Οι ταινίες της εβδομάδας: Χαμός από...πρεμιέρες στη σκιά του κοροναϊού

Άγνωστο αν θα αντέξουν την επέλαση του κοροναϊού οι νέες ταινίες ενώ η προσέλευση των θεατών στους κινηματογράφους έχει μειωθεί αρκετά από την περασμένη βδομάδα. Πάντως, ο Μαρκ Ράφαλο είναι στην πρώτη γραμμή του μετώπου με ένα κοινωνικό δράμα καταγγελίας, ο Μπεν Αφλεκ τα βάζει με το αλκοόλ ζώντας ένα προσωπικό δράμα, η Ελίζαμπεθ Μος παλεύει με τον «Αόρατο άνθρωπο», ο Γιάννης Οικονομίδης επανέρχεται με την «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς», ο Χάρβεϊ Καϊτέλ κάνει ένα πέρασμα από την ασπρόμαυρη ταινία-σοκ «Το βαμμένο πουλί», ενώ προβάλλονται και το νέο animation της Pixar «Φύγαμε», το «Μετά το γάμο» με την Τζούλιαν Μουρ και η έκπληξη από το Ιράν «Ο φύλακας».

Σκοτεινά νερά / Dark Waters / ***
Σκηνοθεσία: Τοντ Χέινς / Παίζουν: Μαρκ Ράφαλο, Αν Χάθαγουεϊ, Τιμ Ρόμπινς, Μπιλ Καμπ, Βίκτορ Γκάρμπετ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ο δικηγόρος Ρομπ Μπάιλοτ, νέος εταίρος σε μεγάλη δικηγορική εταιρεία που προασπίζεται τα συμφέροντα των επιχειρήσεων εντός της αμερικανικής χημικής βιομηχανίας, πείθεται να αναλάβει την υπόθεση ενός αγρότη από την μικρή πόλη του Πάρκερσμπουργκ στη Δυτική Βιρτζίνια, τον τόπο καταγωγής του, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η καταστροφή της φάρμας του και ο θάνατος των δεκάδων αγελάδων του οφείλεται στα χημικά απόβλητα που επί χρόνια ρίχνει στον τοπικό ποταμό το εργοστάσιο χημικών DuPont, βασικός εργοδότης και οικονομικός προστάτης της περιοχής. Όμως όσο πιο πολύ ερευνά ο Μπάιλοτ την υπόθεση, τόσο αυτή παίρνει τη μορφή ενός αποτρόπαιου σκανδάλου ανυπολόγιστων διαστάσεων…

Θυμίζει κοινωνικό δράμα καταγγελίας βγαλμένο από τα ζωηρά ’70s η νέα ταινία του Τοντ Χέινς, έχοντας ως βάση πραγματικά γεγονότα όπως και το άρθρο του Ναθάνιελ Ριτς στο New York Times Magazine, «The Lawyer Who Became DuPont’s Nightmare», με τους Μάριο Κορέα και Μάθιου Μάικλ Κάρναχαν (Λέοντες αντί αμνών, Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ, Deep Water Horizon) να συμπτύσσουν σε μια αφήγηση δύο ωρών και 6 λεπτών μια αληθινή ιστορία σύγχρονης οικολογικής και ανθρωπιστικής καταστροφής στην Αμερική. Εκτεταμένου χρονικού εύρους, μάλιστα, με το κομμάτι της δράσης του παθιασμένου δικηγόρου Ρομπ Μπάιλοτ να ξεκινάει στα ’90s και να φτάνει μέχρι και σήμερα.

