Emily in Paris: Μόδα, έρωτες και μια γερή δόση dolce vita

Πέντε σεζόν μετά την άφιξή της στο Παρίσι, η Έμιλι Κούπερ συνεχίζει να κινείται σ' έναν κόσμο όπου οι πόλεις μοιάζουν πάντα λίγο πιο όμορφες, οι δουλειές λίγο πιο ενδιαφέρουσες και οι έρωτες λίγο πιο φωτογενείς. Το Emily in Paris, που έκανε πρεμιέρα στο Netflix το 2020 και γρήγορα έγινε παγκόσμια επιτυχία, επιστρέφει με την πέμπτη του σεζόν και αποδεικνύει ότι γνωρίζει πια πολύ καλά τι ακριβώς προσφέρει. Η σειρά συνεχίζει να πουλά φαντασία, μόδα και ρομαντισμό, αυτή τη φορά με φόντο τη Ρώμη.

Στα νέα επεισόδια, η Έμιλι εμφανίζεται ελαφρώς διαφορετική, χωρίς ν' αλλάζει ουσιαστικά. Παραμένει αισιόδοξη, φιλόδοξη, πάντα έτοιμη να μετατρέψει μια τυχαία στιγμή σε ιδέα για καμπάνια. Κάτι όμως έχει μετακινηθεί. Η αυτοπεποίθηση δεν μοιάζει πια με άμυνα, αλλά με συνειδητή επιλογή. Η ενέργεια παραμένει αμείωτη, με μεγαλύτερη διαύγεια και λιγότερη βιασύνη ν' αποδείξει την αξία της.

Η Έμιλι της Ρώμης κουβαλά την εμπειρία του Παρισιού. Κοιτάζει πίσω στα πρώτα της χρόνια με μια γλυκιά νοσταλγία, αναγνωρίζοντας τη δική της «Όμορφη Εποχή». Αντιδρά όταν η επαγγελματική της εικόνα γίνεται αντικείμενο χιούμορ και δείχνει για πρώτη φορά ότι θέλει να ελέγχει τη ζωή της. Οι επιλογές της στον έρωτα και τη δουλειά δείχνουν μεγαλύτερη επίγνωση, ακόμη κι όταν παραμένουν παρορμητικές.

Στα επαγγελματικά, η Έμιλι συνεχίζει να λειτουργεί σαν κινητή μηχανή ιδεών. Η ικανότητά της να συνδέει ανθρώπους, brands και περιστάσεις παραμένει σχεδόν υπερφυσική. Η σειρά παρουσιάζει αυτή την ευχέρεια ως φυσικό χάρισμα, ως κάτι που αξίζει θαυμασμό και μίμηση. Στον κόσμο της Έμιλι, η δουλειά δεν σταματά ποτέ, απλώς αλλάζει μορφή, από meeting σε δείπνο, από pitch σε προσωπική εξομολόγηση.

Σε προσωπικό επίπεδο, η πρωταγωνίστρια δείχνει πιο ευάλωτη. Σκέφτεται το μέλλον μιας σχέσης που απλώνεται ανάμεσα σε διαφορετικές χώρες, αναμετριέται με την ιδέα της απόστασης και αφήνει χώρο για αμφιβολίες που παλαιότερα θα προσπερνούσε. Οι φιλίες της, ιδιαίτερα με τη Μίντι, περνούν από φάση επαναπροσδιορισμού, προσθέτοντας μια αίσθηση ρεαλισμού, σ' έναν κόσμο συχνά αποστειρωμένο.

Η Έμιλι παραμένει ηρωίδα ενός σύμπαντος όπου τα λάθη σπάνια έχουν διάρκεια και οι αποφάσεις σπάνια δυσκολεύουν. Κι όμως, στην πέμπτη σεζόν, μοιάζει ν' αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά το βάρος της διαδρομής της. Όχι αρκετά ώστε ν' αλλάξει πορεία, αρκετά ώστε να κοιτάξει μπροστά με μεγαλύτερη ωριμότητα. 

Ο Μαρτσέλο ως ιταλική φαντασίωση

Η ικανότητα της Έμιλι να ερωτεύεται άντρες που μοιάζουν με τουριστικό φυλλάδιο της χώρας τους παραμένει αξιοθαύμαστη. Ο Μαρτσέλο, κληρονόμος οικογενειακής επιχείρησης ρούχων, γοητευτικός εκ φύσεως, συνδεδεμένος με τη μητέρα και τις αδελφές του, κινείται σ' έναν κόσμο όπου η πολυτέλεια παρουσιάζεται ως παράδοση και όχι ως επίδειξη. Το ραντεβού για κυνήγι τρούφας στο δάσος συνοψίζει τον χαρακτήρα του.

Η σχέση του με την Έμιλι φωτίζει τη βασική αντίθεση της σεζόν. Από τη μία, η αμερικανική λογική της ανάπτυξης, της επέκτασης, της παγκοσμιοποίησης. Από την άλλη, η ιταλική επιμονή στο «λίγο και καλό», στο τοπικό, στο χειροποίητο. Οι σκηνές με την οικογένειά του λειτουργούν σαν μικρά μαθήματα πολιτισμικής σύγκρουσης, με τις αδελφές του να σχολιάζουν, να παρατηρούν, να κρίνουν με χαμόγελο και αιχμηρότητα.

