Ίνα Ταράντου στο ethnos.gr: «Επιστρέφω σπίτι μου, στην ΕΡΤ - Είναι ένα κανάλι που μου ταιριάζει»

Η Ίνα Ταράντου επιστρέφει στην ΕΡΤ1 με μια νέα τηλεοπτική πρόταση που υμνεί τον άνθρωπο, μετά την επιτυχημένη εκπομπή «Η ζωή αλλιώς», που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό. Την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου στις 15:00, κάνει πρεμιέρα η εκπομπή «Ό,τι αξίζει», ένα ξεχωριστό οδοιπορικό στις ψυχές, στις αξίες και στις ιστορίες που συνθέτουν τη συλλογική μνήμη του τόπου μας.

Η νέα εκπομπή της ΕΡΤ1 «Ό,τι αξίζει» με την Ίνα Ταράντου, έρχεται να μας θυμίσει ότι οι πιο όμορφες διαδρομές δεν βρίσκονται στους χάρτες, αλλά στις ψυχές των ανθρώπων. Με σεβασμό και ευαισθησία, ακολουθεί ανθρώπους - οδηγούς σε μια αφήγηση που δεν είναι απλώς καταγραφή, αλλά συμμετοχή. Το συνεργείο δεν κρύβεται, μπαίνει στο κάδρο, γίνεται μέρος της ιστορίας, χτίζει δεσμούς εμπιστοσύνης. Επειδή η αλήθεια δεν καταγράφεται από μακριά. Μοιράζεται.

Πώς πήρατε την απόφαση να επιστρέψετε στην ΕΡΤ;

Επιστρέφω στο σπίτι μου, γιατί νιώθω ότι η ΕΡΤ είναι ένας χώρος που μου ταιριάζει και στον οποίο ταιριάζω κι εγώ. Εκεί μπορώ να εκφράσω απόλυτα όσα έχω μέσα μου και να δώσω μορφή στη δική μου αντίληψη για το πώς πρέπει να είναι μια εκπομπή ταξιδιών στην Ελλάδα. Για μένα, μια τέτοια εκπομπή δεν αρκεί να μιλάει μόνο για τους τόπους, αλλά κυρίως για τους ανθρώπους που γράφουν την ιστορία τους. Οι τόποι δεν είναι κάτι άψυχο, δεν είναι μόνο βουνά, θάλασσες, ζώα και λουλούδια. Η ουσία βρίσκεται στους ανθρώπους. Αυτήν ακριβώς την ουσία θέλουμε να αναδείξουμε στην εκπομπή, κι αυτός είναι και ο λόγος που τη βαφτίσαμε «Ό,τι αξίζει». Γιατί τελικά αυτό που παρουσιάζουμε είναι ό,τι αξίζει στη ζωή ή, αν θέλεις, ό,τι αξίζει να κρατήσει κανείς από τη ζωή, με έναν διαφορετικό τρόπο.

Πώς και δεν συνεχίσατε τη «Ζωή αλλιώς»; Το τελευταίο επεισόδιο με τον ποταμό Αχέροντα, θυμάμαι, το είχατε αφήσει κάπως ανοιχτό, σαν να μην είχε κλείσει οριστικά ο κύκλος.

Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Στη νέα εκπομπή προσπαθούμε να μπούμε πιο βαθιά στις ιστορίες των ανθρώπων. Αυτό που κατάλαβα μέσα από τη «Ζωή αλλιώς» είναι ότι οι τόποι αποκτούν νόημα μόνο μέσα από τις ζωές και τις αφηγήσεις των ανθρώπων τους. Έτσι, τώρα πια, η ματιά μας γίνεται πιο διεισδυτική. Σε κάθε επεισόδιο υπάρχει ένας άνθρωπος που λειτουργεί σαν «οδηγός». Μας συστήνει τον τόπο του, τους ανθρώπους του, και μέσα από τη δική του αφήγηση ξετυλίγεται μια αόρατη κόκκινη κλωστή. Αυτή η κλωστή ενώνει τις ιστορίες και τα βιώματα, οδηγώντας τελικά σ' ένα κοινό μήνυμα: «Τι είναι αυτό που αξίζει». Τι αξίζει στον τόπο, τι αξίζει στη ζωή, τι αξίζει στις ζωές των ανθρώπων.

