Ο ευσεβής καθολικός που σκότωσε πάνω από 3000 ανθρώπους πέθανε σε οίκο ευγηρίας συντροφιά μόνο με τις Ερινύες

Ήταν ένας θεοσεβούμενος και ευσεβής καθολικός· αυτό δεν τον εμπόδισε από το να σκοτώσει περισσότερους από 3000 ανθρώπους. Εκείνος, ο σεμνός και θρησκευόμενος άνθρωπος είδε τον γιό του να αυτοκτονεί, τη σύζυγό του να τον εγκαταλείπει πριν πεθάνει σχεδόν ανέστιος και πένης το 1972 στη Βαυαρία. Θα σκεφτεί κάποιος ότι μιλάμε για έναν στυγερό δολοφόνο που υπηρέτησε τη Ναζιστική Γερμανία. Ισχύει το δεύτερο, μόνο…

Το όνομά του ήταν Γιόχαν Ράιχαρτ και το επάγγελμά του: κρατικός δήμιος· σκότωνε γρήγορα, αποτελεσματικά και χωρίς τύψεις. Υπό το ναζιστικό καθεστώς, ο Γιόχαν Ράιχαρτ εκτελούσε εγκληματίες, αλλά και μαχητές της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, απαγχόνιζε Ναζί για τους Συμμάχους. Στο τέλος της ζωής του, αμφισβήτησε στην αποτελεσματικότητα της θανατικής ποινής.

Ο Γιόχαν Μπάπτιστ Ράιχαρτ, γεννημένος το 1893, καταγόταν από βαυαρική οικογένεια· ο παππούς του, ο πατέρας του και ο αδελφός του πατέρα του ήταν δήμιοι επίσης. Ο Γιόχαν, αφού μαθήτευσε πλάι σε έναν χασάπη, υπηρέτησε ως στρατιώτης στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αποστρατεύτηκε λόγω τραυματισμού το 1917. Το 1924, ο Ράιχαρτ ανέλαβε τη θέση του δημίου στη Βαυαρία από τον θείο του: το επάγγελμα ήταν «κλειστό» και πήγαινε από συγγενή σε συγγενή. Για κάθε εκτέλεση, ο Ράιχαρτ λάμβανε 150 χρυσά μάρκα συν 10 μάρκα για τα καθημερινά του έξοδα και ένα εισιτήριο τρένου γ' θέσης.
Στην αρχή το επάγγελμα πήγαινε καλά όμως αργότερα είχε αναδουλειά… Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης έστελνε στον άλλο κόσμο όλο και λιγότερους κακοποιούς. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του Ράιχαρτ απέτυχαν: έκλεισε την επιχείρηση μεταφορών με τρένα και το πανδοχείο του στην πλατεία Mariahilfplatz και υποχρεώθηκε να βιοποριστεί ως μετανάστης-οπωροπώλης στη Χάγη. Όμως τα πράγματα άλλαξαν με την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού στην εξουσία· ο Ράιχαρτ έγινε πλούσιος, αφού πληρωνόταν με το κεφάλι, κυριολεκτικά: η Γερμανία, τότε, είχε ως επίσημο τρόπο εκτέλεσης τη γκιλοτίνα. Κάθε κεφάλι που έπεφτε, έπεφτε και χρήμα ζεστό στον δήμιο.

Ένας καλοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος

Ο Ράιχαρτ, το 1943, κέρδιζε 45.000 μάρκα τον χρόνο- περίπου 15 φορές περισσότερα από έναν εργάτη- ταξιδεύοντας σε ολόκληρο το Ράιχ με την πτυσσόμενη μηχανή αποκεφαλισμού του. Το βλέμμα του Ράιχαρτ ήταν σταθερό και γεμάτο αυτοπεποίθηση· όλοι γνώριζαν ότι ήταν μάστορας στην τέχνη του: ουδείς εκτελούσε θανατοποινίτες πιο γρήγορα από αυτόν!
Μόνο μία φορά απέτυχε ο αρχιεκτελεστής Ράιχαρτ: το 1940, επρόκειτο να εκτελέσει έναν δολοφόνο στη Βιέννη χρησιμοποιώντας την γκιλοτίνα κάποιου άλλου δήμιου. Ο καταδικασμένος ήταν ήδη ξαπλωμένος κάτω από τη λεπίδα, με όλους τους παρόντες να κρατούν την αναπνοή τους. Ο Ράιχαρτ τράβηξε τον μοχλό, η λεπίδα άρχισε να πέφτει, για να σταματήσει λίγα εκατοστά από τον λαιμό του μελοθάνατου. Πριν όμως ο καταδικασμένος προλάβει να σκεφτεί το παραμικρό, ο Ράιχαρτ αντέδρασε: τράβηξε ξανά το σχοινί με τη λεπίδα και αυτή τη φορά ο θάνατος ήρθε άμεσα. Ο Ράιχαρτ ήταν βαθιά ταραγμένος από το περιστατικό· επί εβδομάδες έτρεμε συνεχώς.

Η γενναία Σόφι Σολ

Από τη γκιλοτίνα του Ράιχαρτ πέρασαν οι αντιστασιακοί νέοι της οργάνωσης «Λευκό Ρόδο» Σόφι και Χανς Σολ και Κρίστοφ Προμπστ. Για τη Σόφι Σολ, ο Ράιχαρτ θα πει αργότερα: «Δεν έχω ξαναδεί κανέναν να πεθαίνει έτσι, με τέτοια γενναιότητα»!
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η δουλειά είχε ανέβει: ο Ράιχαρτ έφτασε να εκτελεί ακόμα και περισσότερους από 30 ανθρώπους την ημέρα! Λέγεται ότι, ακόμα και κατά τη διάρκεια συμμαχικών βομβαρδισμών στη Γερμανία, εκείνος συνέχισε να εκτελεί ανθρώπους, πολλές φορές υπό το φως των κεριών εξαιτίας συσκότισης.
Ο Ράιχαρτ μιλούσε πάντα για τις εκτελέσεις σαν να ήταν απλώς θεατής· σύμφωνα με τη θεωρία του: «άλλοι απήγγειλαν τις ποινές, εγώ απλώς τις εκτελούσα». Ο ευσεβής Καθολικός αρνείτο κάθε ευθύνη: «Πάντα έδινα ύψιστη σημασία στη διασφάλιση ότι οι εκτελέσεις γίνονταν με γρήγορα και ανώδυνα».

Ο Γιόχαν Ράιχαρτ εκτέλεσε 3.165 ανθρώπους σε 23 χρόνια, περίπου 250 από αυτούς γυναίκες. Μόνο μεταξύ 1940 και 1945, πραγματοποίησε 2.805 εκτελέσεις. Στη Γερμανία, θεωρείται ο πιο πολυάσχολος δήμιος στην ιστορία της χώρας.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ράιχαρτ συνέχισε να ασκεί το επάγγελμά του: συνεργάστηκε με την Κυβέρνηση των ΗΠΑ και σκότωσε περισσότερους από 150 Ναζί εγκληματίες πολέμου. Ωστόσο, αργότερα, ο Ράιχαρτ καταδικάστηκε ως φιλοναζιστής και φυλακίστηκε για ενάμιση χρόνο, ενώ κατασχέθηκε μεγάλο μέρος της περιουσίας του.
Τα τελευταία χρόνια τη ζωής του, ο Ράιχαρτ, τα έζησε ως τρόφιμος σε οίκο ευγηρίας, ενώ νοσηλεύτηκε και σε ψυχιατρική κλινική με μόνο του έσοδο μια πενιχρή σύνταξη ως βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όσοι γνώριζαν το επάγγελμά του τον απομόνωναν.

Αν και το 1960 ο Ράιχαρτ είχε μιλήσει για την ανάγκη της επαναφοράς της θανατικής ποινής, λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του, με αφορμή μαζικές δολοφονίες στη Φρανκφούρτη, δημοσιογράφος ζήτησε από τον έμπειρο Γιόχαν Ράιχαρτ τη γνώμη του για το μείζον θέμα της θανατικής ποινής, που είχε καταργηθεί δια νόμου στη Δυτική Γερμανία από το 1949. Ο Ράιχαρτ απάντησε ψυχρά, ότι διαφωνεί κάθετα για την επαναφορά της! Οι Ερινύες είχαν συνετίσει τον μόνο νόμιμο δήμιο των Ναζί…