Παναγιώτης Λάμπουρας στο ethnos.gr: «Μετά την πανδημία άλλαξα αρκετά τον τρόπο που σκέφτομαι»

Γεννημένος στην Κέρκυρα, μέσα στους ήχους της θάλασσας και των παραδοσιακών μελωδιών, ο Παναγιώτης Λάμπουρας έκανε τα πρώτα του βήματα στη μουσική μέσα από τις κλασικές σπουδές βιολιού. Το ταξίδι του συνεχίστηκε στην Αθήνα και ολοκληρώθηκε στην Ολλανδία, όπου τελειοποίησε τις γνώσεις του. Ωστόσο, το μονοπάτι που διάλεξε δεν ήταν το προβλέψιμο ενός σολίστ της κλασικής μουσικής. Από νωρίς, άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί από τη δύναμη του τραγουδιού, της σύνθεσης και της ερμηνείας, φτιάχνοντας έναν κόσμο όπου η μουσική παράδοση και η σύγχρονη δημιουργία ενώνονται με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Με το αγαπημένο του βιολί να γίνεται προέκταση της ψυχής του, ο Παναγιώτης συνθέτει, ερμηνεύει και αναδιαμορφώνει ήχους. Οι ζωντανές του εμφανίσεις δεν είναι απλώς συναυλίες, είναι στιγμές βαθιάς σύνδεσης, όπου τα προσωπικά του τραγούδια, αλλά και πρωτότυπες διασκευές, ζωντανεύουν μέσα από την ιδιαίτερη ενορχηστρωτική του προσέγγιση.

Την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου, επιστρέφει στον μυσταγωγικό χώρο της Αγγλικανικής εκκλησίας του Αγίου Παύλου για ν' ακούσουμε - μέσα σε μια ατμοσφαιρική συνύπαρξη φωνών και οργάνων - τραγούδια από τη δισκογραφία του «Υδρόγειος» και «Ο Μικρός Χρόνος» καθώς και νέα κομμάτια από τον τρίτο δίσκο που ηχογραφεί αυτήν την περίοδο. Το πρόγραμμα εμπλουτίζεται από αποσπάματα από την κλασική μουσική και την ελληνική παράδοση, τα οποία ερμηνεύονται στο σήμερα με τον μοναδικό τρόπο του Παναγιώτη Λάμπουρα που συνδυάζει τα έγχορδα με τους ηλεκτρονικούς ήχους, αλλά και τα φωνητικά με beats και ethnic στοιχεία.

Η συναυλία που ετοιμάζετε στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου έχει έναν μυσταγωγικό χαρακτήρα. Πώς η τοποθεσία επηρεάζει την ατμόσφαιρα και την ερμηνεία σας;

Έχω πραγματοποιήσει αρκετές συναυλίες στον χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας και μπορώ να πω πως κάθε φορά εκπλήσσομαι από την αύρα, την ακουστική αλλά και την ατμόσφαιρα που έχει αυτό το μέρος. Πόσο μάλλον αυτό το συγκεκριμένο εγχείρημα του solo concert που ξεκίνησε με επιτυχία από το six dogs για αρκετές παραστάσεις πριν από δύο χρόνια και το παρουσίασα ξανά στην Αγγλικανική τον περασμένο Μάιο. Η επιλογή του χώρου λειτούργησε καταλυτικά ώστε να διευρύνω ακόμα πιο πολύ τους μουσικούς ορίζοντες αυτού του υλικού και να τολμήσω να παρουσιάσω και άλλα κομμάτια που στο παρελθόν απέφευγα. Πιο συγκεκριμένα, παρουσίασα κομμάτια από την Μπαρόκ και την Κλασική περίοδο όπως το κονσέρτο σε Λα ελάσσονα του Αντόνιο Βιβάλντι έργο RV522 ή το πρελούδιο του Bach για πιάνο σε ντο μείζονα. Πιστεύω πως η ατμόσφαιρα του χώρου ενθαρρύνει την ερμηνεία τέτοιου ρεπερτορίου συνδυαστικά με τα υπόλοιπα που παρουσιάζω στις συναυλίες μου. Ο κόσμος είναι πολύ συγκεντρωμένος στη μουσική, ξέρει τί έρχεται να ακούσει και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πολύ.

Στη συναυλία θα ακούσουμε και νέα κομμάτια από τον τρίτο δίσκο που ετοιμάζετε. Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα για τη θεματολογία και τον ήχο του νέου σας έργου;

Έχω ήδη κυκλοφορήσει ένα τραγούδι το «Κοίταγα» και πρόσφατα κυκλοφόρησε ακόμα ένα νέο από τη Μικρή Άρκτο που θα περιλαμβάνεται κι αυτό στον επερχόμενο δίσκο «Ένα παράθυρο ανοιχτό». Μαζί με αυτά θα παρουσιάσω κι ένα που δεν έχω παίξει ξανά. Ο νέος δίσκος μπορώ να πω πως βρίσκεται σε ένα πεδίο αρκετά πιο ελεύθερο σε σχέση με τους δύο προηγούμενους. Σαφώς με στοιχεία που πιστεύω πως συγγενεύουν με το καλλιτεχνικό και αισθητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έχω κινηθεί μέχρι τώρα. Θεωρώ πως είναι πιο διευρυμένο το περιεχόμενο και ο ήχος που έχουν τα τραγούδια που ετοιμάζω. Η παραγωγή σταθερά εμπνέεται από το βιολί και το μαντολίνο που αγαπώ πολύ και πιστεύω πως χαρακτηρίζουν τα τραγούδια μου. Μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου μου υπήρχε μια παύση στο γράψιμο γιατί ένιωθα πως χρειαζόμουν καινούργια ερεθίσματα, νέες προκλήσεις και στόχους. Είχα μια βαθύτερη ανάγκη να ζήσω πιο πολύ από το να μιλήσω ή ν' αναλύσω τη ζωή. Κάποια στιγμή άρχισα ν' αποτυπώνω νέα πράγματα και να οραματίζομαι προς τα πού θέλω να πάω κι έτσι επανήλθα. Νιώθω πως κάθε νέο βήμα έχει μια αγωνία και μια διαφορετική κατεύθυνση που πάει παράλληλα με την ωρίμανσή μας. 

Συνδυάζετε μ’ έναν μοναδικό τρόπο την κλασική μουσική, την ελληνική παράδοση και τον σύγχρονο ήχο. Πώς βρίσκετε την ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα τόσο διαφορετικά στοιχεία;

Ευχαριστώ πολύ. Σίγουρα είναι κάτι που δεν γίνεται συνειδητά αλλά νομίζω συμβαίνει λόγω των επιρροών μου και μιας κλίσης προς αυτές τις κατευθύνσεις. Η κλασική μουσική είναι η βάση της μουσικής μου ύπαρξης. Αναπόφευκτα, πιστεύω πως υπάρχει πάντα με κάποιον τρόπο σε ό,τι δημιουργώ. Έχοντας εξασκηθεί πολλά χρόνια στο βιολί και έχοντας περάσει από τη μουσική εκπαίδευση του κλασικού ρεπερτορίου, πιστεύω ότι έχω χτίσει μια αρμονία και ένα κούρδισμα είτε στο βιολί είτε στη φωνή που πατάει πολύ σε αυτά που έχω μελετήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Παράλληλα όμως, αγαπώ πολύ τη μουσική και την απολαμβάνω και βρίσκω ομορφιά σε ετερόκλητα πράγματα που εκ πρώτης όψεως δεν μοιάζουν. Αυτό με οδηγεί σε πράξεις μέσα από μια βαθύτερη ανάγκη να μεταφέρω αυτά που έχω ακούσει και αυτά που με έχουν συγκινήσει. Πιστεύω ότι ο λόγος που συνδυάζω αυτά τα είδη που αναφέρατε είναι ότι απέφυγα να επιλέξω μόνο ένα καθώς αισθανόμουν πως θέλω να δω τι υπάρχει παραπέρα, τι συμβαίνει σε άλλα μουσικά τοπία. Επίσης, σέβομαι και αγαπώ πολύ το παραδοσιακό τραγούδι και γενικά ψάχνομαι σε οτιδήποτε καινούργιο βγαίνει. Ακούω πολύ σύγχρονη μουσική.

Η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει ραγδαία τη μουσική βιομηχανία. Ποια είναι η γνώμη σας για τη χρήση της AI στη σύνθεση μουσικής; Θεωρείτε ότι μπορεί να είναι εργαλείο έμπνευσης ή απειλή για τη δημιουργικότητα των καλλιτεχνών;

Πιστεύω πρώτα απ' όλα πως μέσα από τη σαρωτική χρήση του κινητού υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γίνουμε μονοδιάστατοι και λόγω του γεγονότος πως όλα πλέον τα βρίσκουμε εκεί έχουμε μάθει να επικοινωνούμε και να εκφραζόμαστε με λιγότερους τρόπους. Το ΑΙ μοιραία θ' αλλάξει τον τρόπο που ενεργούμε γενικά, ήδη συμβαίνει αυτό, οπότε αυτό θα μεταφερθεί και στη μουσική θέλοντας και μη. Δεν ξέρω σε τι βαθμό αποτελεί εργαλείο έμπνευσης, δηλαδή πόσο παραπάνω πληροφορία χρειαζόμαστε από αυτή που έχουμε ήδη. Το διαδίκτυο πλέον είναι γεμάτο απ' όλη την τέχνη της μουσικής, της αφήγησης, του κινηματογράφου. Έχουμε πρόσβαση στα πάντα μέσω μιας παγκόσμιας 24ωρης Βιβλιοθήκης. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο δώρο σε όποιον θέλει να μάθει κάτι ή να εξελιχθεί στην τέχνη και να διευρύνει τους ορίζοντές του.