Ο Χέινς, ταλαντούχος αφηγητής queer και μη μελοδραμάτων λουσμένων στο τεχνικολόρ (Carol, Ο παράδεισος είναι μακριά), μοιάζει εδώ παράξενη επιλογή για την καρέκλα του σκηνοθέτη, αν και το «δράμα καταγγελίας» του ταιριάζει σαν ύφος. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν είναι αυτός που κινεί τα νήματα της αφήγησης εδώ, αλλά το υποδόριο πάθος και η ορμή του Μαρκ Ράφαλο, ενός εκ των γνωστότερων Δημοκρατικών ακτιβιστών του Χόλιγουντ, που ρίχνεται με τα μούτρα στον ρόλο του Μπάιλοτ, ενσαρκώνοντάς τον με κάθε σύσπαση του προσώπου του, ως ειλικρινής, προσηλωμένος, εμμονικός, τρομαγμένος, απεγνωσμένος, μοναχικός loser αλλά και επίμονος σταυροφόρος απέναντι στο διεφθαρμένο «σύστημα». Σε αυτό βοηθάει στο μέγιστο δυνατό επίπεδο η μίζερη, ανησυχητική φωτογραφία του δύο φορές υποψήφιου για Όσκαρ, Έντουαρντ Λάχμαν, μόνιμου συνεργάτη του Χέινς, που συμπληρώνει την αφήγηση αρμονικά, έστω κι αν το σενάριο αφήνει μετέωρους και ανολοκλήρωτους τους περιφερειακούς χαρακτήρες (η Αν Χάθαγουεϊ αναξιοποίητη μα και αταίριαστη στο ρόλο της συζύγου, πρώην δικηγόρου με κακογραμμένα λογύδρια, ο Τιμ Ρόμπινς ως Διευθύνων Σύμβουλος – ντεκόρ, γοητευμένος και ταυτόχρονα απογοητευμένος από τον νομικό ακτιβισμό του εταίρου του, ο Μπιλ Καμπ υπερβολικά στημένος στον ρόλο του χαροκαμένου αγρότη, κτλ).

Ως κοινωνικό δράμα καταγγελίας τα Σκοτεινά νερά συμπίπτουν με παρόμοια θεματικής φιλμ της τελευταίας παραγωγής όπως τα επίσης, βασισμένα σε αληθινά γεγονότα, Κρατικά μυστικά (2019) του Γκάβιν Χουντ. Η δυναμική τους κρύβεται στην αίσθηση της κατεπείγουσας κοινωνικής δράσης που εμπνέει και διατρέχει το φιλμ, καθιστώντας το κύριο ντοκουμέντο καταγραφής μιας ζοφερής περιβαλλοντικής και ανθρωπιστικής τραγωδίας. (2020)

Ο δρόμος της επιστροφής / The Way Back / * ½
Σκηνοθεσία: Γκάβιν Ο’ Κόνορ / Παίζουν: Μπεν Αφλεκ, Αλ Μάντριγκαλ, Μικαέλ Γουάτκινς, Τζανίνα Γκάβανκαρ, Λούκας Κέιτζ

Ο Τζακ Κάνινγχαμ, πρώην άσσος του σχολικού πρωταθλήματος μπάσκετ και νυν αλκοολικός που έχει χωρίσει από τη γυναίκα του ενώ βιώνει μια ανυπολόγιστη απώλεια, καλείται στην ενεργό δράση για να προπονήσει την ξεπεσμένη ομάδα μπάσκετ του λυκείου του. Ο Τζακ αποδέχεται την πρόταση με στόχο να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα η οποία θα αρχίσει σταδιακά να «δένει», ενώ ο ίδιος πρέπει να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του… Δεύτερη από κοινού συνεργασία του σκηνοθέτη Γκάβιν Ο’ Κόνορ και του χολιγουντιανού σταρ Μπεν Αφλεκ μετά την επιτυχημένη δραματική περιπέτεια «Ο λογιστής» (2016), με τον πρώτο να επιστρέφει στα λημέρια του «Warrior» (2011) και τον δεύτερο να επιδιώκει άφεση αμαρτιών έπειτα από την πρόσφατη μάχη του με το αλκοόλ σε έναν ρόλο που απηχεί την προσωπική του διαδρομή, τους δαίμονες του και τη χρόνια μάχη του με τον αλκοολισμό.