Ο Μαρτσέλο παρουσιάζεται ως ρομαντική φαντασίωση, με πλήρη επίγνωση του ρόλου του. Η σειρά παίζει με αυτό το στοιχείο χωρίς ενοχές, αφήνοντας τον χαρακτήρα να λειτουργεί ταυτόχρονα ως έρωτας και ως ιδέα, ως υπόσχεση ζωής διαφορετικής από εκείνη που ξέρει η Έμιλι. Κι εκείνη δείχνει να ελκύεται εξίσου από τον ίδιο και από όσα συμβολίζει, στοιχείο που δίνει στη σχέση τους ενδιαφέρον.

Στα νέα επεισόδια, επιστρέφουν ο Γκαμπριέλ και ο Άλφι, οι οποίοι μοιάζουν πλέον με λέσχη πρώην της Έμιλι σε ευρωπαϊκή περιοδεία. Οι συναντήσεις τους προσφέρουν σκηνές αμήχανης χημείας και ελεγχόμενου ρομαντικού αναβρασμού, με τη σειρά να τις αφήνει να περάσουν γρήγορα, χωρίς να φορτώνει το βλέμμα με περιττές εξηγήσεις.

Η Μίντι κλέβει ξανά την παράσταση

Σε μια σειρά όπου όλα μοιάζουν σχεδιασμένα για να τραβούν την προσοχή, η Μίντι καταφέρνει σταθερά να ξεχωρίζει. Η Άσλεϊ Παρκ λειτουργεί σαν ο ζωντανός παλμός του Emily in Paris, σαν το στοιχείο που θυμίζει κάθε φορά ότι αυτή η υπερστιλιζαρισμένη φαντασίωση διαθέτει και καρδιά. Η Μίντι τραγουδά, σχολιάζει, παρατηρεί και συχνά λέει όσα οι υπόλοιποι σκέφτονται. Μετατρέπει κάθε ιβέντ σε μικρό θεατρικό νούμερο, με την άνεση ανθρώπου που γνωρίζει ότι βρίσκεται μέσα σ' ένα σύμπαν όπου η υπερβολή αποτελεί αρετή.

Η σκηνή όπου ερμηνεύει το «Espresso» μέσα σ' ένα γιγαντιαίο ποτήρι μαρτίνι, σε λανσάρισμα βότκας με γεύση καφέ, συνοψίζει ιδανικά τη φιλοσοφία της σειράς. Μάρκετινγκ, ποπ κουλτούρα και χαρά συνυπάρχουν χωρίς ενοχές. Η Μίντι μοιάζει ν' αποδέχεται πλήρως τον ρόλο της ως κομμάτι του θεάματος, δίχως ειρωνεία και δίχως αποστασιοποίηση. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η γοητεία της. Τραγουδά για προϊόντα, σκηνές και στιγμές, με την ίδια αφοσίωση που θα τραγουδούσε σε μια σκηνή του Broadway.

Σε αυτή τη σεζόν, εμφανίζεται και η Πριγκίπισσα Τζέιν. Η ηθοποιός Μίνι Ντράιβερ εισβάλλει στο σύμπαν της σειράς ως γυναίκα της υψηλής κοινωνίας, μια γυναίκα που γνωρίζει τους πάντες, από Fiat μέχρι Fendi, και επιβιώνει χάρη σε μια αδιάκοπη αλυσίδα χορηγούμενων αναρτήσεων. Ο χαρακτήρας της ισορροπεί ανάμεσα στη γοητεία και το βιτριολικό χιούμορ, με πλήρη επίγνωση του παιχνιδιού. Οι ατάκες της μοιάζουν φτιαγμένες για να επαναλαμβάνονται, ν' απομονώνονται σε stories και να γίνονται memes, με κορυφαία τη φράση: «Διάλεξες τη σωστή πόλη για σχέση. Σάββατο διασκέδαση, Κυριακή εξομολόγηση».

Η Φιλιπίν Λίροϊ-Μπολιέ παραμένει κομψή, επιβλητική και ελαφρώς απρόβλεπτη, με μια φυσικότητα που καθηλώνει. Οι νέοι έρωτες και οι παλιές φιλίες της χαρακώνουν έναν χαρακτήρα που σπάνια εξηγεί τις κινήσεις του και γι’ αυτό ακριβώς παραμένει γοητευτικός. Η σχέση της Έμιλι με τη Μίντι περνά σε φάση επαναπροσδιορισμού, στοιχείο που προσθέτει μια αίσθηση αλήθειας σ' έναν κόσμο συνήθως γυαλισμένο μέχρι υπερβολής.

