Αστέριος Πελτέκης: Η Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ είναι μια από τις καλύτερες του είδους

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ μιλά στο ethnos.gr

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 16 λεπτά ┋

Αστέριος Πελτέκης (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος)

«Καταδικασμένος να ερμηνεύσει το μυστήριο της ζωής, ο άνθρωπος εφηύρε το θέατρο», πρέσβευε ο σπουδαίος Γάλλος ηθοποιός, δάσκαλος και φιλόσοφος Λουί Ζουβέ, ενώ αιώνες πριν ο Σαίξπηρ είχε αποφανθεί τελεσίδικα ότι: «Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί».

Το ΚΘΒΕ αποτελεί έναν σημαντικό καλλιτεχνικό πυρήνα και συνάμα έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς οργανισμούς της Ελλάδος και της Ευρώπης. Προσφέροντας ένα θέατρο, που μας χαράσσει μία πορεία προς τα εμπρός. Και αποτελώντας τον τόπο, όπου γεννιέται η δημιουργία, το πείραμα και το όνειρο, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή, Αστέριο Πελτέκη, να μιλά στο ethnos.gr.

Αφού, χρόνια τώρα συγκεντρώνει τις καλύτερες καλλιτεχνικές δυνάμεις και τις εστιάζειστον ίδιο ενιαίο σκοπό: τη δημιουργία παραστάσεων με στιβαρό καλλιτεχνικό διασκελισμό, αλλά και με άμεμπτη καλλιτεχνική ηθική, προσεγγίζοντας ευρύτερα κοινά και πρωτοπόρα ρεύματα. Σήμερα, 64 χρόνια μετά την ίδρυση του, το ΚΘΒΕ δίνει αναντικατάστατα το παρόν στα καλλιτεχνικά μας πράγματα, έχοντας εδραιωθεί, ως το εγχώριο σημείο αναφοράς, αλλά και ασκώντας απόλυτα την κεντρομόλο δύναμη στη θεατρική ζωή της Θεσσαλονίκης.

Βρίσκεστε στο τιμόνι του οργανισμού από το 2022. Κάντε μας έναν απολογισμό.

Η συγκυρία της πανδημίας απετέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για τη θεατρική δραστηριότητα κατά την περίοδο του εγκλεισμού ανέδειξε όμως ταυτόχρονα την ανάγκη μας για φυσική επαφή και κοινωνικότητα καθώς και για ζωντανή επικοινωνία. Στους τομείς αυτούς το θέατρο αποτελεί μια συναρπαστική εμπειρία καθώς εμπεριέχει όλα τα ανωτέρω σε μια ψυχαγωγική καθώς και θεραπευτική για την ανθρώπινη ψυχή διαδικασία. Χαίρομαι για τη διαπίστωσή σας και εύχομαι η επανεκκίνηση υπό το μότο: «Θέατρο ξανά» να έδωσε ώθηση στην επανένταξη του πολιτιστικού και πολιτισμικού τοπίου της πόλης μας και των μελών της τοπικής μας κοινότητας.

Η ένθερμη υποδοχή του μεγαλύτερου μέρους των επιλογών, τόσο σε επίπεδο ρεπερτορίου, όσο και σε επίπεδο συνεργασίας με σημαντικούς καλλιτέχνες – δημιουργούς αποδεικνύει την επιτυχημένη διαδρομή αυτής της πρώτης τριετίας υπό τη γενική έννοια του νόστου με κύριο χαρακτηριστικό την επιστροφή στους κόλπους του κρατικού καλλιτεχνών με καταγωγή από τη βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη ή από σημαντικούς δημιουργούς που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην πόλη και στο ΚΘΒΕ, σε έναν κύκλο που κλείνει με την επιστροφή στις ρίζες της τραγωδίας και τη μεγάλη φετινή καλοκαιρινή παραγωγή στηριγμένη στην Οδύσσεια του Ομήρου υπό τον τίτλο : «ζ – η - θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού ο οποίος έκανε τις πρώτες σημαντικές εμφανίσεις του και πρώτο καθιερώθηκε στη συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού στο ΚΘΒΕ.