Υβριδική ταινία – συνδυασμός οικογενειακού και αθλητικού δράματος – στα πρότυπα του «δύο στη συσκευασία του ενός», ταινιών, που συνηθίζει να σκηνοθετεί ο Ο’ Κόνορ: στο Warrior, για το οποίο ο Νικ Νόλτε κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου, ο νεότερος γιος ενός πρώην αλκοολικού μποξέρ και λιποτάκτης από τους πεζοναύτες επιστρέφει στο σπίτι του μετά από χρόνια και ζητάει από τον πατέρα του να τον προπονήσει για τους τοπικούς αγώνες πολεμικών τεχνών, ενώ στον Λογιστή, ο Άφλεκ ήταν ένας αυτιστικός -διάνοια με σχεδόν υπερηρωική επιδεξιότητα στις πολεμικές τέχνες ως εφόδιο για την πάθησή του, πλεονέκτημα καλλιεργημένο από τον πατέρα του.

Οι κοινές προβληματικές και αναζητήσεις, λοιπόν, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή έρχονται και δένουν εδώ για άλλη μία φορά: το προβληματικό πατρικό μοντέλο (ο Άφλεκ έχει μιλήσει εκτεταμένα για τον αλκοολισμό ως κληροδότημα από τον δικό του πατέρα) διατρέχει το οικογενειακό δράμα που διασπάται σε διαφορετικές ιστορίες με βασική εκείνη του Τζακ Κάνινγχαμ που ως προπονητής θα δεθεί μέσα από το κυνήγι της νίκης με τους παίκτες του, αουτσάιντερ κι εκείνοι όπως κι αυτός, οδηγώντας τους σε σπουδαίους αγώνες στο παρκέ (το παράλληλο αθλητικό δράμα).

Το αφήγημα όμως της δεύτερης ευκαιρίας και της συγχώρεσης – εδραιωμένο στην παράδοση της καθολικής πίστης όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τον μέσο Αμερικανό αστό – βασίζεται, τεκμηριώνεται και αναπτύσσεται μέσα από το κλισέ του οικογενειακού μελό με τον πλέον γνώριμο και αδιάφορο τρόπο. Εδώ «σκοτώνοντας» και την αγωνία της αθλητικής δράσης της ομάδας των αουτσάιντερ στο γήπεδο του μπάσκετ. Ο αλκοολισμός δικαιολογείται από την τραγωδία, χωρίς ποτέ η πλευρά αυτή του βασικού χαρακτήρα της ταινίας να αναπτύσσεται πέρα από τα μονοδιάστατα στεγανά ενός τυπικού τηλεοπτικού μελό. Μια χαμένη ευκαιρία. (2020)

Ο αόρατος άνθρωπος / The Invisible Man / ** ½
Σκηνοθεσία: Λι Γουανέλ / Παίζουν: Ελίζαμπεθ Μος, Άλντις Χοτζ, Στορμ Ρέιντ, Χάριετ Ντάϊερ
Παγιδευμένη σε μια σχέση θύτη και θύματος με τον σύντροφό της, έναν ευφυή επιστήμονα της οφθαλμιατρικής, η Σεσίλια Κας καταφέρνει να αποδράσει μέσα στη νύχτα από την απομονωμένη βίλα τους και να εξαφανιστεί, με τη βοήθεια της αδερφής της κι ενός παιδικού της φίλου αστυνομικού που την προσφέρει στέγη στο σπίτι που μοιράζεται με την έφηβη κόρη του. Την επομένη όμως, μαθαίνουν ότι ο βάναυσος σύντροφος έχει αυτοκτονήσει αφήνοντας στην Σεσίλια ως κληρονομιά ένα μεγάλο μέρος της τεράστιας περιουσίας του. Κι ενώ η άτυχη Σεσίλια υποψιάζεται ότι πρόκειται για παγίδα, μια σειρά από παράξενα φαινόμενα αρχίζουν να απειλούν τη ζωή της όπως και των αγαπημένων της προσώπων….

Σύγχρονη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας και τρόμου του Χ.Τζ. Γουέλς «Ο αόρατος άνθρωπος» (1897) που από τη μία, εκμοντερνίζει έξυπνα τον μύθο του επιστήμονα – εφευρέτη που τρελαίνεται όταν διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει ορατός, από την άλλη, ξεσκονίζει την παράδοση της ομώνυμης σειράς της Universal από τη δεκαετία του ’30 και του ’40. Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός Λι Γουανέλ, επιδέξιος δημιουργός ατμόσφαιρας τρόμου και αγωνίας (ο ίδιος έχει γράψει το πρώτο και καλύτερο Σε βλέπω καθώς και το Insidious, ενώ έχει σκηνοθετήσει το Παγιδευμένη ψυχή: Κεφάλαιο 3, το τρίτο φιλμ της σειράς των ταινιών Insidious), πατάει εδώ πάνω σε ένα δικό του σενάριο και φέρει και την αποκλειστική ευθύνη τούτης της κινηματογραφική επανεκκίνησης, εμπνευσμένης προφανώς από την επιρροή του κινήματος #MeToo: η πρωταγωνίστρια Ελίζαμπεθ Μος καλείται να αντιμετωπίσει την απειλή ενός τοξικού πρώην για την ύπαρξη του οποίου κανείς δεν την πιστεύει.

Με βασική αιχμή το ψυχικό τραύμα της κακοποίησης αλλά και τις ψυχοπαθολογικές εμμονές των ηρώων του σε ένα τρίγωνο που περιλαμβάνει την ηρωίδα-θύμα, τον θύτη που αυτοκτονεί και τον δικηγόρο αδελφό του που παρουσιάζει τη διαθήκη του, το φιλμ χειρίζεται αποτελεσματικά τα τρικ της απειλής του αόρατου εχθρού βάζοντάς τα άφθονα σοκ στο πακέτο ενός υποβλητικού θρίλερ που προτάσσει τον ψυχολογικό τρόμο και το μυστήριο με την πάντοτε ετοιμοπόλεμη και πειστικά βασανισμένη Ελίζαμπεθ Μος (η σταρ των τηλεοπτικών επιτυχιών Mad Men και The Handmaid’s Tale). Η Μος θυμίζει αποπροσανατολισμένη χιτσκοκική ηρωίδα σε διαρκή ένταση, αλλά οδηγείται σε κλισέ ανατροπές και ένα «τραβηγμένο» φινάλε που λίγο-πολύ μαντεύεις καθώς το γκάζι της δράσης πατιέται τέρμα στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Αλλά και το πραγματικό, «διαπροσωπικό» δράμα των ηρώων μοιάζει μηχανικά, ελάχιστα πειστικά βαλμένο στο σύνολο ενός επιδέξιου στα σοκ και τις μανούβρες του θρίλερ, που όμως έχει κάτι διαφορετικό (επιτέλους!) να εισάγει στην εποχή των ατελείωτων ριμέικ και των επαναφορών κινηματογραφικών τεράτων του παρελθόντος. (2020)

Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς / ***
Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης / Παίζουν: Βασίλης Μπισμπίκης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννης Τσορτέκης, Στάθης Σταμουλακάτος, Βαγγέλης Μουρίκης, Γιώργος Γιαννόπουλος, Λένα Κιτσοπούλου

Ένας πρώην λαϊκός τραγουδιστής και νυν ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου στη Λαμία, το σκάει με τη γοητευτική σύζυγο επιχειρηματία, που τον εγκαταλείπει όταν ο γάμος τους πάει στραβά, κλέβοντας του και ένα εκατομμύριο ευρώ. Την ίδια ώρα, οι μαμάδες των δύο ανταγωνιστών εραστών δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια, ζητώντας ταυτόχρονα βοήθεια από τους σημαντικότερους παράγοντες του υποκόσμου της περιοχής οι οποίοι θα αναλάβουν δράση κάνοντας την μικρή επαρχιακή πόλη να μοιάζει με Φαρ Ουέστ…

Η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο, Ψυχή στο Στόμα, Μαχαιροβγάλτης, Το Μικρό Ψάρι) εκτυλίσσεται στην ελληνική επαρχία όπου το φιλμικό είδος του νέο-νουάρ παίρνει άλλη διάσταση, μπολιασμένο – για πρώτη φορά έντονα στη φιλμογραφία του δημιουργού – με πολύ μαύρο, απελευθερωτικό χιούμορ σε ένα σενάριο του ίδιου και των Δημοσθένη Παπαμάρκου (ο συγγραφέας του «Γκιακ») και Χάρη Λαγκούση.

