UNCLOS: Ελληνικοί… λόγοι δεν «αφήνουν» την Τουρκία να υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας

Η Άγκυρα επικαλείται το δικαίωμα επιφύλαξης σε διεθνείς συμβάσεις, παρουσιάζοντας την απόρριψη της UNCLOS ως πράξη διπλωματικής αυτοάμυνας και όχι απομόνωσης

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά ┋

Η μόνιμη άρνηση της Τουρκίας να υπογράψει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας πηγάζει από το φόβο ότι ενδέχεται μελλοντικά να μεταβληθεί σε αυτό-παγίδευση.

Η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ και η δημοσιογράφος Χαντέ Φιράτ, με ισχυρούς δεσμούς με το τουρκικό προεδρικό μέγαρο, εξηγεί με σαφήνεια τους λόγους για τους οποίους η Άγκυρα δεν υπογράφει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).

«Η μη συμμετοχή της Τουρκίας στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι επιλογή, αλλά αναγκαιότητα», σημειώνεται.

Η θέση της Άγκυρας στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η υπογραφή της UNCLOS θα επιτρέψει στην Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο Πέλαγος έως και 12 ναυτικά μίλια, με αποτέλεσμα:

• «Η Ελλάδα να μετατρέψει το 70% του Αιγαίου σε ελληνικά ύδατα»

• «Η Ελλάδα να κλείσει το Αιγαίο Πέλαγος και το δικαίωμα ελεύθερης διέλευσης του τουρκικού πολεμικού και εμπορικού στόλου να κινδύνευε»

• «Η ανακήρυξη της ΑΟΖ της Νότιας Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο να υπονομεύσει τα δικαιώματα της Τουρκίας επί της υφαλοκρηπίδας»

• «Οι διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με τη Λιβύη, την Αίγυπτο και το Ισραήλ για τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας να αποδυναμωθούν».

Εργαλείο ή πρόσχημα;

Η Άγκυρα, όπως τονίζεται, επικαλείται το δικαίωμα επιφύλαξης σε διεθνείς συμβάσεις, παρουσιάζοντας την απόρριψη της UNCLOS ως πράξη διπλωματικής αυτοάμυνας και όχι απομόνωσης.

«Η στάση της Τουρκίας έναντι της σύμβασης αυτής αποτελεί άμεση προσπάθεια προστασίας των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Στο διεθνές δίκαιο, η επιφύλαξη είναι μια δήλωση μιας χώρας ότι δεν αποδέχεται ορισμένα άρθρα μιας συνθήκης ή δήλωσης, αλλά συμφωνεί με τα υπόλοιπα. Αυτό δεν αποτελεί αδυναμία, αλλά δικαίωμα διπλωματικής κυριαρχίας.

Επομένως, αυτό που κάνει η Τουρκία είναι μια πολύ συνηθισμένη, νόμιμη και αναγνωρισμένη διπλωματική πρακτική», καταλήγει η Τουρκάλα αρθρογράφος.

Διαβάστε ακόμη