Δώσε πάσα στον ψηλό

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει εξελιχθεί πολυεπίπεδα την τελευταία δεκαετία σε επίπεδο οργάνωσης,τεχνογνωσίας, χρήσης τεχνολογίας για τη βελτίωση των αθλητών αλλά και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και υποστήριξης στην διαχείριση τραυματισμών και αποκατάστασης.

Δεν εξελίχθηκε μόνο όμως, μεγάλωσε κιόλας.

Οι σεζόν έγιναν μαραθώνιες και πολλές φορές οι παίκτες περνάνε πιο πολύ χρόνο σε αεροπλάνα και στα παρκέ παρά στο σαλόνια τους.

Μαζι με τις σεζόν όμως,μεγάλωσαν και οι παίκτες. Όχι μόνο σε μέσους όρους ηλικίας, κάτι με το οποίο θα καταπιαστούμε σε μελλοντικό άρθρο, αλλά και σε κυριολεκτικό μέγεθος,ειδικά όσον αφορά τους παίκτες στις θέσεις 2, 3 και 4. Οι ρόλοι αυτοί, που παλαιότερα ανήκαν σε πιο λεπτούς, «ντελικάτους» και ξεκάθαρα τεχνικούς παίκτες, πλέον απαιτούν συνδυασμό ύψους, όγκου και αθλητικότητας, προσεγγίζοντας τα πρότυπα του αμερικανικού μπάσκετ.

Σήμερα, στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, οι περιφερειακοί και οι φόργουορντ θυμίζουν πορτιέρηδες σε κλαμπ της παραλιακής, χωρίς να χάνουν την τεχνική τους και την αντοχή τους ή την ταχύτητά τους.

Παίκτες όπως ο Βεζένκοφ με ύψος 2,06 μ και βάρος 102 κιλά και ο εως πρόσφατα στην Ευρώπη Nigel Hayes-Davis με ύψος 2,03 μ και βάρος 115 κιλά ενσαρκώνουν τη νέα εποχή: συνδυάζουν δύναμη, ταχύτητα και ικανότητα στο σουτ.

Ο Gabriel Deck με ύψος 1,98 μ. και ο Will Clyburn που βλέπει τον κόσμο από τα 2,01 μ., είναι επίσης χαρακτηριστικά παραδείγματα παικτών που μπορούν να παίξουν από τη θέση 2 έως τη 4, χάρη στην αθλητικότητα και την εκρηκτικότητά τους. Για να μη μακρηγορώ,τα περισσότερα τριάρια του σύγχρονου μπάσκετ

θα έπαιζαν άνετα ως πεντάρια μια-δυο δεκαετίες πίσω.

Ψηλά guard και forward υπήρχαν και τότε, όπως ο Antonello Riva (1,96 μ.), ο Jordi Villacampa (1,96 μ.) ή ο χαρισματικός Τζάνης Σταυρακόπουλος (2,02 μ.).

Σε καβγά σε μπαρ όμως μάλλον θα τις έτρωγαν από τους σύγχρονους συναδέλφους του. Στηρίζονταν μεν στην εξαίρετη τεχνική και στο φαρμακερό σουτ, αλλά σε γενικότερο πλαίσιο δεν υπήρχε η ίδια έμφαση στη φυσική διάσταση ή στη δυνατότητα να μαρκάρουν σε πολλές θέσεις. Οι ομάδες τότε αναζητούσαν προκάτ ρόλους, αν έβλεπες δηλαδή πεντάδα σε αφίσα εβδομαδιαίου αθλητικού περιοδικου κρεμασμένη σε περίπτερο, ήξερες από το απέναντι πεζοδρόμιο ποιος κατέβαζε μπάλα και ποιος πλακωνόταν με τα θηρία σε αυτό που λέγεται τώρα "ζωγραφιστό" και που ταπεινά παλιότερα αποκαλούσαμε «ρακέτα».

Εδώ, ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στον «δράκο» του μπάσκετ μας, τον εκπληκτικό Παναγιώτη Γιαννάκη, που σωματοδομικά αλλά και τεχνικά, όταν μεσουρανούσε, ήταν σα να είχε τηλεμεταφέρθεί 40 χρόνια πίσω από ένα σήμερα που οι παίκτες όχι απλά σκύβουν, αλλά στρίβουν κιόλας για να περάσουν από τις περισσότερες πόρτες. Το τσιπάκι στη γηραιά ήπειρο άρχισε σιγά σιγά να γυρνάει όταν παίκτες όπως ο μέγιστος Τόνι Κούκοτς και λοιποί παιχταράδες πήγαιναν απέναντι, στην «άλλη μεριά της λίμνης» ως ψηλόλιγνοι και γυρνούσαν σαν να είχε κάνει παιδί ο Ιβάν Ντράγκο με τη Ζήνα.

Η σύγχρονη πραγματικότητα απαιτεί πολυδιάστατους αθλητές που μπορούν να δημιουργήσουν, να σουτάρουν και να αμυνθούν παντού. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έγινε πιο «ψηλό», πιο εκρηκτικό και πιο ευέλικτο, με τους παίκτες στις θέσεις 2-4 να καθορίζουν το ρυθμό και τη φυσιογνωμία κάθε ομάδας. Έτσι, η Ευρώπη των παρκέ πέρασε εν μέρει από την τεχνική κομψότητα στη φυσική κυριαρχία, κάτι που πιθανότατα συνέβη παντού, με τον τότε ψηλό και σωματώδη συμμαθητή να είναι αποτελεί σήμερα τον ορισμό του μέσου όρου της τάξης.

Τελικά, το μέγεθος μετράει.

Διαβάστε ακόμη

Δραματικές ώρες στη Λακωνία: Γυναίκα ανεβαίνει σε ταράτσα για να δώσει φαγητό στην εγκλωβισμένη μητέρα της

Κακοκαιρία Byron: Τι θα γίνει με τον μισθό όσων δεν μπόρεσαν να πάνε στη δουλειά τους

Πανικός στη αεροσκάφος: Φωτιά σε διάδρομο απογείωσης γέμισε με καπνούς Airbus A320 με 180 επιβαίνοντες

Mega deal στα σκαριά στον τομέα της ψυχαγωγίας: Η Netflix κοντά στην αγορά της Warner Bros!