Για εσάς τι αξίζει;

Ξέρεις, αυτή είναι μια ερώτηση που κάνω διαρκώς στους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλώ. Οι περισσότεροι μου απαντούν κάτι πολύ απλό, τόσο απλό που μπορεί να ακούγεται τετριμμένο: «Η οικογένεια και η υγεία». Και πράγματι, συχνά το προσπερνάμε λέγοντας «έλα μωρέ, όλοι το ίδιο λένε». Όμως, αν το καλοσκεφτείς, τι άλλο μπορεί να είναι πιο ουσιαστικό από αυτά; Η υγεία και η οικογένεια είναι τα θεμέλια.

Πέρα όμως από αυτά, για μένα προσωπικά, η κορυφαία αξία είναι ο σεβασμός. Είναι η βάση για όλα. Μέσα από τον σεβασμό πρώτα ορίζεις τα δικά σου όρια και, παράλληλα, χτίζεις γύρω σου μια πιο υγιή και δημιουργική ζωή. Ο σεβασμός προς τον άλλον ανοίγει δρόμους, καλλιεργεί σχέσεις και φτιάχνει ένα περιβάλλον πιο ανθρώπινο. Κι επειδή σήμερα συχνά λείπει –ενώ θα έπρεπε να 'ναι αυτονόητος– τονίζω πόσο σημαντικός είναι για μένα.

Η περίοδος που ήσασταν εκτός ΕΡΤ, τι σας έμαθε; 

Αυτό που μου έμαθε, είναι ότι θέλω να επιστρέψω στην ΕΡΤ. Όπως σου είπα και πριν, είναι ένας χώρος που μου ταιριάζει και στον οποίο μπορώ ν' αναπτύξω την άποψή μου για το πώς πρέπει να 'ναι μια εκπομπή. Δυστυχώς, αυτή η αντίληψη δεν βρίσκει πάντα χώρο στα ιδιωτικά κανάλια, που συχνά έχουν διαφορετικές προτεραιότητες. Η ΕΡΤ, όμως, είναι το «σπίτι» όπου μπορώ να εκφράσω αυθεντικά αυτό που πιστεύω.

Σε παλιότερες μας συνεντεύξεις, μου λέγατε ότι θέλατε να δοκιμάσετε κι άλλα πράγματα, όπως μία ζωντανή εκπομπή. Είναι κάτι που εξακολουθείτε να σκέφτεστε; 

Νομίζω πως πλέον έχω κατασταλάξει. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι αυτό που μου ταιριάζει απόλυτα. Ξεκινάει ένας όμορφος νέος κύκλος και θέλω να τον ζήσω στο έπακρο. Δεν σκέφτομαι αυτή τη στιγμή κάτι άλλο. Προτεραιότητά μας είναι να δώσουμε όλη μας την αγάπη, τη δουλειά και την έμπνευση σε αυτό το εγχείρημα, να το εξελίξουμε και να το κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται.

