Κλιματική κρίση: Με ένα λιλιπούτειο αεροσκάφος και μία φωτογραφική μηχανή, ο Γκάρετ Φίσερ είναι ο άνθρωπος που κυνηγάει τους παγετώνες

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Μεγάλα κομμάτια πάγου επιπλέουν σε γαλαζοπράσινα νερά. Σύννεφα παρασύρονται και κρύβουν επιβλητικές βουνοκορφές. Όσο πιο πολύ πλησιάζει κανείς την επιφάνεια του νερού, τόσο αυτό «βρυχάται». Και τόσο πιο δυνατά ακούει το εκκωφαντικό «κρακ» του πάγου που σπάει, καθώς κομμάτια πέφτουν από τον βραχίονα του μεγαλύτερου παγετώνα της Ευρώπης. Το αχανές, απέραντο τοπίο είναι εξωπραγματικό για την ανθρώπινη κλίμακα. Σε αυτό το σκηνικό, το αεροσκάφος που μεταφέρει τον άνθρωπο που κυνηγάει τους παγετώνες μοιάζει σχεδόν παιχνίδι.

Το τοπίο αποτελεί την παιδική χαρά του Γκάρετ Φίσερ – και, όπως γίνεται αμέσως κατανοητό, το έργο της ζωής του. Ο 41χρονος ταξιδεύει τον κόσμο παρατηρώντας από ψηλά, στο κάθισμα του μικροσκοπικού αεροσκάφους του, «Super Cub». Αυτές οι αποστολές συνδυάζουν τα δύο διαχρονικά πάθη του – τη φωτογραφία και τις πτήσεις – και σκοπός τους είναι η καταγραφή κάθε εναπομείναντα παγετώνα στο πρόσωπο της Γης. Για ποιο λόγο μπαίνει στον κόσμο; «Επειδή τους αγαπώ», απαντά ο ίδιος λακωνικά στο Associated Press.

Υπάρχουν, όμως, και βαθύτεροι λόγοι: το ρολόι της κλιματικής κρίσης μετράει αντίστροφα, και οι παγετώνες λιώνουν. Είναι πεπεισμένος ότι η καταγραφή, η αρχειοθέτηση, η ανάμνηση όλων αυτών εξυπηρετεί έναν σκοπό. Γιατί, τελικά, τίποτα δεν διαρκεί για πάντα – ούτε καν οι αιωνόβιοι παγετώνες.

«Σε 100 ή 200 χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς θα έχουν εξαφανιστεί»

Οι παγετώνες δεν είναι στατικοί. Στον κόσμο που θερμαίνεται, μικραίνουν. «Σε 100 ή 200 χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς θα έχουν εξαφανιστεί ή θα έχουν περιοριστεί σημαντικά», εξηγεί ο Φίσερ. «Είναι η πρώτη γραμμή της κλιματικής αλλαγής. Η πρώτη ένδειξη ότι χάνουμε κάτι».

Ο αργός αφανισμός των παγετώνων, βέβαια, είναι ένα πρόβλημα που υπερβαίνει την αισθητική ή ακόμη και τους ίδιους τους παγετώνες. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας κατά περίπου 15 εκατοστά σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο λιώσιμο των παγετώνων.

Οι παγετώνες είναι ένα παράθυρο στο παρελθόν μας- με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είναι και η τέχνη της φωτογραφίας. Ο Φίσερ επιθυμεί, με τον συνδυασμό των δύο, να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχουν μαρτυρίες της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής. Αλλά και να μείνει στη συλλογική μας μνήμη, ό, τι εξαφανίζεται.

Αν βρει το σωστό φως, τη σωστή γωνία, τη σωστή στιγμή, τότε ίσως οι άνθρωποι να ενδιαφερθούν περισσότερο. Κυνηγάει την τέλεια εικόνα- μια εικόνα τόσο όμορφη που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους και τους υπεύθυνους αξιωματούχους να δράσουν. Και αν αυτό δεν είναι μια εικόνα, ένα ολόκληρο αρχείο ίσως πείσει τους ανθρώπους να έρθουν, να κοιτάξουν, να πλησιάσουν, να δώσουν προσοχή.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη