Όταν λέμε «μαύρη γάτα»: σε τρία πολεμικά πλοία που μπήκε βυθίστηκαν, επέζησε από τα ναυάγια και του απαγορεύτηκε να ξαναμπεί σε καράβι

Αν δεν ήταν ο «Σαμ»... μαύρη γάτα τι ήταν τότε; Μπήκε σε τρία πολεμικά πλοία και τα τρία βούλιαξαν!

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη. Στο θρυλικό θωρηκτό «Μπίσμαρκ», οι ναύτες είχαν για μασκότ τους μια μαύρη γάτα με λευκά πόδια και μια λευκή απόχρωση στο στήθος. Το γερμανικό θωρηκτό βυθίστηκε από βρετανικά πολεμικά πλοία, από τα 2.200 μέλη του πληρώματός του μόνο τα 115 διασώθηκαν. Α, και ο γάτος, που πέρασε στα χέρια των Βρετανών και μάλιστα τον θεώρησαν γουρλή. Πόσο λάθος έκαναν…

Ο μαύρος γάτος «μπάρκαρε» με τους ναύτες στο αντιτορπιλικό «Cossack»· πέντε μήνες μετά τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο. Ο γάτος επέζησε! Επόμενο μπάρκο του οικόσιτου αιλουροειδούς το αεροπλανοφόρο «Ark Royal», το οποίο επίσης βυθίστηκε γρήγορα.
Και τότε όλοι κατάλαβαν ότι είχαν να κάνουν με μια Μαύρη Γάτα… μεταφορικά πλέον. Τον γάτο τον αποβίβασαν στη στεριά, του έδωσαν το παρατσούκλι «αβύθιστος» και του απαγόρευσαν να ξαναμπεί σε καράβι! Αυτή είναι η ιστορία του γάτου Σαμ, που κινείται στη σφαίρα του θρύλου, αλλά είναι τόσο γοητευτική και απίστευτη που θα ήταν κρίμα να την καταχωρήσουμε στα υπερβολικά παραμύθια.

Οι γάτες στα καράβια

Πολλές φορές μέλη του πληρώματος των πολεμικών πλοίων (και των εμπορικών) υιοθετούσαν κάποια ζώα, ιδιαίτερα κοκόρια, στα οποία αναγνώριζαν μαχητικότητα και ανδρεία. Οι γάτες του πλοίου πρόσφεραν συντροφιά και πολλοί τις είχαν για γούρι. Ο Σαμ δεν ήταν κάτι τέτοιο…

Να πούμε ότι σήμερα, οι γάτες στα πολεμικά καράβια δεν είναι νόμιμες, ούτε στο Βρετανικό ούτε στο Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό και οι υγειονομικοί κανονισμοί τις απαγορεύουν στα περισσότερα εμπορικά πλοία.
Ο ποιητής μας Νίκος Καββαδίας έχει γράψει ένα ποίημα για τις γάτες των ναυτικών που αρχίζει έτσι: «Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν, που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί, κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι, περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί»...

Ο Σαμ λοιπόν, για να επιστρέψουμε στην ιστορία μας, βρέθηκε να έχει γαντζωθεί σε μια σανίδα, που επέπλεε στα κύματα του Ατλαντικού, όταν το θωρηκτό Μπίσμαρκ βυθίστηκε από βρετανικά πολεμικά, περίπου 470 μίλια δυτικά της Γαλλίας. Τον συμπαθητικό γάτο διέσωσαν άνδρες του αντιτορπιλικού HMS Cossack. Τότε οι ναύτες, που αγάπησαν το τυχερό γατάκι, το ονόμασαν «Όσκαρ», που στον Διεθνή Κώδικα Σημάτων το γράμμα «Ο» σημαίνει: «άνθρωπος στη θάλασσα».

Ακόμα μια τορπίλη...

Ο Όσκαρ παρέμεινε στο καράβι ως μέλος του πληρώματος μέχρι που το αντιτορπιλικό το φθινόπωρο στάλθηκε στη Μεσόγειο.
Λίγους μήνες μετά, ο Όσκαρ βρισκόταν ξανά ναυαγός ανάμεσα στα συντρίμμια του HMS Cossack, που είχε χτυπηθεί από τορπίλη εχθρικού υποβρυχίου στα ανοιχτά του Γιβραλτάρ. Πάνω από 150 μέλη του πληρώματος χάθηκαν. Οι ναύτες του βρετανικού αντιτορπιλικού, που πάλεψαν για να σωθούν, διέσωσαν και τον γάτο και του άλλαξαν μάλιστα και το όνομα. Ποιος Όσκαρ; Αβύθιστος Σαμ πλέον.
Ο Σαμ, ακολούθησε τους ναύτες που είχαν επιζήσει του Cossack στο αεροπλανοφόρο Ark Royal. Λίγες εβδομάδες μετά και πάλι ο Σαμ, αρκετά εκνευρισμένος, όπως είπαν οι διασώστες του, βρισκόταν πάνω σε μια σανίδα και πίσω του φλεγόταν το βρετανικό αεροπλανοφόρο. Το Ark Royal είχε τορπιλιστεί και έγιναν προσπάθειες ρυμούλκησής του, αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε στη μοίρα του.

Ο Σαμ, όμως - αν και νευριασμένος - έβγαινε ξανά ασφαλής από ένα ακόμα ναυάγιο!

Και τότε οι ναυτικοί δεν έκαναν ξανά το λάθος να τον μπαρκάρουν και πάλι· τον παρέδωσαν στον Κυβερνήτη του Γιβραλτάρ, όπου έμεινε επί μήνες πριν καταλήξει σε ένα σπίτι συνταξιούχων στο Μπελφαστ. Ο Σαμ, λέγεται ότι έζησε μέχρι το 1955 και πέθανε στον ύπνο του ονειρευόμενος, τι άλλο; Ναυάγια! Ένα πορτρέτο του Σαμ, ζωγραφισμένο με παστέλ βρίσκεται στο Εθνικό Ναυτικό Μουσείο στο Γκρίνουιτς…

Κι όπως είχε γράψει ο Μαρκ Τουέιν: η βασική διαφορά μεταξύ μιας γάτας και ενός ψέματος είναι ότι η γάτα έχει μόνο επτά ζωές... Φανταστείτε τώρα όταν μπλέκουν γάτες και απίθανες ιστορίες μαζί...