Τώρα στη δημιουργία και στη σύνθεση μουσικής, εάν χαθεί ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή η παρουσία της έμπνευσης και της τυχαιότητας, πώς θα μπορέσει να υπάρξει προσωπική αισθητική; Δηλαδή υπάρχει μια ανάγκη που μας ωθεί στο να δημιουργήσουμε κάτι και μια γνώση που προϋποθέτει όλη αυτή τη διαδικασία. Ένας προσωπικός κόσμος που έχει δομηθεί επάνω σε συναισθήματα και εμπειρίες. Ένα ανεξερεύνητο μυστήριο και μια παραγωγική διαδικασία που εάν αλλάξει αυτό, θα πάψει να υπάρχει. Επίσης, πιστεύω πως όλοι οι καλλιτέχνες αυτό που έχουμε σαν απόκτημα όταν ολοκληρώνεται κάτι κι αυτό που πιστεύω πως έχει σημασία στο τέλος και σε κάθε τέλος, είναι η χαρά που πήραμε κατά τη διάρκεια της δημιουργίας κι όχι τόσο το τελικό έργο.

Η πρώτη μας συνέντευξη έγινε το 2019. Αν κοιτάξετε πίσω, ποια είναι τα πράγματα που παραμένουν σταθερά στη ζωή και τη μουσική σας, και τι έχει αλλάξει ριζικά;

Η καθημερινότητά μου και οι χαρές που παίρνω είναι αρκετά ίδιες. Δηλαδή, ακόμα κάθε μέρα κοιμάμαι και ξυπνάω έχοντας στο μυαλό μου την τέχνη, τη μουσική, τα βιβλία, τη ζωή, τη γυμναστική. Παράλληλα έχουν αλλάξει πολλά όμως. Κυρίως στις προτεραιότητες και τη συμφιλίωση με τον εαυτό μου, την αποδοχή πολλών πραγμάτων που στο παρελθόν με προβλημάτιζαν. Προσπαθώ να είμαι καλύτερα με όσα έχω και να μην κυνηγάω ουτοπικά το μέλλον και κάτι άπιαστο που δεν υπάρχει στο σήμερα. Έχω βάλει περισσότερο στη ζωή μου τα ταξίδια και τα τελευταία χρόνια κυρίως μετά την πανδημία άλλαξα αρκετά τον τρόπο που σκέφτομαι. Στο παρελθόν δεν ήμουν ευχαριστημένος με οτιδήποτε κι αν κατάφερνα. Για παράδειγμα, τα χαρακτηριστικά μου τα έβλεπα με πολύ σκληρό τρόπο, αισθανόμουν αρκετά ελλιπής γενικά. Φτάνοντας στο σήμερα έχω προσπαθήσει αρκετά για αυτό, έχοντας αποκτήσει μια μεγαλύτερη εσωτερική πίστη στη ζωή, στον εαυτό μου και στους ανθρώπους γύρω μου και στις σχέσεις μου μαζί τους.

Ποιο είναι το πιο συγκινητικό σχόλιο που έχετε ακούσει για τα τραγούδια σας;

Δεν θα πω κάποιο συγκεκριμένο σχόλιο αλλά ήταν μια κίνηση που με είχε αγγίξει πολύ. Ήταν όταν έλαβα ένα μήνυμα μ' ένα βίντεο από έναν μουσικό που έπαιζε στον δρόμο στο κέντρο της Αθήνας και τραγουδούσε με την κιθάρα του ένα κομμάτι μου.

Η νυχτερινή ζωή της Αθήνας έχει περάσει από μεγάλες αλλαγές, ειδικά μετά την πανδημία. Τι εικόνες και συναισθήματα σας δημιουργεί μια βόλτα στα αγαπημένα σας μέρη στην πόλη σήμερα;

Ζω σχεδόν τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Αθήνα, οπότε τη θεωρώ τόπο μου και την αγαπώ πολύ. Όμως, υπάρχουν σημεία που πιστεύω πως χρειάζονται αλλαγές κυρίως στη διαβίωση της καθημερινότητας για τους κατοίκους. Αγαπούσα και αγαπώ πολύ το κέντρο της Αθήνας, όπου μένω και έχω ανακαλύψει καινούργια σημεία μέσα στην πόλη. Αυτό που μου αρέσει πολύ στην Αθήνα είναι πως παραμένει ζωντανή όλο το εικοσιτετράωρο. Έχει μια συγκεκριμένη γοητεία αυτή η πόλη με τα καλά της και τα άσχημά της. Θέλω πολύ να δω πώς θα εξελιχθεί μέσα στα επόμενα χρόνια.

