Παγκόσμια αναγνωρισμένη η ελληνική γλώσσα... αλλά άνευ διδασκάλου για την ομογένεια

Αλλεπάλληλες δραματικές εκκλήσεις της Ομογένειας για απουσία εκπαιδευτικών

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Στιγμιότυπο από το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη (6/11) (ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISSI)

Την ίδια ώρα που η Γενική Συνέλευση της UNESCO με ψήφισμα της από τη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν αποφάσιζε επίσημα να αναγνωρίσει ως Παγκόσμια «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας» την 9η Φεβρουαρίου, παγκόσμια ημέρα που θεσμοθετήθηκε το 2017 στο ελληνικό κοινοβούλιο, με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας (ΦΕΚ 1384/Β/24-4-2017), στην Αθήνα οι αρμόδιοι κώφευαν στις αλλεπάλληλες δραματικές εκκλήσεις της Ομογένειας ότι λόγω απουσίας εκπαιδευτικών, κινδυνεύει με αφανισμό η ελληνόγλωσση παιδεία.

Οι σημερινές κινητοποιήσεις μαθητών, γονιών και καθηγητών με τις ελληνικές σημαίες από την ευρύτερη περιοχή της Στουτγάρδης είναι χαρακτηριστικές.

Η ελληνική γλώσσα είναι μόλις η 7η γλώσσα στο κόσμο που απολαμβάνει πλέον αυτής της διάκρισης, αφού διαχρονικά η UNESCO έχει αποφασίσει παρόμοια διάκριση μόνο για άλλες έξι γλώσσες στον κόσμο, σε σύνολο 6.000 γλωσσών που ομιλούνται σε όλο τον κόσμο.

«Μέρα με τη μέρα νιώθουμε όλο και πιο μακριά από την πατρίδα μας» κατήγγειλαν στην τηλεοπτική εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου οι εκπρόσωποι της Συνομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Τμημάτων Ελληνικής Γλώσσας από το κρατίδιο της Βάδης-Βυτεμβέργης. Πριν από την κρίση στην ευρύτερη περιοχή της Στουτγάρδης των 160.000 Ελλήνων είχαν 500 εκπαιδευτικούς, ενώ σήμερα έχουν μόλις 15 εκπαιδευτικούς, οι οποίοι και αυτοί οδεύουν προς τη σύνταξη, ενώ από τα 150 τμήματα της ελληνικής γλώσσας έχουν απομείνει μόλις 29.

Όπως αναφέρουν σε υπόμνημά τους που έχουν αποστείλει στα αρμόδια ελληνικά υπουργεία -Παιδείας, Εξωτερικών και Πολιτισμού-, καθώς και σε όλα τα ελληνικά κόμματα «η υποχρηματοδότηση και η ανεπάρκεια κινήτρων σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος διαβίωσης και την αυξημένη ζήτηση για ποιοτική εκπαίδευση, έχουν οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα. Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση έχει υποστεί σημαντική μείωση της χρηματοδότησης από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, γεγονός που έχει επιβαρύνει τη λειτουργία των σχολικών μονάδων. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω λόγω του νέου μεταναστευτικού κύματος που προέκυψε την τελευταία δεκαετία, αυξάνοντας τις ανάγκες για εκπαιδευτική υποδομή και προσωπικό. Επιπλέον, άνω του 30% του προϋπολογισμού που διατίθεται για τα επιμίσθια δεν αξιοποιείται, κυρίως λόγω του χαμηλού ύψους των επιμισθίων, που αποθαρρύνει τους εκπαιδευτικούς από την επιλογή της απόσπασης».

Το ερώτημα έρχεται αβίαστα στο μυαλό τους: Μήπως έχει αποφασίσει η ελληνική πολιτεία να ιδιωτικοποιήσει την ελληνόγλωσση εκπαίδευση; Να μαθαίνουν ελληνικά τα παιδιά των ελληνικών οικογενειών, μόνο όσων έχουν να πληρώσουν τους δασκάλους τους;

«Η ελληνική γλώσσα που διδάσκεται ως δεύτερη γλώσσα στα σχολεία της Ομογένειας δεν είναι μόνο μέσο διατήρησης της ελληνικής ταυτότητας αλλά και σημαντικό εργαλείο ενίσχυσης των οικονομικών και πολιτιστικών δεσμών της Ελλάδας με την ομογένεια», έλεγαν με πατριωτικό στόμφο Έλληνες πολιτικοί. Μήπως μετά την κατάρρευση των Μύθων, απέμεινε ΜΟΝΟ η Υστεροβουλία των Ψήφων;