Απληστία, ελληνική κρίση, απέραντος κυνισμός, πάθος, έρωτας και σεξ, μπαλάντες σε σκυλάδικα, αστυνομική ίντριγκα, ανατροπές και κόντρα ανατροπές, παιχνίδι με τα στερεότυπα των φύλων και της πατροπαράδοτης ελληνικής οικογένειας με τις ανεξέλεγκτες μαμάδες (οι εκπληκτικές Σοφία Κουνιά και Βασιλική Καλλιμάνη) να κλέβουν την παράσταση, υποδειγματική σύζευξη ερασιτεχνών ηθοποιών και επαγγελματιών σε μία σύζευξη της μαύρης κωμωδίας με το αστικό γουέστερν με όλα τα γνώριμα - in your face - μοτίβα του Οικονομίδη, τους χαρακτήρες-καρικατούρες, τις βωμολοχίες στο κόκκινο σε μια σειρά από τετ-α-τετ διαλόγους (ορισμένοι περισσότερο «στημένοι» από ότι θα θέλαμε) και το τραχύ υπογάστριο του υποκόσμου - εδώ - στα μονοπάτια των αδελφών Κοέν, πάνω στο χειρουργικό τραπέζι της σάτιρας να σχολιάζει με τον πλέον απελευθερωτικό τρόπο τη νεοελληνική νοοτροπία, την ανθούσα παραοικοομία και κυρίως; Τον παρασιτικό μας εαυτό. «Ένα οπτικοποιημένο μπλουζ της επαρχίας και της νύχτας, ένα μαύρο ελληνικό γουέστερν», όπως λέει ο ίδιος για τρύπιες καρδιές και αδίστακτους εκτελεστές. Το σάουντρακ υπογράφει ο διεθνούς φήμης Ζαν-Μισέλ Μπερνάρ. Η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά στον κινηματογράφο Άστυ. (2020)

Το Βαμμένο Πουλί / The Painted Bird / ***
Σκηνοθεσία: Βάκλαβ Μαρχούλ Παίζουν: Πετρ Κότλαρ, Νίνα Σούνεβιτς, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ούντο Κίερ, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Γίτκα Τσαντσάροβα, Αλα Σακάλοβα, Μπάρι Πέπερ

Σε ένα απροσδιόριστο μέρος στην Ανατολική Ευρώπη προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα Εβραιόπουλο που έχει σταλεί από τους γονείς του να μείνει στην απομονωμένη αγροικία της ηλικιωμένης θείας του, θα βιώσει τις πιο σκληρές δοκιμασίες ταξιδεύοντας με τα πόδια στην ύπαιθρο από χωριό σε χωριό στην προσπάθεια του να επιστρέψει στο σπίτι του…

Τρίωρη, επιβλητική, γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε ασπρόμαυρο 35άρι φιλμ, διασκευή του ομότιτλου αντιπολεμικού μυθιστορήματος (1965) του Γέρζι Κοζίνσκι από τον Τσέχο Βάκλαβ Μαρχούλ με τους ηθοποιούς να μιλούν διαφορετικά σλαβικά ιδιώματα, αλλά και τη συμμετοχή διεθνών σταρ, όπως ο Χάρβεϊ Καϊτέλ, ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ και ο Μπάρι Πέπερ, σε σύντομους, αλλά καθοριστικούς για το ταξίδι του κεντρικού ήρωα, ρόλους. Οι συναντήσεις του ήρωα με την ανθρώπινη κτηνωδία σε μια σειρά από αποσπασματικές ιστορίες δίνουν τροφή για σκέψη και σοκάρουν με τη βαναυσότητα τους, η οποία έχει διαμέσου της μονοχρωματικής σύνθεσης της εικόνας, αλλά και των περιορισμένων διαλόγων - αλληγορικές διαστάσεις ως επίγεια κόλαση βιβλικών αποχρώσεων.

