«Θα γυρίσω στη μάχη»: Κατάθεση ψυχής 72χρονου εθελοντή με κορονοϊό

Είναι ο πρώτος συνταξιούχος εθελοντής γιατρός στην Βόρεια Ελλάδα που φώναξε «παρών», σήκωσε τα μανίκια και επέστρεψε στο νοσοκομείο της Νάουσας. Αν και νόσησε, λαχταρά να ξαναγυρίσει για να ριχτεί στη μάχη

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Κρέμασε την ιατρική ποδιά πριν επτά χρόνια, αποχαιρετώντας το ΕΣΥ μετά από 38 έτη στην πρώτη γραμμή των νοσοκομείων. Ο 72χρονος πρώην διευθυντής της Παθολογικής Αντώνης Ταπλίδης, βλέποντας καθημερινά από τους δέκτες της τηλεόρασης τις συνθήκες πολέμου που επικρατούσαν στα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας αποφάσισε να ξαναριχτεί στη μάχη και να βοηθήσει τους νεότερους συναδέλφους του, επιστρέφοντας στο νοσοκομείο της Νάουσας απ’ όπου ξεκίνησε την καριέρα του το 1985.

«Τι να φοβηθώ; Ήξερα να φυλάγομαι τόσα χρόνια από τα μικρόβια...»

Πριν καλά-καλά δημοσιευτεί η πρόσκληση του υπουργείου Υγείας για να μπορούν να εντάσσονται στο δυναμικό των νοσοκομείων συνταξιούχοι ιατροί των αναγκαίων ειδικοτήτων, αποδέχτηκε το κάλεσμα του διοικητή του νοσοκομείου Νάουσας, προσπερνώντας τον προβληματισμό φίλων και συγγενών του. Και μέσα Νοεμβρίου πέρασε το κατώφλι του-μαζί με τον συνταξιούχο διευθυντή Αναισθησιολογίας Αντώνη Ιωάννου-υπέγραψε τα δικαιολογητικά και την ίδια μέρα ξαναφόρεσε την ιατρική ποδιά, εξετάζοντας ασθενείς.

«Τι να φοβηθώ; Ένιωθα υγιής και σωματικά και ψυχικά. Ήξερα να φυλάγομαι τόσα χρόνια από τα μικρόβια. Πρώτη φορά συναντώ λοιμώξεις; Το 1/3 των παθήσεων που συναντούν στην καριέρα τους οι παθολόγοι είναι λοιμώξεις» λέει στο ethnos.gr o 72χρονος παθολόγος από την καραντίνα στην οποία βρίσκεται εδώ και δέκα μέρες. Με την γυναίκα του να έχει αποδημήσει και τα τρία παιδιά του να ζουν εκτός Νάουσας «ήθελα να γεμίσω τα πρωινά μου αλλά και να προσφέρω. Και ήταν μια δουλειά που ήξερα να την κάνω. Και γι αυτό γύρισα».

Στους θαλάμους με τα ύποπτα περιστατικά

Όταν πρωτοπήγε, στο νοσοκομείο της Νάουσας, αυτό βρίσκονταν στο «κόκκινο», νοσηλεύοντας περισσότερα από 30 κρούσματα covid και τουλάχιστον 20 μη covid. Αρχές του περασμένου Δεκέμβρη έχασε τη μάχη μια 37χρονη υγειονομικός που δούλευε στο νοσοκομείο ως επικουρική βοηθός ακτινολόγου βαρύνοντας ακόμη περισσότερο το κλίμα. «Παρά τον κίνδυνο, ήθελε από την πρώτη στιγμή να μπει στους θαλάμους covid. Τον σταματήσαμε. Έδειξε απαράμιλλη γενναιότητα παρά την ηλικία του» τόνισαν στο ethnos.gr υγειονομικοί του νοσοκομείου Νάουσας που υποδέχτηκαν τον παλιό διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής.

Ο 72χρονος Ναουσαίος ανέλαβε τελικά τα ύποπτα περιστατικά covid. Όσοι πολίτες έρχονταν στο νοσοκομείο με άλλες παθήσεις αντιμετωπίζονταν και ως ύποπτα περιστατικά. Έκαναν ράπιντ τεστ και όσοι έβγαιναν αρνητικοί εισάγονταν στους κοινούς θαλάμους με νοσηλευόμενους που αντιμετώπιζαν άλλα προβλήματα υγείας (εγκεφαλικά, γαστροραγίες κ.α.). Ο 72χρονος εξέταζε για περίπου ένα μήνα τους ασθενείς αλλά έδινε και συμβουλές στους ειδικευόμενους συναδέλφους του. «Η νέα φουρνιά γιατρών με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Ένιωσα ευχάριστα. Και πάντοτε το μάθημά μου στους νεότερους συναδέλφους ήταν μπροστά στο θάλαμο του αρρώστου και όχι στα αμφιθέατρα».

ethnos.gr/ Ο Αντώνης Ταπλίδης μαζί με υγειονομικούς στο νοσοκομείο της Νάουσας

Μαθημένος στα δύσκολα δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ξαναβρέθηκε μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις. «Υπήρξαν δραματικές στιγμές. Σε κάποιον νεαρό να μην του φτάνει το οξυγόνο, να χρειάζεται διασωλήνωση, κάποιος να πάθει πνευμονική εμβολή και να θέλει φουλ αγωγές και να λες θα ζήσει, δεν θα ζήσει. Αλλά και άλλα βαριά περιστατικά που έπρεπε να διακομιστούν στη Θεσσαλονίκη» θυμάται ο 72χρονος Ναουσαίος γιατρός.

Δεν φοβήθηκε, όμως, καθόλου, όπως λέει. «Τόσα χρόνια δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Αντιμετώπισα βαριά περιστατικά, όπως περιστατικά με γρίπη των πτηνών, αλλά και HIV. Εντόπισα στην Νάουσα το πρώτο περιστατικό HIV και όταν απευθύνθηκα εκείνη την εποχή στο ΑΧΕΠΑ μου είπαν: Εσύ το βρήκες, εσύ κάντο ό,τι θέλεις. Τόσα πολλά ξέραμε εκείνη την εποχή…. Άρα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο αυτό που συμβαίνει με τον κορονοϊό».

Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών οι συνθήκες στο νοσοκομείο παραμένουν δύσκολες παρατηρεί ο κ. Ταπλίδης. «Δεν είναι και οι καλύτερες συνθήκες δυστυχώς. Λίγο φοβούνται οι γιατροί, λίγο προσέχουν τον εαυτό τους, λίγο δεν φτάνει το προσωπικό. Είναι κάπως στην τύχη τους οι ασθενείς θα μπορούσα να πω. Μην με παρεξηγείς γιατί έτσι ήμουν αυστηρός πάντα στη ζωή μου. Υπήρχαν θάλαμοι που νοσηλεύουν θετικούς covid οι οποίοι ήταν γεμάτοι και υπήρχε και ένας προθάλαμος που λες ωχ θα την βγάλουν καθαροί σε εκείνο το θάλαμο ή θα χρειαστούν διασωλήνωση».

Λαβώθηκε από τον κορονοϊό-Θέλει να επιστρέψει όταν γίνει καλά

Αν και ήξερε να φυλάγεται, δουλεύοντας 38 ολόκληρα μέσα στους ιούς και τις λοιμώξεις, δεν έμεινε αλώβητος και αυτός από τον κορονοϊό. Παραμονή των γιορτών έκανε ράπιντ τεστ και την επομένη μοριακό βγαίνοντας θετικός στον ιό. «Μέσα στα περιστατικά τα οποία νοσηλεύαμε, δυστυχώς, απ’ ότι φαίνεται τους ξέφευγαν μερικά θετικά και έτσι κόλλησα. Μέσα στην κλινική covid παίρνουν όλοι τα μέτρα τους. Στον περίγυρο δεν είναι τόσο αυστηρά τα μέτρα. Και κάποιοι τολμηροί την πατάν… Παίξαμε και χάσαμε που λένε. Πέρασα όλες τις γιορτές μόνος. Είμαι σε καραντίνα. Έχω συμπτώματα, Ανέβασα πυρετό, έχω δύσπνοιες, δεν νιώθω και καλά. Αν γίνω όμως καλά θέλω να ξαναπάω» λέει με λαχτάρα στο ethnos.gr ο κ. Ταπλίδης.

«Ο ιός είναι ύπουλος, μεταδίδεται εύκολα. Σε ταλαιπωρεί όχι όπως στις άλλες ιώσεις 3-4 μέρες αλλά υποφέρω εδώ και 10-11 μέρες. Δεν τα παρατάω, όμως, εύκολα στη ζωή μου» συμπλήρωσε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του. Τον 72χρονο γιατρό περιμένουν πίσω και οι νεότεροι συνάδελφοί του, στέλνοντάς του μηνύματα για γρήγορη ανάρρωση και επιστροφή. «Είναι άλλη η νοοτροπία των νέων γιατρών που συνάντησα και άλλη των παλιότερων φαίνεται».

ethnos.gr/Ο 72χρονος πρώην διευθυντής της Παθολογικής Αντώνης Ταπλίδης

Ο κ. Ταπλίδης εντάχθηκε το 1985 ως παθολόγος στο Νοσοκομείο της Νάουσας, της πόλης όπου μεγάλωσε. Το 1996 έγινε διευθυντής στο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας, ακολούθησε η Έδεσσα και το 2002 ανέλαβε τη διεύθυνση της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Νάουσας, απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε τον Μάη του 2013.

Διαβάστε ακόμη