Καταστροφικός ρεαλισµός, νοσηρή κανονικότητα

Το να προχωρά όµως σε µια δαιµονοποίησή της, συµπαρασύροντας και τις δυνατότητες κυβερνήσεων συνεργασίας, είναι άλλο θέµα. Και ο µεν Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να τη δαιµονοποιεί. Ζητά λευκή επιταγή και φτάνει να απειλεί τους πολίτες µε εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο αν δεν του την προσφέρουν, επισείοντας τον κίνδυνο ακυβερνησίας και αλλεπάλληλων εκλογών. Είναι γεγονός ότι στη χώρα µας δεν έχει δηµιουργηθεί µια κουλτούρα συνεργασίας, ούτε ανάµεσα σε όµορους χώρους. Και όποιες συνεργασίες έγιναν ήταν αναγκαστικές και χωρίς στέρεα προγραµµατική βάση και άφησαν µια στυφή γεύση στους πολίτες.

Πιο στυφή, όµως, εκ του αποτελέσµατος, ήταν η γεύση και αυτοδύναµων κυβερνήσεων που απέτυχαν να προστατεύσουν τη χώρα την ώρα που πλησίαζε η κρίση. Αρα η επιτυχία ή η αποτυχία µιας κυβέρνησης δεν είναι πρωτίστως θέµα εκλογικού συστήµατος, αλλά προγραµµατικής επάρκειας και συνέπειας. Μερικές φορές ούτε αυτά επαρκούν αν οι αντικειµενικές δυσκολίες είναι ανυπέρβλητες και συνδυάζονται µε εξωγενείς παράγοντες.

Αλλά, όπως είπαµε, τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον βολεύει η χρησιµοποίηση σαν µπαµπούλα ακυβερνησίας της απλής αναλογικής. Θέλει να έχει λυµένα τα χέρια του για την εφαρµογή ενός νεοφιλελεύθερου σκληρού οικονοµικοκοινωνικού προγράµµατος το οποίο κρύβεται πίσω από χαµόγελα και αοριστίες για το γαλάζιο που ενώνει όλους τους Ελληνες και άλλα συναφή.

Το ερώτηµα είναι γιατί σπεύδει να τον διευκολύνει προκαταβολικά η πρόεδρος του Κινήµατος Αλλαγής µε µια διπλή αχρείαστη προσφορά. Πρώτα σπεύδει να του προσφέρει απλόχερα τη συνδροµή της στην αλλαγή του εκλογικού νόµου και αµέσως µετά -αφού µέχρι τότε ακούσαµε από στελέχη του ΚΙΝΑΛ όλες τις πιθανές εκδοχές πολιτικής συµπεριφοράς- δηλώνει ότι θα δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση της Ν∆. Φαντάζοµαι να αντιλαµβάνεται ότι αυτά συνιστούν άµεση βοήθεια στην προσπάθεια της Ν∆ να κερδίσει την πρώτη θέση και την αυτοδυναµία και αθροίζονται µεσούσης της εκλογικής περιόδου στα επιχειρήµατα όσων θέλουν τις εκλογές τελειωµένη υπόθεση, άνευ ενδιαφέροντος και διακυβεύµατος.

Το ΚΙΝΑΛ λεκτικά πετάει µια κουβέντα για τη «δεξιά παλινόρθωση» αλλά πρακτικά, προκαταβολικά -και αυτοκτονικά θα προσέθετα- την προεξοφλεί και -δυστυχώς- εξακολουθεί να τη διευκολύνει. Η κυρία Φώφη Γεννηµατά προχώρησε παραπέρα. Κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ενώ προβάλλει την απλή αναλογική αρνείται τη συνεργασία µε άλλες πολιτικές δυνάµεις, άρα και µε το ΚΙΝΑΛ. Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, σε προφανή αντίθεση µε το ΚΙΝΑΛ, δεν αφήνει περιθώρια συνεργασίας µε τη Ν∆. Το ΚΙΝΑΛ αντιθέτως, αφού αιωρήθηκε σε όλες τις πιθανές εκδοχές, κατέληξε (;) στην ψήφο ανοχής στη Ν∆.

∆έσµιο της πολιτικής της στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, αναγκαστικά βλέπει ως µοναδικές επιλογές -και αυτό ανεξαρτήτως εκλογικού συστήµατος- διάφορες εκδοχές συνεργασίας µε τη συντηρητική παράταξη. Στο όνοµα ενός καταστροφικού ρεαλισµού και µιας νοσηρής κανονικότητας. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκλείει τη συνεργασία µε το ΚΙΝΑΛ.

Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ, προσβλέποντας στη συγκρότηση µιας ευρύτατης προοδευτικής συµµαχίας και παράταξης, ουδέποτε απέκλεισε το ΚΙΝΑΛ και κυρίως τον κόσµο του από αυτή την εξέλιξη. Τώρα που κατέρρευσαν τα περί στρατηγικής ήττας και κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι στο χέρι της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ να αναπροσανατολιστεί και να απαγκιστρωθεί από αυτοκαταστροφικές δεσµεύσεις. Αλλιώς θα το κάνει ήδη από τις 7 Ιουλίου το κοµµάτι εκείνο των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ που δεν συµφιλιώνεται µε τη ∆εξιά και τον νεοφιλελευθερισµό.

Γράφει ο Νίκος Μπίστης

Διαβάστε ακόμη

Απόπειρα δολοφονίας Λάλα: Ραγδαίες εξελίξεις - Ψάχνουν στην Κρήτη καταδικασμένο για την απαγωγή του Παναγόπουλου

Αυτοί είναι οι δικαιούχοι για τα δωρεάν φάρμακα της παχυσαρκίας - Τι προβλέπει το ΦΕΚ

Τραμπ στο Politico: Η Ουκρανία να πάει σε εκλογές - Η Μόσχα σε ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση

Η Μίνα Αρναούτη δηλώνει απογοήτευση για την αποζημίωση - «Τα λεφτά που ορίστηκαν τα χρωστάω ήδη»