Η αποσπασματικότητα της ταινίας αποτρέπει το γνήσιο συναισθηματικό δέσιμο με τον ήρωα μέσα από τα παιδικά μάτια του οποίου και τον άγριο τραυματισμό της αθωότητας του υποτίθεται ότι ξετυλίγεται όλος ο σαδισμός του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με διαφορετικές εκφάνσεις του Ολοκαυτώματος. Ωστόσο, το απόκοσμο και φωτεινό αγροτικό ταμπλό βιβάν δίνει αληθινά υποβλητικές εικόνες από τις οποίες δεν ξεκολλάς τα μάτια σου. Η ταινία διεκδίκησε το Χρυσό Λιοντάρι στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ της Βενετίας. (2019)

Ο Φύλακας / The Warden / ***
Σκηνοθεσία: Νιμά Τζαβιντί / Παίζουν: Ναβίντ Μοχαμαντζαμπέ, Πανιβάρ Ιζαντιάρ, Σεταρέ Πεσγιανί, Χαμπίμπ Ρεζάι

Στο Ιράν της δεκαετίας του ’60 επί του τελευταίου Σάχη, στην παρακείμενη ενός υπό οικοδόμηση αεροδρομίου, φυλακή που εκκενώνεται για να κατεδαφιστεί, ο μεσήλικας ταγματάρχης και διευθυντής Γιαχέντ μαθαίνει ότι σύντομα θα προαχθεί σε γενικό αστυνομικό διευθυντή. Σύντομα, ωστόσο, θα δει τα γαλόνια του να κινδυνεύουν, όταν ένας θανατοποινίτης κρατούμενος εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Κρατώντας το γεγονός μυστικό κι ενώ ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι την έλευση του συνεργείου για την κατεδάφιση, ο Γιαχέντ και οι φύλακες ψάχνουν εναγωνίως τον «δραπέτη» για τον οποίον έχουν ισχυρές ενδείξεις ότι κρύβεται κάπου μέσα στη φυλακή. Στο παράδοξο ανθρωποκυνηγητό που ακολουθεί, ο Γιαχέντ γοητεύεται από την όμορφη κοινωνική λειτουργό που συμμετέχει στην έρευνα και είναι πεπεισμένη ότι ο καταζητούμενος είναι αθώος…

Ο Ιρανός Νιμά Τζαβιντί του εντυπωσιακού μα άνισου δράματος «Μελβούρνη» (2014), επανέρχεται σε φόρμα ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος με τη δεύτερη ταινία του που ερευνά την έννοια της δικαιοσύνης και της εξουσίας σε ένα απολυταρχικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο: ένα λουσμένο σε γήινα χρώματα αγωνιώδες, κλειστοφοβικό φιλμ που παντρεύει αποτελεσματικά την ιρανική σχολή των ανατροπών της αφήγησης με τα ηθικά διλήμματα των ηρώων πρωταγωνιστών τοποθετώντας τα μαζί στον καμβά του θρίλερ και του μελοδράματος εποχής. Εδώ με μια «χαλαρή», ειρωνική διάθεση (εξαιρετικός ο Ναβίντ Μοχαμαντζαμπέ στον πρώτο ρόλο του «κορδωμένου» δανδή διευθυντή της φυλακής) που χαρίζει πρωτοτυπία στην ταινία και τονίζει την παραδοξότητα της κατάστασης (στην «Μελβούρνη» η αντίστοιχη παραδοξότητα ήταν υπό βαρύ δραματικό πρίσμα). Παράλληλα, εδραιώνει κινηματογραφικά έναν σκηνοθέτη προσκολλημένο δημιουργικά στους αφηγηματικούς πόλους και τα κρυμμένα μυστικά του «λαβύρινθου» των κλειστών χώρων. (2019)

Φύγαμε / Onward
Σκηνοθεσία: Νταν Σκάνλον / Με τις φωνές των: Τομ Χόλαντ, Κρις Πρατ, Τζούλια Λούις-Ντρέιφους, Οκτάβια Σπένσερ Μελ Ροντρίγκεζ / Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Ανδρέας Καρτσάτος, Δημήτρης Σάρλος, Σοφία Τσάκα, Ζωή Ρηγοπούλου, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Χρήστος Θάνος, Βίνα Παπαδοπούλου, Σοφία Καψαμπέλη, Κατερίνα Γκίργκις, Θανάσης Κουρλαμπάς, Βασίλης Μήλιος

Δύο αδέλφια-ξωτικά έχουν την ευκαιρία να φέρουν τον πατέρα τους ξανά στη ζωή για μία μέρα χάρη σε ένα μαγικό ραβδί και ένα ξόρκι που έχει αφήσει πίσω για τα παιδιά του. Έτσι, ξεκινάει μία απίθανη περιπέτεια...

