Αλμυρός-Λούνα Παρκ: Ας αναλάβει κάποιος την ευθύνη επιτέλους, ένα παιδί σκοτώθηκε!
Σε τούτο τον τόπο, τελικά, ουδείς αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Ποτέ! Ο ένας πετάει την «καυτή πατάτα» στον άλλον, όμως όταν ο θάνατος ενός παιδιού 13 χρονών είναι το ζητούμενο, επιβάλλεται σιωπή και σκυμμένα κεφάλια. Και, κυρίως, αναζήτηση ευθυνών, ώστε να μην επαναληφθεί.🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋
Ένα παιδί, μία 13χρονη, δεν μπορεί πια να γελάσει. Ένα παιδί μένει απαρηγόρητο και παγωμένο από την ανευθυνότητα και την επιπολαιότητα των υπευθύνων. Κι όταν πλάι μας κάποιοι κλαίνε, ουδείς μπορεί πια να γελάσει! Κι όμως είναι για γέλια, για γέλια πικρά και για κλάματα.
Το υπουργείο Ανάπτυξης, λέει, «δείχνει» τον δήμο ως υπεύθυνο για τη λειτουργία των λούνα παρκ και οι δήμοι μπορούν να επικαλεστούν νόμο του 1967, που επιστρέφει τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες στο υπουργείο Ανάπτυξης. Το υπουργείο παραπέμπει όσους αιτούνται σχετικής αδείας λειτουργίας λούνα παρκ στους δήμους. Και το τρενάκι του τρόμου αρχίζει να κινείται κι όποιος ζήσει… Ποιοι ευθύνονται; Ποιοι πρέπει να πληρώσουν; Πόσος φαρισαϊσμός να χωρέσει πια σ’ αυτήν τη χώρα, που θα απολαμβάνει ανενόχλητή τη θερινή ραστώνη της μέχρι τον Δεκέμβρη;
Παιχνίδια που μετατρέπονται σε λαιμητόμους. Συστήματα ασφαλείας διαβρωμένα δίχως στέρεες βάσεις· όπως η κοινωνία μας. Ανασφαλείς παντού!
Σε τούτο τον τόπο, τελικά, ουδείς αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Ποτέ! Ο ένας πετάει την «καυτή πατάτα» στον άλλον, όμως όταν ο θάνατος ενός παιδιού 13 χρονών είναι το ζητούμενο, επιβάλλεται σιωπή και σκυμμένα κεφάλια. Και, κυρίως, αναζήτηση ευθυνών, ώστε να μην επαναληφθεί.
Οι δικηγόροι – άλλωστε αυτή είναι η δουλειά τους – υπερασπίζονται τους ενεχόμενους. Οι ενεχόμενοι – άλλωστε αυτό επιβάλει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης- δηλώνουν αθώοι. Κι ένα παιδί, που η μάνα του το διπλοκλείδωνε στον ύπνο του με προσευχές και τάματα, «έφυγε» πάνω στο παιχνίδι, για να μην γυρίσει ποτέ πια.
Κι όλοι εκείνοι, οι υπαίτιοι, εκείνοι που δεν φρόντισαν ώστε από μια «παιδική χαρά» να μην βγαίνει δάκρυ κι από ένα λούνα παρκ να μην ταξιδεύουν παιδιά στους ουρανούς, κρύβονται ανάμεσα σε ομιχλώδεις νομικούς δαιδάλους και σκοτεινές ασάφειες. Η παιδικότητα και η αφέλεια και αθωότητα δικαιολογείται σε παιδιά που παίζουν, όχι σε όσους παίζουν με τα παιδιά!
Κι ένας πατέρας, σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο νοσοκομείου, μέσα στο χαροπάλεμά του, προσπαθεί ν' απλώσει το χέρι στην κόρη του τη 13 χρονών, να την ανεβάσει στον απάνω κόσμο…
ΣΥΡΙΖΑ: Η απώλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το τάιμινγκ και οι κινήσεις των στρατοπέδων
ΠΑΣΟΚ: Restart στην Αξιωματική Αντιπολίτευση - Το μεγάλο crash test
Γιατί ο ΟΑΣΑ προσανατολίζεται σε περισσότερους ιδιώτες στις συγκοινωνίες - Οι γραμμές... ανά παραγγελία
Στεγαστικό επίδομα για τους σπουδαστές των ΙΕΚ: Οι προθεσμίες για τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr