Χους ει και εις χουν απελεύσει; Οι ισπανόφωνοι του Νέου Μεξικού αγωνίζονται να σώσουν τις παμπάλαιες, πλίθινες εκκλησίες των πρώτων κατοίκων

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Από την εποχή που οι ιεραπόστολοι άρχισαν να χτίζουν εκκλησίες από λάσπη πριν από 400 χρόνια στα απομονωμένα σύνορα της ισπανικής αυτοκρατορίας, οι χριστιανοί της Κόρντοβα, γνώριζαν ότι, μοναδική εγγύηση διατήρησης της πίστης τους ήταν οι δικοί τους πόροι.

Χιλιάδες μίλια μακριά από τα θρησκευτικά και λαϊκά κέντρα εξουσίας, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν όλα τα μέσα– από ιερείς μέχρι γλύπτες και χρωστικές ουσίες. Οι χωρικοί θέσπισαν λαϊκούς επιστάτες της εκκλησίας που ονομάζονταν «mayordomos», ενώ κατασκεύαζαν στα παρεκκλήσια περίτεχνους βωμούς από ξύλο τοπικών δέντρων, στο οποίο πέρναγαν βερνίκι από πεύκα.

«Έδωσαν το αίμα και τον ιδρώτα τους για να έχουμε τον Ιησού παρόντα»

Ορισμένοι από τους απόγονους των πρώτων αυτών πιστών, αγωνίζονται να σώσουν σήμερα τις πλίνθινες αυτές κατασκευές από την κατάρρευση, αφού η ερήμωση, η συρρίκνωση των πιστών και η εξασθένηση των παραδόσεων απειλούν την επιβίωσή τους.

«Οι πρόγονοί μας έδωσαν το αίμα και τον ιδρώτα τους, προκειμένου να έχουμε τον Ιησού παρόντα σε αυτό το μέρος. Πρόκειται για τη ρίζα της πίστης μου», λέει στο Associated Press ο Angelo Sandoval. Ο ίδιος υπηρετεί στη γενέτειρά του, την Κόρντοβα, ως δήμαρχος. «Δεν πρόκειται απλώς για μία εκκλησία, ή μία θρησκεία – έχουμε ρίζες εδώ», λέει από το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου που χτίστηκε το 1830.

Από το χώμα της γης του Νέου Μεξικού, το οποίο είναι και το βασικό υλικό κατασκευής τους, μέχρι τις οικογενειακές αναμνήσεις ολόκληρων γενεών, οι εκκλησίες αποτελούν σημείο αναφοράς του μοναδικού τρόπου ζωής των κοινοτήτων του Νέου Μεξικό. Πολλές από αυτές τις κοινότητες, πλέον, δεν έχουν τα σχολεία ή τα καταστήματά τους, και τα μέλη τους παλεύουν με την καταπολέμηση της χρόνιας φτώχειας και τους εθισμούς. Στη βόρεια πλευρά του Νέου Μεξικό, όπου τα Βραχώδη Όρη εκλείπουν σε έρημους στα δυτικά και ατελείωτες πεδιάδες στα ανατολικά, υπολογίζεται ότι παραμένουν 500 καθολικές ιεραποστολικές εκκλησίες.

Οι απαραίτητοι πόροι, προκειμένου να προχωρήσουν στην αναστήλωσή τους, σαν στόχος φαντάζουν ολοένα και πιο άπιαστοι – χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια αλλά και συντηρητές εξειδικευμένων δεξιοτήτων, καθώς και οικογένειες πρόθυμες να αναλάβουν τον ρόλο των mayordomos – ιδίως για τη διατήρησή τους, δεδομένου ότι οι περισσότερες εκκλησίες χρησιμοποιούνται για λίγες μόνο λειτουργίες κάθε χρόνο.

Ο πάστορας της Παναγίας της Θλίψης στο Λας Βέγκας, αιδεσιμότατος Rob Yaksich, σημειώνει ότι, «πρόκειται πραγματικά για ένα έργο αγάπης». Ο ίδιος εποπτεύει 23 αγροτικές εκκλησίες -οι περισσότερες πλίθινες. «Όταν φύγουν οι γενιές των πιστών, θα γίνουν μουσειακοί χώροι ή θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τον σκοπό τους; Ο παλιός, βαθιά ριζωμένος ισπανικός καθολικισμός περνάει σοβαρές διαταραχές», προσθέτει.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