες ισραηλινές επιθέσεις και εντολές εκκένωσης της Λωρίδας της Γάζας καθιστά δύσκολη την ακριβή καταμέτρηση των ακηδεμόνευτων παιδιών.

Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα του Guardian, η Unicef, επικαλούμενη στατιστικά του υπουργείου Υγείας της Γάζας που δημοσιεύτηκαν τον Σεπτέμβρη, 2.596 παιδιά έχουν χάσει και τους δύο γονείς τους και άλλα 53.724 που έχουν χάσει είτε τον πατέρα τους (47.804) είτε τη μητέρα τους (5.920).

Αποκαρδιωτικά στατιστικά

Μπορεί να μην υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πόσα ορφανά παιδιά είναι παράλληλα και τραυματίες, είναι όμως δεδομένο πως η Γάζα έχει τα υψηλότερα ποσοστά παιδικών ακρωτηριασμών στην ιστορία των πολεμικών συγκρούσεων.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 3χρονης Wesam, που στις 13 Αυγούστου κοιμόταν με τον 5χρονο αδερφό της Zuheir, την έγκυο μητέρα της Nour, τον πατέρα της Moatassem, τη γιαγιά της και τον παππού της, όταν το σπίτι τους βομβαρδίστηκε. Η Wesam ήταν η μόνη επιζώσα από την επίθεση, ωστόσο υπέστη σοβαρό τραυματισμό στα πόδια και την κοιλιά της, τα οποία οδήγησαν σε ρήξη ήπατος και νεφρού και ένα απαρηγόρητο ψυχικό τραύμα.

Σύμφωνα μάλιστα με την Unicef ήταν «σε κατεπείγουσα ανάγκη ιατρικής διακομιδής στο εξωτερικό για εξειδικευμένη θεραπεία, ειδικότερα για να σωθεί το αριστερό της πόδι από τον κίνδυνο του ακρωτηριασμού».

Αυτή είναι μόνο μία περίπτωση από τις χιλιάδες παρόμοιες παιδιών μονάχων, συχνά θανάσιμα τραυματισμένων, που προκάλεσε η ισραηλινή γενοκτονία. Οι περιπτώσεις είναι τόσες πολλές, που οι εξαντλημένοι από τις ατέλειωτες ώρες περίθαλψης χειρουργοί απλώς σημειώνουν WCNSF στα αρχεία τους.

Ένα μακάβριο ακρωνύμιο

«Είναι η πρώτη πολεμική σύγκρουση στην ιστορία που υπήρξε η ανάγκη για τη δημιουργία μιας τέτοιας ορολογίας» δήλωσε ο Kieran King, ο επικεφαλής της War Child, μιας βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης που προσπαθεί να προστατεύσει και να φροντίσει ορφανά παιδιά στη Γάζα εξαιτίας του πολέμου. «Το ακρωνύμιο δημιουργήθηκε από τις ομάδες άμεσης ιατρικής φροντίδας, ανθρώπους δηλαδή που επιχειρούν σε πολεμικά μέτωπα όλη τους τη ζωή και το εφηύραν διότι για πρώτη φορά στη ζωή τους βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα τόσο γενικευμένο πρόβλημα προστασίας ανηλίκων», συμπλήρωσε.

Ο Jacob Granger, συντονιστής έκτακτων αναγκών για το Medecins Sans Frontieres στο Deir al-Balah στη νότια Γάζα, τόνισε πως ασυνόδευτα τραυματισμένα παιδιά διακομιζόταν διαρκώς στα νοσοκομεία τους. «Δεν υπάρχει κάποιος κοινωνικός ιστός ή θεσμός ικανός να υποστηρίξει αυτά τα παιδιά. Υπάρχει κοινωνικός κυρίως μηχανισμός, απλοί άνθρωποι δηλαδή που μεριμνούν για τα παιδιά που έχασαν την οικογένειά τους ή ορισμένες υπηρεσίες που αναλαμβάνουν να βρουν τις οικογένειες τους -εάν υπάρχουν εναπομείναντα μέλη- ή ένα ίδρυμα που θα μπορούσε να τα φιλοξενήσει, αλλά είναι σταγόνα νερού στον ωκεανό» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η Unicef ανακοίνωσε πως παρέχει «έκτακτη βραχύχρονη περίθαλψη σε παιδιά που αντιμετωπίσουν υψηλό κίνδυνο -που δηλαδή είτε έχουν χαθεί, είτε έχουν αποχωριστεί από τους γονείς τους, είτε ορφάνεψαν-, όπως επίσης παρέχει άμεση ασφάλεια σε παιδιά μετά από κάποιο συμβάν όσο οι κοινωνικοί λειτουργοί θα αναζητούν μέλη της οικογένειάς τους που θα μπορούν να τους εξασφαλίσουν μακροπρόθεση φροντίδα».

