Η δυσεπίλυτη εξίσωση του Μακρόν

Για να διαχειριστείς ένα σύστημα αποτελεσματικά, είναι καλύτερα να επικεντρωθείς στη συνεργασία των μερών μεταξύ τους, παρά στη συμπεριφορά του κάθε μέρους του συστήματος ξεχωριστά

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Η έκπληξη του εκλογικού αποτελέσματος της Γαλλίας, έφερε στο προσκήνιο μία τελείως διαφορετική πολιτική κατάσταση. Ανατροπή. Από την διαφαινόμενη νίκη της Μαρίν Λεπέν και στα έδρανα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, στην απρόσμενη αλλά λογικά δυνατή, νίκη της Αριστεράς και των μακρονιστών.

182 έδρες η συσπείρωση των αριστερών κομμάτων, 163 έδρες το “Μαζί” του Μακρόν και 143 η Μαρίν Λεπέν. Υπάρχουν και οι γκωλικοί και άλλοι αριστερίζοντες, αλλά αν «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» και «Μαζί» δεν πάνε μαζί, ή έστω με ανοχή, η Γαλλία δεν κυβερνάται…

Πολλοί, με την ευκολία που μιλούσαν για νίκη της ακροδεξιάς που σαρώνει στην Ευρώπη, τώρα γύρισαν το νόμισμα, μιλώντας για θρίαμβο της Αριστεράς, συνδυάζοντας και προσμετρώντας το αποτέλεσμα της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας μέσα σε τέσσερις μέρες. Ωστόσο, επειδή στη ζωή τίποτε δεν είναι «μαύρο άσπρο» (εξαιρουμένου του ΠΑΟΚ βεβαίως… ) αλλά υπάρχουν όλες οι αποχρώσεις, πρέπει να επισημανθεί ότι στη Μεγάλη Βρετανία κέρδισαν και μάλιστα με σαρωτική νίκη οι Εργατικοί, αλλά χωρίς να αυξήσουν σοβαρά τις ψήφους τους. Στην ουσία, κατέρευσαν μέσα στα λάθη που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης τους, οι Συντηρητικοί.

Στη Γαλλία, ο Μακρόν έχει να λύσει μία δυσεπίλυτη εξίσωση. Καταρχήν για τουλάχιστον 1 χρόνο δεν υπάρχει η διέξοδος νέων εκλογών. Πρέπει να κυβερνήσουν δύο μέχρι χθες εχθροί. «Μαζί» και «Νέο Λαϊκό Μέτωπο», παρότι αλληλοψηφίστηκαν, έχουν πολύ περισσότερες διαφορές και σε πολύ λιγότερα πράγματα μπορούν να συμφωνήσουν… Ο Μελανσόν, που ηγείται του μεγαλύτερου κόμματος στο Μέτωπο, περισσότερο μοιάζει με ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά με Τσίπρα ή πολύ περισσότερο, με Κασσελάκη. Η ανάδειξη λοιπόν του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» στη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη δίνει μία άλλη δυναμική στην πολιτική από δω και στο εξής. Η επιρροή του στα θέματα της πολιτικής ατζέντας θα είναι σημαντική, αλλά πώς θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με το μακρονικό κόμμα;...

Ο Μακρόν έχει ένα γρίφο να επιλύσει, ένα γόρδιο δεσμό. Δεν είναι κάτι απλό και εύκολο. Η Γαλλία είναι ηγέτιδα δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορεί να μείνει χωρίς συγκεκριμένη κυβερνητική κατεύθυνση για πολύ καιρό. Υπάρχουν θέματα που τα δύο κόμματα έχουν αντιθετικές απόψεις. Θέματα που ευκολότερο είναι να οδηγήσουν σε ρήξη, παρά σε συνεργασία. Αν μπορεί ο Γάλλος Πρόεδρος να βρει τη χρυσή τομή και να βάλει να συνεργασθούν έστω για ένα χρονικό διάστημα, τα δύο πρώτα κόμματα της γαλλικής Βουλής, αυτό θα συνιστά μια πολιτική υπέρβαση πρώτου μεγέθους. Και ίσως αποτελέσει πυξίδα και για μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες… Αρκεί να βρεθεί μια κοινή βάση στις έννοιες «κράτος δικαίου», «ισονομία», πρόοδος και ανάπτυξη χωρίς τις περιθωριοποιήσεις ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.

Όπως έγραψε ένας μεγάλος Αμερικανός επιστήμονας: Για να διαχειριστείς ένα σύστημα αποτελεσματικά, είναι καλύτερα να επικεντρωθείς στη συνεργασία των μερών μεταξύ τους, παρά στη συμπεριφορά του κάθε μέρους του συστήματος ξεχωριστά. Θα φανεί αν πετύχει κάτι τέτοιο ο Μακρόν. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για δισεπίλυτη εξίσωση…

Το άρθρο αφιερώνεται στην Εβλύν και την Ελέν. Και σε εκείνους του Γάλλους πολίτες που ρίζωσαν στην Ελλάδα και συνεισφέρουν πρακτικά, καθημερινά, στο «Ελλάς, Γαλλία, συμμαχία».