Τώρα που είστε στην ΕΡΤ, νιώθετε μεγαλύτερη ασφάλεια σε σχέση με τα νούμερα τηλεθέασης;

Ναι, νιώθω. Γιατί η ΕΡΤ έχει αποδείξει ότι ενδιαφέρεται περισσότερο να δίνει χώρο και χρόνο στις εκπομπές και στους ανθρώπους της. Δεν μπαίνει στη λογική του «ποιοτικός ή μη ποιοτικός». Αυτά είναι ταμπέλες που δεν έχουν νόημα. Η ουσία είναι ότι σε αφήνει να δουλέψεις, ν' αναπτυχθείς. Σε αντίθεση με τα ιδιωτικά κανάλια, όπου μια μέρα σε στηρίζουν και την επόμενη μπορεί να σε εγκαταλείψουν χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που γοητεύει περισσότερο τον κόσμο σε πρότζεκτ, όπως τη «Ζωή Αλλιώς» ή το «Ότι αξίζει»;

Νομίζω πως είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Σίγουρα η σκηνοθετική προσέγγιση και οι εικόνες παίζουν ρόλο. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη και αυτό αναδεικνύεται. Όμως πέρα από το οπτικό κομμάτι, υπάρχει και κάτι πιο βαθύ. Δεν θέλουμε απλώς να προσθέσουμε άλλη μια πληροφορία για το τι να δει ή τι να κάνει κανείς σ' έναν τόπο. Αυτά είναι ήδη πολλά. Εμείς προσπαθούμε ν' ακουμπήσουμε ψυχές και καρδιές. Η εκπομπή μας έχει όλα τα χρώματα της ζωής. Εχει χιούμορ και συγκίνηση, ελαφρότητα και βάρος. Όπως η ίδια η ζωή. Αυτό, νομίζω, είναι που αγγίζει τον κόσμο.

View this post on Instagram

Τι θα δούμε στα νέα επεισόδια;

Θα δούμε τη γνώριμη αισθητική που έχει διαμορφώσει ο σκηνοθέτης μου, Μιχάλης Φελάνης, μαζί με όλη την ομάδα που παραμένει ίδια. Δεν αλλάζω συνεργάτες, όπως την αδελφική μου φίλη, Στελίνα Γκαβανοπούλου, η οποία κάνει διεύθυνση και οργάνωση παραγωγής και επιμέλεια θεμάτων, αλλά και τον «μικρούλη» της παρέας, Παύλο Διδασκάλου, που είναι διευθυντής φωτογραφίας. Είναι πολύτιμοι, στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον, και αυτό βγαίνει στο αποτέλεσμα. Θα έχουμε και πάλι κινηματογραφική προσέγγιση, ιδιαίτερη φροντίδα στη μουσική – γιατί για εμάς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης – και φυσικά ωραίες, δυνατές ιστορίες ανθρώπων.

Ξεχωριστή θέση έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Είναι οι άνθρωποι που κουβαλούν στις πλάτες τους τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Όταν φύγουν –οι σημερινοί ογδοντάρηδες και ενενηντάρηδες– θα χαθεί μαζί τους κι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της χώρας. Μιλάμε για μια γενιά δουλευταράδων, που ήξεραν ότι η ζωή έχει δυσκολίες και πάλευαν, που έκαναν θυσίες και οικονομίες για να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, που δεν ήξεραν από υπερκατανάλωση αλλά από υπομονή και μόχθο.

Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπάρχουν πια στον ίδιο βαθμό στις νεότερες γενιές, ούτε καν στη δική μου. Γι’ αυτό πιστεύω πως φεύγοντας εκείνοι, θα χαθεί ένα αγνό, γνήσιο και ουσιαστικό κομμάτι της Ελλάδας. Και εκεί ακριβώς θέλω να ρίξουμε φως. Ν' αναδείξουμε ό,τι αξίζει να μείνει ζωντανό στη μνήμη μας.