Η βρετανική War Child είναι από τις λίγες φιλανθρωπικές οργανώσεις που δέχονται κλήσεις από τις κλινικές έκτακτης περίθαλψης τέτοιων παιδιών και που οι κοινωνικοί της λειτουργοί «οργώνουν» τις εγκαταλελειμμένες κατασκηνώσεις των εκτοπισμένων για να εντοπίσουν ασυνόδευτα παιδιά, με σκοπό να τα φέρουν στην τωρινή τοποθεσία των κατασκηνώσεων και να τους βρουν ανθρώπους που επιθυμούν να αναλάβουν τη φροντίδα τους.

Ανεπούλωτα παιδικά τραύματα

Μία τέτοια περίπτωση παιδιού στα κοινωνικά κέντρα της War Child είναι και η 13χρονη Radeh, η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας στην εκτέλεση της μητέρας της από έναν ελεύθερο σκοπευτή, ενώ είχε προηγουμένως χάσει και τον πατέρα της στον πόλεμο.

«Αυτό το γεγονός την άφησε σε μία κατάσταση σοκ, να νιώθει αγχωμένη και καταβεβλημένη, όπως επίσης και να υποφέρει από πονοκεφάλους, στομαχόπονους, εφιάλτες και κρίσεις άγχους», εξηγεί μια αναφορά του War Child, υπογραμμίζοντας πως η μικρή Radeh δέχεται υποστήριξη από ειδικούς ώστε να διαχειριστεί έντονα αρνητικά συναισθήματα, βρίσκοντας παρηγοριά σε δραστηριότητες όπως η ζωγραφική.

Ο Kieran King δήλωσε ότι «σε μια συνηθισμένη πολεμική σύρραξη, στην οποία θα υπάρξει απώλεια κάποιου συγγενή, θα παρείχαμε την αναγκαία υποστήριξη και θα διασφαλίζαμε την ασφάλεια και προστασία του παιδιού. Αυτό δυστυχώς δεν είναι συχνά εφικτό στη Γάζα, όπου τα παιδιά τις περισσότερες φορές δεν έχουν κανένα επιζήσαντα συγγενή, ή έστω κάποιον που μπορεί να ταυτοποιηθεί και να εντοπιστεί, γιατί μιλάμε για χαώδη κατάσταση. Οι άνθρωποι ζουν σε προσωρινές προσφυγικές κατασκηνώσεις, τις οποίες μάλιστα συχνά καλούνται να εκκενώσουν εκ νέου. Στην περίπτωση, λοιπόν, της Γάζας πρέπει να εφεύρεις εναλλακτικές μεθόδους περίθαλψης, θα έπρεπε να υπάρχει μία βάση δεδομένων με οικογένειες που προτίθενται να δεχτούν τέτοια παιδιά και να τα αναθρέψουν».

Όμως, το να βρεθούν τέτοιες οικογένειες σε ένα περιβάλλον λιμού είναι πάρα πολύ δύσκολο. Σοβαρά τραυματισμένα παιδιά, συχνά με ακρωτηριασμένα άκρα, έχουν ελάχιστες πιθανότητες να καταφέρουν να φτάσουν ως τα νότια, όπως ορίζουν οι ισραηλινές εντολές εκκένωσης της Γάζας.

Η μίσθωση αυτοκινήτου, το οποίο μάλιστα προτίθεται να αναλάβει τη διακομιδή ενός τραυματισμένου παιδιού, κοστίζει εκατοντάδες δολάρια, συνήθως μετρητά και με την καταβολή του 40% του ποσού ως προκαταβολή. Πρόκειται για ποσά που ξεπερνούν κατά πολύ το κορβανά μιας μέσης οικογένειας στη Γάζα.

Όσοι, δε, παραμένουν στην πόλη της Γάζας και δεν την έχουν εκκενώσει, έχουν στοχοποιηθεί από τον Ισραηλινό υπουργό Εθνικής Άμυνας Israel Katz ως «τρομοκράτες ή υποστηρικτές τρομοκρατών», υπονοώντας πως αποτελούν στρατιωτικούς στόχους.

Ένστικτο αντί για ασφάλεια και αγάπη

Τα παιδιά, ιδιαίτερα τα αγόρια, δημιουργούν με αυξητικό ρυθμό άτυπες «αγέλες» επιβίωσης, ψάχνοντας σε σορούς σκουπιδιών για τροφή ή για κάτι με αξία πώλησης, αλλά ακόμα χειρότερα χρησιμοποιούν τη συλλογική τους σωματική δύναμη για να μονοπωλήσουν τις μερίδες σε συσσίτια, πρακτική στην οποία αποκρυσταλλώνεται η απελπισία.

