Πτώμα στο Άμστερνταμ οδήγησε σε εκστρατεία της Ιντερπόλ για 22 νεκρές γυναίκες - Σκοτώθηκαν και δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Η αστυνομία σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες ζητά βοήθεια για την αναγνώριση 22 δολοφονημένων γυναικών, τα ονόματα των οποίων παραμένουν μυστήριο. Τα πτώματα βρέθηκαν στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία μεταξύ 1976 και 2019.

Η ανεξιχνίαστη δολοφονία μιας γυναίκας στο Άμστερνταμ, η οποία βρέθηκε σε έναν κάδο απορριμμάτων σε ένα ποτάμι, πυροδότησε την κινητοποίηση της Ιντερπόλ. Είναι η πρώτη φορά που η διεθνής ομάδα δημοσιοποιεί κατάλογο με τον οποίο ζητά πληροφορίες για άγνωστα πτώματα.

Οι λεγόμενες «μαύρες ειδοποιήσεις», δημοσιεύονται στο πλαίσιο της εκστρατείας που είναι γνωστή ως «Επιχείρηση Αναγνώρισέ με».

Η γυναίκα που βρέθηκε στον κάδο στο Άμστερνταμ το 1999 είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι και στο στήθος, σύμφωνα με το BBC.

Η ιατροδικαστής Carina Van Leeuwen προσπαθεί να λύσει το μυστήριο από τότε που εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα ανεξιχνίαστων υποθέσεων της πόλης το 2005. Έχοντας εξαντλήσει όλες τις προσπάθειες, η ίδια και ένας συνάδελφός της επικοινώνησαν με την αστυνομία στη γειτονική Γερμανία και το Βέλγιο και έμαθαν για πολλές ακόμα πιθανές υποθέσεις δολοφονίας με αγνώστων στοιχείων γυναίκες θύματα.

Οι τρεις χώρες δημιούργησαν έναν κατάλογο με 22 υποθέσεις που προσπαθούσαν να εξιχνιάσουν και ζήτησαν από την Ιντερπόλ να δημοσιεύσει τις λεπτομέρειες. Η βελγική αστυνομία πρότεινε επτά υποθέσεις, η Γερμανία έξι και η Ολλανδία εννέα.

Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν ηλικίας μεταξύ 15 και 30 ετών. Χωρίς να γνωρίζει τα ονόματά τους ή ποιος τους σκότωσε, η αστυνομία λέει ότι είναι δύσκολο να καθορίσει τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου τους.

Ο πλήρης κατάλογος -διαθέσιμος στον ιστότοπο της Ιντερπόλ- περιλαμβάνει λεπτομέρειες σχετικά με τις γυναίκες, φωτογραφίες πιθανών στοιχείων ταυτοποίησης, όπως ρούχα, κοσμήματα και τατουάζ, και, σε ορισμένες περιπτώσεις, νέες αναπαραστάσεις προσώπου και πληροφορίες σχετικά με τις υποθέσεις.

Η van Leeuwen λέει ότι η εύρεση απαντήσεων σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ζωτικής σημασίας. «Αν δεν έχεις όνομα, δεν έχεις ιστορία. Είσαι απλώς ένας αριθμός. Και κανείς δεν είναι αριθμός», εξηγεί.

Στην Ολλανδία, σχεδόν όλα τα αγνώστου ταυτότητας πτώματα γυναικών φαίνεται να αποτελούν υποθέσεις δολοφονίας. Σε αυτό το τμήμα της Ευρώπης, οι άνθρωποι μπορούν να μετακινούνται μεταξύ των χωρών πολύ εύκολα, επειδή υπάρχουν ανοιχτά σύνορα.

Η αυξημένη παγκόσμια μετανάστευση και η εμπορία ανθρώπων έχει οδηγήσει στο να δηλώνονται περισσότεροι άνθρωποι ως αγνοούμενοι εκτός των εθνικών τους συνόρων, λέει η δρ Σούζαν Χίτσιν, συντονίστρια της μονάδας ανάλυσης DNA της Ιντερπόλ.

Μπορεί να κάνει την αναγνώριση των σωμάτων πιο δύσκολη και οι γυναίκες «πλήττονται σε δυσανάλογο βαθμό από τη βία λόγω φύλου, συμπεριλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής βίας, της σεξουαλικής επίθεσης και της εμπορίας ανθρώπων», λέει.

«Αυτή η επιχείρηση έχει ως στόχο να δώσει πίσω σε αυτές τις γυναίκες τα ονόματά τους».

Το «θύμα νούμερο ένα»

Το πτώμα της γυναίκας που βρέθηκε σε κάδο απορριμμάτων βρίσκεται τώρα σε νεκροταφείο στο κέντρο του Άμστερνταμ. Ο τάφος της βρίσκεται κοντά σε μια σιδηροδρομική γραμμή και πίσω από σειρές τάφων με προσωπικές επιγραφές και φρέσκα λουλούδια. Βρίσκεται σε μια περιοχή για εκείνους των οποίων τα ονόματα δεν είναι γνωστά. Εκεί, μικρές πλάκες εξέχουν από το χώμα με τις λέξεις «αγνώστου ταυτότητας θανών».