Στο περιθώριο όλων αυτών, ο Μπρουνό Γκουερί ως Λυκ κερδίζει περισσότερο χώρο και τον αξιοποιεί με ακρίβεια. Οι ατάκες του λειτουργούν σαν μικρές βελόνες που τρυπούν τη στιλπνή επιφάνεια της αφήγησης, με χιούμορ, ειρωνεία και ρυθμό. Κάθε του εμφάνιση προσφέρει ανάσα και υπενθυμίζει ότι το Emily in Paris πετυχαίνει περισσότερο όταν αφήνει τους δευτερεύοντες χαρακτήρες να πουν την αλήθεια που οι πρωταγωνιστές προτιμούν να τραγουδούν.

Η μόδα θυμίζει έντονα το «And Just Like That»

Η μόδα στο Emily in Paris υπήρξε ανέκαθεν πρωταγωνίστρια. Στην πέμπτη σεζόν, ο ρόλος της παραμένει κεντρικός και αρκετά βελτιωμένος. Οι κραυγαλέοι συνδυασμοί δίνουν τη θέση τους σε εμφανίσεις πιο άνετες, λιγότερο θεατρικές, περισσότερο κομψές. Βέβαια, η πρωταγωνίστρια συνεχίζει να ντύνεται σαν να πηγαίνει σε φωτογράφιση ακόμη και για έναν καφέ, απλώς το κάνει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Στη Ρώμη, οι γραμμές μαλακώνουν, οι αποχρώσεις ζεσταίνουν. Φορέματα που κινούνται σωστά σε αυλές και σκάλες, κοστούμια που ταιριάζουν σε επαγγελματικά ραντεβού και οικογενειακά δείπνα, παπούτσια που παραμένουν εντυπωσιακά ακόμη και όταν αποδεικνύονται εντελώς ακατάλληλα για περπάτημα. Η μόδα θυμίζει έντονα το «Sex and the City» της ώριμης περιόδου του, όταν τα ρούχα έπαψαν να εντυπωσιάζουν από μόνα τους και άρχισαν να υπηρετούν χαρακτήρες, στιγμές και διαθέσεις. Στοιχείο λογικό, αφού ο Ντάρεν Σταρ υπογράφει και τις δύο σειρές. 

Η Ρώμη ως φόντο για ρομαντικές αποδράσεις

Η αλλαγή της δράσης από το Παρίσι στη Ρώμη δίνει στην πέμπτη σεζόν την αίσθηση μιας καινούργιας αρχής, χωρίς να πειράζει τον βασικό πυρήνα της σειράς. Η Έμιλι αναλαμβάνει το ιταλικό παράρτημα της Agence Grateau και η κάμερα την ακολουθεί σε μια πόλη φωτεινή, προσεγμένη, σχεδόν αβίαστα όμορφη. Μπαλκόνια με θέα, αυλές που μοιάζουν έτοιμες για οικογενειακό δείπνο, ξενοδοχεία που λειτουργούν ως σκηνικό κοσμικών συναντήσεων. 

Το σενάριο δεν προσποιείται ότι χτίζει ρεαλισμό. Αντίθετα, εξηγεί με απλές, λειτουργικές ατάκες όσα χρειάζεται να ξέρει ο θεατής. «Πρώτη μέρα στο γραφείο της Ρώμης και συνάντηση με τη μητέρα σου», λέει η Έμιλι στον Μαρκέλο, συνοψίζοντας σε μία πρόταση την πλοκή ολόκληρου επεισοδίου. Η κάμερα αγαπά τα γενικά πλάνα, τις απογευματινές ώρες, τα χρώματα που θυμίζουν διαρκές καλοκαίρι. 

Σε αντίθεση με το Παρίσι των προηγούμενων σεζόν, η Ρώμη φέρνει μια αίσθηση χαλάρωσης. Οι ρυθμοί φαίνονται πιο αργοί, οι συζητήσεις πιο προσωπικές, τα δείπνα πιο οικογενειακά. Η Έμιλι κινείται σ' έναν χώρο όπου το επαγγελματικό και το προσωπικό μπλέκονται ακόμη πιο φυσικά, με τις καμπάνιες να γεννιούνται σε οικογενειακά τραπέζια και τις ιδέες να προκύπτουν ανάμεσα σε ποτήρια κρασί.

Η Ρώμη του Emily in Paris παρουσιάζεται ως ονειρικός προορισμός και όχι ως πραγματικός τόπος, επιλογή απόλυτα συνειδητή και απολύτως συνεπής με τον κόσμο της σειράς.

Διαβάστε ακόμη

Επιμένουν για «Χριστούγεννα στους δρόμους» οι αγρότες – Τα νέα μπλόκα και τα «ανοιχτά» διόδια

Eπικοινωνία Τραμπ-Στάρμερ για το Ουκρανικό: Τα «αγκάθια» των διαπραγματεύσεων στο Μαϊάμι

«Θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει πάνω από 1.000 θύματα»: Το FBI «έθαψε» καταγγελία του 1996 για κακοποίηση ανηλίκων στην υπόθεση Επστάιν

Τρομερός ΠΑΟΚ «πάτησε» τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα! 2-0 αντί 5-0 λόγω Κότσαρη!