Diana Ross στο Καλλιμάρμαρο: Μια αναδρομή στη ζωή της απόλυτης ντίβας

Η φωνή της — μια καθαρή, κρυστάλλινη νότα με ψυχή — καθρεφτίζει συναισθήματα που διαρκούν πέρα από τις εποχές

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Νταϊάνα Ρος (Copyright: Joel C Ryan/Invision/AP)

Ο χρόνος κυλά αντίστροφα για μια από τις πιο μαγικές μουσικές στιγμές του καλοκαιριού, καθώς η Diana Ross ετοιμάζεται να εμφανιστεί στο ιστορικό Καλλιμάρμαρο. Μετά από μια σειρά sold out συναυλιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, η αξεπέραστη ντίβα της soul και της pop επέλεξε την Αθήνα ως τον τελευταίο σταθμό της περιοδείας της.

Μια γιορτή ζωής, μουσικής και λάμψης. Μια νύχτα αφιερωμένη σε εκείνη που άλλαξε τους κανόνες, έγραψε ιστορία και συνεχίζει — στα 81 της — να τραγουδά σαν να είναι η πρώτη φορά. Τη συναυλία θα ανοίξει η Έλενα Παπαρίζου, μ' ένα πρόγραμμα από τα μεγαλύτερα ξένα hits, των 8Ο’s-9Ο’s, που θα ξεσηκώσουν το κοινό.

Η αρχή

Γεννημένη στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, στις 26 Μαρτίου 1944, η Diana Ernestine Earle Ross ήταν το δεύτερο από έξι παιδιά σε μια εργατική οικογένεια. Η παιδική της ηλικία, γεμάτη όνειρα και μουσικά ακούσματα, έθεσε τα θεμέλια για μια ζωή γεμάτη εξέχουσες στιγμές.

Σε ηλικία 15 ετών, ξεκινά τη διαδρομή της με τις Primettes, μαζί με τις Florence Ballard, Mary Wilson και Betty McGlown (που στη συνέχεια αντικαθίσταται από την Barbara Martin). Η συνάντηση με τον Smokey Robinson, γείτονα και αναγνωρισμένη μορφή της Motown, έμελλε να της αλλάξει τη ζωή. Μέσα από τη Motown και τον ιδρυτή της Μπέρι Γκόρντι Τζούνιορ, οι Primettes μετονομάστηκαν σε The Supremes και έγιναν κομβικό σημείο αναφοράς στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Οι Supremes επαναπροσδιόρισαν την έννοια του «γυναικείου γκρουπ», με επιτυχίες όπως τα «Where Did Our Love Go», «Baby Love», «Stop! In the Name of Love», «You Can’t Hurry Love» και «You Keep Me Hangin’ On». Η Motown δεν άργησε να δει στη Ross την ανερχόμενη σταρ που θα ξεπερνούσε τα όρια του γκρουπ. Η μετονομασία του συγκροτήματος σε Diana Ross & The Supremes επιβεβαίωσε τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Με κάθε εμφάνιση, με κάθε τραγούδι, κέρδιζε έδαφος και καρδιές

Παρ' όλες τις επιτυχίες και την απήχησή της, η πίεση για να διατηρήσει την κορυφή, οι εσωτερικές διαμάχες και η ένταση με τη Florance Ballard σφράγισαν το τέλος της εποχής των Supremes. Η Ross αποχώρησε το 1970, θέλοντας να ξεκινήσει σόλο καριέρα.

Ο δρόμος της μοναξιάς και της κορυφής

Πολλοί το είδαν ως ρίσκο. Εκείνη το είδε ως φυσική εξέλιξη. Το πρώτο της άλμπουμ, «Diana Ross», περιείχε ήδη ένα αριστούργημα: το «Ain’t No Mountain High Enough», που αναδείχθηκε σε Νο1 επιτυχία και καθιέρωσε την ίδια ως ανεξάρτητη και αυτόφωτη δημιουργική δύναμη.

Η δεκαετία του '70, ήταν για την Ross μια περίοδος εκρηκτικής δημιουργικότητας. Από τη μια, τα διαδοχικά χρυσά και πλατινένια άλμπουμ από την άλλη, η εμφάνιση που είχε στη μεγάλη οθόνη. Η ερμηνεία της, ως Billie Holiday, στο «Lady Sings the Blues» το 1972, της χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα. Στο «Mahogany» και στο «The Wiz» επιβεβαίωσε την ευελιξία και την τόλμη της να πειραματίζεται. Παράλληλα, συνέχιζε να κυκλοφορεί επιτυχίες: «Theme from Mahogany», «Love Hangover», «Upside Down», «I'm Coming Out», «Endless Love». Η φωνή της — μια καθαρή, κρυστάλλινη νότα με ψυχή — καθρεφτίζει συναισθήματα που διαρκούν πέρα από τις εποχές.

Η Diana Ross ως έννοια

Δεν είναι λίγες οι φορές που το όνομά της ταυτίστηκε με τη λέξη «Diva». Όχι όμως με τη φορτισμένη της έννοια, περισσότερο με την αυθεντικότητα μιας γυναίκας που απαιτούσε — πρώτα από τον εαυτό της — την τελειότητα. Σ' έναν κόσμο που σπάνια συγχωρούσε τις φιλοδοξίες των γυναικών και δη των μαύρων καλλιτεχνών, η Ross προτίμησε να προχωρά με πείσμα. «Δεν μπορείς να κάθεσαι και να περιμένεις να σου προσφέρουν το χρυσό σου όνειρο» έχει πει. «Πρέπει να βγεις εκεί έξω και να το κάνεις πραγματικότητα με τις δικές σου δυνάμεις».

Με σταθερή αίσθηση του προσωπικού της brand, αλλά και της επιρροής της, η Ross έγινε σημείο αναφοράς για γενιές καλλιτεχνών. Η Beyonce, η Rihanna, η Jennifer Hudson, η Tracee Ellis Ross — κόρη της Diana — έχουν αναφερθεί στη μητέρα-είδωλο με δέος και αγάπη. Η ίδια είναι μια γυναίκα που μετέτρεψε την πορεία της σε μάθημα ενδυνάμωσης, χωρίς να κρύβει τις πληγές, τις αδυναμίες, τις στιγμές που λύγισε. Πάντα, όμως, με την ίδια πίστη στον εαυτό της και τη μουσική.

80 και… fabulous

Το 2024, η Diana Ross γιόρτασε τα 80 της χρόνια, αποδεικνύοντας με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο ότι η ηλικία δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας αριθμός. Με την περιοδεία Beautiful Love Performances – Legacy 2024, άνοιξε ξανά τα φτερά της και διέσχισε τον κόσμο, μεταφέροντας στο κοινό της μια φλόγα που δεν δείχνει σημάδια να σβήσει. Η περιοδεία ξεκίνησε ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, σηματοδοτώντας μια γιορτή αγάπης, ελπίδας και αστείρευτης δημιουργικής ενέργειας.

Σε κάθε στάση, η σκηνή μεταμορφώνεται σε μια εμπειρία γεμάτη συναίσθημα, νοσταλγία και σύγχρονη λάμψη. Η Diana Ross παντρεύει αριστοτεχνικά το χθες με το σήμερα. Λαμπερά κοστούμια εμπνευσμένα από τη χρυσή εποχή των ’70s και ’80s, εκλεπτυσμένος φωτισμός που αγκαλιάζει κάθε της κίνηση, και χορογραφίες που τιμούν τις ρίζες της.

Το 1982 κέρδισε το αστέρι της στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ, ενώ το 2016 ο Μπαράκ Ομπάμα της απένειμε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, το ανώτατο αμερικανικό παράσημο. Παράλληλα, έχει συγκεντρώσει δεκάδες διακρίσεις, βραβεία και τιμές. Μεταξύ άλλων, ήταν η πρώτη μαύρη pop star που τραγούδησε τον αμερικανικό ύμνο στη διάρκεια Super Bowl, θέση που διεκδέχτηκε ξανά το 1996 με performance στο ημίχρονο.

Το 1982 κέρδισε το αστέρι της στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ (Copyright: AP Images)

Κι όμως, τίποτα από αυτά δεν φαίνεται να την κάνει να επαναπαύεται. Η ίδια, μέσα από τη μουσική της αλλά και τον λόγο της, παραμένει πηγή έμπνευσης. Όπως σημειώνει και στην επίσημη ιστοσελίδα της: «Σκέψου με ευγνωμοσύνη. Δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι, οπότε κάνε όμορφες σκέψεις». Ένα μήνυμα που συμπυκνώνει τη φιλοσοφία ζωής της και καθοδηγεί κάθε της εμφάνιση με την ίδια πίστη και πάθος όπως στην αρχή.

Η αυλαία ενός μύθου

Η σημερινή της εμφάνιση στο Καλλιμάρμαρο είναι η στιγμή που συναντιέται ο θρύλος με την Ιστορία. Το στάδιο, γεμάτο με φώτα, ήχους και χιλιάδες θεατές, θα γίνει μάρτυρας μιας εμπειρίας που δεν επαναλαμβάνεται. Εδώ, όπου κάποτε έλαμψαν ολυμπιονίκες, θα σταθεί μία άλλη μορφή θεάς με στέμμα από διαχρονικά τραγούδια.

Οι παλαιότεροι θα θυμηθούν, με συγκίνηση, τα νιάτα τους και τα βινύλια που έλιωσαν στο πικάπ. Οι νεότεροι θ' αντικρίσουν από κοντά το είδωλο που πιθανώς άκουγαν από τους γονείς τους, και τώρα θα το ζήσουν ζωντανά.

Η Diana Ross είναι η ιστορία της μουσικής. Κι απόψε, αυτή η ιστορία θα τραγουδηθεί κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό. Με τα φορέματα ν' ανεμίζουν σαν στάση ζωής. Με τη φωνή της να διαπερνά τις εποχές. Με ένα «Ain’t No Mountain High Enough» να μας υπενθυμίζει πως, όταν θέλεις κάτι πολύ, το κατακτάς με στυλ. Από το «Detroit» στο Καλλιμάρμαρο. Μια πορεία γεμάτη φως. Μια βραδιά για τη Diana Ross. Μια βραδιά για εμάς.

Διαβάστε ακόμη