Θα ήθελα με αυτή την ευκαιρία να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους συνεργάτες σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός ΚΘΒΕ για την υπέροχη διαδρομή των τριών αυτών δημιουργικών ετών, καθώς και το κοινό που αγκάλιασε και στήριξε τις συγκεκριμένες επιλογές και το σύνολο του έργου.

Από τη θέση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης υπάρχει κάτι που θα γκρεμίζατε ή θα ξαναχτίζατε από την αρχή;

Η προσπάθειά μου εστιάζει περισσότερο στο «χτίσιμο» και όχι στο «γκρέμισμα». Στην αξιοποίηση των έως τώρα πεπραγμένων και στη δημιουργία νέων συνθηκών οι οποίες πολλές φορές στηρίζονται σε υφιστάμενες δράσεις και τις ενισχύουν, τις αναπτύσσουνήτις μεταλλάσσουν σε κάτι νέο με αφορμή τις υφιστάμενες.

Η δημιουργία καινοτόμων συνεργασιών και πρακτικών με στόχο την εξωστρέφεια και τη συμπερίληψη αποτελεί βασική μέριμνά μου για την εξέλιξη του ΚΘΒΕ με ότι αυτό σημαίνει σε επίπεδο επανεκκίνησης ή κατάργησης πρακτικών και διαδικασιών οι οποίες ενισχύουν ή εμποδίζουν αντίστοιχα την πορεία προς αυτή την κατεύθυνση.

Το ΚΘΒΕ όμως είναι και οι εργαζόμενοί του. Όλοι αυτοί οι εξαιρετικοί καλλιτέχνες αλλά και όλο το τεχνικό και διοικητικό προσωπικό που εργάζεται, αφανώς. Οι άνθρωποί του είναι σαφέστατα η παρακαταθήκη του. Ωστόσο δίνει βήμα σε δόκιμους, ανερχόμενους, αλλά και πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες του θεάτρου;

Θεωρώ πως η απάντηση σε αυτή σας τη διαπίστωση δόθηκε με αφορμή το πρώτο σας ερώτημα.

Και ύστερα η μέγιστη ανταμοιβή το χειροκρότημα στους ταλαντούχους ηθοποιούς. Υπάρχει όμως και «ταλαντούχο» κοινό;

Το ταλέντο είναι μια ικανότητα η οποία ενυπάρχει δυνητικά σε όλους. Το δύσκολο μέρος είναι η προσπάθεια που χρειάζεται για να μεταλλαχθεί το ταλέντο σε ικανότητα και ίσωςσε αυθεντία. Όσο περισσότερο τροφοδοτείται το ταλέντο με γνώση, πνευματική αλλά και πρακτική εξάσκηση, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να ανθήσει. Έτσι και στην περίπτωση του κοινού. Σαφώς και όλοι ή έστω οι περισσότεροι αποτελούμε δυνητικά ταλαντούχο κοινό. Η τελική έκβαση έγκειται στην τροφοδοσία μας με το υλικό εκείνο το οποίο θα μας εξελίξει και θα αναδείξει το ταλέντο μας. Στόχος των επιλογών του ΚΘΒΕ αποτελεί ακριβώς η τροφοδοσία με ικανό σε ποσότητα και ποιότητα πνευματικό και πολιτιστικό αγαθό για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου.

