Μιχάλης Χατζηγιάννης στο ethnos.gr: «Εχω γίνει επιλεκτικός με ό,τι λέγεται για μένα»

Υπάρχουν τραγούδια που δεν αρκούνται στο να ακουστούν, αλλά γίνονται ρυθμός της ζωής. Παίρνουν μορφή και περπατούν δίπλα μας. Στις καθημερινές διαδρομές, στις σιωπές, στις στιγμές που η ψυχή αναζητά μια φωνή που να της μοιάζει. Τα βρίσκεις στους καθρέφτες των αυτοκινήτων όταν πέφτει ο ήλιος, στα βλέμματα φίλων που χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν, στους ήχους που γράφτηκαν για ν' αγαπηθούν, χωρίς εξηγήσεις. Με ευγένεια, συνέπεια και ανεξάντλητο πάθος, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έχει γίνει η φωνή των συναισθημάτων για πολλές γενιές. Παιδιά, γονείς και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας τραγουδούν σήμερα μαζί του, αποδεικνύοντας πως η αλήθεια στη μουσική δεν γνωρίζει σύνορα, δεν περιορίζεται στον χρόνο.

Γεννημένος στη Λευκωσία, μεγάλωσε στην ήσυχη Αγλαντζιά, μέσα σ' ένα περιβάλλον όπου οι ήχοι της κλασικής μουσικής συνυπήρχαν με όνειρα που τότε έμοιαζαν μακρινά, αλλά ποτέ αδύνατα. Το πιάνο έγινε καταφύγιο και παιχνίδι. Όχι εργαλείο φιλοδοξίας, αλλά τρόπος έκφρασης. Από μικρός έδειχνε πως δεν κυνηγούσε την επιτυχία, αλλά αναζητούσε τη δική του φωνή. Κι αυτή τη βρήκε νωρίς, με τις πρώτες του μελοποιήσεις στην Κύπρο.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ήρθε στην Ελλάδα και συστήθηκε με το τραγούδι «Αγγιγμα Ψυχής». Όσο εύκολα τον αγκάλιασε το κοινό, άλλο τόσο μεθοδικά δούλεψε εκείνος για ν' αποδείξει πως δεν ήταν απλώς «προϊόν εποχής». Με μουσική που παντρεύει το ποπ με το έντεχνο, τη λυρική ευαισθησία με το ρυθμό, τις ακουστικές κιθάρες με ηλεκτρονικά στρώματα, ο ίδιος κατάφερε να γίνει βαθιά αγαπητός. Η φωνή του, ψιθυριστή στα ήσυχα κομμάτια και απογειωτική στα δυναμικά, ενσωματώθηκε φυσικά στο ηχοτοπίο της σύγχρονης ελληνικής ζωής.

Από τα πρώτα ραδιοφωνικά του χιτ μέχρι τα λιγότερο γνωστά κομμάτια του, υπάρχει πάντα ένας κεντρικός παλμός. Η πρόθεση να επικοινωνήσει, να αγγίξει, να σταθεί δίπλα. Το «Σ’ αγαπώ» έγινε ο ύμνος μιας ολόκληρης εποχής, αλλά ο πραγματικός του αντίκτυπος χτίστηκε μέσα από τραγούδια όπως το «Να εισαι εκεί», «Για σένα», «Ο βυθός σου», «Καπνός», «Αυτό το καλοκαίρι», «Εκδρομή», «Χορεύω», κομμάτια που γράφτηκαν για να μείνουν και να γίνονται όλο και πιο δικά μας με τον χρόνο.

Σαν νερό που δεν χάνει ποτέ τον δρόμο του

Σήμερα, τον βρίσκουμε πιο ώριμο και πιο εξωστρεφή από ποτέ, μ' ένα βλέμμα που αγκαλιάζει τον κόσμο με σιγουριά και τρυφερότητα. Οι sold out βραδιές στο Gazarte συνεχίζονται με τεράστια επιτυχία. Με φόντο τον αττικό ουρανό και την Ακρόπολη να φωτίζει τη σκηνή, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αφηγείται ζωές. Τη δική του, τη δική μας, και όλων εκείνων που κάποτε χρειάστηκαν ένα τραγούδι για να καταλάβουν τον εαυτό τους λίγο καλύτερα.

Όπως μας εξηγεί ο ίδιος, «κάθε χώρος διαμορφώνει, μαγικά θα έλεγα, από μόνος του το ρεπερτόριο που θα επιλεγεί για να περάσει ευχάριστα το κοινό κι εμείς μαζί του. Στο Gazarte, κάτω από τα αστέρια και με θέα την Ακρόπολη, δημιουργούμε ένα πάρτι για να περνάμε παρέα όμορφα Σαββατόβραδα. Xορεύουμε, τραγουδάμε, ξεχνάμε τις έννοιες της καθημερινότητας και σε όλα αυτά, αναμφισβήτητα, η επιλογή της μουσικής και του ρεπερτορίου είναι μέρος της επιτυχίας». 

Παρακολουθώντας σας στη σκηνή, υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας και εξωστρέφειας σε σχέση με παλιότερα. Νιώθετε ότι πλέον λειτουργείτε με λιγότερο άγχος και περισσότερο εμπειρία ή έχετε αποδειχτεί σε μεγάλο βαθμό την έκθεση του χώρου;

Θεωρώ πως ναι υπάρχει μια μεγαλύτερη εξωστρέφεια, άλλωστε επιλέγω πια χώρους που μου ταιριάζουν, συνεργάζομαι χρόνια τώρα με μια υπέροχη μπάντα με εξαιρετικούς μουσικούς, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως νιώθω έντονα τον παλμό των ανθρώπων να επηρεάζουν τη διάθεση και κάπως έτσι απελευθερώνεται και η έκφραση πάνω στη σκηνή.

Στις συναυλίες σας, βλέπουμε πια τρεις γενιές ανθρώπων να τραγουδούν και χορεύουν τα τραγούδια σας. Πώς βιώνετε αυτή τη διαχρονικότητα; Σας συγκινεί, σας ξαφνιάζει;

Κυρίως με συγκινεί γιατί δείχνει τη διαχρονικότητα των τραγουδιών μου και σαφώς μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ.

Έχετε νιώσει ποτέ ότι η επιτυχία λειτουργεί και ως παγίδα; Ότι ο κόσμος περιμένει συνεχώς κάτι παραπάνω από εσάς;

Θεωρώ πως το να περιμένει κάποιος κάτι παραπάνω από εμένα με κάνει καλύτερο. Δεν με αγχώνει.

Σε μια εποχή που αλλάζει διαρκώς το τι «ακούγεται», πώς διατηρεί κανείς την αυθεντικότητά του χωρίς να μείνει «εκτός εποχής»; Εσείς τι κάνετε για αυτό;

Αλίμονο αν στην προσπάθεια να μη μείνει κάποιος «εκτός εποχής», θυσιάσει την αυθεντικότητά του. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι παραμένει κανείς προσκολλημένος στο παρελθόν και δεν συμβαδίζει με την εποχή του. Σε ό,τι κάνει καθένας, θεωρώ πως είναι σημαντικό να διατηρεί την αυθεντικότητά του, γιατί είναι αυτή που τον κάνει ξεχωριστό και πιθανότατα και διαχρονικό.

Τι σας εντυπωσιάζει – ή σας προβληματίζει – στη νέα γενιά καλλιτεχνών (από την τραπ έως την εναλλακτική σκηνή) στην Ελλάδα;

Στηρίζω τη νέα γενιά, τους νέους καλλιτέχνες που αγαπούν τη μουσική, δουλεύουν σκληρά, σέβονται τον εαυτό τους και το κοινό και δεν επαναπαύονται σε βραχυπρόθεσμες επιτυχίες. Αναμφισβήτητα ως συνθέτης και καλλιτέχνης είμαι ανοιχτός σε όλα τα ακούσματα πριν επιλέξω τι θα αγαπήσω και τι θα απορρίψω.

Πώς θα περιγράφατε τη συνεργασία σας με τον ZAF;

Ο ΖΑF είναι ένας ταλαντούχος μουσικός και τραγουδιστής, ένας σεμνός νέος με μέλλον στη μουσική σκηνή. Χαίρομαι πολύ που συνεργαζόμαστε και θα συνεχίσουμε παρέα το καλοκαίρι στις συναυλίες που έχουν διοργανωθεί σε Ελλάδα και Κύπρο. Η σχέση μας είναι αμφίδρομη γιατί μαθαίνω κι εγώ μέσα από τον ZAF την κουλτούρα της νέας γενιάς, τις σκέψεις και τις συνήθειες της.

Πρόσφατα δεχτήκατε καυστικά σχόλια για τη φωνή και την εμφάνισή σας. Πώς διαχειρίζεστε σήμερα την κριτική σε σχέση με τα πρώτα σας χρόνια στη σκηνή; Σας αγγίζει ακόμη;

Με τα χρόνια ο άνθρωπος ωριμάζει και γίνεται επιλεκτικός σε ό,τι λέγεται. Αυτό σημαίνει ότι ακούω τις κριτικές εκείνες που θα με κάνουν καλύτερο, συνεχίζοντας απρόσκοπτα να κάνω αυτό που αγαπώ. Να συνθέτω μουσικά ταξίδια στο πεντάγραμμο. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία για μένα στο τέλος της ημέρας.

Ζούμε σε μια εποχή όπου οι πόλεμοι έχουν επιστρέψει στο κέντρο της ζωής μας, όχι μόνο ως ειδήσεις, αλλά ως καθημερινή ανησυχία. Αναρωτιέστε ποτέ τι είδους κόσμο αφήνουμε στις νέες γενιές; Τι σας ανησυχεί περισσότερο σήμερα στην κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώνεται;

Οι εικόνες των πολέμων που βλέπουμε καθημερινά στις ειδήσεις με συγκλονίζουν! Την ίδια στιγμή και η έξαρση της βίας στην καθημερινότητα με προβληματίζει, το bullying, τα challenge μέσω κινητών -ακόμη και σε παιδιά- που μπορεί να οδηγήσουν στο θάνατο, όλα αυτά είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εκλείψει από την καθημερινότητά μας ο δημιουργικός διάλογος και η επικοινωνία και αυτός ο στόχος, επίσης δεν πρέπει, να αφήνει κανέναν αδιάφορο. Η νέα γενιά μας έχει ανάγκη. Έχει ανάγκη να σταθούμε δίπλα της ουσιαστικά, να την ακούσουμε με προσοχή, να αφουγκραστούμε τις ανάγκες της, να απολογηθούμε όπου χρειάζεται και να επαναπροσδιοριστεί μια παγκόσμια κοινή διαδρομή με επίκεντρο τον ανθρωπισμό, την αγάπη, τον σεβασμό, την ισότητα, την ευγενή άμιλλα, τη δημιουργικότητα και πολλά άλλα. Η νέα γενιά είναι ίσως η μόνη ελπίδα για να φωτιστεί και να δημιουργηθεί ένας καλύτερος κόσμος.

Έχετε δείξει πολλές φορές ευαισθησία σε κοινωνικά θέματα. Υπάρχει κάποια εθελοντική δράση που σας έχει σημαδέψει και θα θέλατε ν' αναδείξετε περισσότερο;

Ο εθελοντισμός είναι προσφορά. Προσφέρει κανείς χωρίς να περιμένει τίποτα και τις περισσότερες φορές καλό είναι αυτό να γίνεται μακριά και από τα φώτα της δημοσιότητας, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητη για να προσελκύσεις κόσμο. Στο Σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος φίλων παιδιών με καρκίνο» συμμετέχω ως πρεσβευτής, καθώς είχα την τιμή να γνωρίσω την αείμνηστη Μαριάννα Βαρδινογιάννη και να ζήσω μαζί της την προσπάθεια και τη μάχη που έδινε καθημερινά για να έχουν ελπίδα όλα τα παιδιά! Θα είμαι πάντα δίπλα τους και αυτό δεν είναι απλώς υπόσχεση. Είναι σχέση ζωής.

Πρόσφατα το μήνυμα του εθελοντισμού αναδείχθηκε και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και μάλιστα με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ερυθρού Σταυρού, γυρίσαμε μαζί με εθελοντές ένα υπέροχο video clip και εκεί είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί τους και να θαυμάσω ανθρώπους που στέκονται πάντα με χαμόγελο και απόθεμα ψυχής δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη.

Η εμπλοκή σας με τον πολιτισμό μέσα από θεσμικό ρόλο στην Κύπρο ήταν κάτι που ξάφνιασε πολλούς. Θα το κάνατε ξανά και ποιο ήταν το μεγαλύτερο δίλημμα που αντιμετωπίσατε σε αυτή τη θέση;

Δεν αντιμετώπισα διλλήματα, καθώς μου ζητήθηκε να βοηθήσω τη χώρα μου, την Κύπρο, μέσα από έναν θεσμικό ρόλο και προφανώς σε αντικείμενο που γνωρίζω και υπηρετώ χρόνια τώρα, τον Πολιτισμό. Σ' ένα νεοσύστατο υφυπουργείο όπου χρειάζονταν να δοθούν άμεσες λύσεις σε εξαιρετικά σημαντικά θέματα που χρόνιζαν. Το έπραξα με χαρά και αίσθημα ευθύνης, αποδεχόμενος την πρόταση και ταυτόχρονα ανακοινώνοντας πως -κατ ανάγκη- βάζω μια άνω τελεία στη μουσική. Όμως, δεν είναι μυστικό πως η μουσική είναι η ζωή μου, συνεπώς θα ήταν αδύνατο να μην επιστρέψω στη «ζωή» μου και σε αυτό που αγαπώ να κάνω από μικρό παιδί.

Εχετε περάσει από την τηλεόραση με επιτυχία. Θα σας ενδιέφερε να επιστρέψετε ως παρουσιαστής; Και αν ναι, σε τι είδους εκπομπή θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σήμερα;

Είμαι ανοιχτός σε προκλήσεις. Εξαρτάται από την περίπτωση και το περιεχόμενο. Μια εκπομπή που θα μπορούσα να υποστηρίξω θα ήταν η μουσική που αγαπώ σε συνδυασμό ίσως με ταξίδια. Η επαφή με τη φύση, τον κόσμο και τις νότες.

Τα μουσικά ριάλιτι εξακολουθούν να κυριαρχούν στη μικρή οθόνη. Πιστεύετε ότι δίνουν πραγματικές ευκαιρίες ή πρόκειται κυρίως για τηλεοπτικά προϊόντα με ημερομηνία λήξης;

Υπάρχουν παραδείγματα καλλιτεχνών που αναδείχθηκαν από ριάλιτι και παρέμειναν στη μουσική σκηνή αλλά και υπάρχουν και εκείνοι που δεν το κατόρθωσαν. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στη συνεχή δουλειά του καλλιτέχνη, την επιμόρφωση την υπομονή και τις σωστές συνεργασίες του. Το ταλέντο χρειάζεται να σμιλευτεί για να γυαλίσει, να ξεχωρίσει και να διατηρηθεί στο χρόνο.

Κλείνοντας την κουβέντα μας, μία καλοκαιρινή ανάμνηση που θυμάστε έντονα;

Την εποχή του κόβιντ θυμάμαι ήταν το μόνο καλοκαίρι που έκανα διακοπές, καθώς είχαν απαγορευτεί οι συναυλίες αλλά η αγωνία, η προσμονή και η συγκίνηση να ξανασυναντηθώ με το αγαπημένο κοινό το επόμενο ήταν τόσο μεγάλη! Λες και ήταν η πρώτη μου φορά στη σκηνή!

Διαβάστε ακόμη

«Όσοι εισέρχονται παράνομα στη χώρα θα συλλαμβάνονται»: Αναστολή ασύλου για μετανάστες και κλειστή δομή στην Κρήτη ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης

Η Ειρήνη Μουρτζούκου έλαβε προθεσμία για να απολογηθεί την Κυριακή - «Φόνισσα» φώναζε το εξαγριωμένο πλήθος

Γιατί η σημερινή ημέρα θα είναι η πιο «σύντομη» ημέρα στην καταγεγραμμένη ιστορία της Γης

Το μυστικό του e-shop που πουλάει: Γιατί οι λέξεις αξίζουν όσο ο σχεδιασμός