Το «πραξικόπημα» απέτυχε, η οικογένεια του ΠΑΟΚ όρθωσε ανάστημα

Η οικογένεια του ΠΑΟΚ αντιστάθηκε στο... ωραίο κουτάκι, το... όμορφο περιτύλιγμα, με το κενό περιεχόμενο και το «δηλητήριο» της εσωστρέφειας.

Αυτό που θέλησαν να κάνουν στον Δικέφαλο, δεν αφορά τον αθλητισμό. Είναι ξεκάθαρο, λέγεται ανοιχτά ακόμη και από πολιτικούς. Οι απορίες που γεννήθηκαν δεν κρύφτηκαν απ’ τα… καθρεφτάκια που ήρθαν μαζί με την «λύση». Όπως θέλησαν να την παρουσιάσουν επικοινωνιακά για το θέμα του γηπέδου.

Λέμε ΠΑΟΚ και όχι Ιβάν Σαββίδη, επειδή όταν «χτυπιέται» ο σύλλογος με «βόμβες» εσωστρέφειας και αμφισβήτησης, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ πάντα έμπαινε μπροστά. Μην υπολογίζοντας το επιχειρηματικό, το ανθρώπινο, το προσωπικό του συμφέρον. «Τσαλακώθηκε» για να μην «τσαλακωθεί» ο ΠΑΟΚ. Άρα δικαιωματικά όταν κάποιος τα βάζει με τον Σαββίδη, τα βάζει και με το κλαμπ.

Το σπουδαίο νέο είναι πως αυτά τα «καθρεφτάκια», δεν βρήκαν ιθαγενείς. Συνάντησαν αντίδραση γνώσης. Αντίληψης. Κατάλαβαν οι πάντες, ή έστω η συντριπτική πλειοψηφία, τι πάει να γίνει και τους λόγους. Ενώ ήλπιζαν σε υποταγή και χειροκρότημα, ήρθε ένα συνολικό ορθώνω το ανάστημά μου. Είτε πρόκειται για επιφανή στελέχη της οικογένειας του ΠΑΟΚ, είτε για απλούς οπαδούς.

Είναι ακριβώς αυτοί που ξέρουν ποιος είναι ο Ιβάν Σαββίδης. Τι έχει κάνει. Ποιος είναι ο χαρακτήρας του. Τι μάχες έδωσε για τον ΠΑΟΚ και ποιους κέρδισε. Για την περηφάνια και το χαμόγελο χαράς των ανθρώπων που αγαπούν τον Δικέφαλο. Για τις δουλειές τόσων ανθρώπων στη βόρεια Ελλάδα, αν θέλουμε να το γενικεύσουμε και πέραν του αθλητισμού.

Αυτού του είδους οι «πόλεμοι» έρχονται συχνά όταν αισθάνονται πως δεν κουμαντάρεται το ποντιακό κεφάλι. Κάποιες φορές με προσπάθεια ακόμη και για «εμφύλιο». Το σπουδαίο για τον ΠΑΟΚ και για τον άνθρωπο Ιβάν Σαββίδη φυσικά, είναι το γεγονός πως η οικογένεια του συλλόγου δεν «μάσησε».

Στάθηκε και στέκεται βράχος, για να μην περάσει η φουρτούνα που τεχνητά δημιουργούν. Στόχος είναι ο Σαββίδης. Όπου Σαββίδης, ΠΑΟΚ. Λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Οι ΠΑΟΚτσήδες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, ξέρουν καλά την ιστορία τους. Το απέδειξαν με συγκινητικό, ντόμπρο τρόπο.

Στο τέλος της ημέρας, η γνώση για το πείσμα του Πόντιου, υπάρχει. Πείσμα όχι με την κακή έννοια. Μόνο με την καλή. Πείσμα για να νικήσει, να κατακτήσει, να μεγαλώσει, να εκτοξεύσει. Τα έκανε όλα. Θυμηθείτε απλά που ήταν συνολικά ο ΠΑΟΚ μία μέρα πριν αναλάβει ο Ιβάν και που είναι σήμερα.

Μια διαδικασία όχι παρελθοντική. Βρίσκεται σε εξέλιξη. Έχουν πολλά να γίνουν ακόμα. Όποιος τολμά, ας ποντάρει κόντρα στον ισχυρό άνδρα του ΠΑΟΚ.

Μπέρδεψαν την σιωπή με αδυναμία. Την ηρεμία με έλλειψη δύναμης. Ετοίμασαν σε πακέτο πολυτελούς δώρου με λαμπερό περιτύλιγμα, την εσωστρέφεια, τον εμφύλιο και ποιος ξέρει ποια κατάληξη για το σωματείο και τα συμφέροντά του. Άλλωστε ακόμη και ερωτήσεις που έχουν υποβληθεί, δεν απαντήθηκαν. Γιατί άραγε; Αφού τα πάντα ήταν τόσο όμορφα και αγγελικά πλασμένα.

Λίγους μήνες πριν τα 100 του χρόνια, ο ΠΑΟΚ είχε μια τεράστια δοκιμασία. Την έχει ακόμα, όμως είναι φανερή η αντίδραση. Ξεκάθαρη η αντίληψη των πάντων για την κατάσταση. Ακόμη κι αυτό είναι έργο Ιβάν Σαββίδη.

Ανέκαθεν τους Θεσσαλονικείς του χαρακτήριζε ο αυθορμητισμός. Το πάθος. Στοιχεία που πολλές φορές οδηγούν σε λάθη. Εκείνοι που το προσπάθησαν, μάλλον είχαν στο μυαλό τους εκείνον τον ΠΑΟΚ. Ξέχασαν πως 13 χρόνια τώρα ο Σαββίδης βελτίωσε και δυνάμωσε το dna του συλλόγου.

Το «πραξικόπημα», απέτυχε παταγωδώς. Όρθωσε ανάστημα η οικογένεια του ΠΑΟΚ. Μην επιτρέποντας σε κανέναν να μετατρέψει την αχαριστία και την απρέπεια σε αιχμή του δόρατος των όποιων σχεδίων του.

Πηγή: SDNA

Διαβάστε ακόμη

Οι πονηριές Μητσοτάκη με την εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ο φόβος για το «κελάηδημα» Βορίδη και το άδειασμα Συρίγου στο ΥΠΕΞ

Γιατί βγήκαν τα μαχαίρια μεταξύ Τραμπ και Πούτιν - Ο λόγος που εξοργίστηκε ο Αμερικανός πρόεδρος με τον Ρώσο ηγέτη

Έρχεται και στην Ελλάδα η επαλήθευση ηλικίας ανηλίκων στο διαδίκτυο - Σε ποιες άλλες χώρες θα εφαρμοστεί

Κινδυνεύουμε από τα καλλυντικά που είναι αντίγραφα των πρωτότυπων; Πώς απειλούν την υγεία μας