Πώς ο διαβόητος Μογγόλος Ταμερλάνος έσωσε την Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς

Μια μέρα σαν σήμερα, 20 Ιουλίου του 1402 οι ορδές τον Ταμερλάνου, του σκληρού μογγόλου κατακτητή, συγκρούονται με τους Οθωμανούς της σουλτάνου Βαγιαζήτ Α’. Η αναμέτρηση καταγράφηκε στην Ιστορία ως η Μάχη της Αγκύρας και είχε ξεχωριστή σημασία για την ψυχορραγούσα Βυζαντινή Αυτοκρατορία: καθυστέρησε την άλωση της Πόλης 51 χρόνια.

Ο σουλτάνος Βαγιαζήτ ο Α’, ο αποκαλούμενος «γκιλντιρίμ», δηλαδή Κεραυνός, είχε σφίξει τον κλοιό γύρω από τη Βασιλεύουσα και ήταν έτοιμος να περάσει τα τείχη, όμως η μοίρα είχε άλλον ορίσει ως Πορθητή.

Ο Βαγιαζήτ πολιορκούσε την Πόλη από 1394 και οκτώ χρόνια μετά έδειχνε ότι οι Βυζαντινοί δεν είχαν άλλο κουράγιο. Η πολιορκία ήταν οιονεί αποκλεισμός της απομονωμένης Κωνσταντινούπολης από τον υπόλοιπο κόσμο, από τη στεριά, γιατί η αδυναμία του οθωμανικού στόλου να κυριαρχήσει επέτρεψε στους Βυζαντινούς να ενισχύονται και να εφοδιάζονται δια θαλάσσης.

Ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος προσπαθούσε να αφυπνίσει τη Δύση και έως ένα σημείο το είχε καταφέρει: Οργανώθηκε σταυροφορία με τη συμμετοχή Γάλλων, Γερμανών και Άγγλων στρατιωτών και άλλων σλαβικών λαών υπό την ηγεσία του γερμανού αυτοκράτορα Σίγκισμουντ. Ο Βαγιαζήτ αναγκάστηκε να διακόψει προσωρινά την πολιορκία, για να τους αντιμετωπίσει, τελικά, νικηφόρα στην Νικόπολη της (σημερινής) Βουλγαρίας. Και ο Βαγιαζήτ επέστρεψε στα τείχη της Πόλης, αυτή τη φορά αποφασισμένος να εισβάλει. Λογάριαζε όμως χωρίς τον Ταμερλάνο, τον Τιμούρ Λενκ (χωλός).

Σάρωσαν στο πέρασμά τους οι Μογγόλοι

Ο μογγόλος κατακτητής είχε φθάσει μέχρι τη Μόσχα, είχε ισοπεδώσει την Ινδία, πάτησε τη Συρία και στο Ιράκ και μπήκε νικητής σ τη Δαμασκό και τη Βαγδάτη. Ο Βαγιαζήτ,  παρακολουθώντας με ανησυχία την ξέφρενη πορεία του Ταμερλάνου, έλυσε την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και έσπευσε να τον αντιμετωπίσει.
Ο Βαγιαζήτ βάδισε με τον στρατό του στην Ανατολία κάτω από την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού για να αντιμετωπίσει τον Ταμερλάνο, αλλά ο πονηρός ασιάτης πολεμιστής τον υπερκέρασε.

Καθώς ο Βαγιαζήτ βάδιζε ανατολικά, ο Ταμερλάνος βγήκε από πίσω του και πολιόρκησε τη ζωτικής σημασίας οθωμανική πόλη της Άγκυρας. Διψασμένοι και εξαντλημένοι, οι στρατιώτες του Βαγιαζήτ, έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Ο Μογγόλος ανάγκασε τον Βαγιαζήτ να επιτεθεί στέλνοντας στρατεύματα για να εκτρέψουν τη μοναδική πηγή νερού για τον στρατό του. Τώρα οι Οθωμανοί έπρεπε να πολεμήσουν ή να πεθάνουν από τη δίψα. Το σερβικό ιππικό , που πολεμούσε στο πλευρό των Οθωμανών, ρίχτηκε στη μάχη, αλλά οι έφιπποι τοξότες του Ταμερλάνου τους αποδεκάτισαν. Χιλιάδες Οθωμανοί πεζοί σφαγιάστηκαν. Ο Βαγιαζήτ διέφυγε από το πεδίο της μάχης με ισχυρή δύναμη ιππικού, αλλά ο εχθρός του τον καταδίωξε και τον περικύκλωσε.

Η Μάχη της Αγκύρας είχε ως αποτέλεσμα την ταπεινωτική ήττα του Βαγιαζήτ και την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του. Ο Βαγιαζήτ ήταν ο μοναδικός οθωμανός ηγέτης που αιχμαλωτίστηκε ποτέ από εχθρό. Πέθανε ταπεινωμένος το 1403, μέσα σε ένα χρυσό κλουβί όπου τον κρατούσε ο Ταμερλάνος ως τρόπαιο!
Η αυτοκρατορία των Μογγόλων παρήκμασε γρήγορα μετά το θάνατο του Ταμερλάνου το 1405. Για τους Οθωμανούς, η παρακμή ήταν μόνο προσωρινή, όπως προσωρινή ήταν και η ανάσα της Κωνσταντινούπολης…