20 Ιουλίου 1974: Όταν η Κύπρος «μάτωσε»

Τούτες τις μέρες, η μνήμη όλων γυρίζει πίσω στο χρόνο και στα τραγικά γεγονότα της ιστορίας του έθνους μας. Φέρνουμε ξανά στο νου εκείνες τις φρικτές εικόνες από την εισβολή του Αττίλα το καλοκαίρι του 1974 στην μαρτυρική Κύπρο. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι χήρες και τα ορφανά, οι μαυροφορεμένοι γονείς και συγγενείς συνθέτουν την θλιβερή εικόνα αυτής της τραγωδίας. 

Σήμερα, 51 χρόνια μετά και η Κύπρος συνεχίζει να βιώνει έντονα τις συνέπειες του εγκλήματος του 1974 ως οδυνηρές πραγματικότητες. Από τη μια, η διχοτόμησή της και ο ξεριζωμός του προσφυγικού κόσμου και όλων όσων υπέστησαν τα δεινά του πραξικοπήματος και της εισβολής. Η τουρκική εισβολή έστειλε στην προσφυγιά 160.000 ανθρώπους και σκόρπισε το θάνατο, τον πόνο και τη δυστυχία. 

Και από την άλλη οι αγνοούμενοι. Οι άνθρωποι που παραμένουν εκεί για να «φυλάνε» ακόμα τις Θερμοπύλες, βυθίζοντας στον πόνο τους χιλιάδες συγγενείς. Που η οργή τους ξεχειλίζει από την πολυετή αγνόηση των δικών τους ανθρώπων. 

Μιλάμε όμως για εκείνους τους ανθρώπους που στο κάλεσμα της ματωμένης Κύπρου προσέτρεξαν, χωρίς δεύτερη σκέψη στη πρώτη γραμμή του αγώνα για να υπερασπιστούν τα δίκαια του Ελληνισμού, σ’ αυτή την ακριτική γη. Δεν δείλιασαν στιγμή μπροστά στο θάνατο αλλά παρέμειναν όρθιοι μέχρι τέλους.

Οι Επιτροπές των Αγνοουμένων σε Ελλάδα και Κύπρο επιμένουν στην ανακίνηση του θέματος των αγνοουμένων που αφορά την υποχρέωση της Τουρκίας να ανοίξει τα αρχεία του στρατού και άλλων υπηρεσιών για να δοθούν στοιχεία για τη διακρίβωση της τύχης τους αλλά και να επιτρέψει εκταφές σε περιοχές που έχει κηρύξει ως στρατιωτικές ζώνες.

Δυστυχώς, η θυσία των ηρώων αυτών παραμένει ακόμα αδικαίωτη και λειτουργεί ως υποσυνείδητη φωνή εγρήγορσης. Καθήκον λοιπόν όλων καθίσταται η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, αλλά και η άρνηση συμφιλίωσης με τα τετελεσμένα της κατοχής.

Σε αυτούς τους ήρωες, λοιπόν, πρέπει τιμή αληθινή «όπου στην ζωή των», όπως μας υποδεικνύει ο Καβάφης, «όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες, ποτέ από το χρέος μη κινούντες».

Η επιστροφή στην κατεχόμενη γη παραμένει το ελπιδοφόρο όραμα όλων των Κυπρίων. Επίτευξη αυτού του οράματος είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους ηρωικά πεσόντες, τους δολοφονηθέντες και τους αγνοούμενους των οποίων η θυσία, είναι ο φωτεινός φάρος που καθοδηγεί τα βήματα των συγγενών προς τη δικαίωση των αγώνων τους.

Δυστυχώς, πέρασαν 51 χρόνια από τότε που η Κύπρος «μάτωσε». Και εξακολουθεί να «ματώνει»... Και η ευχή παραμένει μια στο νησί: «Καλή λευτεριά!».

Διαβάστε ακόμη

Ο αντίκτυπος της ομιλίας Τσίπρα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η απάντηση Φάμελλου για τα περί ιδιοτέλειας και ο υπερ-γουρλής Μαγειρίας που πήρε δώρο μια Ferrari

Από το Καστέλι μέχρι τον ΒΟΑΚ και το μετρό: Αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατ. ευρώ απειλούν μέχρι και να διπλασιάσουν το κόστος των μεγάλων έργων

Κακοκαιρία Byron: «Βροχή» τα 112 όλη τη νύχτα - Πώς θα κινηθούν οι καταιγίδες τις επόμενες ώρες

Αμετακίνητοι οι αγρότες στα μπλόκα - Ποιες κινήσεις εξετάζει η κυβέρνηση