Νέα ταινία από την Pixar μετά το βραβευμένο με Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και επικεντρωμένο στην αποδοχή της διαφορετικότητας Toy Story 4 (2019), που βαδίζει σε πιο συμβατικά μονοπάτια επιχειρώντας μια λιγότερο «ψαγμένη» και περισσότερο παιχνιδιάρικη, συναισθηματική προσέγγιση των οικογενειακών δεσμών, της πατρικής απώλειας και της αδελφικής αγάπης μέσα από ένα παραμύθι. Δύο ξωτικά ζουν μία απρόβλεπτη, συγκινητική περιπέτεια χάρη σε ένα ξόρκι που πήγε στραβά σε ένα σύγχρονο παράλληλο σύμπαν, γεμάτο ξωτικά-έφηβους, μονόκερους-χαμίνια, δράκους-κατοικίδια, Κενταύρους-αστυνόμους και πολλά άλλα μυθικά, αξέχαστα πλάσματα. Σκηνοθετεί ο Νταν Σκάνλον («Μπαμπούλες Πανεπιστημίου») που συνυπογράφει το σενάριο. (2020)

Μετά Το Γάμο /  After The Wedding / **
Σκηνοθεσία: Μπαρτ Φρόιντλιχ / Παίζουν: Τζούλιαν Μουρ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μπίλι Κράνταπ 

Στα περίχωρα της ερειπωμένης, αρχαίας πόλης της Καλκούτα βρίσκεται ένα ορφανοτροφείο. Η Ίζαμπελ έχει δουλέψει σκληρά για να φροντίζει τα παιδιά που ζουν εκεί. Oντας σε απελπιστική οικονομική ανάγκη για να κρατήσει το ορφανοτροφείο σε λειτουργία, έχει φαινομενικά βρει τον τέλειο ευεργέτη που όμως απαιτεί από εκείνη να ταξιδέψει στην Νέα Υόρκη για ένα ταξίδι γνωριμίας. Εκεί όμως θα έρθει αντιμέτωπη με ένα μυστικό από το παρελθόν που έχει στοιχειώσει τη ζωή της…Το αμερικανικό ριμέικ της ομώνυμης ταινίας από 2007 της Δανής Σουζάνε Μπίερ που διεκδίκησε Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ως επιδερμικό, καλογυαλισμένο οικογενειακό μελόδραμα, με ψήγματα αληθοφάνειας, ελάχιστα γνήσια συναισθήματα και γενικώς ρεαλιστικές διαστάσεις που να θίγουν αποτελεσματικά τόσο την ταξική αντιπαράθεση των δύο διαφορετικών κόσμων για τους οποίους μιλάει η ταινία, όσο και τα ηθικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες. Τα μεγάλα ονόματα στο καστ προσθέτουν κύρος σε μια αποτυχημένη παραγωγή με την υπογραφή του Μπαρτ Φρόιντλιχ, συζύγου στη ζωή της Τζούλιαν Μουρ. (2019)

Διαβάστε ακόμη

Το Θεαγένειο εκπέμπει «SOS»: Τον... έναν χρόνο φτάνει η λίστα αναμονής για χειρουργεία - Ένας νοσηλευτής για 30 ασθενείς

Στον Εισαγγελέα η Ειρήνη Μουρτζούκου - Κρύβεται από τις κάμερες

Το δύσκολο σταυροδρόμι της κυβέρνησης, η σύλληψη Ρωμανού και η αλλαγή ατζέντας

Η Σοφία Βεργκάρα υποδεικνύει πως χορεύουν οι λατινοαμερικάνες για την περίοδο των Ευχαριστιών