Ο αριστερός ελιτισμός, ο λαϊκισμός και ο Αλέξης Τσίπρας

«Oι άνθρωποι συχνά ανέχονται να γίνονται θύματα των κοινωνιών τους, ενώ άλλες φορές οργίζονται και προσπαθούν με πάθος και αποφασιστικότητα να αλλάξουν την κατάστασή τους». Barrington Moore

Οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν στην μετατροπή της παθητικής στάσης της κοινωνίας σε δράση και αποφασιστικότητα είναι η υπέρβαση των ορίων ανοχής της, κάποιο ακραίο γεγονός ή ο τρόπος άσκησης της πολιτικής, μέσα από ειλικρινή και γνήσια λαϊκή και δημοκρατική σχέση με τους πολίτες.

Διάβασα προσεκτικά την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα και τον αντίλογο, την κριτική και την πολεμική που του ασκήθηκε γι΄ αυτά που είπε και γι΄αυτά που δεν είπε. Έτσι κι αλλιώς όποιος θέλει να κάνει πολεμική θα το κάνει ότι κι αν πει κανείς, ακόμη και για πράγματα που θα επικροτούσε σε εποχή συμπόρευσης.

Νομίζω πως ήταν μια πολύ προσεκτική συνέντευξη, όπως πολύ προσεκτικά και μετρημένα είναι όλα τα λόγια και η τακτική που ακολουθεί τον τελευταίο καιρό, μετά από μακρό διάστημα σιωπής. Αυτό που κυριάρχησε κατά την γνώμη μου στην συνέντευξη ήταν η προσπάθειά του να καταδείξει οτι γι΄αυτόν έχει πολύ μεγάλη σημασία ιδίως σήμερα, ο τρόπος άσκησης της πολιτικής και η σχέση της και του ίδιου με την κοινωνία. Γι αυτό πέρα από την ηθική της διάσταση, η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα σήμαινε για την ίδιο, την έξοδο από τα στεγανά του κοινοβουλευτισμού και την έναρξη μιας αμεσοδημοκρατικής πορείας, επικοινωνίας και όσμωσης με την κοινωνία του αγωνιά και ασφυκτιά.

“Εννοώ, με δυο λόγια, αυτό που είπα στη δήλωση της παραίτησής μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω με τους πολίτες, να τους αφουγκραστώ, να βαδίσω μαζί τους στον δρόμο που μαζί θα ανοίξουμε. Η αυτάρκεια και η αυταρέσκεια κάποιου αυτόκλητου Μεσσία, που στρατολογεί τους μαθητές του, είναι το τελευταίο που χρειάζονται η πατρίδα και η κοινωνία μας σήμερα. Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να γίνει κινητήρας μιας πορείας προς την πρόοδο, έξω από το σημερινό τοξικό τέλμα. Σ’ αυτή θέλω να αφιερώσω την ενέργειά μου”.

Αυτό νομίζω πως είναι το κεντρικό νόημα της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα και πιστεύω οτι θα το δούμε να ξετυλίγεται το επόμενο διάστημα.

Όσο η κοινωνία αισθάνεται αδικημένη, χωρίς ζωντανή επικοινωνία και αλληλεπίδραση με την πολιτική και τα κόμματα, τόσο ένα κομμάτι της ρέπει προς τον δεξιό ή αριστερό λαϊκισμό κι ένα άλλο λιγότερο ευκολόπιστο προς την αδράνεια και την αποχή. Έτσι βλέπουμε το φαινομενικά παράδοξο ένα συντριπτικό ποσοστό των πολιτών να καταδικάζει την δεξιά πολιτική στις δημοσκοπήσεις αλλά στην ουσία ένα ποσοστό να στρέφεται σε ακροδεξιό λαϊκισμό με κύριο εκφραστή τον Βελόπουλο, ένα άλλο στον αριστερό λαϊκισμό με σχεδόν αποκλειστικό εκφραστή την Ζωή Κωνσταντοπούλου κι ένα μεγαλύτερο κομμάτι στην αποχή.

Ο μεγάλος κυβερνητικός Σύριζα βέβαια, τα είχε όλα σε ένα αλλά διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη. Είχε τον αριστερό ελιτισμό του που πίστευε και πιστεύει “ εις τας γραφάς” και στο “ηθικό πλεονέκτημα”, που περιχαρακώθηκε στην Νέα Αριστερά, είχε και τους λαϊκιστές του που το μεγαλύτερο κομμάτι τράβηξε κατά Κασσελάκη μεριά κι ένα μικρότερο παρέμεινε γύρω από τον Πολάκη.

Υπήρχε βέβαια κι ο Αλέξης Τσίπρας με ένα μεγάλο κομμάτι στελεχών και βάσης γύρω του, που πέρα από τα αξιακά του χαρακτηριστικά, είχε αυθόρμητα και χαρισματικά μια πιο γνήσια λαϊκή σχέση με την κοινωνία και γι αυτό όσο κι αν περνά ο χρόνος, όσες καλόπιστες και κακόπιστες κριτικές για τα λίγα ή πολλά λάθη του να γίνουν, το πολιτικό του κεφάλαιο θα παραμένει θετικό μέσα στην κοινωνία.

* Ο Αβραμίδης Ε. Ιάκωβος είναι Παθολόγος - Διαβητολόγος τ. Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείου Παπανικολάου, Δημοτικός Σύμβουλος Παύλου Μελά

Διαβάστε ακόμη

Αυτά είναι τα πρόσωπα που αναζήτησαν περισσότερο οι Έλληνες στη Google - «Πρωτιά» για την Klavdia

Είναι επίσημο: Η Netflix εξαγοράζει την Warner Bros για αστρονομικό ποσό

Παράνομες συνταγογραφήσεις με κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ: Τρεις συλλήψεις - Η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ

Έφηβος εξομολογείται πώς κατέληξε να κάνει 11 γραμμαρία κεταμίνης τη μέρα στα 13 του