Ποιες είναι οι βασικές ανησυχίες σας για τον κόσμο που ζούμε; Τι σας προβληματίζει περισσότερο στην καθημερινότητά μας;

Πρόσφατα, στο τραγούδι που κυκλοφόρησε το «Ένα παράθυρο ανοιχτό», οι στίχοι του κομματιού αναφέρονται σε όσους δε μπορούν να δραπετεύσουν και βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις και τόπους, είτε το επέλεξαν είτε όχι. Μέσα σε αυτό πιστεύω συμβολικά, πως υπάρχει πάντα ένα παράθυρο με ζωτικό και δροσερό αέρα να μπορούμε να αναπνεύσουμε ή ένα σημείο να σταθούμε και να δούμε τον κόσμο να ομορφαίνει. Όταν έγραφα αυτό το κομμάτι σκεφτόμουν πολύ έντονα το πώς εγώ έτυχε να βρίσκομαι σ' ένα γεωγραφικό μέρος που κάποια πράγματα είναι δεδομένα και απλά άλλοι άνθρωποι βρίσκονται σε μέρη και χώρες που δεν επέλεξαν. Άρχισα να σκέφτομαι τις αντιφάσεις που υπάρχουν στον κόσμο. Τους προνομιούχος και τους μη, τον πόλεμο και τα μοιραία θύματά του, άλλους ανθρώπους σε χώρες με θρησκευτικές και πολιτικές ακρότητες. Αναλογιζόμουν ανθρώπους με ψυχικές νόσους, τη φυλακή του μυαλού ή άτομα εγκλωβισμένα σε κακοποιητικές σχέσεις. Γενικώς, αυτά είναι πράγματα που με προβληματίζουν πολύ στον κόσμο σήμερα.

Το φλερτ στις μέρες μας έχει αλλάξει μορφή μέσα από τις εφαρμογές και τα social media. Πώς βλέπετε τη νέα εποχή των σχέσεων και την επίδραση της τεχνολογίας σε αυτές;

Νιώθω ότι οι σχέσεις ήταν πάντα και θα είναι δύσκολες, γιατί περιέχουν μέσα το κομμάτι της σύνδεσης που αυτό σημαίνει πως φανερώνεσαι στον άλλον και για να γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου πρέπει να συνδεθείς και να δεις πώς λειτουργείς, πώς συμπεριφέρεσαι και νιώθεις. Πιστεύω τώρα έχει χαθεί ίσως ένα κομμάτι αυθορμητισμού που υπήρχε στο παρελθόν και ίσως οι άνθρωποι προτιμάμε περισσότερο τη μοναχικότητά μας και τον προσωπικό μας χρόνο. Δύσκολα θα επενδύσουμε σε κάποιον άλλον κι αυτό για να γίνει δεν θέλουμε να «χάνουμε» χρόνο ενδιάμεσα. Εκεί είναι που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φέρει μεγάλες αλλαγές. Υπάρχει μια νέα τάξη πραγμάτων που είναι αναπόφευκτη διότι αλλάζουμε κοινωνικά και προχωράμε, οπότε αυτό θα μας φέρνει συνεχώς σε διαφορετικά δεδομένα.

Είστε χαρακτήρας που θα κάνει την πρώτη κίνηση και θα φλερτάρει σ’ έναν μπαρ;

Αναλόγως. Δεν εστιάζω πολύ στο πού ή στο πώς θα συμβεί κάτι.

Ενα από τα τραγούδια που έχω ξεχωρίσει από τη δισκογραφία σας είναι το «Κι όλο θέλω». Εσείς, τι είναι αυτό που εύχεστε να σας φέρει το 2025, πέρα από υγεία;

Άλλο ένα βήμα πιο κοντά προς τον καλύτερο, τον πιο αληθινό εαυτό. Ελευθερία, αγάπη και χαρά.

Διαβάστε ακόμη

Αγωνία για την εκεχειρία στη Γάζα: Συνεχίζει τις επιθέσεις το Ισραήλ - Η Χαμάς έστειλε τη λίστα με τους ομήρους που θα απελευθερωθούν

Ποιες τραπεζικές προμήθειες μειώνονται από την Τρίτη (21/1) και ποιες παραμένουν σε ισχύ - Αναλυτικός οδηγός

Συρεγγέλα στο ethnos.gr: Η ικανότητα ενός Προέδρου να ενώνει δεν εξαρτάται από τον πολιτικό του χώρο

Έλληνας στο Λονδίνο παρασκευάζει τυλιχτό με γύρο 4 κιλών και έχει τρελάνει τους Άγγλους