Η γυναίκα βρέθηκε όταν ένας ντόπιος, ο Jan Meijer, βγήκε με τη βάρκα του για να ανασύρει έναν τροχήλατο κάδο που είχε εντοπίσει ο γείτονάς του να επιπλέει στο ποτάμι που περνάει δίπλα από το σπίτι του στα περίχωρα της ολλανδικής πρωτεύουσας.

Όταν όμως έδεσε τον κάδο στη βάρκα, παρατήρησε ότι ήταν βαρύτερος απ' ό,τι περίμενε και, καθώς όλο και περισσότερο από αυτόν αναδυόταν πάνω από το νερό, μπορούσε να μυρίσει «κάτι απαίσιο».

Ως πυροσβέστης, ο Jan είχε βρεθεί και στο παρελθόν κοντά σε πτώματα. Αλλά αυτή η δυσωδία ήταν ενστικτώδης. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, παρατήρησε ότι ο κάδος είχε σφραγιστεί με καρφιά. Τον ρυμούλκησε στο κατάστρωμα και κάλεσε την αστυνομία.

Όταν ο κάδος ανοίχτηκε, οι αστυνομικοί βρήκαν σακούλες με σκόνη πλυσίματος στοιβαγμένες πάνω σε μπετόν. Γύρισαν τον κάδο ανάποδα και ένα πτώμα έπεσε στο πάτωμα.

Από την τότε έρευνα διαπιστώθηκε ότι η γυναίκα ήταν πιθανότατα γύρω στα 20 και «εν μέρει δυτικοευρωπαϊκή και εν μέρει ασιατική». Πιο πρόσφατες ιατροδικαστικές έρευνες, με τη χρήση ισοτοπικής ανάλυσης, περιόρισαν τον τόπο γέννησής της είτε στην Ολλανδία, είτε στη Γερμανία, είτε στο Λουξεμβούργο, είτε στο Βέλγιο.

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν την εύρεσή της, η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα λεπτομέρειες σχετικά με τα μεγέθη των ρούχων και των παπουτσιών της και τι φορούσε, αλλά εξακολουθούσε να μην είναι σε θέση να την αναγνωρίσει. Τα σκούρα δαντελωτά παπούτσια της με τις κρεπ σόλες δεν ήταν στα πόδια της, αλλά είχαν τοποθετηθεί στον κάδο απορριμμάτων μαζί με το πτώμα της.

Λεπτομέρειες για το τι βρέθηκε μαζί με το πτώμα έδωσε στη δημοσιότητα η Ιντερπόλ στο πλαίσιο της επιχείρησης «Identify Me». Φορούσε ένα ρολόι χρυσού χρώματος στον δεξιό της καρπό και στον κάδο βρέθηκε επίσης μια τσάντα με σχέδιο φιδιού.

Στον κάδο βρέθηκαν επίσης ανδρικά ρούχα -η αστυνομία πιστεύει ότι ανήκαν στον δράστη. Περιλαμβάνουν ένα σακάκι με ραμμένο πάνω του ένα κόκκινο κυκλικό σύμβολο. Οι προσπάθειες αναγνώρισης του συμβόλου οδήγησαν σε αδιέξοδο. Κανένας ύποπτος δεν ανακρίθηκε ή συνελήφθη ποτέ σε σχέση με την υπόθεση.

Η επιχείρηση «Identify Me»

Μόνο τέσσερα από τα πτώματα που η Carina βοήθησε να ταυτοποιηθούν στην Ολλανδία ήταν άτομα από τη χώρα αυτή, γι' αυτό και πιστεύει ότι η συνεργασία με τις αστυνομικές δυνάμεις πέρα από τα σύνορα και η ευρύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού είναι τόσο σημαντική.

Μία από τις υποθέσεις της επιχείρησης είναι μια γυναίκα που βρέθηκε στο Βέλγιο με ένα χαρακτηριστικό τατουάζ ενός μαύρου λουλουδιού με πράσινα φύλλα και «R'NICK» γραμμένη από κάτω. Βρέθηκε σε ένα ποτάμι στην Αμβέρσα το 1992. Η αστυνομία δήλωσε ότι είχε σκοτωθεί βίαια, αλλά δεν βρήκε ποτέ το όνομά της.

Σε μια άλλη υπόθεση του 2002, το πτώμα μιας γυναίκας βρέθηκε σε έναν ιστιοπλοϊκό όμιλο στη γερμανική πόλη Βρέμη, τυλιγμένο σε ένα χαλί και δεμένο με σπάγκο. Η Ιντερπόλ λέει ότι ελπίζει πως η έκδοση του δημόσιου καταλόγου με αυτές τις μαύρες ανακοινώσεις θα βοηθήσει να προκληθούν μνήμες και θα ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αναφέρουν τυχόν πληροφορίες που μπορεί να έχουν.

«Ίσως αναγνωρίσουν ένα σκουλαρίκι ή ένα συγκεκριμένο ρούχο που βρέθηκε πάνω στην άγνωστη γυναίκα», λέει η δρ Σούζαν Χίτσιν της Ιντερπόλ.

Σε ορισμένες από τις 22 περιπτώσεις, οι αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποιούν τεχνολογία που δεν ήταν διαθέσιμη τη στιγμή που βρέθηκαν τα πτώματα για να αυξήσουν τις πιθανότητες αναγνώρισης.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη