Copa America: Η ενδεκάδα των «Ελλήνων» νικητών (vids, pics)

Τα ξημερώματα του Σαββάτου (15/6), η σέντρα του 46ου Copa America θα δώσει το έναυσμα για την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή της Νοτίου Αμερικής, σε επίπεδο εθνικών ομάδων.

Στα γήπεδα της Βραζιλίας, δώδεκα ομάδες θα διεκδικήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο, το οποίο στο παρελθόν έχουν σηκώσει έντεκα «Ελληνες». Μια ενδεκάδα πρωταγωνιστών που κάποια στιγμή πέρασαν από την Ελλάδα, είτε ως παίκτες, είτε ως προπονητές.

1983: Χόρχε Μπάριος (Ουρουγουάη)

Δυναμικός και εργατικός μέσος, συνέβαλε σημαντικά με την παρουσία του στην κατάκτηση του Copa America από την Ουρουγουάη το 1983, σε μια διοργάνωση που έλαβε χώρα σε διάφορες χώρες της Νοτίου Αμερικής.

Ο Μπάριος ήταν βασικός και αναντικατάστατος και στα δέκα παιχνίδια της «Σελέστε» του Εντσο Φραντσέσκολι, η οποία στον διπλό τελικό νίκησε την Βραζιλία των Σόκρατες – Καρέκα (2-0 στο Μοντεβιδέο, 1-1 στο Φόντε Νόβα).

Δύο χρόνια μετά από αυτή την επιτυχία, ο Ουρουγουανός μεταγράφηκε από την Μοντεβιδέο Γουόντερερς στον Ολυμπιακό, στον οποίο αγωνίστηκε για μια διετία, προτού πάει για άλλα τέσσερα (!) χρόνια στον Λεβαδειακό.

Ερωτεύτηκε τόσο σφόδρα την Ελλάδα, μάλιστα, που όταν κρέμασε τα παπούτσια του, επέστρεψε στην χώρα μας για να εργαστεί ως προπονητής σε Δόξα Δράμας, Καβάλα, Νίκη Βόλου και Ιωνικό.

1989: Μαζίνιο (Βραζιλία)

Πολύτιμος με την δουλειά του ως ακραίο μπακ (στην ίδια διοργάνωση προωθήθηκε με μεγάλη επιτυχία στα χαφ και καθιερώθηκε εκεί), συμμετείχε στην επιτυχία του 1989 για μια Βραζιλία που αποδείχθηκε… κακή οικοδέσποινα για τις υπόλοιπες ομάδες.

Ο Μαζίνιο ήταν βασικός στα πέντε από τα εφτά παιχνίδια της «Σελεσάο» (σε ένα ακόμα μπήκε αλλαγή), η οποία κατέκτησε τον τίτλο σε τελική φάση που διεξήχθη ως φάση ομίλων, χωρίς να υπάρχουν νοκ άουτ παιχνίδια.

Είκοσι χρόνια αργότερα, ήρθε στα μέρη μας και ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Αρη, όπου άντεξε μόλις δέκα μήνες, προτού αντικατασταθεί από τον Αργεντινό Εκτορ Ραούλ Κούπερ.

1995: Γκουστάβο Πογιέτ (Ουρουγουάη)

Δυναμικός και ποιοτικός μέσος, ήταν σημαντικό μέλος της Ουρουγουάης που κατέκτησε το Copa America το 1995, ούσα οικοδέσποινα της διοργάνωσης.

Βασικός στα πέντε από τα έξι παιχνίδια, σκόραρε στο 4-1 της πρεμιέρας επί της Βενεζουέλας, με την «Σελέστε» να κατακτά το τρόπαιο στα πέναλτι (5-3, κανονικός αγώνας και παράταση 1-1), κόντρα στην Βραζιλία των Ρονάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος και Κάρλος Ντούνγκα.

Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Γκουστάβο Πογιέτ ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ, την οποία προπόνησε μόλις για έξι μήνες, αφού δεν τα βρήκε με την διοίκηση για να συνεχίσει, παρ’ ότι είχε αφήσει καλές εντυπώσεις με την δουλειά του.

1997: Ζιοβάνι, Ντενίλσον, Φλάβιο Κονσεϊσάο (Βραζιλία)

Ο ένας «μάγος», ο άλλος ζογκλέρ και ο τρίτος «σκύλος» στην μεσαία γραμμή, ήταν μέλη της Βραζιλίας που κατέκτησε το τρόπαιο το 1997, σε μια διοργάνωση που έλαβε χώρα στην Βολιβία.

Ο Ζιοβάνι, βεβαίως, έπαιξε μόνο είκοσι λεπτά ως αλλαγή σε ένα ματς (αντί του Ρομάριο, στο 5-0 επί της Κόστα Ρίκα), αλλά Ντενίλσον και Φλάβιο Κονσεϊσάο ήταν σαφώς πιο σημαντικοί για την «Σελεσάο».

Ο Ντενίλσον ήταν βασικός σε τέσσερα παιχνίδια, μεταξύ των οποίων και ο τελικός (3-1 την οικοδέσποινα Βολιβία), ενώ ο Φλάβιο Κονσεϊσάο ήταν βασικός σε όλα τα ματς, πλην ενός, στο οποίο δεν έπαιξε, γιατί είχε αποβληθεί στο προηγούμενο. Αμφότεροι, πάντως, σκόραραν στο εμφατικό 7-0 επί του Περού στον ημιτελικό, με τον Ντενίλσον να ανοίγει το σκορ και τον Φλάβιο Κονσεϊσάο να τον ακολουθεί.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Ζιοβάνι ήρθε στην Ελλάδα και με τα γκολ και της ενέργειές του λατρεύτηκε για μια εξαετία από τους φίλους του Ολυμπιακού, ενώ την σεζόν 2006-07 έπαιξε και στον Εθνικό.

Ο Φλάβιο Κονσεϊσάο ήταν μετριότατος την περίοδο 2005-06 στον Παναθηναϊκό, ενώ ο Ντενίλσον ήρθε τον Ιανουάριο του 2010 για λογαριασμό της Καβάλας, από την οποία αποχώρησε μόλις τρεις μήνες αργότερα, χωρίς να έχει αγωνιστεί σε επίσημο ματς.

1999: Αμορόζο, Ριβάλντο, Φλάβιο Κονσεϊσάο (Βραζιλία)

Δύο χρόνια μετά την επιτυχία στην Βολιβία, η Βραζιλία (και ο Φλάβιο Κονσεϊσάο, μεταξύ άλλων) έκανε ριπίτ στην κατάκτηση του Copa America, αυτή την φορά στην Παραγουάη.

Παρόντες στην αποστολή της «Σελεσάο» ο Μάρτσιο Αμορόζο και ο Ριβάλντο, οι οποίοι και αποδείχθηκαν καθοριστικοί στην επιτυχία της ομάδας που είχε προπονητή τον Βαντερλέι Λουξεμπούργκο.

Ο «Ρίμπο», μεσοεπιθετικός με μεταξένιο αριστερό πόδι, ήταν βασικός στα πέντε από τα έξι παιχνίδια και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην διοργάνωση με πέντε γκολ (μαζί με τον Ρονάλντο), σημειώνοντας δύο στον τελικό, όπου η Βραζιλία νίκησε 3-0 την Ουρουγουάη.

Ο Μάρτσιο Αμορόζο, εξαιρετικός επιθετικός στα νιάτα του, ήταν βασικός ΚΑΙ στα έξι ματς της «Σελεσάο», σημειώνοντας τέσσερα γκολ, ένα εκ των οποίων στο 2-0 του ημιτελικού επί του Μεξικό. Το άλλο τέρμα έφερε την υπογραφή του Ριβάλντο. Ο Φλάβιο Κονσεϊσάο, από την πλευρά του, ήταν βασικός σε τέσσερα παιχνίδια, μπαίνοντας αλλαγή σε ένα πέμπτο.

Ο Ριβάλντο, πιθανόν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έχει έρθει ποτέ στην χώρα μας, έπαιξε για τέσσερα χρόνια σε Ολυμπιακό (τρία) και ΑΕΚ (ένα), αφήνοντας την σφραγίδα του με την κλάση και τα γκολ του. Ο Αμορόζο, αντίθετα, πέρασε και ουσιαστικά δεν ακούμπησε για ένα εξάμηνο από τον Αρη, το 2008, σημειώνοντας δύο γκολ σε δώδεκα συμμετοχές.

2004: Ντουντού Σεαρένσε (Βραζιλία)

All around μέσος με δυνατό σουτ και καλή πάσα, ο Ντουντού Σεαρένσε ήταν μέλος της Βραζιλίας που το 2004 στέφθηκε ξανά Βασίλισσα της Νοτίου Αμερικής, σε μια διοργάνωση που έλαβε χώρα στο Περού.

Ο Ντουντού ήταν βασικός σε ένα παιχνίδι και μπήκε ως αλλαγή σε άλλα δύο, για μια ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο με νίκη 4-2 στα πέναλτι επί της Αργεντινής (2-2 κανονική διάρκεια και παράταση).

Τέσσερα χρόνια αργότερα, προσγειώθηκε στα μέρη μας και για τρία χρόνια φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού, αφήνοντας γενικά καλές εντυπώσεις με την παρουσία του.

2007: Ζιλμπέρτο Σίλβα (Βραζιλία)

Τον βάφτισαν «αόρατο τείχος», αφού έμοιαζε σαν να μην υπάρχει στην μεσαία γραμμή, αλλά η προσφορά του ήταν πολύτιμη, όπως συνέβη και το 2007 με την Βραζιλία, η οποία κατέκτησε το Copa America στην Βενεζουέλα.

Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, όχι μόνο ήταν βασικός, αλλά φορούσε και το περιβραχιόνιο της «Σελεσάο» στα πέντε παιχνίδια μέχρι τον τελικό, σκοράροντας από την άσπρη βούλα στον ημιτελικό με την Ουρουγουάη, ο οποίος κρίθηκε στην ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι.

Στον τελικό, όμως, δεν αγωνίστηκε γιατί είχε συμπληρώσει κάρτες, γι’ αυτό και στις πανηγυρικές φωτογραφίες δείχνει μελαγχολικός. Χωρίς τον Ζιλμπέρτο, πάντως, η Βραζιλία διέλυσε 3-0 την Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι.

Ενα χρόνο αργότερα, ήρθε στην χώρα μας για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, την φανέλα του οποίου τίμησε για μια τριετία. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2016 και ανέλαβε για λίγο το πόστο του τεχνικού διευθυντή, χωρίς πάντως ιδιαίτερη επιτυχία.

2011: Σεμπαστιάν Αμπρέου (Ουρουγουάη)

Αποτελεσματικός επιθετικός και μοναδικός γυρολόγος (έχει παίξει σε πάνω από 25 διαφορετικές ομάδες!), ήταν μέλος της Ουρουγουάης που κατέκτησε το Copa America το 2011, στα γήπεδα της Αργεντινής.

Στο τουρνουά, ο Σεμπαστιάν Αμπρέου έπαιξε μόλις ένα λεπτό (!), ως αλλαγή σε ματς για την φάση ομίλων, αλλά βεβαίως απόλαυσε με την ψυχή του την κατάκτηση του τίτλου με την «Σελέστε».

Την σεζόν 2009-2010, ο Αμπρέου είχε φορέσει την φανέλα του Αρη και, παρ’ ότι έπαιξε ελάχιστα ματς, πρόλαβε να γίνει αγαπητός από τον κόσμο.