Η ανταπόκριση λοιπόν του κοινού πως μεταφράζεται σε αριθμούς;

Η αθρόα προσέλευση του κοινού μετά την πανδημία είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Το κοινό τίμησε τις επιλογές των τελευταίων ετών γεμίζοντας τις αίθουσες και αυξάνοντας τον μέσο όρο θεατών σε όλες τις σκηνές μας. Το ΚΘΒΕ με τρεις μεγάλες σκηνές οι οποίες μπορούν να φιλοξενήσουν από 650 και πλέον θεατές και με δύο μικρές σκηνές με 120 περίπου άτομα χωρητικότητα έχει φτάσει σε μέσο όρο πληρότητας της τάξης άνω του εβδομήντα τοις εκατό με παραγωγές οι οποίες έφτασαν σε αριθμούς ρεκόρ όπως για παράδειγμα το «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» και το «Βίρα τις άγκυρες» να αγγίζουν τους 50 χιλιάδες θεατές σε δύο σαιζόν στις μεγάλες σκηνές και στις μικρές σκηνές με παραστάσεις, όπως ενδεικτικά τα: «Σ’ εσάς που με ακούτε» και «Η αγάπη άργησε μια μέρα» να πραγματοποιούν απανωτά soldout μπορούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα για την αύξηση του κοινού σε αυτή την περίοδο.

Τέλος σημαντική και η παρουσίαση των παραστάσεών μας σε κοινό άλλων πόλεων, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Υπηρετείτε ένα πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, κλασικών και σύγχρονων, αλλά και νέες δραματουργικές φόρμες. Ωστόσο, προωθείτε την ελληνική θεατρική γραφή; Κι αν ναι, υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί που έχετε ξεχωρίσει;

Αποτελεί κύριο μέλημα μου να υφίσταται συνεχώς έργο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας με έμφαση στους εν ζωή σπουδαίους συγγραφείς και σαφώς στους δημιουργούς της πόλης. Στο έως τώρα ρεπερτόριο έχουμε παρουσιάσει έργα του Βέλτσου , του Άνθη, του Χριστοφή, του Κατσικονούρη, της Λούβαρη, και άλλων πολλών, ενώ έπεται συνέχεια με Σκαμπαρδώνης και πιθανότατα Βιντιάδη, Σερέφα καθώς και άλλους. Η εν λόγω πρακτική κάνει ορατό θεωρώ το στίγμα μας σε σχέση με την αξιοποίηση του εγχώριου συγγραφικού δυναμικού.

Το ΚΘΒΕ παράγει ένα σημαντικό πολιτιστικό προϊόν σε όλα τα επίπεδα, με εξωστρέφεια, σπουδαίες συνεργασίες και συχνά με την πραγματοποίηση περιοδειών σε κύριες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας και της χώρας, την οργάνωση παραστάσεων αρχαίου δράματος και άλλων κλασικών έργων σε αρχαία θέατρα και άλλους χώρους, καθώς και την υλοποίηση διαφόρων άλλων εκδηλώσεων σχετικών με το θέατρο και τις τέχνες. Πόσο εύκολο είναι αυτό με δεδομένη το περιορισμένο αρκετές φορές οικονομικό budget;

Η εξωστρέφεια του οργανισμού αποτελεί επίσης ένα βασικότατο μέλημά μας και η επικοινωνία των καλλιτεχνικών αγαθών τα οποία έχει να προσφέρει το ΚΘΒΕ είναι σαφώς πολλά και ποικίλου ενδιαφέροντος και σαφώς όχι μόνο για την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Οι δυσκολίες τα τελευταία αρκετά χρόνια με την οικονομική κρίση και τις διαφορές ανασταλτικές για τα καλλιτεχνικά και όχι μόνο δρώμενα συγκυρίες, σαφώς και επηρεάζουν τη δυνατότητα για παραγωγή περισσότερων καλλιτεχνικών δράσεων αφενός και μεγαλύτερων περιοδειών αφετέρου Οι δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα είναι πολλές και κάνουμε έναν μεγάλο και συνεχή αγώνα με τους περισσότερους εργαζόμενους του οργανισμού τους οποίους θα ήθελα επί τη ευκαιρία να ευχαριστήσω από καρδιάς, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την παρουσίαση των παραγωγών μας και εκτός των ορίων της πόλης δίνοντας προτεραιότητα σε ότι αφορά στην ευρύτερη περιοχή της βόρειας Ελλάδας.

