Θέατρο Αργώ: Με ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα «σηκώνει αυλαία» για τη φετινή σεζόν

Το Θέατρο Αργώ «σήκωσε αυλάια» με ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα για τη νέα σεζόν, ζωντανεύοντας στη σκηνή κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας. Αναλυτικά οι παραστάσεις που θα φιλοξενήσει τη φετινή θεατρική περίοδο ο καλλιτεχνικός χώρος της Αιμιλίας Υψηλάντη:

«Το παλτό»

Η πρεμιέρα έγινε την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου με το εμβληματικό έργο της ρώσικης λογοτεχνίας «Το παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ. Μια παράσταση, που στην διαδρομή της ενθουσίασε κοινό και κριτικούς και παίχτηκε σε πολλές πόλεις τις Ελλάδας αλλά και θεατρικές σκηνές της Αθήνας συνεχίζει λόγω επιτυχίας για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά φέτος στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ, σε μια συγκλονιστική ερμηνεία του Θοδωρή Γκόγκου, που ξετυλίγει επί σκηνής μέσα από έναν τραγελαφικό, σπαρακτικό θεατρικό μονόλογο το μεγαλείο της γραφής του συγγραφέα.

Ένας υπαλληλάκος είναι ο ήρωας στο κορυφαίο διήγημα του Gogol, που δημοσιεύτηκε το 1842. Το δικό του όνειρο: δε λαχταράει μια γυναίκα αλλά ένα πανωφόρι. Σ’ αυτό έχουν συγκεντρωθεί όλες του οι επιθυμίες, όλη του η αντίληψη για σπουδαιότητα, κοινωνική επιβολή. Μένει μέρες και νύχτες νηστικός, στερείται το κάθε τι και μαζεύει καπίκι καπίκι την αξία του! Το παλτό θα τον κάνει καλύτερο, πιο σημαντικό στην κοινωνία. Όμως το ίδιο παλτό θα είναι και αυτό που θα τον στοιχειώσει…

«Όλοι μας ξεπροβάλαμε κάτω από το παλτό του Γκόγκολ» είχε πει ο άλλος κορυφαίος Ρώσος λογοτέχνης Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ενώ ο Μπιελίνσκι υμνεί τον Γκόγκολ: που «από το τίποτα φτιάχνει το παν» και όλα τα διηγήματά του τα χαρακτηρίζει η απλότητα του μύθου, το εθνικό τους χρώμα, η ακέρια τους αλήθεια της ζωής, η πρωτοτυπία τους και το κωμικό τους στοιχείο που τα εμψυχώνει, στοιχείο που πάντα νικάει το βαθύ αίσθημα της λύπης και απελπισίας. Όλες αυτές οι ιδιότητες έχουν μια κοινή πηγή: Ο Γκόγκολ είναι ποιητής, είναι ένας ποιητής της πραγματικής ζωής! Στάθηκε ο πατέρας της ρωσικής πεζογραφίας, σίγουρα πρώτος αυτός αντίκρισε με τόλμη και ειλικρίνεια τη ρώσικη πραγματικότητα, λίγοι συγγραφείς έχουν για το λαό τους τόση σημασία όσο εκείνος για την αφυπνιζόμενη Ρωσία.

«Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην»

Στα τέλη Οκτωβρίου και συγκεκριμένα την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην»του Τζεφ Μπάρον, σε μετάφραση, μουσική σύνθεση και σκηνοθεσία Κώστα Γάκη με τους Γιώργο Κωνσταντίνου και Αποστόλη Τότσικα.

Ένας μοναχικός Νεοϋορκέζος, ο κύριος Γκρην ο οποίος έχει αποτραβηχτεί μετά το θάνατο της γυναίκας του στο διαμέρισμά του στο Μανχάταν δέχεται τις επισκέψεις ενός νεαρού κοινωνικού λειτουργού. Η σχέση αυτή θα αλλάξει για πάντα και τους δύο. Θα σύρει τον καθένα έξω από τη ζώνη ασφαλείας του, θα απειλήσει τις επιφανειακές τους βεβαιότητες, θα απαλύνει τα αγκάθια τους.

Οι δύο αυτοί τόσο γνώριμοι σε όλους μας χαρακτήρες ο ηλικιωμένος Γκρην και ο νεαρός Ρος που τους έφερε κοντά ένα επιπόλαιο ατύχημα, θα διανύσουν όλη την ανθρώπινη διαδρομή από το ξεκαρδιστικό γέλιο ως τα πιο λυτρωτικά δάκρυα συγκίνησης. Μαζί θα καταργήσουν την απόσταση που τους χωρίζει και θα γίνουν - με έναν τρόπο βαθύ και αμετάκλητο – συγγενείς.

Ένας θεατρικό έργο - ύμνος στη διαφορετικότητα που έχει παιχτεί σε περισσότερες από 50 χώρες, αποσπώντας πολλαπλά θεατρικά βραβεία. Μια σύγχρονη ιστορία που προτείνει την ανθρώπινη τρυφερότητα ως βασικό όπλο αντίστασης στις θηριωδίες του παρελθόντος αλλά και τις αγκυλώσεις του παρόντος. Δυο μοναξιές που συναντιούνται για να βγουν μαζί έξω από το καβούκι, προς το φως.

«Αιαίη»

Μια παράσταση που δημιουργήθηκε με αφορμή τον «Αίαντα» του Σοφοκλή υπό τον ιδιαίτερο τίτλο «Αιαίη» κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου.

Η «Αιαίη» είναι η «γυναικεία» φωνή του ή καλύτερα η φωνή ενός «Άλλου» εαυτού του. Η δουλειά αυτή ξεκίνησε πριν μήνες και πέρασε από διάφορα στάδια επεξεργασίας μέχρι να φτάσει στην τωρινή της μορφή. Εκφράζει την ανάγκη των συντελεστών της να συνθέσουν μια σύγχρονη εκδοχή αυτού του, αρχετυπικά ανδροκεντρικού, μύθου που να υπερασπίζεται τη ρευστότητα της έμφυλης και σεξουαλικής ταυτότητας και να αμφισβητεί τις κατασκευασμένες διακρίσεις και τα ιεραρχικά δίπολα.

Παράλληλα, προβάλλεται σε αδρές γραμμές, με μια έντονη διάθεση αυτοαναφορικότητας, μια μεταμοντέρνα προσέγγιση ενός αρχαίου δράματος που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας χρονολογικά και θεματικά μεταιχμιακής ομάδας έργων της κλασικής εποχής. Πρόκειται για τα έργα εκείνα που αντιπαραθέτουν (σε μια χοντρική διατύπωση) τον «παλιό» κόσμο που βασίζεται στον ηρωικό κώδικα αξιών, με την τιμή σε κεντρική θέση, και το «νέο» ευνομούμενο κόσμο της πόλης-κράτους που βασίζεται στο διάλογο και την πειθώ. Ο Αίαντας θα λέγαμε ότι παρουσιάζεται ως ο τελευταίος των ηρώων που, μεταβαίνοντας από μια φάση διανοητικής αστάθειας σε κατάσταση επίγνωσης, συνειδητοποιεί την αδυναμία του συμβιβαστεί με τις αξίες του «νέου» κόσμου και οδηγείται τελικώς στην αυτοκτονία. Οι συναισθηματικές κρίσεις και οι παθιασμένες αντιδράσεις του ήρωα είναι αυτά που ορίζουν τη μοίρα του και τον καθιστούν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τόσο επίκαιρο.

Η πάροδος του χρόνου, οι επιπτώσεις της στη συναισθηματική κατάσταση των χαρακτήρων, η κατάχρηση εξουσίας, οι διάφορες μορφές βίας, η ενσυναίσθηση, η αγωνία της επιβίωσης και η νοσταλγία είναι μερικά από τα θέματα του έργου που απασχολούν αυτή την παράσταση.

Οι δυο γυναίκες ηθοποιοί γίνονται η «Αιαίη» που μπορεί να είναι ένα όνομα, μια γυναίκα, ένας άνθρωπος, ένας ρόλος, ένα τραγούδι, μια κραυγή. Η παράσταση είναι μια ορμητική ροή από εικόνες με μικρές παύσεις και λίγες σιωπές. Σε αυτό εξυπηρετούν και οι προβολές βίντεο.

Κείμενα της παράστασης (αποσπάσματα του έργου μεταφρασμένα και πρωτότυπα κείμενα) έχουν συνθέσει οι συντελεστές της παράστασης: Κατερίνα Δημητροπούλου, Έρη Μαριόγλου, Σάντυ Μακροπούλου και Ιωάννης Τσιπτσής.

«Ο επιστάτης»

Από τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου ο Σωτήρης Χατζάκης σκηνοθετεί το εμβληματικό κείμενο του Χάρολντ Πίντερ «Ο Επιστάτης», με τον ίδιο στο ρόλο του επιστάτη και τους Αιμιλιανό Σταματάκη και Γιώργο Φριντζήλα στους ρόλους των δύο αδερφών.

Δύο αδέλφια, σημαδεμένα από μία ρωγμική μοίρα, ζουν μέσα σ'ένα δωμάτιο-αποθήκη, που ασφυκτιά από την παλιατζούρα και τη μάταιη συσσώρευση σκουπιδαριού. Δύο άνθρωποι άρρωστοι από ύπαρξη, παίζουν ένα παιχνίδι εναλλαγής της εξουσίας. Ο ένας κομίζει τα εύσημα της ψυχασθένειας, ο άλλος τ'αδιέξοδα του κυνισμού. Ο χρόνος, ίδιος με τον χθεσινό, ίδιος και με τον αυριανό. Τίποτα δεν αλλάζει στο μαρτυρικό βασίλειο μιάς αναμονής του κενού, ώσπου στο σκουπιδότοπο αυτού του δωματίου -που μοιάζει με τα σπλάχνα τους-εισέρχεται ο πλάνης και ανέστιος, ο πονηρός και μοχθηρός μικρομπαγάσας, ο υπεράριθμος αποδιοπομπαίος του αστικού βίου. Αυτός θα εκμεταλλευτεί τα αδύνατα σημεία των ιδιοκτητών και θα παίξει μαζί τους παιχνίδια διάσπασης και συμμαχιών. Ως ανταμοιβή για την αμοραλιστική διπλωματία του, θα δεχτεί και από τα δύο αδέλφια, σε ξεχωριστές συναντήσεις, την πρόταση ανάληψης της θέσης του επιστάτη. Και τότε αρχίζει μιά άγρια κωμωδία. Ναι, κωμωδία! Επέμενε σ'αυτό ο Χάρολντ Πίντερ όταν έγραψε το αριστούργημα του, τον Επιστάτη. Είναι και κωμικό το έργο, έλεγε και ξανάλεγε, όπως ο Μπέκετ για τον ''Γκοντό'', ή ''το παιχνίδι τέλους'', όπως ο Τσέχωφ, χρόνια πριν για τα δικά του έργα.

Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Σ. Χατζάκης, πρόκειται για «μια άγρια πολιτική κωμωδία. Κάλλιστα η αποθήκη με τα θραύσματα οικοσυσκευής και τα ράκη αισιοδοξίας θα μπορούσε να είναι η σημερινή Ευρώπη, ο μάταιος κόσμος, ο ανίατα άρρωστος, έτσι όπως τον κατάντησαν οι ρυπαροί πολιτικοί, οι δολοφόνοι οικονομολόγοι, οι ανάλγητοι επιχειρηματίες, οι Φαρισαίοι ιερείς και οι χρήσιμοι ηλίθιοι, που συντηρούν όλους αυτούς και τους ψηφίζουν. Οικονομία, πολιτική, θρησκεία θα παραδώσουν μια ανθρωπότητα-σκουπιδαριό στο μέλλον, που θα έρθει για να τα σαρώσει όλα με μια καινούργια βαρβαρότητα. Μας καίνε, μας πνίγουν, μας σκοτώνουν, καταστρέφουν τα’ αδέλφια μας τα δέντρα, δολοφονούν τ’ αδέλφια μας τα ζώα, τα πουλιά, προετοιμάζουν έναν κόσμο απολυμασμένο από ένστικτα και πρωτεϊκές μνήμες. Κι εμείς γελάμε!».

«Ευτυχία Πρίντζου - η επιστροφή»

Στις 27 Νοεμβρίου, μια πραγματική ιστορία του Εμφυλίου ζωντανεύει στο στο Studio Αργώ κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ. με τον τίτλο «Ευτυχία Πρίντζου - η επιστροφή», σε σκηνοθεσία του Βασίλη Κονταξή, ενώ τον ρόλο της Ευτυχίας Πρίντζου ερμηνεύει η Τζίνη Παπαδοπούλου.

Εμφύλιος 1948. Μια γυναίκα εκτελείται μαζί με άλλους συμπατριώτες στα Γιάννενα έπειτα από μια δίκη-παρωδία: η φιλόλογος και βασικό στέλεχος του Ε.Α.Μ. Ευτυχία Πρίντζου, με σπουδαίο κοινωνικό, παιδαγωγικό και αγωνιστικό έργο. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή, ακόμη και προτού ενταχθεί στο Ε.Α.Μ., στην ανιδιοτελή προσφορά βοήθειας και στον αγώνα. Ενώ γλύτωσε το απόσπασμα από τους Γερμανούς την τελευταία στιγμή στα χρόνια του πολέμου, τελικά προδόθηκε και εκτελέστηκε από τους Έλληνες λίγα χρόνια αργότερα.

Η αγωνίστρια «επιστρέφει» στο σήμερα για να μας αφηγηθεί όλη της τη ζωή μέχρι και την εκτέλεσή της. Η Τζίνη Παπαδοπούλου ενσαρκώνει τον ρόλο της ηρωίδας σε ένα νέο θεατρικό κείμενο του Βασίλη Κονταξή, με στόχο τη μεταφορά επί σκηνής μιας μαύρης σελίδας της ελληνικής ιστορίας αλλά και την αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, μέσα από την πορεία μια νέας γυναίκας, ταυτισμένης με την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.

Η ιστορία της Ευτυχίας Πρίντζου είναι απολύτως πραγματική. Η δίκη της –μάλιστα μέλος του τότε Στρατοδικείου ήταν ο Στυλλιανός Παττακός…– έγινε τον Αύγουστο του 1948, πριν από 75 χρόνια, καθώς και η εκτέλεσή της στο Σταυράκι, λίγο πιο έξω από την πόλη των Ιωαννίνων..

Περισσότερες πληροφορίες για τις παραστάσεις στον ιστότοπο του θεάτρου Αργώ

Διαβάστε ακόμη

Ο Σωκράτης Φάμελλος κι επίσημα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει, το πρώτο μήνυμά του και το βιογραφικό του

Πανικός σε γνωστό μπαρ στο Παγκράτι μετά από φωτιά: Έσπαγαν τα παράθυρα

Τρόμος στην Τουρκία: Φωτιά σε κινητήρα αεροσκάφους κατά την προσγείωση - Βίντεο

Γκλέτσος για τις μπαταρίες και τις ανεμογεννήτριες: «Έμαθε ο κόσμος από αυτό το viral λάθος»