Και πώς θα περιγράφατε τους σημερινούς Έλληνες;

Δεν είμαι από εκείνους που γκρινιάζουν για τις νεότερες γενιές. Φαντάζομαι πως και οι προηγούμενοι έβλεπαν στη δική μας γενιά πράγματα που δεν τους ταίριαζαν, όπως κι εγώ βλέπω τώρα σε παιδιά και νέους συμπεριφορές που δεν μου ταιριάζουν. Πιστεύω, όμως, ότι κάθε γενιά βρίσκει τον τρόπο της. Ωστόσο, νιώθω πως σήμερα δυσκολευόμαστε ν' αντέξουμε τα δύσκολα. Θέλουμε όλα να γίνονται πιο εύκολα, πιο γρήγορα. Δεν στηρίζουμε αρκετά τις επιλογές μας. Κάνουμε ένα βήμα, αλλά μόλις συναντήσουμε εμπόδιο, το εγκαταλείπουμε και πάμε αλλού, για να βρούμε μπροστά μας, αργά ή γρήγορα, τα ίδια ακριβώς προβλήματα σε άλλη μορφή. Είμαστε υπερκαταναλωτικοί, πιο εγωκεντρικοί και συχνά δεν ακούμε πραγματικά τον άλλον.

Σας δημιουργείτε καθόλου φόβος με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα;

Αυτό που με ανησυχεί είναι ο μικρόκοσμος που φτιάχνουμε γύρω μας, χωρίς σταθερές βάσεις. Δεν πατάμε σε γερά θεμέλια. Όπως είπα και πριν, δεν στηρίζουμε τις επιλογές μας. Αλλάζουμε εύκολα ανθρώπους, παρέες, κατευθύνσεις, μόλις κάτι μας δυσκολέψει. Ζούμε σε μια εποχή που όλα γίνονται σε ρυθμό fast forward. Αυτό με φοβίζει. Και, βέβαια, έχω μεγάλη ανησυχία για τα παιδιά μου, σε τι κόσμο μεγαλώνουν, ποια θεμέλια θα βρουν για να στηριχτούν, πώς θα βρουν την άκρη τους. Αυτή είναι η αλήθεια.

Πρόσφατα, δημοσιεύσατε μια φωτογραφία με τα παιδιά σας, την 21χρονη πλέον κόρη και τον 19χρονο γιο σας. Πώς νιώθετε που χαράζουν πλέον τον δικό τους δρόμο και είναι ανεξάρτητοι;

Είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα. Από τη μια, νιώθω μεγάλη χαρά και περηφάνια, γιατί βλέπεις αν τα μεγάλωσες σωστά και σε αυτό θεωρώ ότι «κάνω τσεκ, βάζω τικ». Τα παιδιά μου είναι πολύ καλά παιδιά και το λέω με την ψυχραιμία του γονιού, όχι μόνο με τη συγκίνηση. Σπουδάζουν, αλλά παράλληλα δουλεύουν στην εστίαση για να έχουν το δικό τους χαρτζιλίκι και να είναι ανεξάρτητα. Αυτό με γεμίζει υπερηφάνεια. Από την άλλη, μου λείπει λίγο η παιδικότητά τους, οι αγκαλιές, τα παιχνίδια. Και βέβαια, οι ανησυχίες δεν τελειώνουν ποτέ. Απλώς αλλάζουν μορφή. Τώρα ανησυχείς για την οδήγηση, για τις βόλτες, για τις παρέες… πάντα βρίσκεις λόγους να ανησυχείς. Έτσι είναι ο γονιός. 

Είναι από τα παιδιά που θα έρθουν να σας συμβουλευτούν ή στηρίζονται περισσότερο στα πόδια τους;

Είναι αρκετά ανεξάρτητα. Σύνηθως, τα πιο απλά θέματα τα λύνουν μόνα τους και αργότερα μου τα λένε. Για πιο σημαντικά ζητήματα, ναι, θα έρθουν να μιλήσουν. Υπάρχει επικοινωνία.

Απ' όσο θυμάμαι και εσείς ήσασταν αρκετά ανεξάρτητη από μικρή; 

Ναι, πάρα πολύ. Από πολύ μικρή ηλικία ήμουν ανεξάρτητη. Ηταν κάτι που το είχα μέσα μου.

