Το πιο εντυπωσιακό κάστρο της Ελλάδας, 1000 κάτοικοι, καταγάλανα νερά: Σ’ αυτό το «κρυφό» μέρος απλά πρέπει να πας

Μια επίσκεψη αρκεί για να ερωτευτείς δια παντός

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς φαν του Αγγελάκα ή ν’ ακούει μετά μανίας Τρύπες για να είναι «Ταξιδιάρα Ψυχή», όχι. Αρκεί να του αρέσουν σε βαθμό… πάθους τα ταξίδια ανά τον κόσμο και να είναι πρόθυμος να πετάξει 2-3 πράγματα σε μια βαλίτσα, να μπει στο αυτοκίνητο/πλοίο/αεροπλάνο και να μεταβεί στον προορισμό του.

Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος (πέραν των προφανών, φυσικά) που σιχαινόμαστε τον covid έως τα τρίσβαθα της ψυχής μας και θέλουμε να τον δούμε στο εγγύς μέλλον ν’ αποτελεί μακρινό παρελθόν: μας έχει κόψει τα ταξίδια. Ωστόσο, δεν απογοητευόμαστε: όταν καταστεί και πάλι ασφαλές το να πηγαίνουμε από το ένα μέρος στο άλλο, θα πάρουμε την εκκωφαντική μας εκδίκηση.

Και τι καλύτερο μέρος για να ξεκινήσουμε από την Μεθώνη Μεσσηνίας;

Ένα όνομα μια (πλούσια) ιστορία

Η Μεθώνη είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας που απέχει λίγο περισσότερο από 60 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και προσφέρει μια αναζωογονητική, νησιώτικης «υφής», πινελιά στη γεμάτη πράσινο Πελοπόννησο.

Προτού φτάσουμε στο εντυπωσιακό σήμερα, αξίζει να κάνουμε μία στάση στο εξίσου λαμπερό χθες: λόγω της στρατηγικής της θέσης αποτέλεσε, από την εποχή της Βενετοκρατίας ακόμα, μήλον της έριδος για κάθε δυνατό της εκάστοτε περιόδου, που ήθελε να εξυπηρετήσει τα εμπορικά του συμφέροντα. Οι Βενετοί, όπως αναφέραμε, ήταν οι πρώτοι που είχαν… απτές βλέψεις για το λιμάνι της πόλης, το οποίο εν τέλει έκαναν δικό τους το 1209 και το μετέτρεψαν σε σημαντικότατο εμπορικό κέντρο.

Η κυριαρχία των Βενετών στην Μεθώνη κράτησε έως και το 1715. Τότε, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι Οθωμανοί την πήραν στα χέρια τους και κατά την προσφιλή τους συνήθεια σε ορισμένες περιπτώσεις, την οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην παρακμή. Στην ελληνική επανάσταση οι Οθωμανοί αντιστάθηκαν σθεναρώς και κατάφεραν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την περιοχή, όμως το 1828 απελευθερώθηκε από τα γαλλικά στρατεύματα κατά την εκστρατεία του Μοριά, στην οποία επικεφαλής ήταν ο στρατάρχης Μαιζών.

Από εκείνο το σημείο και μετά, και περνώντας στην σύγχρονη εποχή, η Μεθώνη άνθισε εκ νέου: οι ανοικοδόμηση της πόλης έξω από τα τείχη του εντυπωσιακού κάστρου (spoiler alert: σκηνή από τα… προσεχώς) ξεκίνησε το 1829 και τον Φεβρουάριο του 1830 άνοιξε από τον κυβερνήτη της ανεξάρτητης Ελλάδος, τον Ιωάννη Καποδίστρια, το Καποδιστριακό αλληλοδιδακτικό σχολείο της Μεθώνης.

Η σημαντικότητα του μέρους μαρτυράται και από το γεγονός πως έναν χρόνο νωρίτερα, και πάλι υπό τον Καποδίστρια, η ρυμοτομία της μικρής αυτής πόλης χαράχτηκε με σχέδιο που είχε πάνω του τον αριθμό 1. Ήταν, δηλαδή, το πρώτο σχέδιο πόλεως που καταγράφτηκε στην ιστορία της νεότερης Ελλάδος!

Το πανέμορφο κάστρο, η θάλασσα, η αιώνια ηρεμία

Φτάνοντας στο σήμερα, η Μεθώνη αποτελεί έναν από τους πιο «ψαγμένους» τουριστικούς προορισμούς, προσελκύοντας πληθώρα τουριστών - εννοείται την εποχή της κανονικότητας και πριν την απεχθή εμφάνιση του κορονοϊού. Οι λόγοι πολλοί και ξεκάθαροι. Πρώτα-πρώτα το αδιανόητης ομορφιάς κάστρο που χτίσανε οι Βενετοί το 1209, το οποίο «εισχωρεί» στη θάλασσα και χωρίζεται από την στεριά με μια τεχνητή τάφρο. Γέφυρες, καμάρες, πύργοι και προμαχώνες ολοκληρώνουν το αισθητικό κομψοτέχνημα, και μόλις πατήσει εκεί το πόδι του ο επισκέπτης θα διαπιστώσει πως υπάρχουν χρονομηχανές, μιας και θα μεταφερθεί αυτοστιγμεί σε παλαιότερες εποχές.

Πέραν του σήματος-κατατεθέν της περιοχής, ωστόσο, είναι κι άλλα πράγματα που συντελούν στο να γίνει η Μεθώνη ελκυστική: τα σπουδαία αρχιτεκτονικά σύνολα που θα συναντήσει κανείς απ’ άκρη σ’ άκρη στην κωμόπολη (τούρκικα λουτρά, ερείπια βυζαντινών ναών, καλοδιατηρημένες τηρουμένων των αναλογιών δεξαμενές, τα οικήματα του Ιμπραήμ Πασά αλλά και του Γάλλου στρατηγού Μαιζών), οι ανηφορικές σκάλες, τα υπέροχα στενά δρομάκια και τα καλντερίμια που καταλήγουν στην παραλία είναι υπέρ το δέον αρκετά για να χορτάσει το μάτι και να ηρεμήσει η ψυχή.

Οι λιγοστοί (κατά τι πάνω από 1.000) μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής είναι ευγενέστατοι και κατατοπιστικοί, ενώ στις ταβέρνες και τα καφενεδάκια είναι δεδομένο πως θα φάτε και θα πιείτε σαν κοιλιόδουλοι βασιλείς. Και τέλος, το κολύμπι στην απλωτή αμμουδιά κάτω από τα τείχη του κάστρου είναι μια εμπειρία ζωής από εκείνες που δύσκολα μπορεί να ξεχάσει κανείς, ακόμα κι αν το προσπαθήσει να το πετύχει αυτό μ’ επαγγελματική βοήθεια.

Επομένως, ναι, είναι επίσημο: όσο ο κορονοϊός μας κρατάει μακριά από μέρη όπως η Μεθώνη, τόσο περισσότερο το μίσος μας προς αυτόν θα ρέπει προς το «άσβεστο».

Διαβάστε ακόμη