Ένας πρώην έμμισθος υπάλληλος των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας αυτοανακηρύσσεται σε δικτάτορας της Ιταλίας! Ο φασισμός και ο Μουσολίνι τυλίγουν τη χώρα

Ιανουάριος τρεις του μήνα του 1925 και ο Μπενίτο Μουσολίνι ξεπερνάει τον εαυτό του! Να λοιπόν ένα ένα από τα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα απρόβλεπτων εξελίξεων στην ιστορία των μυστικών υπηρεσιών. Μια μέρα σαν σήμερα ο Μουσολίνι ανακοίνωσε την οριστική κατάργηση της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Εκφωνώντας έναν - κατά τη συνήθεια του - σκληρό και ασυνάρτητο λόγο στην Ιταλική Βουλή, ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε αυτό που όλοι φοβούνταν από καιρό: Ο φασισμός θα αποτελούσε πλέον την επαναστατική δύναμη που είχε υπό την πλήρη κυριότητα της το ιταλικό κράτος.

Ο Μουσολίνι είχε ανεβάσει τη δημοτικότητά του μετά την πρώτη του ανάμειξη στην πολιτική. Τότε ακόμη πληρωνόταν 100 λίρες εβδομαδιαίως από την ΜΙ5. Η Βρετανική Υπηρεσία Πληροφοριών πλήρωνε αδρά προκειμένου, ο Μπενίτο, να κάνει προπαγάνδα εναντίον όσων ήταν κατά της δαπανηρής ανάμειξης της Ιταλίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο!

Μία δεκαετία αργότερα ο πρώην πράκτορας της Βρετανίας είχε πάρει τον έλεγχο της χώρας του και προσπαθούσε να την καταστήσει σε μία στρατιωτική υπερδύναμη, που θα ανταγωνιζόταν τους πρώην εργοδότες του για την κυριαρχία στη λεκάνη της Μεσογείου.
Ο λόγος του Μουσολίνι είχε προκύψει ως απάντηση σε μία κρίση που απειλούσε τη νεοσύστατη κυβέρνησή του. Ο βασιλιάς της Ιταλίας τον είχε διορίσει πρωθυπουργό το 1922, με την ελπίδα πως αυτός ο φιλοπόλεμος παλληκαράς, με την υπερβολική αυτοπεποίθηση, θα κατάφερνε να ξεπεράσει το βαθύ πολιτικό σχίσμα της Ιταλίας, το οποίο πολλοί φοβούνταν πως θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο.
Οι εκπρόσωποι του συντηρητικού καθεστώτος επέλεξαν να αγνοήσουν τους λεονταρισμούς του Μουσολίνι και πίστεψαν πώς θα προστάτευε τα οικονομικά τους συμφέροντα. Μέσα στους επόμενους μήνες, εκείνος κατέλυσε την ελευθερία του Τύπου, κατάργησε το εκλογικό σύστημα και έβαλε να δολοφονήσουν τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Για να σκεπάσει τις δολοφονίες

Στα τέλη του 1924 η εμφάνης ανάμειξη του, στη δολοφονία ενός από αυτούς τους πολιτικούς αντιπάλους, προκάλεσε κλυδωνισμούς στο νέο καθεστώς, οδηγώντας τον Μουσολίνι στο να εκφωνήσει τον θεατρινίστικο λόγο του στη Βουλή, την τρίτη ημέρα της νέας χρονιάς. Κατά την εκφώνηση του λόγου παραδέχτηκε ότι «Αν ο φασισμός είναι μία εγκληματική οργάνωση, τότε εγώ είμαι ο επικεφαλής αυτής της οργάνωσης. Εγώ και μόνο εγώ αναλαμβάνω την πολιτική ηθική και ιστορική ευθύνη για όλα όσα συνέβησαν».

Μετά την ολοκλήρωση του λόγου του κατάργησε τις εκλογές, αυτοανακηρύχθηκε Επικεφαλής της Κυβέρνησης και επέβαλε στην Ιταλία σκληρό αστυνομικό καθεστώς. Η Ιταλία έγινε η πρώτη δικτατορία της Δυτικής Ευρώπης, ένα φωτεινό παράδειγμα για ανθρώπους σαν τον Αδόλφο Χίτλερ, που στις ενέργειες του Μουσολίνι διέκριναν το μοντέλο για την αναβίωση των εθνικών κρατών των συγκροτημένων με όρους πολιτικής και φυλετικής καθαρότητας καθώς και στρατιωτικής ισχύος. Και δεκαπέντε χρόνια μετά, ο σπόρος της ομιλίας του Μουσολίνι απέδωσε καρπούς, λιπασμένος με το αίμα των νέων (και όχι μόνο) ολόκληρης της Γης.