Σ’ ένα από τα τρέιλερ της εκπομπής λέτε: «Κάποιες στιγμές, όσο κι αν τις ζήσεις, δεν τις χορταίνεις και ψάχνεις έναν τρόπο να τις φυλακίσεις». Εσείς πώς το καταφέρνετε;

Τις ουσιαστικές, τις δυνατές στιγμές της ζωής μου δεν τις «φυλακίζω» σε φωτογραφίες ή βίντεο. Δεν σηκώνω καν το κινητό. Τις φυλάω βαθιά μέσα μου, στην ψυχή μου. Γιατί θέλω να τις ζήσω μέχρι το μεδούλι, χωρίς ν' αποσπάται η προσοχή μου. Τέτοιες στιγμές δεν είναι μόνο οι όμορφες, είναι και οι δύσκολες. Οι πιο φωτεινές είναι σίγουρα τα παιδιά μου. Η γέννησή τους, ο τοκετός, οι πρώτες στιγμές που τα κράτησα στα χέρια μου. Και συνεχίζουν να είναι στιγμές πληρότητας όταν τα βλέπω να μεγαλώνουν και να ανθίζουν. Αλλά δυνατές είναι και οι απλές στιγμές. Ενα ηλιοβασίλεμα, μια ανατολή. Τώρα που ξαναταξιδεύω, συνειδητοποιώ πόσο γεμίζω βλέποντας τη φύση, νιώθοντας κομμάτι της, σε μια στιγμή όπου έχω την υγεία μου και την ηρεμία μου.

Αντίθετα, όταν επιστρέφω στην πόλη, νιώθω το σοκ. Εχθές, για παράδειγμα, μετά από ταξίδι στην Κίμωλο, στην Πάρο, στη Σίφνο, επιστρέψαμε με το πλοίο και βρεθήκαμε μέσα στο καυσαέριο, στον θόρυβο, στην κίνηση λόγω ενός αγώνα. Και έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται: «Τι κάνω εδώ; Γιατί να το επιβάλλω αυτό στον εαυτό μου, ενώ υπάρχουν τόσες πόλεις, τόσα χωριά;». Σκέφτομαι συχνά να γυρίσω στον τόπο μου, την Κέρκυρα. Μαλώνω τον εαυτό μου για το ότι δεν το έχω κάνει ακόμα. Και, βέβαια, υπάρχουν και οι σκοτεινές, οι δύσκολες στιγμές που δεν θέλω ποτέ να ξεχάσω, όπως όταν έκλεισα τα μάτια του πατέρα και της μητέρας μου. Στιγμές που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον κύκλο της ζωής και σου υπενθυμίζουν ότι πρέπει να ζεις. Να ζεις την κάθε μέρα, ολόκληρη.

Αυτό το καταφέρνετε εσείς μεγαλώνοντας;

Η αλήθεια είναι πως ναι. Ο χρόνος μου πια είναι πολύ πιο ποιοτικός. Ο κύκλος μου έχει μικρύνει και έχει γίνει πιο ουσιαστικός. Και τα όριά μου είναι πιο ξεκάθαρα, πιο στέρεα. Νιώθω ότι έχω περιφράξει καλύτερα τον εαυτό μου.

Πρώτη στάση είναι η Φολέγανδρος στη νέα εκπομπή. Τι θα δούμε σε αυτό το επεισόδιο;

Τα μικρά νησιά, ειδικά οι Μικρές Κυκλάδες, έχουν αρχίσει ν' αναπτύσσονται, αφού τα μεγαλύτερα έχουν κορεστεί. Το είδαμε στην Κίμωλο, το ίδιο και στην Αντίπαρο. Η ανάπτυξη είναι μεγάλη, και βέβαια τα πάντα έχουν ακριβύνει. Το στοίχημα είναι να κρατήσουν τον χαρακτήρα τους και να μην παρασυρθούν από την υπερβολή που έπληξε άλλα νησιά. Η Φολέγανδρος είναι ένα νησί που αγαπώ πολύ. Στο επεισόδιο θα δούμε τον σεφ Γιώργο Βενιέρη, έναν αντισυμβατικό τύπο που δεν εμφανίζεται συχνά αλλά μιλάει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο. Θα παρουσιάσουμε και μικρές ιστορίες από ανθρώπους που ζουν μόνιμα εκεί, γιατί αυτοί είναι που δίνουν ζωή στον τόπο.