«Υπάρχουν πολλά παιδιά στους δρόμους κατά τη διάρκεια της μέρας, είναι δύσκολο να εξακριβώσεις αν είναι ορφανά ή όχι» εξήγησε ο Granger, ξεκαθαρίζοντας μάλιστα πως το οι συνέπειες των ψυχικών τραυμάτων και της ορφανιάς έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. «Αυτό που παρατηρούμε είναι πως η συμπεριφορά αυτών των παιδιών είναι επιθετική σε μη φυσιολογικό πλαίσιο. Πολλές φορές υπάρχουν παιδιά 6 ή 8 ετών που φωνάζουν στα αμάξια μας σαν εξαγριωμένοι 40χρονοι», συμπλήρωσε.

Τα ψυχικά τραύματα που έχουν εντυπωθεί σε αυτή τη γενιά παιδιών στη Γάζα είναι δυσθεώρητο, ακόμα και για τα μη ορφανά. Πριν τον τραυματισμό του, ο 12χρονος Ahmad Abu Hilal συνεισέφερε στο οικογενειακό εισόδημα πουλώντας καφέ στην εκτεταμένη κατασκήνωση al-Mawasi στην νότια ακτή της Γάζας.

«Είχε μεγάλες φιλοδοξίες» ανέφερε η μητέρα του 12χρονου, Sabreen Abu Hilal. «Ονειρευόταν να γίνει πλούσιος, να μου αγοράσει ένα αμάξι, να γίνει ένας σπουδαίος γιατρός που θα φροντίζει όσους το έχουν ανάγκη. Αγαπούσε επίσης το ποδόσφαιρο και ονειρευόταν να γίνεις ένας σπουδαίος παίκτης. Πάντοτε ονειρευόταν σκληρά για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του», συνέχισε.

Όλες αυτές οι προσδοκίες τσακίστηκαν από μια ισραηλινή σφαίρα που στόχευσε ένα πλήθος κοντά στο Khan Younis, όπου ο μικρός Ahmad είχε πάει να επισκεφθεί μια θεία του. Τα θραύσματα του κάλυκα διαμέλισαν το πίσω μέρος του ενός μηρού του.

«Μετά τον τραυματισμό, η σωματική και ψυχολογική κατάσταση του Ahmad κατρακύλησε. Η ψυχολογική του κατάσταση, αλλά και η κατάσταση συνολικά της υγείας του από τότε παρακμάζει διαρκώς» παραδέχτηκε η μητέρα του. «Στην αρχή δεν είχε τις αισθήσεις του. Όταν άρχισε να συνέρχεται, ήταν σε κατάσταση σοκ και υπέφερε από τους πόνους. Δε μπορούσε να σταματήσει να κλαίει και κατηγορούσε τον εαυτό του επειδή πήγε εκεί εκείνη τη μέρα, παρόλο που δεν θα μπορούσε να ξέρει το τι θα συμβεί», συνέχισε.

Ο 12χρονος βασίζεται ακόμα έντονα στα παυσίπονα και χρειάζεται να καθαρίζονται τακτικά οι πληγές του.

«Οι γιατροί είπαν πως ο τραυματισμός του είναι εξαιρετικά σοβαρός και θα χρειαστεί πολύς καιρός να αναρρώσει. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι δε θα περπατήσει ξανά ποτέ ή ότι δε θα γιατρευτεί τελικά η πληγή του», κατέληξε η μητέρα του.

Κρανίου τόπος

Η σύγχυση και η αγωνία που προκαλούνται από έναν σοβαρό τραυματισμό είναι πολύ πιο έντονα στα παιδιά που δε διαθέτουν ένα οικογενειακό περιβάλλον να τα υποστηρίξει.

«Φανταστείτε πώς θα επηρεάσει την ψυχική υγεία ενός παιδιού το γεγονός ότι όποτε θα προσπαθεί να περπατήσει ή να σηκωθεί, λειτουργίες που είναι αντανακλαστικές, θα επαναφέρει στη μνήμη του τη μέρα έχασε τα πόδια του και τα μέλη της οικογένειας του» εξήγησε ο Granger.

«Όλο αυτό είναι κάτι που θα τους συνοδεύει εφ' όρου ζωής, μιας και οι σωματικές και ψυχικές προϋποθέσεις για να ξεπεράσει κάποιος μια τραυματική εμπειρία, που είναι η ασφάλεια, δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων εδώ. Η Γάζα δεν είναι πουθενά ασφαλής», συμπλήρωσε.

Διαβάστε ακόμη

Αυτά είναι τα πρόσωπα που αναζήτησαν περισσότερο οι Έλληνες στη Google - «Πρωτιά» για την Klavdia

Είναι επίσημο: Η Netflix εξαγοράζει την Warner Bros για αστρονομικό ποσό

Παράνομες συνταγογραφήσεις με κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ: Τρεις συλλήψεις - Η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ

Έφηβος εξομολογείται πώς κατέληξε να κάνει 11 γραμμαρία κεταμίνης τη μέρα στα 13 του