Η σύγχρονη εποχή είναι δύσκολη για το όραμα. Άραγε, μπορεί το θέατρο να «στρογγυλέψει» τις γωνίες των πολιτικών και κοινωνικών αγκυλώσεων;

Καμία εποχή και κανένα πλαίσιο δεν μπορεί να αναιρέσει το οποιοδήποτε όραμα, εάν αυτό έχει στέρεη βάση και πραγματική επιθυμία εκπλήρωσης, ιδιαιτέρως, δε, σε σχέση με τον πολιτισμό, ο οποίος αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο που δεν μπορεί να υφίσταται άνευ οράματος. Ο άνθρωπος, ο πολίτης, μπορεί να κάνει πολλά . Το θέατρο μπορεί κυρίως να σταθεί αρωγός και πηγή έμπνευσης για να πράξει ο άνθρωπος. Η τέχνη του θεάτρου εκτός από το να ψυχαγωγεί, εκπαιδεύει, εμπνέει και καλλιεργεί.

Αισχύλος, Σοφοκλής, Πιραντέλλο και Μπέκετ. Γιατί έχει τέτοια αποδοχή διαχρονική; Γιατί αντέχει το θέατρο;

Για οτιδήποτε καθίσταται κλασικό υπάρχει συνήθως κάποιος λόγος. Εξ ου και η διαχρονία, τόσο των έργων των σπουδαίων δημιουργών που αναφέρετε, όσο και της ίδιας της τέχνης του θεάτρου. Το θέατρο «αντέχει» γιατί δημιουργήθηκε για να μπορέσουν να «αντέξουν» οι άνθρωποι τις ραγδαίες αλλαγές και εξελίξεις. Όταν στον 5ο προ Χριστού αιώνα κάπου στη Μεσόγειο στην πόλη κράτος των Αθηνών έλαβε χώρα ένα τεράστιο διανοητικό άλμα με τους ανθρώπους της συγκεκριμένης περιοχής να βιώνουν μέσα σε διάστημα μόλις πενήντα ετών κοσμογονικές αλλαγές στην ανθρώπινη διανόηση που οδήγησαν στη δημοκρατία και στην κορύφωση της φιλοσοφικής σκέψης βάζοντας τα θεμέλια για αυτό που βιώνουμε σήμερα ως σύγχρονο ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο, ο άνθρωπος χρειάστηκε ένα μέσο για να κατανοήσει όλο αυτό το σπουδαίο συμβάν. Το θέατρο ως «μίμησης πράξεως σπουδαίας και τελείας», κατά τον ορισμό που του αποδόθηκε από τον σπουδαίο Αριστοτέλη, έγινε αρωγός στην κατανόηση των μεγάλων και ταχύτατων σε ρυθμό αλλαγών στη δημιουργία μια νομολογικής γνώσης του κοινωνικού συνόλου της συγκεκριμένης κοινωνίας εκείνης της περιόδου.

Η αντοχή του πρώτου αυτού θεατρικού DNA το οποίο ενυπάρχει σε όλες τις μετέπειτα εκδοχές της σπουδαίας εργογραφίας από τους πρώτους εκείνους, αλλά και τους μετέπειτα σπουδαίους δημιουργούς.

Τηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο και διαφημίσεις. Εάν μπορούσατε να θυμηθείτε ένα συγκεκριμένο περιστατικό κατά τη διάρκεια της διαδρομής σας στον κόσμο του θεάματος, ποιο θα ήταν αυτό;

Στα 28 χρόνια της διαδρομής στο χώρο των ανωτέρω πεδίων υπήρξαν, ευτυχώς, αρκετές στιγμές πολύ δυνατές σε όλους του τομείς που οδήγησαν στη συγκρότησή μου στο άτομο που είμαι σήμερα. Αν ξεχώριζα κάποια από τις στιγμές; Μάλλον όχι…υπάρχουν πολλές βαθιά χαραγμένες ουσιαστικές στιγμές και εμπειρίες για τις οποίες θα χρειαζόταν πολύς χώρος για να διατυπωθούν. Παρόλα αυτά θα ξεχωρίσω την πρώτη φορά που βρέθηκα σε σκηνή με την έναρξη της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας στο ΚΘΒΕ και τη συμμετοχή μου με υποτροφία σε ένα εργαστήρι της Ένωσης θεάτρων Ευρώπης υπό την εποπτεία του Πήτερ Μπρουκ, με σημαντικούς συνεργάτες του κορυφαίου σκηνοθέτη.