View this post on Instagram

Ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα αυτών των περιοχών που έχετε εντοπίσει;

Τα δύο βασικά προβλήματα είναι η υγεία και οι συγκοινωνίες. Σε πολλά νησιά δεν υπάρχουν γιατροί. Και τον χειμώνα, συχνά το πλοίο περνάει μόλις μια φορά την εβδομάδα. Αυτά τα δύο ζητήματα είναι καθοριστικά για την καθημερινότητα των κατοίκων.

Στις εκπομπές, ωστόσο, προσπαθείτε να δείξειτε περισσότερο την αισιόδοξη πλευρά. Είστε κι εσείς έτσι σαν άνθρωπος;

Ναι, νομίζω ότι κουβαλάω μια βαθιά αισιοδοξία μέσα μου. Δεν απογοητεύομαι εύκολα. Δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω τα στραβά και τα αρνητικά γύρω μας. Δεν είμαστε τυφλοί. Απλώς πιστεύω πως, αν παραμείνεις θετικός απέναντι στη ζωή, μπορείς να ξεπεράσεις οποιαδήποτε δυσκολία. Ακόμα κι όταν όλα γύρω είναι ζοφερά, έχεις τη δυνατότητα να κρατήσεις έναν ακέραιο χαρακτήρα, έστω κι αν αυτό απαιτεί δύσκολες επιλογές ή έναν πιο απαιτητικό δρόμο. Στο τέλος, πάντα μπορείς να βρεις την άκρη.

Ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο, τι σας λέει;

Ειλικρινά, δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Όταν έλεγα δελτίο ειδήσεων καθημερινά για 14 χρόνια, υπήρχε βέβαια μια οικειότητα, αλλά ποτέ αυτή η αμεσότητα που ζω τώρα. Στα δύο χρόνια που η «Ζωή αλλιώς» δεν προβαλλόταν, δεν πέρασε ούτε μία μέρα –και το εννοώ κυριολεκτικά– χωρίς να με σταματήσει κάποιος στη λαϊκή, στο γυμναστήριο, στο δρόμο, ακόμα και σε ταξίδια στο εξωτερικό, στον Καναδά ή στην Αμερική, με ομογενείς που έτυχε να συναντήσω. Όλοι με ρωτούσαν γιατί δεν ξαναρχίζει η εκπομπή, πόσο τους έλειψε, πόσο τους άγγιξε. Αυτό με συγκινεί βαθιά. Προφανώς βρίσκουν κάτι σε αυτήν την εκπομπή που τους μιλάει στην ψυχή τους. Βλέπουν μέσα στις ιστορίες μας τη δική τους χαρά, τον δικό τους πόνο, τον δικό τους παππού, τη δική τους γιαγιά. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο. Θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους αυτούς τους ανθρώπους, γιατί μου δίνουν τεράστια δύναμη και μου χαρίζουν μεγάλη χαρά.

Διαβάστε ακόμη

Δραματικές ώρες στη Λακωνία: Γυναίκα ανεβαίνει σε ταράτσα για να δώσει φαγητό στην εγκλωβισμένη μητέρα της

Κακοκαιρία Byron: Τι θα γίνει με τον μισθό όσων δεν μπόρεσαν να πάνε στη δουλειά τους

Πανικός στη αεροσκάφος: Φωτιά σε διάδρομο απογείωσης γέμισε με καπνούς Airbus A320 με 180 επιβαίνοντες

Mega deal στα σκαριά στον τομέα της ψυχαγωγίας: Η Netflix κοντά στην αγορά της Warner Bros!