Σε ποιο σημείο σας βρίσκουμε να διαφωνείτε με τους νέους;

Με τους νέους δεν νομίζω, ότι μπορεί κανείς να διαφωνεί. Ιδιαιτέρως όσοι φροντίζουν να ανανεώνουν τη σχέση τους με τη νεότητα. Η νεότητα εμπεριέχει, ορμή και δημιουργικότητα. Η μόνη παρέμβαση των πρεσβυτέρων και πιο έμπειρων η οποία μπορεί να είναι χρήσιμη είναι η μετάδοση της εμπειρίας και η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για περαιτέρω ανάπτυξη. Σίγουρα πάντως δεν είναι χρήσιμη μια πρακτική διαφωνίας, η οποία μόνο σε σύγκρουση θα μπορούσε να οδηγήσει και όχι σε ζυμώσεις για ανάπτυξη.

Στη διάρκεια της σκηνοθεσίας, συμμετέχει θαρρετά και ο άλλος σας εαυτός; Ο ηθοποιός;

Όσον και να προσπαθώ νομίζω, ότι είναι αναπόφευκτη η εμπλοκή και αυτής της ιδιότητας κατά τη διαδικασία της σκηνοθεσίας. Σε αρκετές περιπτώσεις συμμετείχα ούτως η άλλως και ως ηθοποιός. Ακόμα και στην αντίθετη περίπτωση όμως σίγουρα υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ο ηθοποιός «παρεμβαίνει» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη διαδικασία.

Οι μέντορες σας;

Είχα τη χαρά και την τύχη να βρεθώ υπό την διδασκαλία και την καθοδήγησης σημαντικών καλλιτεχνών και σπουδαίων ανθρώπων του χώρου. Από τον αείμνηστο Βασίλη Παπαβασιλείου και τον Γιάννη Ρήγα, τους πρώτους δασκάλους μου στη Δραματική Σχολή μέχρι τον Ανδρέα Βουτσινά, τον Ρομπέρτ Στούρουα, τον αείμνηστο διανοούμενο της πόλης μας, Νίκο Ναουμίδη και τους καθηγητές από το τμήμα θεάτρου της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, μέχρι και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και την εμπειρία μου δίπλα του ως ηθοποιός και Βοηθός στο ιδιαίτερο είδος θεάματος με τους Γάμους θύτες. Μια σειρά ανθρώπων δίπλα στους οποίους αποκόμισα εμπειρία και γνώση σε διαφορετικά πεδία της τέχνης μας και στους οποίους οφείλω πολλά.

Η λέξη θέατρο προέρχεται από το αρχαίο ρήμα θεώμαι που σημαίνει παρατηρώ. Συγκεκριμένα: παρατηρώ τους χαρακτήρες. Και τις ψυχές τους. Ή μήπως την δική μου ψυχή; Άρα το θέατρο ως τέχνη ανθρωποκεντρική, λειτουργεί ψυχαναλυτικά;

Πέρα από την έννοια του παρατηρώ η οποία προκύπτει από το ρήμα θεώμαι το θέατρο εμπεριέχει μια σειρά από έννοιες και λειτουργίες οι οποίες αφορούν, τόσο στο άτομο, όσο και στην κοινωνία. Μια όμως από τις πιο σημαντικές του ιδιότητες είναι αυτή της ψυχαγωγίας με ψυχοθεραπευτικές προεκτάσεις που αποτελεί και έναν από τους σημαντικότερους ίσως λόγους της δημιουργίας του.

Στο πλαίσιο ενός τεράστιου διανοητικού άλματος το οποίο επιτελέστηκε στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα οι πολίτες εκείνης της περιοχής κατά την εν λόγω ιστορική περίοδο, βίωσαν μια διανοητική ανάπτυξη πολύ σημαντική η οποία πραγματοποιήθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και επέφερε σπουδαίες ανθρώπινες κατακτήσεις όπως τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και μεγάλο μέρος της κατανόησης της ανθρώπινης φύσης και υπόστασης. Ένα από αυτά τα επιτεύγματα αποτελεί και το θέατρο το οποίο λειτούργησε ως αρωγός, μέσω της «μιμήσεως πράξεως σπουδαίας και τελείας» όπως ορίστηκε από τον Αριστοτέλη για τη δημιουργία ενιαίας νομολογικής γνώσης στους πολίτες και βοήθησε στην ομαλή προσαρμογή σε μια νέα πραγματικότητα. Σε διαφορετική περίπτωση, όπως κάθε απότομη αλλαγή θα υπήρχαν μεγάλες ψυχολογικές διακυμάνσεις που αν δεν υπήρχε το θέατρο να τις εξομαλύνει σε επίπεδο πρόσληψης, πιθανότατα θα προέκυπταν ψυχικές δυσλειτουργίες όπως άγχος και άλλες ψυχολογικές ιδιαιτερότητες που προκύπτουν σε αντίστοιχες περιπτώσεις όπως επί παραδείγματι συνέβη με την ολοήμερη χρήση φωτός μετά την επανάσταση του ηλεκτρισμού ή τις επαναστάσεις στον τεχνολογικό τομέα τις οποίες βιώνουμε στη σύγχρονη μας εποχή.

Λειτουργεί μέσω του κειμένου ψυχαναλυτικά το θέατρο μέσα απότην οπτική και τη διεισδυτική ικανότητα του συγγραφέα, αλλά και ψυχοθεραπευτικά και ψυχαγωγικά μέσω της παράστασης και της ζωντανής επικοινωνίας του με το κοινό.

Μιλήστε μας για την Ανώτερη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ, η οποία συμπλήρωσε αισίως 50 έτη από την ίδρυση της.

Η Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ έχει ισχυρή παράδοση ως μια από τις καλύτερες Σχολές του είδους. Προς επίρρωση του ανωτέρω ισχυρισμού τα πολύ μεγάλα ποσοστά απορρόφησης των αποφοίτων της σχολής και η πολύ καλή πρόσληψη στο βιογραφικό του εκάστοτε αποφοίτου του τίτλου της σχολής του ΚΘΒΕ.

Μια σχολή την οποία προσπαθήσαμε, σε συνεργασία με τον επί πολλά έτη διευθυντή σπουδών Γιάννη Ρήγα, να την επικαιροποιήσουμε και να την καταστήσουμε ακόμα πιο χρήσιμη και αποτελεσματική εμπλουτίζοντας το πρόγραμμα σπουδών με μάθημα και δεξιότητες οι οποίες καθίστανται όλο και πιο ;αναγκαίες στη σύγχρονη γενιά των ηθοποιών. Ενδεικτικά, από την ανάληψη των καθηκόντων μου έχουν προστεθεί μαθήματα ακροβατικών, ιστορίας της Τέχνης, μουσικού οργάνου κ.ά.

Επιπλέον έχουν δημιουργηθεί συνεργασίες και αδελφοποίηση με σχολές, όπως την Αυστριακή Σχολή του σπουδαίου Μαξ Ράΐνχαρντ επικοινωνία μέσω του υπό ίδρυση Διαβαλκανικού Δικτύου Παραστατικών Τεχνών με τους σπουδαστές της αντίστοιχης Ανώτατης Σχολής της Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, ενώ δρομολογούνται και άλλες δράσεις με τη συμμετοχή σε θερινό σχολείο αρχαίου δράματος σε συνεργασία με το ΕΑΠ η οποία που θα πραγματοποιηθεί για. Πρώτη φορά τον ερχόμενο Σεπτέμβριο (20-28 του μηνός) σε Πάτρα και Δωδώνη με επίσκεψη και δράσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Διαβάστε ακόμη